Author
Alexander Kesisoglou
-
-
Άρα βαδίζουμε προς διάλυση της Ευρωζώνης, προς συρρίκνωση – τι;
Άγνωστο. Μπορεί οι εξελίξεις να είναι τόσο καταλυτικές που να γίνουν πράγματα που σήμερα θεωρούμε απίθανα. Σας θυμίζω ότι στη δραματική σύνοδο του Ecofin στις 8-9 Μαΐου χρειάστηκε η πολλαπλή τηλεφωνική παρέμβαση του Ομπάμα ώστε να συμφωνήσουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί. Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης έγινε δυνατός χάρη στην αμερικανική παρέμβαση!
τη γήρανση του πληθυσμού την αντιμετωπίζεις με μετανάστευση
Ομάδα G20: Μετά τη σοβαρή κοινή δράση που ελήφθη στην περίοδο έξαρσης της κρίσης (βλ. σύνοδο Λονδίνου), βλέπουμε πολυδιάσπαση…
Τώρα έχουμε τρία κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος του πλανήτη –ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία– που προσπαθούν να ενισχύσουν τη θέση τους μέσα από ανταγωνιστικές και άκρως επιθετικές στρατηγικές.
Στις οποίες εντάσσετε και την ποσοτική χαλάρωση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας;
Βεβαίως. Για να το καταλάβουμε αλλιώς, τι μήνυμα έστειλε ο κ. Μπερνάνκι; «Αφού εσείς, οι Κινέζοι, δεν δέχεστε να ανατιμήσετε το γιουάν στην πραγματική του, με όρους αγοράς, ισοτιμία, και αφού εσείς, οι Γερμανοί, δεν αυξάνετε την εσωτερική ζήτηση στη Γερμανία και επιβάλλετε περιοριστική πολιτική ζήτησης σε όλη την Ευρώπη, εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε με τον έλεγχο της ισοτιμίας του δολαρίου για να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας». Αυτό, βέβαια, λέγεται νομισματικός πόλεμος. Η επόμενη φάση του θα περιλαμβάνει μέτρα προστατευτισμού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και όλα αυτά δεν θα αργήσουν να παραγάγουν, αν μονιμοποιηθούν ως στοιχεία της διεθνούς συγκυρίας, και γεωπολιτική ένταση και σύγκρουση.
Στις ΗΠΑ, πιστεύετε ότι θα μπορέσει να συνεννοηθεί ο κ. Ομπάμα με τους Ρεπουμπλικανούς σε θέματα όπως η απόπειρα ελέγχου του δημόσιου χρέους;Συμφωνείτε με την εκτίμηση αναλυτών που θεωρούν ότι Λευκός Οίκος και Βουλή μπορεί να βρουν κοινό τόπο σε μια πιο σκληρή στάση απέναντι στην Κίνα;
Η σκλήρυνση της στάσης απέναντι στην Κίνα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η δημοσιονομική στροφή στις ΗΠΑ θα είναι προσεκτική και στο ορατό μέλλον δεν θα αλλάξει πολύ το αμερικανικό στίγμα στις παγκόσμιες νομισματικές ισορροπίες. Και πιστεύω ότι θα υπάρξει συνεννόηση μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Ομπάμα γιατί αλλιώς, αν του κάνουν πόλεμο χαρακωμάτων, κινδυνεύουν φτάνοντας στις εκλογές του 2012 να χρεωθούν μια μη πατριωτική, μη συναινετική στάση σε ώρα κρίσης.
Οι ενστάσεις της Τουρκίας, ενόψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, σχετικά με την αντιπυραυλική ασπίδα και την απειλή του Ιράν ανέδειξαν και πάλι τις δύσκολες ισορροπίες από τις οποίες εξαρτάται η διπλωματία Νταβούτογλου. Πιστεύετε ότι η Άγκυρα διαχειρίζεται επιτυχώς αυτές τις ισορροπίες;
Σε επίπεδο επικοινωνιακό, μιλάμε για σούπερ επιτυχία. Σε επίπεδο πραγματικών και μόνιμων κερδών, θα έβαζα ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Ο κ. Νταβούτογλου λειτουργεί με τη λογική των αγορών – προεξοφλεί δηλαδή τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που μόλις ξεκινάει. Θυμηθείτε λίγο πώς χειρίστηκε επικοινωνιακά ο ίδιος και μέρος του τουρκικού Τύπου τα πρώτα ανοίγματα προς την Αρμενία. Ήταν σαν να είχε ολοκληρωθεί η αποκατάσταση των σχέσεων και να είχε κλείσει αυτό το μέτωπο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι μόνο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Το δεύτερο στοιχείο είναι ο διπλωματικός «μικρομεγαλισμός» της Τουρκίας, που εκμεταλλεύεται ιδανικά την απουσία ηγετικής δύναμης στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, συμπληρώνει ένα κενό και εξισορροπεί το Ιράν. Δεν μας λέει κανείς ότι αυτές οι πρόσφορες συνθήκες για είσοδο της Τουρκίας στο μεσανατολικό παιχνίδι θα υπάρχουν σταθερά στις επόμενες δεκαετίες. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι για αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής ο πρώην κατακτητής. Ένα ταξίδι να έκανε κανείς στη Συρία πριν από μερικά χρόνια, πριν από την αποκατάσταση των σχέσεων, θα έβρισκε μεγαλύτερη αντιπάθεια προς την Τουρκία παρά προς το Ισραήλ. Απλώς, η ευφυΐα του κ. Νταβούτογλου συνίσταται στο να υπερτονίζει και να προεξοφλεί σε επίπεδο ρητορικής διπλωματικούς ελιγμούς οι οποίοι είναι μεν χρήσιμοι, αλλά δεν μπορούν αλλάξουν βασικά δεδομένα.
Ειδικότερα δε για τα Βαλκάνια, η πολιτική της Τουρκίας είναι επικίνδυνη και μπορεί να αποβεί σε βάρος της αν η Τουρκία προσληφθεί ως σύμμαχος των κάθε λογής μουσουλμανικών μειονοτήτων που βρίσκονται στην περιοχή. Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν κάποιοι συμπατριώτες μας, το να παίζεις το χαρτί ομόθρησκων ή ομοεθνών μειονοτικών για να αποκτήσεις επιρροή σε μια χώρα είναι ο καλύτερος τρόπος να συσπειρώσεις την ελίτ αυτής της χώρας εναντίον σου.
Πώς βλέπετε να εξελίσσονται στο ορατό μέλλον οι σχέσεις Ρωσίας-Ευρώπης και Ρωσίας-ΗΠΑ; Περισσότερο προς τη σύγκρουση ή προς τη συνεννόηση;
Σε σχέση με τις ΗΠΑ, υπάρχει μία αργή, εν μέσω δυσχερειών, προσπάθεια για μια συνολική διευθέτηση. Έχουν καταλάβει και οι δύο πλευρές ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από έναν ανταγωνισμό που σε μεγάλο βαθμό είναι προϊόν αδράνειας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Το πιο λεπτό σημείο είναι να τα βρουν στα ενεργειακά. Αυτή η αντιπαράθεση, σε εποχή κρίσης, με το πετρέλαιο να σπανίζει και να το έχει αυξημένη ανάγκη η Κίνα, και άρα να ανεβαίνει η τιμή του, είναι ένας επικίνδυνος αναχρονισμός. Θα βρεθεί, πιστεύω, ένα modus vivendi.
Οι θεσμικές σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρώπη είναι άνευ σημασίας. Μιλάμε για ξεχωριστές σχέσεις της Ρωσίας με τους μεγάλους της Ευρώπης – Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία. Η Ρωσία εκεί βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση. Είναι τόσες οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, τόσοι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, που η Ρωσία μπορεί διμερώς, πολυμερώς κτλ. να μεγιστοποιεί αυτά που προσδοκά από τις σχέσεις της με τη Δύση.
-
-
ζητάς πάντα την απόδειξη από τον υδραυλικό;
ελεύθερους επαγγελματίες κλέφτες
Κλέφτες, πελάτες και χιλιάδες απολύσεις!
Δημοσίευση: 22-09-2011 11:31 | City Press Newsroom | 1 σχόλιο
Όλοι μαζί δαπανήσαμε τα χρήματα... επιμένει ο Θ. Πάγκαλος
Την κατάργηση 70.000 θέσεων εργασίας στις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς προανήγγειλε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στις ελβετικές εφημερίδες «Tribune de Geneve» της Γενεύης και «24 heures» της Λωζάννης.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον απεσταλμένο των δύο εφημερίδων, ο κ. Πάγκαλος ερωτήθηκε για το εάν θα καταργηθούν 100.000 θέσεις εργασίας στο Δημόσιο και απάντησε: «Το πιθανότερο είναι 70.000, όχι στη δημόσια διοίκηση, αλλά στις δημόσιες επιχειρήσεις».
Ο ίδιος εμμέσως πλην σαφώς, χαρακτήρισε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες ως κλέφτες και υποστήριξε ότι το φούσκωμα του δημόσιου τομέα είναι η βασική αιτία του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Σε ερώτηση για το εάν οι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για την κρίση, καθώς διόγκωσαν υπέρμετρα το δημόσιο τομέα, ο κ. Πάγκαλος δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Kατ’ αρχάς και οι πολιτικοί ζουν από το κράτος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πελάτες τους και επιπλέον οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλέβουν μόνιμα το κράτος. Π.χ. οι δικηγόροι στην Αθήνα δηλώνουν μηνιαίο εισόδημα 1.500 ευρώ. Αυτό είναι αδιανόητο.
Έτσι όλοι συμμετέχουν στην απώλεια εσόδων. Το έχω ήδη πει, όλοι μαζί δαπανήσαμε τα χρήματα. Το ερώτημα που θέτω στους Έλληνες είναι «ζητάς πάντα την απόδειξη από τον υδραυλικό; Αυτό πρέπει να αλλάξει», τόνισε.
Σε ερώτηση των Ελβετών δημοσιογράφων για την εξαίρεση της Εκκλησίας από τους φόρους ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δηλώνει αντίθετος με αυτή την εξαίρεση και συμπληρώνει ότι «Η Εκκλησία διεκδικεί την οικονομική αυτονομία της και διαχειρίζεται μία σημαντική κληρονομιά. Θα ήταν φυσιολογικό να πληρώσει, όπως οι άλλοι. Θα έπρεπε να δώσει και το παράδειγμα σ’ αυτό».
Όσον αφορά στις αποκρατικοποιήσεις και τις κατηγορίες για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ο Θ. Πάγκαλος υποστηρίζει ότι «είναι αλήθεια ότι δεν είναι η καλύτερη στιγμή. Η χρηματιστηριακή τιμή της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας, που διαχειρίζεται τον ηλεκτρισμό, είναι στο δέκατο της αξίας της ακίνητης περιουσίας της. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Για άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, που χρειάζονται εκσυγχρονισμό, αν χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα για επενδύσεις και αναθέρμανση της οικονομίας, θα είναι προς το δημόσιο συμφέρον».
-
-
-
σταυρος λυγερός, γεωργιαδης αδωνις, γεωργιος καποπουλος, γεωργιος κυρτσος, πασχος μανδραβελης
-- σταυρος λυγερός,
- γεωργιαδης αδωνις,
- γεωργιος καποπουλος,
- γεωργιος κυρτσος,
- πασχος μανδραβελης
-
Συγγραφέας |
| "Λυγερός Σταύρος" |
|---|
Ο Σταύρος Λυγερός γεννήθηκε στην Αθήνα.
Πτυχίο Μαθηματικών από το Πανεπιστήμιο Αθηνών. Μεταπτυχιακά σεμινάρια διεθνών σχέσεων και διεθνούς οικονομίας στην École des Hautes Études στο Παρίσι. Μέλος της Συντονιστικής Επιτροπής στην εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973. Συνιδρυτής και μέλος της συντακτικής ομάδας του περιοδικού Τετράδια Πολιτικού Διαλόγου, Έρευνας και Κριτικής (κυκλοφορεί από το 1980 από τις εκδόσεις Στοχαστής). Προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα:Φοιτητικό Κίνημα και Ταξική Πάλη στην Ελλάδα (1977, 2 τόμοι, εκδόσεις Στοχαστής), ΠΑΣΟΚ, το Σύνδρομο του Μεγάλου Ασθενούς (1990, εκδόσεις Στοχαστής), Σκόπια, το Αγκάθι της Βαλκανικής (1992, εκδόσεις Λιβάνη),Άνεμοι πολέμου στα Βαλκάνια (1992, εκδόσεις Λιβάνη),Κύπρος: Στα Όρια του Αφανισμού (1993, εκδόσεις Λιβάνη), Το Παιχνίδι της Εξουσίας (1996, εκδόσεις Λιβάνη), Εν Oνόματι της Μακεδονίας ― O Διπλωματικός Πόλεμος για το Όνομα (2008, εκδόσεις Λιβάνη). Επίσης, έχει συμμετάσχει στη συγγραφή αρκετών συλλογικών τόμων και έχει γράψει πολλές μελέτες για τις διεθνείς εξελίξεις, καθώς και για θέματα εξωτερικής και εσωτερικής πολιτικής. Εργάζεται στην Καθημερινή και συνεργάζεται με τον Κόσμο του Επενδυτή και με το περιοδικόΕπίκαιρα. |
| Βιβλιογραφία |
| Το παιχνίδι της εξουσίας Κύπρος - Στα όρια του αφανισμού Σκόπια: το "αγκάθι" της Βαλκανικής Εν ονόματι της Μακεδονίας Σταυροφόροι χωρίς σταυρό Εν ονόματι της Μακεδονίας (ψηφιακό βιβλίο) Σταυροφόροι χωρίς σταυρό (ψηφιακό βιβλίο) |
Alexander Kesisoglou
-
-
Άρα βαδίζουμε προς διάλυση της Ευρωζώνης, προς συρρίκνωση – τι;
Άγνωστο. Μπορεί οι εξελίξεις να είναι τόσο καταλυτικές που να γίνουν πράγματα που σήμερα θεωρούμε απίθανα. Σας θυμίζω ότι στη δραματική σύνοδο του Ecofin στις 8-9 Μαΐου χρειάστηκε η πολλαπλή τηλεφωνική παρέμβαση του Ομπάμα ώστε να συμφωνήσουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί. Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης έγινε δυνατός χάρη στην αμερικανική παρέμβαση!
τη γήρανση του πληθυσμού την αντιμετωπίζεις με μετανάστευση
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΠΟΠΟΥΛΟΣ: Η ατζέντα της ελεγχόμενης χρεοκοπίας ακυρώνεται στην πράξη
20-11-2010
Ο Γιώργος Καπόπουλος δεν τα βλέπει ρόδινα στη διεθνή σκηνή. Βαθύς γνώστης των διεθνών σχέσεων και των τάσεων που διαμορφώνουν την παγκόσμια πολιτική, ο γνωστός δημοσιογράφος μιλά στην «F.S.» για την καταστροφική, όπως τη θεωρεί, γερμανική πολιτική της ελεγχόμενης χρεοκοπίας, τους νομισματικούς πολέμους, που θεωρεί προάγγελο γεωπολιτικών εντάσεων, και άλλα πολλά.
Πώς κρίνετε τη στάση της Γερμανίας σχετικά με τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη νομισματική ορθοδοξία; Πώς πιστεύετε ότι επιδρά στη σταθερότητα της Ευρωζώνης; Ενισχύει ή υπονομεύει την παγκόσμια ανάκαμψη;
Η σκληρή στάση της Γερμανίας και υπονομεύει την παγκόσμια ανάπτυξη και αποσταθεροποιεί την Ευρωζώνη. Τις επιπτώσεις τις είδαμε άμεσα – λίγες μέρες μετά τη δραματική προειδοποίηση του Ζαν-Κλοντ Τρισέ στη σύνοδο κορυφής στις 28 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες, είδαμε την περίπτωση της Ιρλανδίας, έχουμε ήδη τον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας να λέει ότι έρχεται η σειρά της χώρας του, έχουμε αναλύσεις από το Reuters, το Bloomberg και άλλα εξειδικευμένα πρακτορεία που λένε ότι το ντόμινο δεν πρόκειται να σταματήσει, γιατί οι αγορές αμφισβητούν τη φερεγγυότητα και την αξιοπιστία του Βερολίνου να στηρίξει πραγματικά τις χώρες αυτές αν χρειαστούν βοήθεια. Και, όπως ξέρετε, οι αγορές δεν περιμένουν: στη Σεούλ [σ.σ.: σύνοδος G20] οι υπουργοί Οικονομικών των 5 χωρών της Ευρωζώνης που ήταν παρόντες βγήκαν και είπαν ότι αυτά δεν ισχύουν έως το 2013. Αυτό δεν απασχολεί τις αγορές. Έχουν λάβει το μήνυμα ότι μετά το 2013 η Ιρλανδία, η Ελλάδα ή η Πορτογαλία μπορούν να τεθούν υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, το προεξοφλούν ως πραγματικότητα και πιέζουν τα πράγματα να δουν πού θα πάνε. Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά: ή παίρνει πίσω –πράγμα αδύνατον– η Γερμανία την απαίτησή της να συμπεριληφθεί στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης η ελεγχόμενη χρεοκοπία ή πάμε σε ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο στην Ευρωζώνη.
Γιατί η Γαλλία συμπαρατάχθηκε με τη Γερμανία στο θέμα του μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας;
Η Γαλλία βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη θέση, τόσο από δημοσιονομική όσο και από πολιτική άποψη. Η Γαλλία συμπαρατάχθηκε κατ’ αρχήν στη σύνοδο κορυφής Σαρκοζί-Μέρκελ στην Ντοβίλ. Βέβαια, η χθεσινή [σ.σ.: τη Δευτέρα] τοποθέτηση του Γάλλου προέδρου στη συνάντησή του με τον Γιώργο Παπανδρέου υπέρ της επιμήκυνσης αποπληρωμής του ελληνικού δανείου δεν βρίσκεται σε αρμονία με την προσυπογραφή της γερμανικής θέσης. Η Γαλλία δεν θέλησε να έρθει σε μετωπική σύγκρουση με το Βερολίνο, θέλησε να μετρήσει τις αντιδράσεις και δεν αποκλείεται στο νέο τοπίο που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες μέρες να αλλάξει στάση. Είναι αδιανόητο, όταν ήδη οι αγορές έχουν κλονίσει την Ιρλανδία και ταρακουνούν την Πορτογαλία, να κουβεντιάζουμε από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο για το πώς θα εφαρμοστεί η ελεγχόμενη χρεοκοπία. Η ατζέντα που συμφωνήθηκε στη σύνοδο στις 28-29 Οκτωβρίου έχει στην πράξη ακυρωθεί.
Ωστόσο το ελληνικό πρόγραμμα είναι ανεξάρτητο από το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας…
Ναι, ποιος ξεγελιέται όμως; Η πραγματική ατζέντα, όπως την ορίζουν οι αγορές, δεν σέβεται νομικοτεχνικές λεπτομέρειες. Αυτή τη στιγμή οι αγορές συμπεριφέρονται σαν η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες που κινδυνεύουν να είχαν μπροστά τους το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Ενδιαφέρει πολύ λίγο αν, τυπικά και νομικά, λόγω μνημονίου, η Ελλάδα είναι έξω από αυτό το ενδεχόμενο για τα επόμενα δύο χρόνια.
Άρα βαδίζουμε προς διάλυση της Ευρωζώνης, προς συρρίκνωση – τι;
Άγνωστο. Μπορεί οι εξελίξεις να είναι τόσο καταλυτικές που να γίνουν πράγματα που σήμερα θεωρούμε απίθανα. Σας θυμίζω ότι στη δραματική σύνοδο του Ecofin στις 8-9 Μαΐου χρειάστηκε η πολλαπλή τηλεφωνική παρέμβαση του Ομπάμα ώστε να συμφωνήσουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί. Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης έγινε δυνατός χάρη στην αμερικανική παρέμβαση!
Η Ε.Ε. βαδίζει μακροπρόθεσμα σε μια πορεία γήρανσης του πληθυσμού, μειωμένης ανταγωνιστικότητας και διόγκωσης του δημόσιου χρέους. Ποιες είναι οι βασικές πολιτικές που πρέπει να υιοθετήσει ώστε να ξεφύγει από αυτόν τον ολισθηρό δρόμο της παρακμής;
Έχετε απόλυτο δίκιο, οι τρεις αυτοί παράγοντες όντως οδηγούν στην παρακμή, και οι πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις που καταγράφονται καθιστούν απαγορευτικού κόστους τα όποια μέτρα και συνταγές θεραπείας. Για παράδειγμα, η Ευρώπη, λόγω της ιστορίας της και λόγω ενός αποδυναμωμένου αλλά ακόμα ισχυρού εργατικού κινήματος, είναι η πιο δύσκολη περιοχή στον κόσμο για να επιβάλει κανείς μείωση του κόστους παραγωγής. Δεύτερον, τη γήρανση του πληθυσμού την αντιμετωπίζεις με μετανάστευση. Αν η Ευρώπη χρειαστεί στο εγγύς μέλλον 25-30 εκατομμύρια μετανάστες, πώς θα συμβεί αυτό δεδομένης της απορριπτικής διάθεσης του γηγενούς πληθυσμού, η οποία τείνει να αναδειχθεί σε κυρίαρχο στοιχείο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης; Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο, το οποίο επιτείνεται επειδή η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης, η Γερμανία, έχει επιλέξει μια στρατηγική αναδίπλωσης, πιστεύει δηλαδή ότι θα μπορέσει μόνη της να λύσει αυτά τα τραγικά διλήμματα με μικρότερο κόστος απ’ ό,τι αν το προσπαθούσε στο πλαίσιο της σημερινής Ευρώπης.
Πώς κρίνετε τη στάση της Γερμανίας σχετικά με τη δημοσιονομική πειθαρχία και τη νομισματική ορθοδοξία; Πώς πιστεύετε ότι επιδρά στη σταθερότητα της Ευρωζώνης; Ενισχύει ή υπονομεύει την παγκόσμια ανάκαμψη;
Η σκληρή στάση της Γερμανίας και υπονομεύει την παγκόσμια ανάπτυξη και αποσταθεροποιεί την Ευρωζώνη. Τις επιπτώσεις τις είδαμε άμεσα – λίγες μέρες μετά τη δραματική προειδοποίηση του Ζαν-Κλοντ Τρισέ στη σύνοδο κορυφής στις 28 Οκτωβρίου στις Βρυξέλλες, είδαμε την περίπτωση της Ιρλανδίας, έχουμε ήδη τον πρωθυπουργό της Πορτογαλίας να λέει ότι έρχεται η σειρά της χώρας του, έχουμε αναλύσεις από το Reuters, το Bloomberg και άλλα εξειδικευμένα πρακτορεία που λένε ότι το ντόμινο δεν πρόκειται να σταματήσει, γιατί οι αγορές αμφισβητούν τη φερεγγυότητα και την αξιοπιστία του Βερολίνου να στηρίξει πραγματικά τις χώρες αυτές αν χρειαστούν βοήθεια. Και, όπως ξέρετε, οι αγορές δεν περιμένουν: στη Σεούλ [σ.σ.: σύνοδος G20] οι υπουργοί Οικονομικών των 5 χωρών της Ευρωζώνης που ήταν παρόντες βγήκαν και είπαν ότι αυτά δεν ισχύουν έως το 2013. Αυτό δεν απασχολεί τις αγορές. Έχουν λάβει το μήνυμα ότι μετά το 2013 η Ιρλανδία, η Ελλάδα ή η Πορτογαλία μπορούν να τεθούν υπό καθεστώς ελεγχόμενης χρεοκοπίας, το προεξοφλούν ως πραγματικότητα και πιέζουν τα πράγματα να δουν πού θα πάνε. Τα πράγματα λοιπόν είναι απλά: ή παίρνει πίσω –πράγμα αδύνατον– η Γερμανία την απαίτησή της να συμπεριληφθεί στον μόνιμο μηχανισμό στήριξης η ελεγχόμενη χρεοκοπία ή πάμε σε ένα ανεξέλεγκτο ντόμινο στην Ευρωζώνη.
Γιατί η Γαλλία συμπαρατάχθηκε με τη Γερμανία στο θέμα του μηχανισμού ελεγχόμενης χρεοκοπίας;
Η Γαλλία βρίσκεται σε μία εξαιρετικά δύσκολη θέση, τόσο από δημοσιονομική όσο και από πολιτική άποψη. Η Γαλλία συμπαρατάχθηκε κατ’ αρχήν στη σύνοδο κορυφής Σαρκοζί-Μέρκελ στην Ντοβίλ. Βέβαια, η χθεσινή [σ.σ.: τη Δευτέρα] τοποθέτηση του Γάλλου προέδρου στη συνάντησή του με τον Γιώργο Παπανδρέου υπέρ της επιμήκυνσης αποπληρωμής του ελληνικού δανείου δεν βρίσκεται σε αρμονία με την προσυπογραφή της γερμανικής θέσης. Η Γαλλία δεν θέλησε να έρθει σε μετωπική σύγκρουση με το Βερολίνο, θέλησε να μετρήσει τις αντιδράσεις και δεν αποκλείεται στο νέο τοπίο που έχει διαμορφωθεί τις τελευταίες μέρες να αλλάξει στάση. Είναι αδιανόητο, όταν ήδη οι αγορές έχουν κλονίσει την Ιρλανδία και ταρακουνούν την Πορτογαλία, να κουβεντιάζουμε από το Δεκέμβριο ως το Μάρτιο για το πώς θα εφαρμοστεί η ελεγχόμενη χρεοκοπία. Η ατζέντα που συμφωνήθηκε στη σύνοδο στις 28-29 Οκτωβρίου έχει στην πράξη ακυρωθεί.
Ωστόσο το ελληνικό πρόγραμμα είναι ανεξάρτητο από το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας…
Ναι, ποιος ξεγελιέται όμως; Η πραγματική ατζέντα, όπως την ορίζουν οι αγορές, δεν σέβεται νομικοτεχνικές λεπτομέρειες. Αυτή τη στιγμή οι αγορές συμπεριφέρονται σαν η Ελλάδα και οι υπόλοιπες χώρες που κινδυνεύουν να είχαν μπροστά τους το μηχανισμό ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Ενδιαφέρει πολύ λίγο αν, τυπικά και νομικά, λόγω μνημονίου, η Ελλάδα είναι έξω από αυτό το ενδεχόμενο για τα επόμενα δύο χρόνια.
Άρα βαδίζουμε προς διάλυση της Ευρωζώνης, προς συρρίκνωση – τι;
Άγνωστο. Μπορεί οι εξελίξεις να είναι τόσο καταλυτικές που να γίνουν πράγματα που σήμερα θεωρούμε απίθανα. Σας θυμίζω ότι στη δραματική σύνοδο του Ecofin στις 8-9 Μαΐου χρειάστηκε η πολλαπλή τηλεφωνική παρέμβαση του Ομπάμα ώστε να συμφωνήσουν η Μέρκελ και ο Σαρκοζί. Η μεγάλη ειρωνεία είναι ότι ο ευρωπαϊκός μηχανισμός διάσωσης έγινε δυνατός χάρη στην αμερικανική παρέμβαση!
Η Ε.Ε. βαδίζει μακροπρόθεσμα σε μια πορεία γήρανσης του πληθυσμού, μειωμένης ανταγωνιστικότητας και διόγκωσης του δημόσιου χρέους. Ποιες είναι οι βασικές πολιτικές που πρέπει να υιοθετήσει ώστε να ξεφύγει από αυτόν τον ολισθηρό δρόμο της παρακμής;
Έχετε απόλυτο δίκιο, οι τρεις αυτοί παράγοντες όντως οδηγούν στην παρακμή, και οι πολιτικές και κοινωνικές αντιδράσεις που καταγράφονται καθιστούν απαγορευτικού κόστους τα όποια μέτρα και συνταγές θεραπείας. Για παράδειγμα, η Ευρώπη, λόγω της ιστορίας της και λόγω ενός αποδυναμωμένου αλλά ακόμα ισχυρού εργατικού κινήματος, είναι η πιο δύσκολη περιοχή στον κόσμο για να επιβάλει κανείς μείωση του κόστους παραγωγής. Δεύτερον, τη γήρανση του πληθυσμού την αντιμετωπίζεις με μετανάστευση. Αν η Ευρώπη χρειαστεί στο εγγύς μέλλον 25-30 εκατομμύρια μετανάστες, πώς θα συμβεί αυτό δεδομένης της απορριπτικής διάθεσης του γηγενούς πληθυσμού, η οποία τείνει να αναδειχθεί σε κυρίαρχο στοιχείο της εσωτερικής πολιτικής αντιπαράθεσης; Φοβάμαι ότι βρισκόμαστε σε ένα αδιέξοδο, το οποίο επιτείνεται επειδή η ισχυρότερη χώρα της Ευρώπης, η Γερμανία, έχει επιλέξει μια στρατηγική αναδίπλωσης, πιστεύει δηλαδή ότι θα μπορέσει μόνη της να λύσει αυτά τα τραγικά διλήμματα με μικρότερο κόστος απ’ ό,τι αν το προσπαθούσε στο πλαίσιο της σημερινής Ευρώπης.
Η συνέντευξη συνεχίζεται στην επόμενη σελίδα...
Τώρα έχουμε τρία κέντρα οικονομικής και πολιτικής ισχύος του πλανήτη –ΗΠΑ, Κίνα, Γερμανία– που προσπαθούν να ενισχύσουν τη θέση τους μέσα από ανταγωνιστικές και άκρως επιθετικές στρατηγικές.
Στις οποίες εντάσσετε και την ποσοτική χαλάρωση της αμερικανικής κεντρικής τράπεζας;
Βεβαίως. Για να το καταλάβουμε αλλιώς, τι μήνυμα έστειλε ο κ. Μπερνάνκι; «Αφού εσείς, οι Κινέζοι, δεν δέχεστε να ανατιμήσετε το γιουάν στην πραγματική του, με όρους αγοράς, ισοτιμία, και αφού εσείς, οι Γερμανοί, δεν αυξάνετε την εσωτερική ζήτηση στη Γερμανία και επιβάλλετε περιοριστική πολιτική ζήτησης σε όλη την Ευρώπη, εμείς θα κάνουμε ό,τι μπορούμε με τον έλεγχο της ισοτιμίας του δολαρίου για να αυξήσουμε τις εξαγωγές μας». Αυτό, βέβαια, λέγεται νομισματικός πόλεμος. Η επόμενη φάση του θα περιλαμβάνει μέτρα προστατευτισμού, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, και όλα αυτά δεν θα αργήσουν να παραγάγουν, αν μονιμοποιηθούν ως στοιχεία της διεθνούς συγκυρίας, και γεωπολιτική ένταση και σύγκρουση.
Στις ΗΠΑ, πιστεύετε ότι θα μπορέσει να συνεννοηθεί ο κ. Ομπάμα με τους Ρεπουμπλικανούς σε θέματα όπως η απόπειρα ελέγχου του δημόσιου χρέους;Συμφωνείτε με την εκτίμηση αναλυτών που θεωρούν ότι Λευκός Οίκος και Βουλή μπορεί να βρουν κοινό τόπο σε μια πιο σκληρή στάση απέναντι στην Κίνα;
Η σκλήρυνση της στάσης απέναντι στην Κίνα πρέπει να θεωρείται δεδομένη. Η δημοσιονομική στροφή στις ΗΠΑ θα είναι προσεκτική και στο ορατό μέλλον δεν θα αλλάξει πολύ το αμερικανικό στίγμα στις παγκόσμιες νομισματικές ισορροπίες. Και πιστεύω ότι θα υπάρξει συνεννόηση μεταξύ Ρεπουμπλικανών και Ομπάμα γιατί αλλιώς, αν του κάνουν πόλεμο χαρακωμάτων, κινδυνεύουν φτάνοντας στις εκλογές του 2012 να χρεωθούν μια μη πατριωτική, μη συναινετική στάση σε ώρα κρίσης.
Οι ενστάσεις της Τουρκίας, ενόψει της συνόδου κορυφής του ΝΑΤΟ, σχετικά με την αντιπυραυλική ασπίδα και την απειλή του Ιράν ανέδειξαν και πάλι τις δύσκολες ισορροπίες από τις οποίες εξαρτάται η διπλωματία Νταβούτογλου. Πιστεύετε ότι η Άγκυρα διαχειρίζεται επιτυχώς αυτές τις ισορροπίες;
Σε επίπεδο επικοινωνιακό, μιλάμε για σούπερ επιτυχία. Σε επίπεδο πραγματικών και μόνιμων κερδών, θα έβαζα ένα πολύ μεγάλο ερωτηματικό. Ο κ. Νταβούτογλου λειτουργεί με τη λογική των αγορών – προεξοφλεί δηλαδή τα αποτελέσματα μιας πολιτικής που μόλις ξεκινάει. Θυμηθείτε λίγο πώς χειρίστηκε επικοινωνιακά ο ίδιος και μέρος του τουρκικού Τύπου τα πρώτα ανοίγματα προς την Αρμενία. Ήταν σαν να είχε ολοκληρωθεί η αποκατάσταση των σχέσεων και να είχε κλείσει αυτό το μέτωπο. Ξέρουμε πολύ καλά ότι μόνο κάτι τέτοιο δεν συμβαίνει. Το δεύτερο στοιχείο είναι ο διπλωματικός «μικρομεγαλισμός» της Τουρκίας, που εκμεταλλεύεται ιδανικά την απουσία ηγετικής δύναμης στον αραβο-μουσουλμανικό κόσμο, συμπληρώνει ένα κενό και εξισορροπεί το Ιράν. Δεν μας λέει κανείς ότι αυτές οι πρόσφορες συνθήκες για είσοδο της Τουρκίας στο μεσανατολικό παιχνίδι θα υπάρχουν σταθερά στις επόμενες δεκαετίες. Ας μην ξεχνάμε ότι η Τουρκία εξακολουθεί να είναι για αρκετές χώρες της Μέσης Ανατολής ο πρώην κατακτητής. Ένα ταξίδι να έκανε κανείς στη Συρία πριν από μερικά χρόνια, πριν από την αποκατάσταση των σχέσεων, θα έβρισκε μεγαλύτερη αντιπάθεια προς την Τουρκία παρά προς το Ισραήλ. Απλώς, η ευφυΐα του κ. Νταβούτογλου συνίσταται στο να υπερτονίζει και να προεξοφλεί σε επίπεδο ρητορικής διπλωματικούς ελιγμούς οι οποίοι είναι μεν χρήσιμοι, αλλά δεν μπορούν αλλάξουν βασικά δεδομένα.
Ειδικότερα δε για τα Βαλκάνια, η πολιτική της Τουρκίας είναι επικίνδυνη και μπορεί να αποβεί σε βάρος της αν η Τουρκία προσληφθεί ως σύμμαχος των κάθε λογής μουσουλμανικών μειονοτήτων που βρίσκονται στην περιοχή. Αντίθετα με ό,τι πιστεύουν κάποιοι συμπατριώτες μας, το να παίζεις το χαρτί ομόθρησκων ή ομοεθνών μειονοτικών για να αποκτήσεις επιρροή σε μια χώρα είναι ο καλύτερος τρόπος να συσπειρώσεις την ελίτ αυτής της χώρας εναντίον σου.
Πώς βλέπετε να εξελίσσονται στο ορατό μέλλον οι σχέσεις Ρωσίας-Ευρώπης και Ρωσίας-ΗΠΑ; Περισσότερο προς τη σύγκρουση ή προς τη συνεννόηση;
Σε σχέση με τις ΗΠΑ, υπάρχει μία αργή, εν μέσω δυσχερειών, προσπάθεια για μια συνολική διευθέτηση. Έχουν καταλάβει και οι δύο πλευρές ότι δεν έχουν τίποτα να κερδίσουν από έναν ανταγωνισμό που σε μεγάλο βαθμό είναι προϊόν αδράνειας από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Το πιο λεπτό σημείο είναι να τα βρουν στα ενεργειακά. Αυτή η αντιπαράθεση, σε εποχή κρίσης, με το πετρέλαιο να σπανίζει και να το έχει αυξημένη ανάγκη η Κίνα, και άρα να ανεβαίνει η τιμή του, είναι ένας επικίνδυνος αναχρονισμός. Θα βρεθεί, πιστεύω, ένα modus vivendi.
Οι θεσμικές σχέσεις της Ρωσίας με την Ευρώπη είναι άνευ σημασίας. Μιλάμε για ξεχωριστές σχέσεις της Ρωσίας με τους μεγάλους της Ευρώπης – Γερμανία, Γαλλία και Ιταλία. Η Ρωσία εκεί βρίσκεται σε πλεονεκτική θέση. Είναι τόσες οι αντιπαραθέσεις ανάμεσα στη Γερμανία και τις ΗΠΑ, τόσοι οι ανταγωνισμοί ανάμεσα στις ευρωπαϊκές δυνάμεις, που η Ρωσία μπορεί διμερώς, πολυμερώς κτλ. να μεγιστοποιεί αυτά που προσδοκά από τις σχέσεις της με τη Δύση.
-
Διαχειριστές
-
100.000 Κλέφτες, 70.000 πελάτες
ζητάς πάντα την απόδειξη από τον υδραυλικό;
ελεύθερους επαγγελματίες κλέφτες
Κλέφτες, πελάτες και χιλιάδες απολύσεις!
Δημοσίευση: 22-09-2011 11:31 | City Press Newsroom | 1 σχόλιο
Όλοι μαζί δαπανήσαμε τα χρήματα... επιμένει ο Θ. Πάγκαλος
Την κατάργηση 70.000 θέσεων εργασίας στις Δημόσιες Επιχειρήσεις και Οργανισμούς προανήγγειλε ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Θεόδωρος Πάγκαλος, μιλώντας στις ελβετικές εφημερίδες «Tribune de Geneve» της Γενεύης και «24 heures» της Λωζάννης.
Στη συνέντευξη που παραχώρησε στον απεσταλμένο των δύο εφημερίδων, ο κ. Πάγκαλος ερωτήθηκε για το εάν θα καταργηθούν 100.000 θέσεις εργασίας στο Δημόσιο και απάντησε: «Το πιθανότερο είναι 70.000, όχι στη δημόσια διοίκηση, αλλά στις δημόσιες επιχειρήσεις».
Ο ίδιος εμμέσως πλην σαφώς, χαρακτήρισε όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες ως κλέφτες και υποστήριξε ότι το φούσκωμα του δημόσιου τομέα είναι η βασική αιτία του δημοσιονομικού ελλείμματος.
Σε ερώτηση για το εάν οι πολιτικοί είναι υπεύθυνοι για την κρίση, καθώς διόγκωσαν υπέρμετρα το δημόσιο τομέα, ο κ. Πάγκαλος δήλωσε χαρακτηριστικά:
«Kατ’ αρχάς και οι πολιτικοί ζουν από το κράτος. Οι δημόσιοι υπάλληλοι είναι πελάτες τους και επιπλέον οι ελεύθεροι επαγγελματίες κλέβουν μόνιμα το κράτος. Π.χ. οι δικηγόροι στην Αθήνα δηλώνουν μηνιαίο εισόδημα 1.500 ευρώ. Αυτό είναι αδιανόητο.
Έτσι όλοι συμμετέχουν στην απώλεια εσόδων. Το έχω ήδη πει, όλοι μαζί δαπανήσαμε τα χρήματα. Το ερώτημα που θέτω στους Έλληνες είναι «ζητάς πάντα την απόδειξη από τον υδραυλικό; Αυτό πρέπει να αλλάξει», τόνισε.
Σε ερώτηση των Ελβετών δημοσιογράφων για την εξαίρεση της Εκκλησίας από τους φόρους ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης δηλώνει αντίθετος με αυτή την εξαίρεση και συμπληρώνει ότι «Η Εκκλησία διεκδικεί την οικονομική αυτονομία της και διαχειρίζεται μία σημαντική κληρονομιά. Θα ήταν φυσιολογικό να πληρώσει, όπως οι άλλοι. Θα έπρεπε να δώσει και το παράδειγμα σ’ αυτό».
Όσον αφορά στις αποκρατικοποιήσεις και τις κατηγορίες για ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας ο Θ. Πάγκαλος υποστηρίζει ότι «είναι αλήθεια ότι δεν είναι η καλύτερη στιγμή. Η χρηματιστηριακή τιμή της μεγαλύτερης επιχείρησης της χώρας, που διαχειρίζεται τον ηλεκτρισμό, είναι στο δέκατο της αξίας της ακίνητης περιουσίας της. Δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό.
Για άλλες δημόσιες επιχειρήσεις, που χρειάζονται εκσυγχρονισμό, αν χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα για επενδύσεις και αναθέρμανση της οικονομίας, θα είναι προς το δημόσιο συμφέρον».
-
-
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου