COGITO COGITO, ERGO COGITO SUM
ΥΓΕΙΑ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΣΕΒΑΣΜΟΣ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
ΙΣΟΤΗΤΑ-ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ-ΕΝΟΤΗΤΑ.
ΛΑΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ-ΕΙΡΗΝΗ-ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ.
Ελευθερία συνειδήσεως, πίστεως, λατρείας, πνεύματος, ιδεών, λόγου, βουλήσεως, έκφρασης, σκέψης, απόψεων, αποφάσεων, κινήσεων.
Σεβασμός στο διαφορετικό, σε όλους και σε όλα.
ΕΜΕΙΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΚΑΙ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΠΟΥ ΒΡΙΖΟΥΜΕ.
Να μη σε νοιάζει, ρε. Τι τους κοιτάς αυτούς τους τελειωμένους? Κοροϊδεύουν τον κοσμάκη, για να του αρπάξουν ότι έχει. Παριστάνουν τους κουτσούς, τους τυφλούς, τους ανάπηρους. Απλώνουν το ξερό τους και ζουν παρασιτικά εις βάρος μας. Ξύπνα, μην είσαι αφελής, δεν θέλουν το καλό σου. Μήπως έχεις ψυχολογικό πρόβλημα και ασχολείσαι μαζί τους? Συνέχεια? Κουράζει, σε χαλάει. Πάμε να φύγουμε. Μη τους κοιτάς. Έτσι είναι η ζωή. Άδικη. Τι να κάνουμε τώρα? Προσαρμόσου. Δέξου το. Αποδέξου το. Ο κόσμος είναι άδικος. Έτσι λένε οι άνθρωποι. Τι να πουν και τα ζώα. Οι ανισότητες αναπαράγονται με χαρακτηριστική ακρίβεια, γιατί δεν γίνεται αλλιώς. Γιατί ο κόσμος είναι κτισμένος στην ανισότητα. Γιατί αυτό που φαίνεται ανισόρροπο και αταίριαστο, είναι που κάνει τον κόσμο να ισορροπεί. Το σύστημα. Πάντα υπάρχει το σύστημα. Όλοι συμβάλουμε να υπάρχει. Διαιωνίζεται. Εμείς είμαστε. Μικρά ψαράκια χωρίς ουρά, ψαράκια ακρωτηριασμένα στο βυθό. Προορισμένα να πέφτουν το ένα πάνω στο άλλο. Περιμένοντας να πνιγούν. Μήπως και ανακουφιστούν από το βάρος της εξαθλίωσης τους. Είσαι τουλάχιστον γραφικός, αν ασχολείσαι μαζί τους. Αν αναρωτιέσαι το γιατί. -Γιατί έτσι. Πρέπει να δεχτείς το «γιατί έτσι». Σαν μια απάντηση φυσική, αναμενόμενη, τόσο αναμενόμενη, όσο το ότι ο ήλιος δύει από τη δύση. Γιατί δύει από τη δύση? –γιατί έτσι. Γιατί αυτή η ανισότητα? –γιατί έτσι. Να μάθεις την εικόνα τους. Να τη συνηθίσεις. Να περνάς από δίπλα τους, χωρίς να μπήγεις τα νύχια σου στη δεξιά σου παλάμη. Γιατί αυτοί και όχι εγώ?
-Γιατί έτσι. Δεν έχω καμία ευθύνη για αυτούς?-Καμία. Δεν φταίμε εμείς? Εμείς και εκείνοι. Δύο κόσμοι που δεν θα συναντηθούν ποτέ. Γιατί έτσι. Να αποκτηνώνεσαι. Αυτό περιμένει το σύστημα από σένα. Που όσο κι αν προβληματίζεσαι, παραμένεις και συ μέρος του συστήματος.
Ο πιο φανατικός του συστήματος είσαι, γίνεσαι. Τίποτα δεν μπορείς να κάνεις. Είναι χαμένη υπόθεση. Μόνο τα παιδιά και οι παράφρονες δεν το καταλαβαίνουν. Οι ακαταλόγιστοι. Δεν μπορείς να κάνεις τίποτε. Ο κόσμος είναι άδικος. Και εσύ τον έκανες. Γίνε κτήνος. Αλλιώς θα σε καταπιεί και αυτό. Δεν έχεις καμία υποχρέωση. Έτσι λένε. Καμία.
Κρύβεσαι πίσω από σκιές. Δεν εμπιστεύεσαι κανέναν. Θλιμμένες φάτσες παντού. Είναι δεμένοι με αλυσίδες. Αρρωσταίνουμε. Χαϊδεύουμε τους καρπούς με ελπίδα. Έχεις τις ίδιες ευκαιρίες με όλους όταν ξεκινάς. Έτσι λένε. Κινδυνεύεις. Ονειρεύτηκες? Έπρεπε να τα σκοτώσεις τα όνειρα σου, πριν τα γεννήσεις. Το επιβάλει η εποχή. Ανησυχείς. Έβλεπες το μαύρο μέλλον. Το βλέπεις. Τώρα είναι αργά. Τα νέα παιδιά θα αλλάξουν τον κόσμο. Ότι δεν κατάφερες. Εγώ, εσύ, όλοι.
Θα μας πετάξουν σαν κούτσουρα στη φωτιά. Αποφάσισε τελικά τι θέλεις. Τι θα κάνεις. Τώρα διάλεξε. Θα προστατεύσεις τους νέους? Προλαβαίνεις. Ποτέ δεν είναι αργά. Ξεχώρισε όσο μπορείς. Αλλιώς θα σε ρουφήξει η μαύρη τρύπα, που ταΐζεται, από λαϊκά πρόβατα.
ΣΑΝΤΕΞΗΣ ΑΚΙΣ
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου