Η απουσία της συνειδητής παρουσίας μας, μας οδηγεί σε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Αυτό είναι μια ταύτιση ,μια γοητεία και μια ονειροπόληση.
Αυτός είναι ο ψευδής εαυτός.
Για να¨ βυθιστεί¨ κάποιος στην καρδιά πρέπει πρώτα να είναι παρών.
Αυτή η παρουσία δημιουργεί ένα κέντρο όπου όλα τα πράγματα γυρνάνε γύρο από αυτό. Ο θυμός , η λαγνεία .η περηφάνια κ.λπ. γίνονται παρατηρήσημα από αυτό το κέντρο..
Όταν λέω έχω επίγνωση, εννοώ ότι είμαι ξύπνιος στο παρών στην στιγμή.. ζω με μια άλλη ποιότητα.. είμαι πιο κοντά στο κέντρο. Θ α μπορούσα να αλλάξω την λέξη επίγνωση με την λέξη συνειδητότητα.
Όταν λέω έχω επίγνωση του περπατώ, μιλώ, χαιρετώ, γράφω, τρώω, κοιτώ..κ.λπ. ..εννοώ ότι έχω συνειδητότητα επάνω σε όλα αυτά.
Δεν είμαι μηχανικός ..έχω επίγνωση του τι κάνω, του που είμαι..έχω επίγνωση του σώματος..αισθάνομαι..Δεν είναι μόνο θέμα παρατήρησης, αλλα θέμα επίγνωσης..έχω επίγνωση της παρατήρησης… ποιος παρατηρεί; Ποιος έχει επίγνωση;….
Επάνω σε αυτό,είναι καλό να έχουμε την αίσθηση της παρουσίας του παρατηρητή..
Το να έχουμε επίγνωση της ίδιας της επίγνωσης .. ή συνείδηση της ίδιας της συνείδησης… συνειδητότητα της ίδιας της συνειδητότητας... τότε αυτό γίνεται ένα ευδαιμονικό αυθόρμητο άνθισμα μέσα σε ένα αιώνιο τώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου