- αυτογνωσία ήταν ένα μέρος του να γίνει ένα καλύτερο, ισχυρότερο, πλουσιότερο άνθρωπο
- άνδρες και γυναίκες, με σχετικά μικρές νευρωτικά προβλήματα θα μπορούσαν, στην πραγματικότητα, είναι δικό τους ψυχιάτρους
- "αυτοβοήθειας" βιβλία το 1946, με τίτλο σκέφτεστε ψυχανάλυση;.
-
παλιά συστήματα αξιών
αποσυνδέεται σταδιακά από το παλιό σύστημα αξιών
Σύστημα λογισμού αντικειμενικών αξιών
Δεν υπήρχε σύμβολο για το μηδέν στο παλιό σύστημα.
Τιςπαλιές αξίες τις θάψαμε εμείς, ήταν από καιρό πεθαμένες.
albert-einstein-success-value
Προσπαθήστε να μην γίνει ένας άνθρωπος της επιτυχίας και όχι να προσπαθήσει να γίνει ένας άνθρωπος της αξίας.
Try not to become a man of success rather try to become a man of value.
-
θηλυκοί εγκέφαλοι monon thilik somata kai oyte θηλυκή ψυχιατρική Θηλυκού Ψυχολογίας
Άθωρ Αθώρ Hathor
-
η αυτοπραγμάτωση είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν για. Με τον «εαυτό» κατάλαβε τον πυρήνα της ύπαρξής και τις δυνατότητες του καθενός. [10] Horney πίστευαν ότι αν έχουμε μια ακριβή αντίληψη του εαυτού μας, τότε είμαστε ελεύθεροι να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές μας και να επιτύχουμε αυτό που επιθυμούμε, μέσα σε λογικά όρια. Έτσι, πίστευε ότι η αυτοπραγμάτωση είναι ο στόχος της υγιούς ατόμου μέσω της ζωής-σε αντίθεση με το νευρωτικό είναι προσκολλημένοι σε μια σειρά βασικών αναγκών.Σύμφωνα με Horney μπορούμε να έχουμε δύο προβολές του εαυτού μας: η «πραγματικού εαυτού» και το «ιδανικό εαυτό». Ο πραγματικός εαυτός είναι ποιος και τι πραγματικά είναι. Το ιδανικό αυτό είναι το είδος του ατόμου που αισθάνεται ότι θα πρέπει να είμαστε. Ο πραγματικός εαυτός έχει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη, την ευτυχία, θα δύναμη, την υλοποίηση των δώρων, κλπ., αλλά έχει και αδυναμίες. Το ιδανικό αυτό χρησιμοποιείται ως πρότυπο για να βοηθήσει τον αληθινό εαυτό στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων της και την επίτευξη μόνος-πραγματοποίηση. (Engler 125) Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις διαφορές μεταξύ ιδανικό και το πραγματικό εαυτό μας.Ο μόνος νευρωτικός ατόμου μοιράζεται ανάμεσα σε μια εξιδανικευμένη εαυτού και ένα πραγματικό εαυτό. Ως αποτέλεσμα, νευρωτική άτομα πιστεύουν ότι μπορούν με κάποιο τρόπο δεν ζουν μέχρι το ιδανικό εαυτό. Αισθάνονται ότι υπάρχει ένα ελάττωμα κάπου σε σύγκριση με αυτό που "πρέπει" να είναι. Οι στόχοι που ορίζονται από το νευρωτικό δεν είναι ρεαλιστικές, ή πράγματι δυνατό. Το πραγματικό εαυτό εκφυλίζεται στη συνέχεια σε ένα «περιφρονημένο εαυτό», και το νευρωτικό άτομο υποθέτει ότι αυτή είναι η "αλήθεια" αυτο. Έτσι, η νευρωτική είναι σαν εκκρεμές ενός ρολογιού είναι, ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια απατηλή "τελειότητα" και μια εκδήλωση της αυτο-μίσος. Horney που αναφέρονται σε αυτό το φαινόμενο ως «τυραννία της πρέπει» και απελπιστική "αναζήτηση για τη δόξα" το νευρωτικό του [14]. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι βαθιά ριζωμένες γνωρίσματα της ψυχής εμποδίζει πάντα δυναμικό ενός ατόμου από το να πραγματωθούν, εκτός αν ο κύκλος της νεύρωσης είναι κάπως σπασμένα, μέσω της θεραπείας ή με άλλο τρόπο.
Αβραάμ Μάσλοου, 1908-1970 (Abraham Maslow) - O Μάσλοου γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1908 στο Brooklyn της Νέας Υόρκης. Ήταν ο πρωτότοκος γιος μιας επταμελούς οικογένειας.
Αβραάμ Μάσλοου – Abraham Maslow (1908-1970). Με ένα σχόλιο. Ο Μάσλοου επηρεάστηκε από την Υπαρξιακή Φιλοσοφία
Ανθρωπιστική ψυχολογία Καρλ Ρότζερς – Αβραάμ Μάσλοου
Ο Αβραάμ Μάσλοου μιλούσε για τη “νεύρωση της επιτυχίας” και παρατηρούσε ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίζουν να αγωνίζονται με
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της ανθρωπιστικής ή ουμανιστικής ψυχολογίας ήταν δύο: ο Κάρλ Ρότζερς (1902-1987) και ο Αβραάμ Μάσλοου (1908-1972) οι οποίοι διαφωνούσαν με τον Σαρτρ και τους Υπαρξιστές.
Αριστερά: Ο Καρλ Ρότζερς που πίστευε ότι το ανθρώπινο είδος έχει έμφυτη την τάση για αυτοπραγμάτωση και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κατάφερε και εξελίχθηκε.
Οι θεωρίες του Σαρτρ και των Υπαρξιστών αναπτύχθηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο με αυτές των θεωρητικών της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, η τελευταία μάλιστα ονομάσθηκε και Υπαρξιστική ψυχολογία, και μου φαίνεται ενδεδειγμένο για θεωρίες που αναπτύχθηκαν την ίδια περίπου περίοδο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχαν την ίδια αφετηρία, αλλά πολύ διαφορετικά συμπεράσματα.
Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα κυριάρχησαν στην Ψυχολογία, η Ψυχανάλυση και ο Συμπεριφορισμός. Οι ψυχαναλυτές εστίασαν στις παρορμήσεις που προέρχονταν από το υποσυνείδητο ή το ασυνείδητο, οι συμπεριφοριστές στις περιβαλλοντολογικές συνθήκες (ήταν οι πιο μηχανιστικοί). Κατά το δεύτερο μισό του αιώνα εμφανίσθηκε η σχολή της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας, που ονομάστηκε και Τρίτο Κύμα της ψυχολογίας και αυτή η σχολή εστίασε στη συνείδηση, στη δύναμη της θέλησης και στην αποφασιστικότητα των ανθρώπων.
Βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες τις θεωρίες της σχολής του Τρίτου Κύματος γιατί ξεκινούν από την ίδια διαπίστωση που έκαναν και οι Υπαρξιστές,την ίδια ακριβώς περίοδο, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μεγάλη ασθένεια της εποχής, αυτό που την χαρακτήριζε, ήταν και για τους Υπαρξιστές και για τους ανθρωπιστές ψυχολόγους, η έλλειψη αξιών.
Οι συνέπειες της έλλειψης αξιών, που έχουν περιγραφεί από πολλούς αναγνωρισμένους συγγραφείς, διανοούμενους ή επιστήμονες, έτσι όπως μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό, είναι η ανηθικότητα, το εσωτερικό κενό -για το οποίο μας χάρισε μια πολύ όμορφη περιγραφή η Σιμόν ντε Μποβουάρ-, η απελπισία, η αποκοπή από τις ρίζες, η έλλειψη ιδανικών και ο εγωκεντρισμός. Τα πράγματα έφτασαν σε αυτό το σημείο (θυμηθείτε ότι όταν έγραφαν για “ανθρωπότητα” αυτοί οι θεωρητικοί, είχαν νωπή στο μυαλό τους την ανάμνηση της καταστροφής που επέφεραν στον κόσμο οι Χίτλερ και Στάλιν), επειδή κατά την άποψή τους, επειδή όλα τα παραδοσιακά συστήματα αξιών που δημιούργησε η ανθρωπότητα, αποδείχθηκαν πρακτικά, στην καθημερινή ζωή, αποτυχημένα. Ο πλούτος, η ευημερία περισσότερων ανθρώπων, η τεχνολογική πρόοδος, η ευρύτατα διαδεδομένη εκπαίδευση, τα δημοκρατικά πολιτικά σχήματα, απέτυχαν παταγωδώς να δημιουργήσουν ειρήνη, αδελφικότητα, ψυχική γαλήνη ή ευτυχία, μας άφησαν πιο γυμνούς απέναντι στα δυσνόητα ζητήματα που η ανθρωπότητα αποφεύγει συστηματικά, επειδή είναι απασχολημένη με το επιφανειακό.
Ο Αβραάμ Μάσλοου μιλούσε για τη “νεύρωση της επιτυχίας” και παρατηρούσε ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίζουν να αγωνίζονται με ελπίδες, ακόμα και με χαρά, για την ψεύτικη πανάκεια, εφόσον δεν την αποκτούν. Είναι ο στόχος τους, ο σκοπός της ζωής, το “ιδανικό” τους. Όταν όμως την αποκτούν, ανακαλύπτουν σύντομα ότι η ελπίδες τους ήταν ψεύτικες. Ακολουθεί ψυχική συντριβή και απελπισία, βουτιά στον ωκεανό της ματαιότητας, μέχρι να γίνει δυνατό (συνήθως με τη βοήθεια ψυχολόγου) να εμφανιστούν κάποιες καινούριες ελπίδες. Η ενασχόληση με το επιφανειακό, απασχολεί, αλλά δεν πληρώνει…
Οι Μάσλοου και Ρότζερς βρίσκονταν στο μεταίχμιο, ανάμεσα στα παλιά συστήματα αξιών, που δεν λειτουργούσαν πια, και στα νέα που δεν είχαν ακόμα γεννηθεί. Είδαν ότι η ανθρωπότητα χρειαζόταν ένα έγκυρο και εύχρηστο σύστημα ανθρώπινων αξιών, αξιών στις οποίες θα μπορούμε να πιστεύουμε, να αφιερωνόμαστε γιατί θα είναι αληθινές και όχι γιατί θα μας εξορκίζουν να τις “εμπιστευθούμε και να έχουμε πίστη σε αυτές”.
Πίστεψαν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, μπορεί να εδραιωθεί ένα τέτοιο σύστημα, κυριολεκτικά υπαρξιακό, που θα βασίζεται αποκλειστικά πάνω στην επιβεβαιωμένη γνώση της φύσης του ανθρώπου. Δεν ισχυρίστηκαν ποτέ -και εδώ τους βγάζω το καπέλο- ότι αυτή η γνώση είναι διαθέσιμη στην εποχή μας στην τελική της μορφή, ώστε να επωάσει συνειδητοποίηση και δράση, όσα όμως ήταν διαθέσιμα εκείνη την εποχή, η μέχρι τότε γνώση τους, τους έδινε την πεποίθηση ότι ήξεραν τα είδη εργασίας που έπρεπε να γίνουν ώστε να προχωρήσουν προς ένα τέτοιο στόχο. Όπως είπαν, “φαίνεται ότι είναι δυνατό για τον άνθρωπο να κινηθεί προς την αυτοπραγμάτωσή του, και προς την κοινωνική βελτίωση, με τις δικές του φιλοσοφικές και επιστημονικές προσπάθειες”.
Ο Κάρλ Ρότζερς θεωρείται σήμερα, μαζί με τον Αβραάμ Μάσλοου, ως ο ψυχολόγος με την μεγαλύτερη επιρροή στη διάρκεια του 20ου αιώνα, όχι μόνο στην ψυχολογία, όπου πολλοί σύγχρονοι ψυχολόγοι τον αναγνωρίζουν ως δάσκαλό τους, αν και πολλοί από αυτούς ανήκαν σε διαφορετικές σχολές, αλλά και στην εκπαίδευση. Στο πιο σημαντικό βιβλίο του, On Becoming a Person(1981) μας εξηγεί πώς θα μπορούσαμε να γίνουμε περισσότερο ανθρώπινοι, γιατί αυτό ακριβώς που λείπει από τους περισσότερους ανθρώπους είναι η ανθρωπιά, και εξάρει τη σημασία της προσωπικής εμπειρίας η οποία είναι κάτι σαν τροφή. Ανιχνεύουμε την αλήθεια μέσω προσωπικής εμπειρίας και όχι ακούγοντας ή διαβάζοντας τις εμπειρίες των άλλων.
Οι άλλες ανθρώπινες υπάρξεις είναι όμως πολύτιμες, και όπως έγραψε ο Μάσλοου, “…οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες μπορούν να εκπληρωθούν μόνο μέσω άλλων ανθρώπων, δηλαδή μέσω της κοινωνίας. Η ανάγκη για κοινότητα (το να ανήκει κανείς κάπου, ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, ομαδοποίηση) είναι από μόνη της μια βασική ανάγκη. Μοναξιά, απομόνωση, εξοστρακισμός, απόρριψη από την ομάδα, όλα αυτά δεν είναι μόνο οδυνηρά, αλλά και παθογόνα”.
Ο Αβραάμ Μάσλοου, ύστερα από 30 χρόνια ερευνών (κυρίως με φοιτητές, αλλά και νοικοκυρές, πήγαινε από σπίτι σε σπίτι με ερωτηματολόγια) έφτασε στο όχι και τόσο ευχάριστο συμπέρασμα ότι η αλυσίδα των ανθρώπινων αναγκών (εννοεί το απλό ότι όταν εκπληρωθεί μια βασική μου ανάγκη αναζητώ αμέσως να εκπληρώσω την επόμενη, όταν βρω πού να κοιμηθώ το βράδυ, θα αναζητήσω και τροφή, μετά θα ψάξω για δουλειά και στη συνέχεια για ερωτικό σύντροφο) σταματάει όταν εκπληρωθούν οι 4 πρώτες βασικές ανάγκες (α! οι φυσικές ανάγκες: τροφή, νερό ύπνος, κλπ, β! η ανάγκη για ασφάλεια: σπίτι, ρούχα, καθαριότητα σώματος, δουλειά, κάποια αίσθηση ηθικής, γ! η ανάγκη ανθρώπινης κοινότητας για την οποία μιλήσαμε παραπάνω: σεξουαλικός σύντροφος, φιλία, οικογένεια και τέλος δ! η ανάγκη για αυτοεκτίμηση: αυτοπεποίθηση, σεβασμός του εαυτού και των άλλων, γόητρο) και δεν οδεύει προς την εκπλήρωση της πέμπτης βασικής ανάγκης που είναι η αυτοπραγμάτωση. Αυτή η αυτοπραγμάτωση χαρακτηρίζεται από ηθική ακεραιότητα, που μπορεί να μην ακολουθεί κάποια θρησκεία, δημιουργικότητα, αυθορμητισμό, πνεύμα ικανό να επιλύει προβλήματα, έλλειψη προκαταλήψεων, αποδοχή της πραγματικότητας για καλύτερη αντιμετώπισή της.
Στο βιβλίο όπου μας περιγράφει τα πειράματά του με απόλυτα υγιείς ανθρώπους που έζησαν εμπειρίες έκστασης, Θρησκείες, Αξίες και Εκστατικές Εμπειρίες (εκδ.Δίοδος), ο Μάσλοου διατυπώνει μια από τις πιο σημαντικές του θέσεις. Οι άνθρωποι που έζησαν εκστατικές εμπειρίες (το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά της απαισιοδοξίας των Υπαρξιστών) είχαν πάντα την τάση να μιλούν γι’ αυτές με θρησκευτικούς όρους (αποκάλυψη, φώτιση, ενόραση, κλπ) και αυτό τον προβλημάτισε πολύ. Η απόρριψη των θρησκειών, δηλαδή η απόρριψη μιας ιερατικής τάξης τα μέλη της οποίας ισχυρίζονταν ότι είναι οι αποκλειστικοί θεματοφύλακες μιας μυστικής ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας με το ιερό, ήταν κατά τη γνώμη του ένα μεγάλο βήμα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Και γι’ αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους μύστες, οι οποίοι βέβαια, από όσο μελέτησε και κατάλαβε, είχαν πάντα εκστατικές εμπειρίες. Υπάρχουν, προφανώς, δύο είδη θρησκείας και θέλησε με ένα κολπάκι να τις διαχωρίσει.από τη μία πλευρά το εμπειρικό, που αποκαλείται συνήθως μυστικιστικό ή και -εντελώς λανθασμένα- αποκρυφιστικό, η φυσιοκρατική θρησκευτική εμπειρία και από την άλλη οι θεσμοθετημένες, εθιμοτυπικές, οργανωμένες Θρησκείες. Χρησιμοποιεί πεζό αρχικό γράμμα για τις πρώτες και κεφαλαίο για τις δεύτερες.
Η θέση του Μάσλοου, ύστερα από τις απαραίτητες διευκρινήσεις, είναι ότι η θρησκευτική εμπειρία (και μιλά γι’ αυτού του είδους την εμπειρία που μπορεί κάλλιστα να έχει ένας άθεος) είναι ένα θέμα που έχει δικαίωμα στην επιστημονική έρευνα και μελέτη. Και αντίστροφα, η επιστημονική κοινότητα θα δει το έργο της να εμπλουτίζεται αν αναγνωρίσει και και μελετήσει την ανάγκη που έχει όλο το ανθρώπινο γένος για πνευματική έκφραση. Η πνευματική αυτή έκφραση βρίσκεται, με πολλές μορφές, στην καρδιά των εκστατικών εμπειριών στις οποίες έχουν φτάσει υγιή άτομα που λειτουργούν ολοκληρωμένα.
Οι Μάσλοου και Ρότζερς, αλλά και ο Όλπορτ, ανακάλυψαν πειραματικά, όχι διαβάζοντας βιβλία, ότι ο άνθρωπος έχει μια ανώτερη και υπερβατική φύση η οποία είναι μέρος της ουσίας του, δηλαδή της βιολογικής του φύσης ως εξελιγμένου μέλους του είδους. Μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον να σκιαγραφήσω πρόχειρα τις απόψεις της σχολής του Τρίτου Κύματος, πριν περάσω στον Σαρτρ, αφού αυτοί οι θεωρητικοί αντέδρασαν πολύ στις απόψεις του, κυρίως επειδή αρνιόταν να παραδεχτεί και να αντιμετωπίσει την ίδια την ύπαρξη των βιολογικών επιστημών. Θα προσπαθήσω να δείξω ότι η διαφορά τους είναι βαθύτερη.
Το όλο ζήτημα πάντως έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και το ενδιαφέρον αυξάνει αν αναλογιστούμε ότι κανείς δεν ασχολείται πια με αυτές τις ανακαλύψεις, πέρα από κάποιους ακαδημαϊκούς.
Ο άνθρωπος φτιάχνει ο ίδιος τον εαυτό του, όπως φώναζαν αγανακτισμένοι οι Υπαρξιστές, αλλά η μελέτη αποκαλύπτει ότι υπάρχουν όρια ως προς το πόσο και πού μπορεί να τον φτιάξει. Οι άνθρωποι, ας μην το ξεχνάμε, είναι βιολογικά προκαθορισμένοι και αν θέλεις να ανέβεις ψηλότερα, πρέπει να εξετάσεις πόσο δυνατά πνευμόνια και αντοχή διαθέτεις. Οι Υπαρξιστές ανέβηκαν ψηλά, το αναγνωρίζω, αλλά δεν μπόρεσαν να κρατηθούν εκεί, έπεσαν με πάταγο κάτω και πόνεσαν. Δεν αρκέστηκαν στον πόνο, πείσμωσαν και αποφάσισαν να μας πείσουν ότι η ανθρώπινη φύση καθορίζεται από την αρνητικότητά της, με έξοχο θεωρητικό αυτής της αντίληψης τον Σαρτρ, τις θέσεις του οποίου θα προσπαθήσω να συνοψίσω στα επόμενα ποστ.
Ο Αβραάμ Μάσλοου υπήρξε κλινικός ψυχολόγος και διατύπωσε μια ευρέως αποδεκτή θεωρία της ανθρώπινης υποκίνησης
Ο Αβραάμ Μάσλοου υπήρξε κλινικός ψυχολόγος και διατύπωσε μια ευρέως αποδεκτή θεωρία της ανθρώπινης υποκίνησης βασισμένη στην αντίληψη της ιεραρχίας των ανθρώπινων αναγκών.
Σύμφωνα με την ιεραρχία των αναγκών του Μάσλοου, υπάρχουν πέντε βασικά επίπεδα αναγκών τα οποία ξεκινούν από τις χαμηλότερου επιπέδου ανάγκες (φυσιολογικές) και φτάνουν έως τις υψηλότερου επιπέδου ανάγκες (ψυχολογικές).
Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, οι υψηλότερου επιπέδου ανάγκες εμφανίζονται εφόσον οι άνθρωποι έχουν (επαρκώς) ικανοποιήσει τις χαμηλότερου επιπέδου ανάγκες τους.
Τα πέντε επίπεδα αναγκών ξεκινώντας από το χαμηλότερο επίπεδο και φτάνοντας έως το υψηλότερο επίπεδο είναι: (1) οι φυσιολογικές ανάγκες (physiological needs), (2) οι ανάγκες ασφάλειας (safety needs), (3) οι κοινωνικές ανάγκες (social needs), (4) οι ανάγκες του Εγώ (ego needs) και (5) η ανάγκη της αυτοεκπλήρωσης (self-actualization need).
Οι φυσιολογικές ανάγκες αναφέρονται στην ανάγκη για τροφή, νερό, αέρα, στέγαση, σεξ κ.λπ. Οι διάφορες διαφημίσεις για τροφές με χαμηλά λιπαρά, φίλτρα νερού, ροζ τηλέφωνα κ.λπ. στοχεύουν σε αυτό το επίπεδο αναγκών.
Οι ανάγκες ασφάλειας έχουν να κάνουν όχι μόνον με την σωματική ασφάλεια του ατόμου, αλλά και με πράγματα όπως είναι η τάξη, η σταθερότητα, ο έλεγχος του ατόμου επί της ζωής και του περιβάλλοντός του. Σε αυτό το επίπεδο αναγκών στοχεύουν οι διαφημίσεις, π.χ., για τραπεζική αποταμίευση, ασφάλειες ζωής, εκπαίδευση κ.λπ.
Οι κοινωνικές ανάγκες αναφέρονται στην ανάγκη για αγάπη, αποδοχή κ.λπ. Διαφημίσεις που υπονοούν ότι με το x προϊόν θα είναι κανείς πιο αποδεκτός από τους άλλους στοχεύουν σε αυτό το επίπεδο αναγκών.
Οι ανάγκες του εγώ έχουν να κάνουν με πράγματα όπως είναι η αυτοπεποίθηση, η επιτυχία, η ανεξαρτησία, η φήμη, το στάτους κ.λπ. Οι διαφημίσεις του τύπου “γιατί το αξίζεις”, “δείξε τους ότι τα κατάφερες” κ.λπ. αναφέρονται σε αυτού του είδους τις ανάγκες.
Η ανάγκη για αυτοεκπλήρωση -η οποία σύμφωνα με τον Μάσλοου εμφανίζεται σε λίγους ανθρώπους- έχει να κάνει με την επιθυμία του ανθρώπου να γίνει ό,τι μπορεί να γίνει. Διαφημίσεις του στυλ “be all you can be” καθώς και -”περίεργες” για πολλούς- διαφημίσεις που διαφημίζουν, π.χ., αθλητικά παπούτσια χωρίς να δείχνουν το προϊόν αυτό καθαυτό αλλά κάτι φαινομενικά άσχετο όπως είναι ένα αποφασισμένο πρόσωπο με tag line “go for it”, “you can” και τα συναφή στοχεύουν σε αυτήν την ανάγκη.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΣΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ
Η ιεραρχία των αναγκών του Μάσλοου μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην τμηματοποίηση (segmentation) και τη δημιουργία των ανάλογων advertising appeals καθώς αφενός υπάρχουν πολλά προϊόντα που μπορούν να καλύψουν αυτές τις ανάγκες κι αφετέρου οι περισσότερες ανάγκες εμφανίζονται σε μεγάλα τμήματα της αγοράς.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι αγοράζουν υγιεινά τρόφιμα, φάρμακα, διαιτητικά προϊόντα και όργανα γυμναστικής για να καλύψουν τις φυσιολογικές τους ανάγκες. Αγοράζουν ασφάλειες ζωής και συναγερμούς για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους για ασφάλεια. Σχεδόν όλα τα καλλυντικά προϊόντα αλλά και τα ρούχα αγοράζονται για να εκπληρώσουν κοινωνικές ανάγκες. Gadgets και luxury προϊόντα όπως είναι διάφορα ηχοσυστήματα, αυτοκίνητα και έπιπλα αγοράζονται για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του εγώ. Μεταπτυχιακά, εξωτικές εκδρομές κ.λπ. πωλούνται ως τρόποι επίτευξης της αυτοεκπλήρωσης.
περίφημη πυραμίδα αναγκών του Αβραάμ Μάσλοου
-
αποσυνδέεται σταδιακά από το παλιό σύστημα αξιών
Σύστημα λογισμού αντικειμενικών αξιών
Δεν υπήρχε σύμβολο για το μηδέν στο παλιό σύστημα.
Τιςπαλιές αξίες τις θάψαμε εμείς, ήταν από καιρό πεθαμένες.
albert-einstein-success-value
Προσπαθήστε να μην γίνει ένας άνθρωπος της επιτυχίας και όχι να προσπαθήσει να γίνει ένας άνθρωπος της αξίας.
 |
| παλιά συστήματα αξιών |
-
θηλυκοί εγκέφαλοι monon thilik somata kai oyte θηλυκή ψυχιατρική Θηλυκού Ψυχολογίας
-
η αυτοπραγμάτωση είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν για. Με τον «εαυτό» κατάλαβε τον πυρήνα της ύπαρξής και τις δυνατότητες του καθενός. [10] Horney πίστευαν ότι αν έχουμε μια ακριβή αντίληψη του εαυτού μας, τότε είμαστε ελεύθεροι να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές μας και να επιτύχουμε αυτό που επιθυμούμε, μέσα σε λογικά όρια. Έτσι, πίστευε ότι η αυτοπραγμάτωση είναι ο στόχος της υγιούς ατόμου μέσω της ζωής-σε αντίθεση με το νευρωτικό είναι προσκολλημένοι σε μια σειρά βασικών αναγκών.Σύμφωνα με Horney μπορούμε να έχουμε δύο προβολές του εαυτού μας: η «πραγματικού εαυτού» και το «ιδανικό εαυτό». Ο πραγματικός εαυτός είναι ποιος και τι πραγματικά είναι. Το ιδανικό αυτό είναι το είδος του ατόμου που αισθάνεται ότι θα πρέπει να είμαστε. Ο πραγματικός εαυτός έχει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη, την ευτυχία, θα δύναμη, την υλοποίηση των δώρων, κλπ., αλλά έχει και αδυναμίες. Το ιδανικό αυτό χρησιμοποιείται ως πρότυπο για να βοηθήσει τον αληθινό εαυτό στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων της και την επίτευξη μόνος-πραγματοποίηση. (Engler 125) Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις διαφορές μεταξύ ιδανικό και το πραγματικό εαυτό μας.Ο μόνος νευρωτικός ατόμου μοιράζεται ανάμεσα σε μια εξιδανικευμένη εαυτού και ένα πραγματικό εαυτό. Ως αποτέλεσμα, νευρωτική άτομα πιστεύουν ότι μπορούν με κάποιο τρόπο δεν ζουν μέχρι το ιδανικό εαυτό. Αισθάνονται ότι υπάρχει ένα ελάττωμα κάπου σε σύγκριση με αυτό που "πρέπει" να είναι. Οι στόχοι που ορίζονται από το νευρωτικό δεν είναι ρεαλιστικές, ή πράγματι δυνατό. Το πραγματικό εαυτό εκφυλίζεται στη συνέχεια σε ένα «περιφρονημένο εαυτό», και το νευρωτικό άτομο υποθέτει ότι αυτή είναι η "αλήθεια" αυτο. Έτσι, η νευρωτική είναι σαν εκκρεμές ενός ρολογιού είναι, ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια απατηλή "τελειότητα" και μια εκδήλωση της αυτο-μίσος. Horney που αναφέρονται σε αυτό το φαινόμενο ως «τυραννία της πρέπει» και απελπιστική "αναζήτηση για τη δόξα" το νευρωτικό του [14]. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι βαθιά ριζωμένες γνωρίσματα της ψυχής εμποδίζει πάντα δυναμικό ενός ατόμου από το να πραγματωθούν, εκτός αν ο κύκλος της νεύρωσης είναι κάπως σπασμένα, μέσω της θεραπείας ή με άλλο τρόπο.
Αβραάμ Μάσλοου, 1908-1970 (Abraham Maslow) - O Μάσλοου γεννήθηκε την 1η Απριλίου του 1908 στο Brooklyn της Νέας Υόρκης. Ήταν ο πρωτότοκος γιος μιας επταμελούς οικογένειας.
Αβραάμ Μάσλοου – Abraham Maslow (1908-1970). Με ένα σχόλιο. Ο Μάσλοου επηρεάστηκε από την Υπαρξιακή Φιλοσοφία
Ανθρωπιστική ψυχολογία Καρλ Ρότζερς – Αβραάμ Μάσλοου
Ο Αβραάμ Μάσλοου μιλούσε για τη “νεύρωση της επιτυχίας” και παρατηρούσε ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίζουν να αγωνίζονται με
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της ανθρωπιστικής ή ουμανιστικής ψυχολογίας ήταν δύο: ο Κάρλ Ρότζερς (1902-1987) και ο Αβραάμ Μάσλοου (1908-1972) οι οποίοι διαφωνούσαν με τον Σαρτρ και τους Υπαρξιστές.
Αριστερά: Ο Καρλ Ρότζερς που πίστευε ότι το ανθρώπινο είδος έχει έμφυτη την τάση για αυτοπραγμάτωση και γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο κατάφερε και εξελίχθηκε.
Οι θεωρίες του Σαρτρ και των Υπαρξιστών αναπτύχθηκαν την ίδια περίπου χρονική περίοδο με αυτές των θεωρητικών της ανθρωπιστικής ψυχολογίας, η τελευταία μάλιστα ονομάσθηκε και Υπαρξιστική ψυχολογία, και μου φαίνεται ενδεδειγμένο για θεωρίες που αναπτύχθηκαν την ίδια περίπου περίοδο, μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχαν την ίδια αφετηρία, αλλά πολύ διαφορετικά συμπεράσματα.
Στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα κυριάρχησαν στην Ψυχολογία, η Ψυχανάλυση και ο Συμπεριφορισμός. Οι ψυχαναλυτές εστίασαν στις παρορμήσεις που προέρχονταν από το υποσυνείδητο ή το ασυνείδητο, οι συμπεριφοριστές στις περιβαλλοντολογικές συνθήκες (ήταν οι πιο μηχανιστικοί). Κατά το δεύτερο μισό του αιώνα εμφανίσθηκε η σχολή της Ανθρωπιστικής Ψυχολογίας, που ονομάστηκε και Τρίτο Κύμα της ψυχολογίας και αυτή η σχολή εστίασε στη συνείδηση, στη δύναμη της θέλησης και στην αποφασιστικότητα των ανθρώπων.
Βρίσκω ιδιαίτερα ενδιαφέρουσες τις θεωρίες της σχολής του Τρίτου Κύματος γιατί ξεκινούν από την ίδια διαπίστωση που έκαναν και οι Υπαρξιστές,την ίδια ακριβώς περίοδο, μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η μεγάλη ασθένεια της εποχής, αυτό που την χαρακτήριζε, ήταν και για τους Υπαρξιστές και για τους ανθρωπιστές ψυχολόγους, η έλλειψη αξιών.
Οι συνέπειες της έλλειψης αξιών, που έχουν περιγραφεί από πολλούς αναγνωρισμένους συγγραφείς, διανοούμενους ή επιστήμονες, έτσι όπως μου έρχονται πρόχειρα στο μυαλό, είναι η ανηθικότητα, το εσωτερικό κενό -για το οποίο μας χάρισε μια πολύ όμορφη περιγραφή η Σιμόν ντε Μποβουάρ-, η απελπισία, η αποκοπή από τις ρίζες, η έλλειψη ιδανικών και ο εγωκεντρισμός. Τα πράγματα έφτασαν σε αυτό το σημείο (θυμηθείτε ότι όταν έγραφαν για “ανθρωπότητα” αυτοί οι θεωρητικοί, είχαν νωπή στο μυαλό τους την ανάμνηση της καταστροφής που επέφεραν στον κόσμο οι Χίτλερ και Στάλιν), επειδή κατά την άποψή τους, επειδή όλα τα παραδοσιακά συστήματα αξιών που δημιούργησε η ανθρωπότητα, αποδείχθηκαν πρακτικά, στην καθημερινή ζωή, αποτυχημένα. Ο πλούτος, η ευημερία περισσότερων ανθρώπων, η τεχνολογική πρόοδος, η ευρύτατα διαδεδομένη εκπαίδευση, τα δημοκρατικά πολιτικά σχήματα, απέτυχαν παταγωδώς να δημιουργήσουν ειρήνη, αδελφικότητα, ψυχική γαλήνη ή ευτυχία, μας άφησαν πιο γυμνούς απέναντι στα δυσνόητα ζητήματα που η ανθρωπότητα αποφεύγει συστηματικά, επειδή είναι απασχολημένη με το επιφανειακό.
Ο Αβραάμ Μάσλοου μιλούσε για τη “νεύρωση της επιτυχίας” και παρατηρούσε ότι οι άνθρωποι μπορούν να συνεχίζουν να αγωνίζονται με ελπίδες, ακόμα και με χαρά, για την ψεύτικη πανάκεια, εφόσον δεν την αποκτούν. Είναι ο στόχος τους, ο σκοπός της ζωής, το “ιδανικό” τους. Όταν όμως την αποκτούν, ανακαλύπτουν σύντομα ότι η ελπίδες τους ήταν ψεύτικες. Ακολουθεί ψυχική συντριβή και απελπισία, βουτιά στον ωκεανό της ματαιότητας, μέχρι να γίνει δυνατό (συνήθως με τη βοήθεια ψυχολόγου) να εμφανιστούν κάποιες καινούριες ελπίδες. Η ενασχόληση με το επιφανειακό, απασχολεί, αλλά δεν πληρώνει…
Οι Μάσλοου και Ρότζερς βρίσκονταν στο μεταίχμιο, ανάμεσα στα παλιά συστήματα αξιών, που δεν λειτουργούσαν πια, και στα νέα που δεν είχαν ακόμα γεννηθεί. Είδαν ότι η ανθρωπότητα χρειαζόταν ένα έγκυρο και εύχρηστο σύστημα ανθρώπινων αξιών, αξιών στις οποίες θα μπορούμε να πιστεύουμε, να αφιερωνόμαστε γιατί θα είναι αληθινές και όχι γιατί θα μας εξορκίζουν να τις “εμπιστευθούμε και να έχουμε πίστη σε αυτές”.
Πίστεψαν ότι για πρώτη φορά στην ιστορία, μπορεί να εδραιωθεί ένα τέτοιο σύστημα, κυριολεκτικά υπαρξιακό, που θα βασίζεται αποκλειστικά πάνω στην επιβεβαιωμένη γνώση της φύσης του ανθρώπου. Δεν ισχυρίστηκαν ποτέ -και εδώ τους βγάζω το καπέλο- ότι αυτή η γνώση είναι διαθέσιμη στην εποχή μας στην τελική της μορφή, ώστε να επωάσει συνειδητοποίηση και δράση, όσα όμως ήταν διαθέσιμα εκείνη την εποχή, η μέχρι τότε γνώση τους, τους έδινε την πεποίθηση ότι ήξεραν τα είδη εργασίας που έπρεπε να γίνουν ώστε να προχωρήσουν προς ένα τέτοιο στόχο. Όπως είπαν, “φαίνεται ότι είναι δυνατό για τον άνθρωπο να κινηθεί προς την αυτοπραγμάτωσή του, και προς την κοινωνική βελτίωση, με τις δικές του φιλοσοφικές και επιστημονικές προσπάθειες”.
Ο Κάρλ Ρότζερς θεωρείται σήμερα, μαζί με τον Αβραάμ Μάσλοου, ως ο ψυχολόγος με την μεγαλύτερη επιρροή στη διάρκεια του 20ου αιώνα, όχι μόνο στην ψυχολογία, όπου πολλοί σύγχρονοι ψυχολόγοι τον αναγνωρίζουν ως δάσκαλό τους, αν και πολλοί από αυτούς ανήκαν σε διαφορετικές σχολές, αλλά και στην εκπαίδευση. Στο πιο σημαντικό βιβλίο του, On Becoming a Person(1981) μας εξηγεί πώς θα μπορούσαμε να γίνουμε περισσότερο ανθρώπινοι, γιατί αυτό ακριβώς που λείπει από τους περισσότερους ανθρώπους είναι η ανθρωπιά, και εξάρει τη σημασία της προσωπικής εμπειρίας η οποία είναι κάτι σαν τροφή. Ανιχνεύουμε την αλήθεια μέσω προσωπικής εμπειρίας και όχι ακούγοντας ή διαβάζοντας τις εμπειρίες των άλλων.
Οι άλλες ανθρώπινες υπάρξεις είναι όμως πολύτιμες, και όπως έγραψε ο Μάσλοου, “…οι βασικές ανθρώπινες ανάγκες μπορούν να εκπληρωθούν μόνο μέσω άλλων ανθρώπων, δηλαδή μέσω της κοινωνίας. Η ανάγκη για κοινότητα (το να ανήκει κανείς κάπου, ανάγκη για ανθρώπινη επαφή, ομαδοποίηση) είναι από μόνη της μια βασική ανάγκη. Μοναξιά, απομόνωση, εξοστρακισμός, απόρριψη από την ομάδα, όλα αυτά δεν είναι μόνο οδυνηρά, αλλά και παθογόνα”.
Ο Αβραάμ Μάσλοου, ύστερα από 30 χρόνια ερευνών (κυρίως με φοιτητές, αλλά και νοικοκυρές, πήγαινε από σπίτι σε σπίτι με ερωτηματολόγια) έφτασε στο όχι και τόσο ευχάριστο συμπέρασμα ότι η αλυσίδα των ανθρώπινων αναγκών (εννοεί το απλό ότι όταν εκπληρωθεί μια βασική μου ανάγκη αναζητώ αμέσως να εκπληρώσω την επόμενη, όταν βρω πού να κοιμηθώ το βράδυ, θα αναζητήσω και τροφή, μετά θα ψάξω για δουλειά και στη συνέχεια για ερωτικό σύντροφο) σταματάει όταν εκπληρωθούν οι 4 πρώτες βασικές ανάγκες (α! οι φυσικές ανάγκες: τροφή, νερό ύπνος, κλπ, β! η ανάγκη για ασφάλεια: σπίτι, ρούχα, καθαριότητα σώματος, δουλειά, κάποια αίσθηση ηθικής, γ! η ανάγκη ανθρώπινης κοινότητας για την οποία μιλήσαμε παραπάνω: σεξουαλικός σύντροφος, φιλία, οικογένεια και τέλος δ! η ανάγκη για αυτοεκτίμηση: αυτοπεποίθηση, σεβασμός του εαυτού και των άλλων, γόητρο) και δεν οδεύει προς την εκπλήρωση της πέμπτης βασικής ανάγκης που είναι η αυτοπραγμάτωση. Αυτή η αυτοπραγμάτωση χαρακτηρίζεται από ηθική ακεραιότητα, που μπορεί να μην ακολουθεί κάποια θρησκεία, δημιουργικότητα, αυθορμητισμό, πνεύμα ικανό να επιλύει προβλήματα, έλλειψη προκαταλήψεων, αποδοχή της πραγματικότητας για καλύτερη αντιμετώπισή της.
Στο βιβλίο όπου μας περιγράφει τα πειράματά του με απόλυτα υγιείς ανθρώπους που έζησαν εμπειρίες έκστασης, Θρησκείες, Αξίες και Εκστατικές Εμπειρίες (εκδ.Δίοδος), ο Μάσλοου διατυπώνει μια από τις πιο σημαντικές του θέσεις. Οι άνθρωποι που έζησαν εκστατικές εμπειρίες (το πιο ισχυρό επιχείρημα κατά της απαισιοδοξίας των Υπαρξιστών) είχαν πάντα την τάση να μιλούν γι’ αυτές με θρησκευτικούς όρους (αποκάλυψη, φώτιση, ενόραση, κλπ) και αυτό τον προβλημάτισε πολύ. Η απόρριψη των θρησκειών, δηλαδή η απόρριψη μιας ιερατικής τάξης τα μέλη της οποίας ισχυρίζονταν ότι είναι οι αποκλειστικοί θεματοφύλακες μιας μυστικής ανοιχτής γραμμής επικοινωνίας με το ιερό, ήταν κατά τη γνώμη του ένα μεγάλο βήμα για την απελευθέρωση της ανθρωπότητας. Και γι’ αυτό θα πρέπει να ευχαριστήσουμε τους μύστες, οι οποίοι βέβαια, από όσο μελέτησε και κατάλαβε, είχαν πάντα εκστατικές εμπειρίες. Υπάρχουν, προφανώς, δύο είδη θρησκείας και θέλησε με ένα κολπάκι να τις διαχωρίσει.από τη μία πλευρά το εμπειρικό, που αποκαλείται συνήθως μυστικιστικό ή και -εντελώς λανθασμένα- αποκρυφιστικό, η φυσιοκρατική θρησκευτική εμπειρία και από την άλλη οι θεσμοθετημένες, εθιμοτυπικές, οργανωμένες Θρησκείες. Χρησιμοποιεί πεζό αρχικό γράμμα για τις πρώτες και κεφαλαίο για τις δεύτερες.
Η θέση του Μάσλοου, ύστερα από τις απαραίτητες διευκρινήσεις, είναι ότι η θρησκευτική εμπειρία (και μιλά γι’ αυτού του είδους την εμπειρία που μπορεί κάλλιστα να έχει ένας άθεος) είναι ένα θέμα που έχει δικαίωμα στην επιστημονική έρευνα και μελέτη. Και αντίστροφα, η επιστημονική κοινότητα θα δει το έργο της να εμπλουτίζεται αν αναγνωρίσει και και μελετήσει την ανάγκη που έχει όλο το ανθρώπινο γένος για πνευματική έκφραση. Η πνευματική αυτή έκφραση βρίσκεται, με πολλές μορφές, στην καρδιά των εκστατικών εμπειριών στις οποίες έχουν φτάσει υγιή άτομα που λειτουργούν ολοκληρωμένα.
Οι Μάσλοου και Ρότζερς, αλλά και ο Όλπορτ, ανακάλυψαν πειραματικά, όχι διαβάζοντας βιβλία, ότι ο άνθρωπος έχει μια ανώτερη και υπερβατική φύση η οποία είναι μέρος της ουσίας του, δηλαδή της βιολογικής του φύσης ως εξελιγμένου μέλους του είδους. Μου φάνηκε εξαιρετικά ενδιαφέρον να σκιαγραφήσω πρόχειρα τις απόψεις της σχολής του Τρίτου Κύματος, πριν περάσω στον Σαρτρ, αφού αυτοί οι θεωρητικοί αντέδρασαν πολύ στις απόψεις του, κυρίως επειδή αρνιόταν να παραδεχτεί και να αντιμετωπίσει την ίδια την ύπαρξη των βιολογικών επιστημών. Θα προσπαθήσω να δείξω ότι η διαφορά τους είναι βαθύτερη.
Το όλο ζήτημα πάντως έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και το ενδιαφέρον αυξάνει αν αναλογιστούμε ότι κανείς δεν ασχολείται πια με αυτές τις ανακαλύψεις, πέρα από κάποιους ακαδημαϊκούς.
Ο άνθρωπος φτιάχνει ο ίδιος τον εαυτό του, όπως φώναζαν αγανακτισμένοι οι Υπαρξιστές, αλλά η μελέτη αποκαλύπτει ότι υπάρχουν όρια ως προς το πόσο και πού μπορεί να τον φτιάξει. Οι άνθρωποι, ας μην το ξεχνάμε, είναι βιολογικά προκαθορισμένοι και αν θέλεις να ανέβεις ψηλότερα, πρέπει να εξετάσεις πόσο δυνατά πνευμόνια και αντοχή διαθέτεις. Οι Υπαρξιστές ανέβηκαν ψηλά, το αναγνωρίζω, αλλά δεν μπόρεσαν να κρατηθούν εκεί, έπεσαν με πάταγο κάτω και πόνεσαν. Δεν αρκέστηκαν στον πόνο, πείσμωσαν και αποφάσισαν να μας πείσουν ότι η ανθρώπινη φύση καθορίζεται από την αρνητικότητά της, με έξοχο θεωρητικό αυτής της αντίληψης τον Σαρτρ, τις θέσεις του οποίου θα προσπαθήσω να συνοψίσω στα επόμενα ποστ.
Ο Αβραάμ Μάσλοου υπήρξε κλινικός ψυχολόγος και διατύπωσε μια ευρέως αποδεκτή θεωρία της ανθρώπινης υποκίνησης
Ο Αβραάμ Μάσλοου υπήρξε κλινικός ψυχολόγος και διατύπωσε μια ευρέως αποδεκτή θεωρία της ανθρώπινης υποκίνησης βασισμένη στην αντίληψη της ιεραρχίας των ανθρώπινων αναγκών.
Σύμφωνα με την ιεραρχία των αναγκών του Μάσλοου, υπάρχουν πέντε βασικά επίπεδα αναγκών τα οποία ξεκινούν από τις χαμηλότερου επιπέδου ανάγκες (φυσιολογικές) και φτάνουν έως τις υψηλότερου επιπέδου ανάγκες (ψυχολογικές).
Σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία, οι υψηλότερου επιπέδου ανάγκες εμφανίζονται εφόσον οι άνθρωποι έχουν (επαρκώς) ικανοποιήσει τις χαμηλότερου επιπέδου ανάγκες τους.
Τα πέντε επίπεδα αναγκών ξεκινώντας από το χαμηλότερο επίπεδο και φτάνοντας έως το υψηλότερο επίπεδο είναι: (1) οι φυσιολογικές ανάγκες (physiological needs), (2) οι ανάγκες ασφάλειας (safety needs), (3) οι κοινωνικές ανάγκες (social needs), (4) οι ανάγκες του Εγώ (ego needs) και (5) η ανάγκη της αυτοεκπλήρωσης (self-actualization need).
Οι φυσιολογικές ανάγκες αναφέρονται στην ανάγκη για τροφή, νερό, αέρα, στέγαση, σεξ κ.λπ. Οι διάφορες διαφημίσεις για τροφές με χαμηλά λιπαρά, φίλτρα νερού, ροζ τηλέφωνα κ.λπ. στοχεύουν σε αυτό το επίπεδο αναγκών.
Οι ανάγκες ασφάλειας έχουν να κάνουν όχι μόνον με την σωματική ασφάλεια του ατόμου, αλλά και με πράγματα όπως είναι η τάξη, η σταθερότητα, ο έλεγχος του ατόμου επί της ζωής και του περιβάλλοντός του. Σε αυτό το επίπεδο αναγκών στοχεύουν οι διαφημίσεις, π.χ., για τραπεζική αποταμίευση, ασφάλειες ζωής, εκπαίδευση κ.λπ.
Οι κοινωνικές ανάγκες αναφέρονται στην ανάγκη για αγάπη, αποδοχή κ.λπ. Διαφημίσεις που υπονοούν ότι με το x προϊόν θα είναι κανείς πιο αποδεκτός από τους άλλους στοχεύουν σε αυτό το επίπεδο αναγκών.
Οι ανάγκες του εγώ έχουν να κάνουν με πράγματα όπως είναι η αυτοπεποίθηση, η επιτυχία, η ανεξαρτησία, η φήμη, το στάτους κ.λπ. Οι διαφημίσεις του τύπου “γιατί το αξίζεις”, “δείξε τους ότι τα κατάφερες” κ.λπ. αναφέρονται σε αυτού του είδους τις ανάγκες.
Η ανάγκη για αυτοεκπλήρωση -η οποία σύμφωνα με τον Μάσλοου εμφανίζεται σε λίγους ανθρώπους- έχει να κάνει με την επιθυμία του ανθρώπου να γίνει ό,τι μπορεί να γίνει. Διαφημίσεις του στυλ “be all you can be” καθώς και -”περίεργες” για πολλούς- διαφημίσεις που διαφημίζουν, π.χ., αθλητικά παπούτσια χωρίς να δείχνουν το προϊόν αυτό καθαυτό αλλά κάτι φαινομενικά άσχετο όπως είναι ένα αποφασισμένο πρόσωπο με tag line “go for it”, “you can” και τα συναφή στοχεύουν σε αυτήν την ανάγκη.
ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΩΝ ΑΝΑΓΚΩΝ ΣΤΟ ΜΑΡΚΕΤΙΝΓΚ
Η ιεραρχία των αναγκών του Μάσλοου μπορεί να χρησιμοποιηθεί στην τμηματοποίηση (segmentation) και τη δημιουργία των ανάλογων advertising appeals καθώς αφενός υπάρχουν πολλά προϊόντα που μπορούν να καλύψουν αυτές τις ανάγκες κι αφετέρου οι περισσότερες ανάγκες εμφανίζονται σε μεγάλα τμήματα της αγοράς.
Για παράδειγμα, οι άνθρωποι αγοράζουν υγιεινά τρόφιμα, φάρμακα, διαιτητικά προϊόντα και όργανα γυμναστικής για να καλύψουν τις φυσιολογικές τους ανάγκες. Αγοράζουν ασφάλειες ζωής και συναγερμούς για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες τους για ασφάλεια. Σχεδόν όλα τα καλλυντικά προϊόντα αλλά και τα ρούχα αγοράζονται για να εκπληρώσουν κοινωνικές ανάγκες. Gadgets και luxury προϊόντα όπως είναι διάφορα ηχοσυστήματα, αυτοκίνητα και έπιπλα αγοράζονται για να ικανοποιήσουν τις ανάγκες του εγώ. Μεταπτυχιακά, εξωτικές εκδρομές κ.λπ. πωλούνται ως τρόποι επίτευξης της αυτοεκπλήρωσης.
περίφημη πυραμίδα αναγκών του Αβραάμ Μάσλοου
-
 |
| πυραμίδα αναγκών |
ολιστική, ανθρωπιστική άποψη της ατομικής ψυχής που τοποθετείται μεγάλη έμφαση στις κοινωνικές και πολιτιστικές διαφορές σε παγκόσμιο επίπεδο
η προσκόλληση σε ένα γονέα και ζήλια των άλλων ήταν απλά το αποτέλεσμα του άγχους, που προκαλείται από μια διαταραχή στη σχέση γονέα-παιδιού
-
-
οι μαζοχιστικές φαντασιώσεις στις γυναίκες
γυναικείο μαζοχισμό γυναικείος μαζοχισμός
Λ. Μαζόχ. Ο Αυστριακός Λεοπόλδος Μαζόχ (Leopold von Sacher-Masoch, 1836 – 1895)
αποδείχθηκε ότι οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνονται οι γυναίκες να εξαρτώνται από τους άνδρες για την αγάπη τους, το κύρος, τον πλούτο, τη φροντίδα και προστασία
-
Did you mean: αποδείχτηκε ότι οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνονται οι γυναίκες να εξαρτώνται από τους άνδρες για την αγάπη τους, το κύρος, τον πλούτο, τη φροντίδα και προστασία
-
Οι γυναίκες θεωρούνται ως αντικείμενα από τη γοητεία και την ομορφιά-σε αντίθεση με απώτερο σκοπό κάθε ανθρώπου, της αυτοπραγμάτωσης.
-
-
 |
| γυναικείο μαζοχισμό γυναικείος μαζοχισμός |
-
οι μαζοχιστικές φαντασιώσεις στις γυναίκες
γυναικείο μαζοχισμό γυναικείος μαζοχισμός
Λ. Μαζόχ. Ο Αυστριακός Λεοπόλδος Μαζόχ (Leopold von Sacher-Masoch, 1836 – 1895)
αποδείχθηκε ότι οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνονται οι γυναίκες να εξαρτώνται από τους άνδρες για την αγάπη τους, το κύρος, τον πλούτο, τη φροντίδα και προστασία
-
Did you mean: αποδείχτηκε ότι οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνονται οι γυναίκες να εξαρτώνται από τους άνδρες για την αγάπη τους, το κύρος, τον πλούτο, τη φροντίδα και προστασία
-
Οι γυναίκες θεωρούνται ως αντικείμενα από τη γοητεία και την ομορφιά-σε αντίθεση με απώτερο σκοπό κάθε ανθρώπου, της αυτοπραγμάτωσης.
-
ελίσσεται ευλογώντας τον ιερό φθόνο
-
-
Related searches:
rhona mitra doomsday rhona mitra underworld rhona mitra ali g rhona mitra shooter rhona mitra lara
-
ALI G INDAHOUSE - Rhona Mitrahero Outfit
alig secretary outfit screenshot
-
«μήτρα φθόνος" εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες:
-
- θα μπορούσαμε να μιλήσουμε για «φθόνο της μήτρας»; Το να «έχεις αρχίδια»
- Εγώ θα συμπληρώσω ότι ο φθόνος της μήτρας είναι ένα φαινόμενο που, πολιτισμικά, τεκμηριώνεται
- ο φθόνος της μήτρας είναι ένα εγγενές ... Ο άντρας φθονεί τημήτρα - και επαγωγικά τη γυναίκα
- υποδηλώνει το φθόνο της τεκνοποιίας (Reick,1945), την ... αρνείται την ύπαρξη της μήτρας, του κόλπου και του συμπληρωματικού γονεϊκού ζεύγους
- πιθανότητα ύπαρξης φθόνου της μήτρας στους άνδρες, κατ' αναλογία προς το «φθόνο του πέους» στις γυναίκες
- Μήπως όμως ο Φθόνος της Μήτρας από την πλευρά του άνδρα, είναι πιο αρχαιότερος και πιο θεμελιακός;
-
Related searches:
rhona mitra doomsday rhona mitra underworld rhona mitra ali g rhona mitra shooter rhona mitra lara
-
ALI G INDAHOUSE - Rhona Mitrahero Outfit
 |
| φθόνο της μήτρας |
alig secretary outfit screenshot
-
«μήτρα φθόνος" εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες:
- Horney θεώρησε ότι οι άνδρες φθονούσαν την ικανότητα μιας γυναίκας να φέρει τα παιδιά.
- Ο βαθμός στον οποίο οι άνδρες οδηγούνται προς την επιτυχία μπορεί να είναι απλώς ένα υποκατάστατο για το γεγονός ότι δεν μπορούν να μεταφέρουν, να εκθρέψει και να φέρει τα παιδιά.Horney ήταν μπερδεμένος από την τάση των ψυχιάτρων για να τοποθετήσετε τόσο μεγάλη έμφαση στο πέος.
-
-
Φθόνος πέους, περηφάνια πολιτισμού. Γνωστό και ως: “της κοντής τσουτσούς, τα μαλλιά της φταίγανε”. Πρόκειται, ίσως, για το πλέον παρανοϊκό δοκίμιο
-
Το αιδοίο ήταν και είναι στις περισσότερες κοινωνίες ταμπού. Υποστηρίζεται ότι αυτή η θεώρηση είναι πανάρχαιη, από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να περπατά όρθιος και το γεννητικό όργανο της γυναίκας κρύφτηκε από την κοινή θέα. Σε άλλες κοινωνίες πάλι ήταν αντικείμενο λατρείας ως πηγή της ζωής ή της ηδονής είτε απεικονιζόταν λεπτομερώς. Χαρακτηριστικά είναι τα κατά τα άλλα αφαιρετικά κατασκευασμένα κυκλαδικά ειδώλια, σε πολλά από τα οποία είναι εγχαραγμένο το ηβικό τρίγωνο και σε κάποια διακρίνεται και η σχισμή του αιδοίου[1][2]. Επειδή το αιδοίο καλύπτεται από τα μεγάλα χείλη και δεν είναι ορατό, θεωρείται και σκοτεινό ή μυστηριώδες. Υπάρχει η εικασία ότι εταίρες στην αρχαιότητα έβαζαν κραγιόν στα χείλη τους για να τα κάνουν να μοιάζουν με τα μεγάλα χείλη του αιδοίου (χωρίς να είναι αυτή η μόνη χρήση του κραγιόν).
Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι πολλές φορές το αιδοίο χρησιμοποιείται συνεκδοχικά εννοώντας τη γυναίκα, κάτι που δε συμβαίνει με τα ανδρικά γεννητικά όργανα. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές, αντί για τη λέξη αιδοίο χρησιμοποιείται η αργκό (έως χυδαία) ονομασία του.
Επειδή σε αντίθεση με το πέος και τους όρχεις το αιδοίο δεν είναι εμφανώς ορατό και επειδή τα γυναικεία γεννητικά όργανα είναι εσωτερικά, έχουν θεωρηθεί οι γυναίκες «λειψές» σε σχέση με τους άντρες. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ υποστήριξε στη θεωρία του για τη σεξουαλικότητα ότι το κορίτσι στην ηλικία των 4 έως 5 ετών αναπτύσσει το «φθόνο του πέους» (Penisneid, penis envy), όταν βλέπει ότι τα αγόρια ή οι άνδρες έχουν ένα εξάρτημα «επιπλέον». Η θεωρία αυτή έχει αμφισβητηθεί επανειλημμένως.
Σύμβολα του αιδοίου θεωρούνται τα όστρακα λόγω του σχήματός τους. Έχουν βρεθεί συμβολικές απεικονίσεις οστράκων για γυναικείες θεότητες σε πολλούς πολιτισμούς, μεταξύ άλλων και στην αρχαία Αίγυπτο. Άλλες λέξεις για το αιδοίο είναι το μουνί (αργκό έως χυδαία), η οποία όμως δε διακρίνει μεταξύ αιδοίου και κόλπου, το γατάκι κατά μεταφορά του αγγλ. pussy. http://goo.gl/E9udR
-
http://www.youtube.com/watch?v=aaxCw-Kz6mY
- Η κοινωνική σημασία του Αιδοίου
- ερχετε "ο φθονος του πεους" και το κοριτσι θελει να κατακτησει τον πατερα για να αποκτησει ενα παιδι μαζι του
- φθόνο του πέους στο αιδοίο
- Ούτε το φοβάμαι ούτε το αντιπαθώ. Ίσα ίσα
- Ποιος είναι ο λόγος για όλο αυτό τον φθόνο πέους
- Οι δε γυναίκες - υποσυνείδητα - χαίρονται όταν ο άνδρας είναι ομοφυλόφιλος, εξαιτίας του φροϋδικού ``φθόνου του πέους΄΄ που έχουν καρφωμένο στον εγκέφαλό
- Αποδομούμε τον τυπικό φθόνο του Έλληνα
-
Φθόνος πέους, περηφάνια πολιτισμού. Γνωστό και ως: “της κοντής τσουτσούς, τα μαλλιά της φταίγανε”. Πρόκειται, ίσως, για το πλέον παρανοϊκό δοκίμιο
-
Το αιδοίο ήταν και είναι στις περισσότερες κοινωνίες ταμπού. Υποστηρίζεται ότι αυτή η θεώρηση είναι πανάρχαιη, από την εποχή που ο άνθρωπος άρχισε να περπατά όρθιος και το γεννητικό όργανο της γυναίκας κρύφτηκε από την κοινή θέα. Σε άλλες κοινωνίες πάλι ήταν αντικείμενο λατρείας ως πηγή της ζωής ή της ηδονής είτε απεικονιζόταν λεπτομερώς. Χαρακτηριστικά είναι τα κατά τα άλλα αφαιρετικά κατασκευασμένα κυκλαδικά ειδώλια, σε πολλά από τα οποία είναι εγχαραγμένο το ηβικό τρίγωνο και σε κάποια διακρίνεται και η σχισμή του αιδοίου[1][2]. Επειδή το αιδοίο καλύπτεται από τα μεγάλα χείλη και δεν είναι ορατό, θεωρείται και σκοτεινό ή μυστηριώδες. Υπάρχει η εικασία ότι εταίρες στην αρχαιότητα έβαζαν κραγιόν στα χείλη τους για να τα κάνουν να μοιάζουν με τα μεγάλα χείλη του αιδοίου (χωρίς να είναι αυτή η μόνη χρήση του κραγιόν).
Χαρακτηριστικό είναι επίσης ότι πολλές φορές το αιδοίο χρησιμοποιείται συνεκδοχικά εννοώντας τη γυναίκα, κάτι που δε συμβαίνει με τα ανδρικά γεννητικά όργανα. Συνήθως στις περιπτώσεις αυτές, αντί για τη λέξη αιδοίο χρησιμοποιείται η αργκό (έως χυδαία) ονομασία του.
Επειδή σε αντίθεση με το πέος και τους όρχεις το αιδοίο δεν είναι εμφανώς ορατό και επειδή τα γυναικεία γεννητικά όργανα είναι εσωτερικά, έχουν θεωρηθεί οι γυναίκες «λειψές» σε σχέση με τους άντρες. Ο Σίγκμουντ Φρόυντ υποστήριξε στη θεωρία του για τη σεξουαλικότητα ότι το κορίτσι στην ηλικία των 4 έως 5 ετών αναπτύσσει το «φθόνο του πέους» (Penisneid, penis envy), όταν βλέπει ότι τα αγόρια ή οι άνδρες έχουν ένα εξάρτημα «επιπλέον». Η θεωρία αυτή έχει αμφισβητηθεί επανειλημμένως.
Σύμβολα του αιδοίου θεωρούνται τα όστρακα λόγω του σχήματός τους. Έχουν βρεθεί συμβολικές απεικονίσεις οστράκων για γυναικείες θεότητες σε πολλούς πολιτισμούς, μεταξύ άλλων και στην αρχαία Αίγυπτο. Άλλες λέξεις για το αιδοίο είναι το μουνί (αργκό έως χυδαία), η οποία όμως δε διακρίνει μεταξύ αιδοίου και κόλπου, το γατάκι κατά μεταφορά του αγγλ. pussy. http://goo.gl/E9udR
-
http://www.youtube.com/watch?v=aaxCw-Kz6mY
You won't believe my eyes Cromatoterapia
A Bioptron color therapy device with lenses.
Color therapy is unrelated to light therapy, a valid and proven form of medical treatment for seasonal affective disorder and a small number of other conditions.
Light therapy or phototherapy (classically referred to as heliotherapy) consists of exposure to daylight or to specific wavelengths of light using lasers, light-emitting diodes, fluorescent lamps, dichroic lamps or very bright, full-spectrum light, usually controlled with various devices.
Like other psychological theories
Dictionary of Psychological Theories
Pages in category "Psychological theories". The following 90 pages are in this category, out of 90 total.
Elsevier's Dictionary of Psychological Theories-In attempting to understand and explain various behaviour, events, and phenomena
Λεξικό ψυχολογικές θεωρίες
Λεξικό Ψυχολογικών Όρων
Λεξικά ψυχολογικών όρων
ΛΕΞΙΚΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΩΝ
psycho lexikon
2. http://allpsych.com/dictionary/
3. http://human-nature.com/odmh/
psycholexikon.de/
A Bioptron color therapy device with lenses.
Color therapy is unrelated to light therapy, a valid and proven form of medical treatment for seasonal affective disorder and a small number of other conditions.
Light therapy or phototherapy (classically referred to as heliotherapy) consists of exposure to daylight or to specific wavelengths of light using lasers, light-emitting diodes, fluorescent lamps, dichroic lamps or very bright, full-spectrum light, usually controlled with various devices.
 |
| φωτοθεραπεία |
 |
| Λεξικό ψυχολογικές θεωρίες |
 |
| Λεξικό Ψυχολογικών Όρων |
Dictionary of Psychological Theories
Pages in category "Psychological theories". The following 90 pages are in this category, out of 90 total.
Elsevier's Dictionary of Psychological Theories-In attempting to understand and explain various behaviour, events, and phenomena
Λεξικό ψυχολογικές θεωρίες
Λεξικό Ψυχολογικών Όρων
Λεξικά ψυχολογικών όρων
ΛΕΞΙΚΟ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΩΝ ΟΡΩΝ
psycho lexikon
Psychologie Lexikon
1. http://psych.hanover.edu/Krantz/neural/neurldef.2. http://allpsych.com/dictionary/
3. http://human-nature.com/odmh/
psycholexikon.de/
Λεξικά ψυχολογικών όρων
1. http://psych.hanover.edu/Krantz/neural/neurldef.html
2. http://allpsych.com/dictionary/
3. http://human-nature.com/odmh/
4. http://samvak.tripod.com/mentalhealthdictionary.html
2. http://allpsych.com/dictionary/
3. http://human-nature.com/odmh/
4. http://samvak.tripod.com/mentalhealthdictionary.html
αυτο-εξάλειψη
-
-
►ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ συνεισφορά των γυναικών για τη μελέτη της ψυχολογίας
-
1. Η ανάγκη για αγάπη και έγκριση? Ζωή και τους αρέσει να άρεσε από αυτούς.
2. Η ανάγκη για έναν εταίρο? Και τον οποίο μπορούν να αγαπούν και που θα λύσει όλα τα προβλήματα.Μετακίνηση εναντίον ανθρώπων
3. Η ανάγκη για την εξουσία? Τη δυνατότητα να κάμψει τις διαθήκες και την επίτευξη του ελέγχου σε σχέση με άλλες-ενώ τα περισσότερα άτομα που αναζητούν δύναμη, η νευρωτική μπορεί να είναι απελπισμένοι για αυτό.
4. Η ανάγκη να εκμεταλλεύεται τους άλλους? Για να πάρει το καλύτερο από αυτούς. Για να γίνει χειραγώγησης, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι εκεί απλά για να χρησιμοποιηθεί.
5. Η ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση? Κύρος και φώτα της δημοσιότητας.
6. Η ανάγκη για προσωπικό θαυμασμό? Τόσο για εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά, πρέπει να αποτιμώνται.
7. Η ανάγκη για προσωπικό επίτευγμα? Αν και σχεδόν όλα τα πρόσωπα που επιθυμούν να κάνουν τα επιτεύγματα, όπως και με αρ. 3, ο νευρωτικός μπορεί να είναι απελπισμένος για το επίτευγμα.Η μετακίνηση μακριά από τους ανθρώπους
8. Η ανάγκη για αυτάρκεια και ανεξαρτησία? Ενώ οι περισσότεροι επιθυμούν κάποια αυτονομία, η νευρωτική μπορεί απλά να θέλετε να απορρίψετε άλλα άτομα εντελώς.
9. Η ανάγκη για την τελειότητα? Ενώ πολλοί οδηγούνται σε τέλεια τη ζωή τους με τη μορφή της ευημερίας, το νευρωτικό μπορεί να εμφανίσει ο φόβος της ελαφρώς λανθασμένη.
10. Τέλος, η ανάγκη περιορισμού των πρακτικών της ζωής μέσα σε στενά όρια? Να ζήσουν ως δυσδιάκριτο το δυνατόν μεγαλύτερη ζωή.
-
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ συνεισφορά των γυναικώνwww.webster.edu/ ~ woolflm / women.html - πνευματικής εισφορές CachedWomen για τη μελέτη της ψυχολογίας, της ανθρωπολογίας, της κοινωνιολογίας, και την κοινωνική εργασία.
-
►Οι γυναίκες στην Ψυχολογία psychology.okstate.edu/museum/women/cover2.html - CachedThe STP λογότυπο είναι εμπορικό σήμα της Εταιρείας για τη Διδασκαλία της Ψυχολογίας (STP), Τμήμα 2 του American Psychological Association. Είναι ...Δείτε περισσότερα
- Πριν από 5 λεπτά · Μου αρέσει! ·Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Karen Horney (προφέρεται / hɔrnaɪ / στα αγγλικά) [1] [2] γεννήθηκε Danielsen (16 του Σεπτεμβρίου, 1885 - 4 Δεκεμβρίου 1952) ήταν ένας Γερμανο-Αμερικανός ψυχαναλυτής. Θεωρίες της αμφισβήτησαν κάποια παραδοσιακή φροϋδική θέα, ιδιαίτερα τη θεωρία της σεξουαλικότητας, καθώς και ο προσανατολισμός ένστικτο της ψυχανάλυσης και της γενετικής ψυχολογίας του. Ως εκ τούτου, είναι συχνά χαρακτηριστεί ως νεο-φροϋδική ..............
-
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney γεννήθηκε Karen Danielsen στις 16 Σεπτεμβρίου 1885 στην Blankenese, Γερμανία, κοντά στο Αμβούργο. Ο πατέρας της, Berndt Wackels Danielsen (1836-1910), ήταν καπετάνιος του πλοίου, ένα παραδοσιακό αφοσιωμένος με μια πατριαρχική σκέψη (τα παιδιά του τον παρατσούκλι "η Αγία Γραφή-thrower"). Η μητέρα της, Clotilde, το γένος van Ronzelen (1853-1911), γνωστός ως "Sonni", ήταν πολύ διαφορετικό, είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι από Berndt [3]. Μεγαλύτερος αδελφός Horney ήταν επίσης το όνομα Berndt, και Karen νοιαζόταν γι 'αυτόν βαθιά . Είχε επίσης τέσσερις γέροντας ετεροθαλή αδέρφια [4] [5] [6] από προηγούμενο γάμο του πατέρα της [7].Σύμφωνα με ημερολόγια εφήβου Horney είναι ο πατέρας της ήταν «μια σκληρή πειθαρχική φιγούρα" εκμετάλλευση Berndt τον γιο του σε υψηλότερες από ό, τι αφορά τον εαυτό της. Αντί να προσβληθεί ή αίσθημα αγανάκτησης στις αντιλήψεις της Karen γι 'αυτόν, τον πατέρα της έφερε τα δώρα της από μακρινές χώρες. Παρ 'όλα αυτά, Karen πάντα αισθάνθηκε στερούνται την αγάπη του πατέρα της και αντί να γίνει συνδέονται με τη μητέρα της [8].Από περίπου την ηλικία των εννέα Karen αλλάξει προοπτική της για τη ζωή, να γίνει φιλόδοξη και κάπως εξεγερμένους. Ένιωθε ότι δεν μπορούσε να γίνει όμορφη και αντ 'αυτού αποφάσισε να κατοχυρωθούν τις ενέργειές της στην πνευματική της ιδιότητες, παρά το γεγονός ότι θεωρήθηκε από τους περισσότερους ως αρκετά.Αυτή τη στιγμή έχει αναπτύξει μια συντριβή σε μεγαλύτερο αδελφό της, ο οποίος έγινε από την αμηχανία της προσοχής-σύντομα την ωθεί μακριά. Εκείνη είχε την πρώτη της για αρκετές περιόδους της κατάθλιψης. - Ένα θέμα που θα την πληγή για το υπόλοιπο της ζωής της [4] .....................
-
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Το 1904, η μητέρα Karen άφησε τον πατέρα της (αν και ποτέ δεν ήταν διαζευγμένη), λαμβάνοντας τα παιδιά μαζί της. Το 1906, μπήκε ιατρική σχολή ενάντια στις επιθυμίες των γονιών της. [1] Το Πανεπιστήμιο του Φράιμπουργκ ήταν στην πραγματικότητα ένα από τα πρώτα ιδρύματα σε όλη τη Γερμανία να εγγραφούν γυναίκες σε ιατρικά μαθήματα, με μόνο την τριτοβάθμια εκπαίδευση που θα καταστεί διαθέσιμη για τις γυναίκες στη Γερμανία το 1900. Μέχρι το 1908, Horney είχε μεταφερθεί στο Πανεπιστήμιο του Γκέτινγκεν, και θα μεταφέρει για μια ακόμη φορά στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου πριν από την αποφοίτησή της το 1913.Ήταν κατά τη διάρκεια του χρόνου ως φοιτητής της ιατρικής που συνάντησε Oskar Horney, τον οποίο παντρεύτηκε το 1909. Το επόμενο έτος Horney γέννησε μια κόρη, την Brigitte, που επρόκειτο να είναι η πρώτη από τις τρεις κόρες. Με αυτή τη φορά Karen είχε εκλεπτυσμένη συμφέροντά της και ήταν πρόθυμοι να ακολουθήσουν σπουδές στην τότε πρωτοποριακή επιδίωξη της ψυχανάλυσης.
-
-
Horney μητέρα του πέθανε το 1911, ένα γεγονός που δώσει πολύ πίεση στους νέους Karen. Ο γάμος της με Oskar αποδείχθηκε συνεπής με τη φροϋδική θεωρία? Ήταν εξίσου αυταρχική και αυστηρή με τα παιδιά του, όπως ο πατέρας Karen ήταν με του. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, Karen ήταν δεκτικός να έχουν τα παιδιά της που θίγονται στην παρούσα ατμόσφαιρα?. Ήταν μόνο αργότερα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, ότι η στάση της προς την ανατροφή των παιδιών άλλαξαν [5] ..........
-
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Το 1920, Horney ανέλαβε θέση στην ιεραρχία του Ινστιτούτου Ψυχανάλυσης στο Βερολίνο, όπου έδωσε διάλεξη για την ψυχανάλυση για αρκετά χρόνια. Έχει επίσης διδάξει στο New School της Νέας Υόρκης. Karl Αβραάμ, ανταποκριτής του Σίγκμουντ Φρόιντ, θεωρείται Karen Horney ως εκτενώς ταλαντούχος αναλυτής και καθηγητής της ψυχανάλυσης.Μέχρι το 1923, η εταιρία Oskar Horney είχε καταστεί αφερέγγυα, με Oskar ανάπτυξη μηνιγγίτιδα σύντομα έκτοτε. Oskar έγινε γρήγορα πικραμένος, πικρόχολος και διαλεκτικός. Ήταν επίσης το 1923 ότι ο αδελφός Karen πέθανε από πνευμονική λοίμωξη. Και τα δύο αυτά γεγονότα συνέβαλαν στην επιδείνωση της ψυχικής υγείας του Karen. Μπήκε σε μια δεύτερη κατάσταση απόλυτης κατάθλιψης? Κολύμπησε στη θάλασσα κατά τη διάρκεια διακοπών και θεωρείται αυτοκτονία. Το 1926, Karen και τρεις κόρες της μετακόμισε από το σπίτι του Όσκαρ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, τελικά διευθέτηση στο Μπρούκλιν. Μπρούκλιν ήταν κατ 'οίκον σε μια μεγάλη πνευματική κοινότητα? Αυτό οφειλόταν εν μέρει σε μια μεγάλη εισροή Εβραίων προσφύγων από την Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γερμανία. Ήταν το Μπρούκλιν που Karen έγινε φίλος με ακαδημαϊκούς, όπως ο Erich Fromm και Harry Stack Sullivan, σε κάποιο σημείο η είσοδος σε μια οικεία σχέση με το προηγούμενο, το οποίο έληξε πικρά.Horney γρήγορα καταπιάστηκε με την ίδρυση τον εαυτό της. Πρώτο καριέρα της αποστολής στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε ως Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου του Σικάγο για την ψυχανάλυση. Ήταν ενώ ζει στο Μπρούκλιν που Horney αναπτυχθεί και προηγμένα σύνθετα θεωρίες της σχετικά με νεύρωση και την προσωπικότητα, με βάση τις εμπειρίες που αποκτήθηκαν από την εργασία σε ψυχοθεραπεία. Το 1937 που δημοσίευσε το βιβλίο Η Νευρωτικός προσωπικότητα της εποχής μας, η οποία είχε μεγάλη λαϊκή αναγνωστικό κοινό. Με το 1941, Horney ήταν πρύτανης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ψυχανάλυσης, ένα ινστιτούτο κατάρτισης για εκείνους που ενδιαφέρονται για τη δική του οργάνωση Horney, η Ένωση για την Πρόοδο της ψυχανάλυσης. Horney ιδρύθηκε αυτή η οργάνωση μετά από να γίνει δυσαρεστημένοι με την εν γένει αυστηρή, ορθόδοξο χαρακτήρα της ψυχαναλυτικής κοινότητας.Απόκλιση Horney από Φροϋδική ψυχολογία οδήγησε στην παραίτηση της από τη θέση της, και σύντομα ανέλαβε τη διδασκαλία της Νέας Υόρκης Medical College. Ίδρυσε επίσης ένα περιοδικό, που ονομάστηκε το American Journal of Psychoanalysis.
-
The American Journal of Psychoanalysis, is an international psychoanalytic quarterly founded in 1941 by Karen Horney.
-
A J P
-
Δίδαξε στο New York Medical College και συνέχισε την άσκηση του επαγγέλματος ψυχίατρος μέχρι το θάνατό της το 1952 ...................
-
ριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney κοίταξε νεύρωση σε ένα διαφορετικό φως από άλλους ψυχαναλυτές της εποχής [4]. Επεκτατική Το ενδιαφέρον της για το θέμα υπό την ηγεσία της να καταρτίσει μια λεπτομερή θεωρία της νεύρωσης, με δεδομένα από τους ασθενείς της. Horney πιστεύεται νεύρωση να είναι μια συνεχής διαδικασία, με νευρώσεις συνήθως συμβαίνουν σποραδικά σε όλη τη ζωή κάποιου.Αυτό ήταν σε αντίθεση με τις απόψεις των συγχρόνων του που πίστευαν νεύρωση ήταν, όπως και πιο σοβαρές ψυχικές παθήσεις, μια αρνητική δυσλειτουργία του μυαλού σε απάντηση σε εξωτερικά ερεθίσματα, όπως το πένθος, διαζύγιο ή αρνητικές εμπειρίες κατά την παιδική ηλικία και την εφηβεία.Horney πιστεύεται ότι αυτές οι υποθέσεις να είναι λιγότερο σημαντικό, εκτός από επιρροές κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας. Αντίθετα, τοποθέτησε σημαντική έμφαση στη γονική αδιαφορία για το παιδί, πιστεύοντας ότι η αντίληψη ενός παιδιού των γεγονότων, σε αντίθεση με τις προθέσεις του γονέα, είναι το κλειδί για την κατανόηση νεύρωση ενός ατόμου. Για παράδειγμα, ένα παιδί μπορεί να αισθάνεται την έλλειψη ζεστασιάς και αγάπης θα πρέπει ο γονέας κάνει πλάκα με τα συναισθήματα του παιδιού. Ο γονέας μπορεί επίσης περιστασιακά παραμελούν να εκπληρώσουν τις υποσχέσεις, οι οποίες με τη σειρά του θα μπορούσε να έχει αρνητικές συνέπειες για την ψυχική κατάσταση του παιδιού.Από τις εμπειρίες της ως ψυχίατρος, Horney ονομάζεται δέκα πρότυπα νευρωτικές ανάγκες. [9] Οι δέκα αυτές οι ανάγκες με βάση τα πράγματα που σκέφτηκε όλοι οι άνθρωποι χρειάζονται για να πετύχουν στη ζωή. Horney φορά αυτές τις ανάγκες κατά κάποιο τρόπο ώστε να αντιστοιχεί με αυτό που πίστευαν οι νευρώσεις των ατόμων. Ένας νευρωτικός άτομο θα μπορούσε θεωρητικά να παρουσιάζουν όλες αυτές τις ανάγκες, αν και στην πράξη πολύ λιγότεροι από τους δέκα εδώ πρέπει να είναι παρόντες για ένα πρόσωπο να θεωρηθεί νευρωτική. Οι δέκα ανάγκες, όπως ορίζεται από Horney, (τα οποία υπάγονται στις λεγόμενες στρατηγικές αντιμετώπισης της) είναι οι εξής: [10]Προχωρώντας προς τους ανθρώπους
-
1. Η ανάγκη για αγάπη και έγκριση? Ζωή και τους αρέσει να άρεσε από αυτούς.
2. Η ανάγκη για έναν εταίρο? Και τον οποίο μπορούν να αγαπούν και που θα λύσει όλα τα προβλήματα.Μετακίνηση εναντίον ανθρώπων
3. Η ανάγκη για την εξουσία? Τη δυνατότητα να κάμψει τις διαθήκες και την επίτευξη του ελέγχου σε σχέση με άλλες-ενώ τα περισσότερα άτομα που αναζητούν δύναμη, η νευρωτική μπορεί να είναι απελπισμένοι για αυτό.
4. Η ανάγκη να εκμεταλλεύεται τους άλλους? Για να πάρει το καλύτερο από αυτούς. Για να γίνει χειραγώγησης, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι εκεί απλά για να χρησιμοποιηθεί.
5. Η ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση? Κύρος και φώτα της δημοσιότητας.
6. Η ανάγκη για προσωπικό θαυμασμό? Τόσο για εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά, πρέπει να αποτιμώνται.
7. Η ανάγκη για προσωπικό επίτευγμα? Αν και σχεδόν όλα τα πρόσωπα που επιθυμούν να κάνουν τα επιτεύγματα, όπως και με αρ. 3, ο νευρωτικός μπορεί να είναι απελπισμένος για το επίτευγμα.Η μετακίνηση μακριά από τους ανθρώπους
8. Η ανάγκη για αυτάρκεια και ανεξαρτησία? Ενώ οι περισσότεροι επιθυμούν κάποια αυτονομία, η νευρωτική μπορεί απλά να θέλετε να απορρίψετε άλλα άτομα εντελώς.
9. Η ανάγκη για την τελειότητα? Ενώ πολλοί οδηγούνται σε τέλεια τη ζωή τους με τη μορφή της ευημερίας, το νευρωτικό μπορεί να εμφανίσει ο φόβος της ελαφρώς λανθασμένη.
10. Τέλος, η ανάγκη περιορισμού των πρακτικών της ζωής μέσα σε στενά όρια? Να ζήσουν ως δυσδιάκριτο το δυνατόν μεγαλύτερη ζωή.
-
Κατά την διερεύνηση των δέκα χρειάζεται περαιτέρω, Horney βρέθηκαν ήταν σε θέση να τα συμπυκνώσει σε
-
τρεις ευρείες κατηγορίες:
Η συμμόρφωση πρέπει ένα και δύο αφομοιώθηκαν στη "συμμόρφωση" κατηγορία. Η κατηγορία αυτή θεωρείται ως μια διαδικασία «κινείται προς την κατεύθυνση τους ανθρώπους», ή μη εξάλειψη. Σύμφωνα με τη θεωρία των παιδιών Horney του που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τους γονείς συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη στρατηγική. Ο φόβος της ανικανότητας και της εγκατάλειψης συμβαίνει-φαινόμενα Horney αναφέρεται ως «βασική ανησυχία». Τα πρόσωπα που εμπίπτουν στην κατηγορία της συμμόρφωσης έχουν την τάση να παρουσιάζουν μια ανάγκη για αγάπη και την έγκριση εκ μέρους των συμμαθητών τους. Μπορούν επίσης να αναζητήσουν ένα συνεργάτη, κάποιος να εμπιστευθεί, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι, με τη σειρά του, όλα του τα προβλήματα της ζωής θα πρέπει να λυθεί με τη νέα ομάδα. Η έλλειψη απαιτήσεων και η επιθυμία για inconspicuousness δύο συμβαίνουν στα άτομα αυτά.Επιθετικότητα χρειάζεται τρεις με επτά ήταν εξομοιώνεται με την «επιθετικότητα» κατηγορία, που ονομάζεται επίσης το "κινείται εναντίον ανθρώπων», ή η «επεκτατική» λύση. Νευρωτικός παιδιά ή ενήλικες αυτής της κατηγορίας παρουσιάζουν συχνά θυμό ή βασική εχθρότητα προς τους γύρω τους. Δηλαδή, υπάρχει ανάγκη για την εξουσία, η ανάγκη για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση, και τη συντήρηση ενός πρόσοψη της παντοδυναμίας. Χειρισμούς ιδιότητες κατά μέρος, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς Horney είναι το επιθετικό άτομο μπορεί επίσης να επιθυμούν την κοινωνική αναγνώριση, όχι κατ 'ανάγκη από την άποψη των προσκήνιο, αλλά από την άποψη του να είναι απλά η γνωστή (ίσως φοβούνται) από υφισταμένους όσο και οι συνομήλικοί του. Επιπλέον, το άτομο έχει ανάγκες για ένα βαθμό τα προσωπικά θαυμασμό από εκείνους στο κοινωνικό περιβάλλον του προσώπου αυτού και, τέλος, για τις πρώτες προσωπικό επίτευγμα. Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την "επιθετική" νευρωτικός τύπος. Επιθετικές είδη τείνουν επίσης να κρατήσει τους ανθρώπους μακριά από αυτούς.Από την άλλη πλευρά, το μόνο που νοιάζονται για τους θέλει και χρειάζεται. Θα κάνουμε ό, τι μπορούν για να είναι ευτυχισμένη και δεν θα απέχουν από βλάπτει κανέναν.Απόσπασμα Ανάγκες μέσα από δέκα οκτώ αφομοιώθηκαν στο «απόσπασμα» κατηγορία, που ονομάζεται επίσης η «κίνηση-μακριά-από» ή «παραίτηση» λύση ή η αποκόλληση του προσωπικότητα. Καθώς ούτε η επιθετικότητα ούτε συμμόρφωση λύσει τη γονική αδιαφορία, Horney αναγνώρισε ότι τα παιδιά μπορεί απλά να προσπαθήσει να γίνει αυτάρκης. Η απόσυρση νευρωτικός μπορεί να αγνοήσει τους άλλους σε μια μη επιθετικό τρόπο, όσον αφορά την μοναξιά και την ανεξαρτησία και τον τρόπο καθ 'εξής. Οι αυστηρές ανάγκες για την τελειότητα αποτελούν ένα άλλο μέρος αυτής της κατηγορίας? Αυτές μπορεί να αποσύρει προσπάθεια για τελειότητα πάνω απ 'όλα, σε σημείο που να έχει ελαττώματα είναι εντελώς απαράδεκτη. Όλα τα «αποσπαστούν» τύπος δεν πρέπει να είναι απρόσβλητα και εκλεπτυσμένη. Καταστέλλουν ή να απορρίψετε όλα τα συναισθήματα προς τους άλλους, κυρίως την αγάπη και το μίσος ...........
-
Πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος ναρκισσισμός
Horney είδε ο ναρκισσισμός είναι αρκετά διαφορετικά από τον Φρόιντ, Kohut και άλλα κύρια ψυχαναλυτική θεωρητικοί στο ότι δεν πιστεύουμε σε έναν πρωτογενή ναρκισσισμό, αλλά είδε την ναρκισσιστική προσωπικότητα ως προϊόν ενός συγκεκριμένου είδους νωρίς περιβάλλον που ενεργούν για ένα ορισμένο είδος ιδιοσυγκρασία. Για εκείνη, ναρκισσιστική τις ανάγκες και τις τάσεις δεν είναι συνυφασμένες με την ανθρώπινη φύση.Ναρκισσισμός είναι διαφορετική από τις άλλες μεγάλες αμυντικές στρατηγικές και λύσεις Horney από την άποψη ότι δεν είναι αντισταθμιστική. Αυτο-εξιδανίκευση είναι αντισταθμιστικά στη θεωρία της, αλλά διαφέρει από το ναρκισσισμό. Όλες οι αμυντικές στρατηγικές περιλαμβάνουν αυτο-εξιδανίκευση, αλλά στη ναρκισσιστική λύση τείνει να είναι το προϊόν της ανοχής και όχι της στέρησης. Ο ναρκισσιστής την αυτοεκτίμηση δεν είναι ισχυρή, ωστόσο, επειδή δεν βασίζεται σε πραγματικά επιτεύγματα [11].Ζευγάρι θεωρίαΚοντά στο τέλος της καριέρας της, η Karen Horney συνοπτικά τις ιδέες της στη νεύρωση και ανθρώπινη ανάπτυξη: Ο αγώνας προς την αυτοπραγμάτωση, μεγάλη εργασία της που δημοσιεύθηκε το 1950. Είναι σε αυτό το βιβλίο ότι αυτή συνοψίζει τις ιδέες της για τη νεύρωση, η αποσαφήνιση των τριών της νευρωτικός «λύσεις» για τα άγχη της ζωής. [12] Η επεκτατική λύση έγινε τριμερής συνδυασμό ναρκισσιστική, perfectionistic και αλαζονική, εκδικητική προσεγγίσεις στη ζωή. (Horney είχε προηγουμένως επικεντρώθηκε στην ψυχιατρική έννοια του ναρκισσισμού σε ένα βιβλίο που δημοσιεύθηκε το 1939, νέους τρόπους με τους ψυχανάλυση).
-
Perfectionism, in psychology, is a belief that perfection can and should be attained.
-
Career in Perfectionism
-
τελειομανία
-
Άλλα δύο Her νευρωτικός "λύσεις" ήταν επίσης μια βελτίωση των προηγούμενων τις απόψεις της: αυτο-εξάλειψη, ή την υποβολή σε άλλους, και παραίτηση, ή αποστασιοποίηση από τους άλλους.Περιέγραψε μελέτες περιπτώσεων συμβιωτικές σχέσεις μεταξύ αλαζονική, εκδικητική και αυτο-effacing ατόμων, την επισήμανση μια τέτοια σχέση που συνορεύουν με σαδομαζοχισμού ως εξάρτηση νοσηρή. Πίστευε ότι τα άτομα στο νευρωτικό κατηγορίες του ναρκισσισμού και της παραίτησης ήταν πολύ λιγότερο επιρρεπή σε αυτές τις σχέσεις της συν-εξάρτησης με μια αλαζονική, εκδικητική νευρωτική.Ενώ οι μη-νευρωτική άτομα μπορεί να αγωνιστούν για αυτές τις ανάγκες, νευρωτικούς εμφανίζουν πολύ πιο βαθύ και πιο σκόπιμες και συγκεντρωμένη επιθυμία να εκπληρώσει τις εν λόγω ανάγκες.Νεο-Freudianism Horney, μαζί με τους συναδέλφους ψυχαναλυτής Alfred Adler, αποτέλεσαν τη νεο-φροϋδική πειθαρχία.Ενώ Horney αναγνώρισε και συμφώνησε με τον Φρόιντ σε πολλά ζητήματα, ήταν επίσης επικριτικός με τον σε πολλές βασικές πεποιθήσεις. Έννοια του Freud του "φθόνο πέους", ιδίως αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής των γεννητικών οργάνων από Horney [13]. Σκέφτηκε Φρόιντ είχε απλώς σκοντάψει επάνω ζήλια των γυναικών, γενικής χρήσης δύναμης των ανδρών στον κόσμο.Horney αποδεκτό ότι ο φθόνος του πέους μπορεί να συμβεί κατά καιρούς στο νευρωτικό γυναίκες, αλλά δήλωσε ότι «μήτρα φθόνος" εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες: Horney θεώρησε ότι οι άνδρες φθονούσαν την ικανότητα μιας γυναίκας να φέρει τα παιδιά. Ο βαθμός στον οποίο οι άνδρες οδηγούνται προς την επιτυχία μπορεί να είναι απλώς ένα υποκατάστατο για το γεγονός ότι δεν μπορούν να μεταφέρουν, να εκθρέψει και να φέρει τα παιδιά.Horney ήταν μπερδεμένος από την τάση των ψυχιάτρων για να τοποθετήσετε τόσο μεγάλη έμφαση στο πέος. Horney επαναδιατυπώθηκε επίσης την φροϋδική Οιδιπόδειο σύμπλεγμα της σεξουαλικής στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι η προσκόλληση σε ένα γονέα και ζήλια των άλλων ήταν απλά το αποτέλεσμα του άγχους, που προκαλείται από μια διαταραχή στη σχέση γονέα-παιδιού.Παρά αυτές τις διακυμάνσεις με την επικρατούσα Φροϋδική άποψη, Horney προσπάθησε να αναδιατυπώσει φροϋδική σκέψη, παρουσιάζοντας μια ολιστική, ανθρωπιστική άποψη της ατομικής ψυχής που τοποθετείται μεγάλη έμφαση στις κοινωνικές και πολιτιστικές διαφορές σε παγκόσμιο επίπεδο.Θεωρία του εαυτούHorney κοινόχρηστο επίσης την άποψη του Αβραάμ Μάσλοου ότι η αυτοπραγμάτωση είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν για. Με τον «εαυτό» κατάλαβε τον πυρήνα της ύπαρξής και τις δυνατότητες του καθενός. [10] Horney πίστευαν ότι αν έχουμε μια ακριβή αντίληψη του εαυτού μας, τότε είμαστε ελεύθεροι να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές μας και να επιτύχουμε αυτό που επιθυμούμε, μέσα σε λογικά όρια. Έτσι, πίστευε ότι η αυτοπραγμάτωση είναι ο στόχος της υγιούς ατόμου μέσω της ζωής-σε αντίθεση με το νευρωτικό είναι προσκολλημένοι σε μια σειρά βασικών αναγκών.Σύμφωνα με Horney μπορούμε να έχουμε δύο προβολές του εαυτού μας: η «πραγματικού εαυτού» και το «ιδανικό εαυτό». Ο πραγματικός εαυτός είναι ποιος και τι πραγματικά είναι. Το ιδανικό αυτό είναι το είδος του ατόμου που αισθάνεται ότι θα πρέπει να είμαστε. Ο πραγματικός εαυτός έχει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη, την ευτυχία, θα δύναμη, την υλοποίηση των δώρων, κλπ., αλλά έχει και αδυναμίες. Το ιδανικό αυτό χρησιμοποιείται ως πρότυπο για να βοηθήσει τον αληθινό εαυτό στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων της και την επίτευξη μόνος-πραγματοποίηση. (Engler 125) Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις διαφορές μεταξύ ιδανικό και το πραγματικό εαυτό μας.Ο μόνος νευρωτικός ατόμου μοιράζεται ανάμεσα σε μια εξιδανικευμένη εαυτού και ένα πραγματικό εαυτό. Ως αποτέλεσμα, νευρωτική άτομα πιστεύουν ότι μπορούν με κάποιο τρόπο δεν ζουν μέχρι το ιδανικό εαυτό. Αισθάνονται ότι υπάρχει ένα ελάττωμα κάπου σε σύγκριση με αυτό που "πρέπει" να είναι. Οι στόχοι που ορίζονται από το νευρωτικό δεν είναι ρεαλιστικές, ή πράγματι δυνατό. Το πραγματικό εαυτό εκφυλίζεται στη συνέχεια σε ένα «περιφρονημένο εαυτό», και το νευρωτικό άτομο υποθέτει ότι αυτή είναι η "αλήθεια" αυτο. Έτσι, η νευρωτική είναι σαν εκκρεμές ενός ρολογιού είναι, ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια απατηλή "τελειότητα" και μια εκδήλωση της αυτο-μίσος. Horney που αναφέρονται σε αυτό το φαινόμενο ως «τυραννία της πρέπει» και απελπιστική "αναζήτηση για τη δόξα" το νευρωτικό του [14]. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι βαθιά ριζωμένες γνωρίσματα της ψυχής εμποδίζει πάντα δυναμικό ενός ατόμου από το να πραγματωθούν, εκτός αν ο κύκλος της νεύρωσης είναι κάπως σπασμένα, μέσω της θεραπείας ή με άλλο τρόπο.Γυναικεία ψυχολογίαHorney ήταν επίσης πρωτοπόρος στον κλάδο της γυναικείας ψυχιατρικής. [15] [16] Ως μία από τις πρώτες γυναίκες ψυχιάτρους, ήταν η πρώτη από το φύλο της για να παρουσιάσει ένα έγγραφο σχετικά με θηλυκή ψυχιατρική. Τα δεκατέσσερα έγγραφα έγραψε μεταξύ του 1922 και 1937 συγχωνεύθηκαν σε ένα ενιαίο τόμο με τίτλο Θηλυκού Ψυχολογίας. Ως γυναίκα, αισθάνθηκε ότι το πραγματικό χαρτογράφηση των τάσεων της γυναικείας συμπεριφοράς ήταν ένα παραμελημένο θέμα. Στο δοκίμιο με τίτλο της «Το πρόβλημα της γυναικείας μαζοχισμός" Horney αισθάνθηκε ότι αποδείχθηκε ότι οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνονται οι γυναίκες να εξαρτώνται από τους άνδρες για την αγάπη τους, το κύρος, τον πλούτο, τη φροντίδα και προστασία.Επισήμανε ότι στην κοινωνία, μια βούληση για να παρακαλώ, χορταίνω και οι άνδρες υπερεκτιμούν είχε προκύψει. Οι γυναίκες θεωρούνται ως αντικείμενα από τη γοητεία και την ομορφιά-σε αντίθεση με απώτερο σκοπό κάθε ανθρώπου, της αυτοπραγμάτωσης.Οι γυναίκες, σύμφωνα με Horney, να αποκτήσουν παραδοσιακά αξία μόνο μέσω των παιδιών τους και της ευρύτερης οικογένειας.Αγγιξε περαιτέρω για το θέμα αυτό στο δοκίμιό της «Η δυσπιστία μεταξύ των δύο φύλων" στην οποία συνέκρινε τη σύζυγο-γυναίκα σε μια σχέση γονέα-παιδιού-ένας από παρεξήγηση και ένα το οποίο φυλές επιζήμια νευρώσεις. Πιο συγκεκριμένα το έργο της «Το πρόβλημα της Μονογαμικό Ιδανικό" ορίστηκε επάνω στο γάμο, όπως και οι άλλες έξι εγγράφων Horney του. Δοκίμιό της «μητέρας Συγκρούσεις» επιχείρησε να ρίξει νέο φως στις γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα κατά την αύξηση των εφήβων.Horney πίστευαν ότι τόσο οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ένα κίνητρο να είναι ευφυές και παραγωγική. Οι γυναίκες είναι σε θέση να ικανοποιήσουν την ανάγκη κανονικά και interiorly-για να γίνει αυτό θα μείνουν έγκυες και να γεννήσουν. inside inner mental or spiritual being inland internal Οι άνδρες παρακαλώ αυτήν την ανάγκη μόνο μέσω της εξωτερικής τρόπους? Horney πρότεινε ότι η εντυπωσιακή επιτεύγματα των ανδρών στην εργασία ή σε κάποιο άλλο τομέα μπορεί να θεωρηθεί ως αποζημίωση για την αδυναμία τους να γεννήσει τα παιδιά.Horney ανέπτυξε τις ιδέες της, στο βαθμό που θα κυκλοφορήσει ένα από τα πρώτα "αυτοβοήθειας" βιβλία το 1946, με τίτλο σκέφτεστε ψυχανάλυση;. Το βιβλίο υποστήριξε ότι αυτές, άνδρες και γυναίκες, με σχετικά μικρές νευρωτικά προβλήματα θα μπορούσαν, στην πραγματικότητα, είναι δικό τους ψυχιάτρους. Έχει συνεχώς τόνισε ότι αυτογνωσία ήταν ένα μέρος του να γίνει ένα καλύτερο, ισχυρότερο, πλουσιότερο άνθρωπο.
-
Karen Horney Κλινική
Η Karen Horney Κλινική άνοιξε στις 6 Μαΐου 1955 στην πόλη της Νέας Υόρκης, προς τιμήν των επιτευγμάτων του Horney. Το ίδρυμα έχει ως στόχο την έρευνα και να εκπαιδεύσει επαγγελματίες υγείας, ιδιαίτερα στον ψυχιατρικό τομέα, καθώς χρησιμεύει ως ένα χαμηλού κόστους κέντρο θεραπείας .................
-
πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος
-
Τα παρακάτω είναι όλα ακόμη σε έντυπη μορφή:Νεύρωσης και της ανθρώπινης ανάπτυξης, Norton, Νέα Υόρκη, 1950. ISBN 0-393-00135-0Σκέφτεστε να ψυχανάλυση; Norton, 1946. ISBN 0-393-00131-8Εσωτερικές συγκρούσεις μας, Norton, 1945. ISBN 0-393-00133-4Αυτο-ανάλυση, Norton, 1942. ISBN 0-393-00134-2Νέοι τρόποι στην Ψυχανάλυση, Norton, 1939. ISBN 0-393-00132-6 (εναλλακτικός σύνδεσμος)Η Νευρωτική προσωπικότητα της εποχής μας, Norton, 1937. ISBN 0-393-01012-0Γυναικεία Ψυχολογία (ανατυπώσεις), Norton, 1922 - 1937 1967.ISBN 0-393-00686-7Τα Άπαντα της Karen Horney (2 τόμοι.), Norton, 1950. ISBN 1-199-36635-8Ο έφηβος ημερολόγια της Karen Horney, Basic Books, Νέα Υόρκη, 1980. ISBN 046500055XΗ θεραπευτική διαδικασία: Δοκίμια και διαλέξεις, ed. Bernard J. Παρίσι, Yale University Press, New Haven, 1999. ISBN 0-300-07527-8Το Άγνωστο Karen Horney: Δοκίμια με το φύλο, τον πολιτισμό, και την ψυχανάλυση, ed. Bernard J. Παρίσι, Yale University Press, New Haven, 2000. ISBN 0-300-08042-5Τελική Διαλέξεις, ed. Douglas H. Ingram, Norton, 1991. - 128 σ.ISBN 0393307557 ISBN 9780393307559 .............πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ Κατηγορίες δημητριος: 1885 γεννήσεις | 1952 θανάτους | Γερμανικά ψυχίατροι | Γερμανικά ψυχολόγοι | American ψυχίατροι | American ψυχολόγοι | Ego ψυχολογία | ναρκισσισμός | Γερμανικά μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες | αμερικανικό λαό της γερμανικής καταγωγής | γερμανικού λαού της ολλανδικής καταγωγής | γερμανικός λαός της νορβηγικής καταγωγής | Γυναίκες και ψυχολογία | Ιστορία της ψυχιατρικής ..........
-
Πριν από 2 δευτερόλεπτα · Μου αρέσει!
-
WOMEN'S INTELLECTUAL CONTRIBUTIONS
www.webster.edu/~woolflm/women.html - CachedWomen's intellectual contributions to the study of psychology, anthropology, sociology, and social work.
►
Women in Psychology
psychology.okstate.edu/museum/women/cover2.html - CachedThe STP logo is a trademark of the Society for the Teaching of Psychology (STP), Division 2 of the American Psychological Association. It ...
Δείτε περισσότερα
Πριν από 5 λεπτά · Μου αρέσει! ·
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Karen Horney (pronounced /ˈhɔrnaɪ/ in English)[1][2] born Danielsen (16 September 1885 – 4 December 1952) was a German-American psychoanalyst. Her theories questioned some traditional Freudian views, particularly his theory of sexuality, as well as the instinct orientation of psychoanalysis and its genetic psychology. As such, she is often classified as Neo-Freudian..............
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney was born Karen Danielsen on 16 September 1885 in Blankenese, Germany, near Hamburg. Her father, Berndt Wackels Danielsen (1836-1910), was a ship's captain, a traditional devout with a patriarchal thinking (his children nicknamed him "the Bible-thrower"). Her mother, Clotilde, née van Ronzelen (1853-1911), known as "Sonni", was very different, being much more open-minded than Berndt.[3] Horney's elder brother was also named Berndt, and Karen cared for him deeply. She also had four elder half-siblings[4][5][6] from her father's previous marriage.[7]
According to Horney's adolescent diaries her father was "a cruel disciplinary figure" holding his son Berndt in higher regard than herself. Instead of being offended or feeling indignation over Karen's perceptions of him, her father brought her gifts from far-away countries. Despite this, Karen always felt deprived of her father's affection and instead becoming attached to her mother.[8]
From roughly the age of nine Karen changed her perspective on life, becoming ambitious and somewhat rebellious. She felt that she could not become pretty and instead decided to vest her energies into her intellectual qualities—despite the fact she was seen by most as pretty. At this time she developed a crush on her older brother, who became embarrassed by her attentions—soon pushing her away. She suffered her first of several bouts of depression - an issue that would plague her for the rest of her life.[4].....................
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος In 1904, Karen's mother left her father (though they were never divorced), taking the children with her. In 1906, she entered medical school against her parent's wishes.[1] The University of Freiburg was in fact one of the first institutions throughout Germany to enroll women in medical courses—with higher education only becoming available to women in Germany in 1900. By 1908, Horney had transferred to the University of Göttingen, and would transfer once more to the University of Berlin before her graduation in 1913.
It was during her time as a medical student that she met Oskar Horney, whom she married by 1909. The following year Horney gave birth to a daughter, Brigitte, who was to be the first of three daughters. By this time Karen had refined her interests and was keen to pursue study in the then pioneering pursuit of psychoanalysis. Horney's mother died in 1911, an event which put much strain on the young Karen. Her marriage with Oskar proved consistent with Freudian theory; he was just as authoritarian and strict with his children as Karen's own father was with his. During these years, Karen was receptive to having her children raised in this atmosphere; it was only later, during the 1920s, that her attitude towards rearing children changed.[5]..........
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος In 1920, Horney took up a position within the Institute for Psychoanalysis in Berlin, where she lectured on psychoanalysis for several years. She also taught at The New School in New York City. Karl Abraham, a correspondent of Sigmund Freud, regarded Karen Horney as an extensively gifted analyst and teacher of psychoanalysis.
By 1923, Oskar Horney's firm had become insolvent, with Oskar developing meningitis soon thereafter. Oskar rapidly became embittered, morose and argumentative. It was also in 1923 that Karen's brother died of a pulmonary infection. Both these events contributed to a worsening of Karen's mental health. She entered into a second state of abject depression; she swam out to sea during a vacation and considered committing suicide. In 1926, Karen and her three daughters moved out of Oskar's house. Four years later, they immigrated to the United States, eventually settling in Brooklyn. Brooklyn was home to a large intellectual community; this was due in part to a high influx of Jewish refugees from Europe, particularly Germany. It was in Brooklyn that Karen became friends with academics such as Erich Fromm and Harry Stack Sullivan, at one point embarking on an intimate relationship with the former, which ended bitterly.
Horney quickly set about establishing herself. Her first career posting in the United States was as the Associate Director of the Chicago Institute for Psychoanalysis. It was while living in Brooklyn that Horney developed and advanced her composite theories regarding neurosis and personality, based on experiences gained from working in psychotherapy. In 1937 she published the book The Neurotic Personality of Our Time, which had wide popular readership. By 1941, Horney was Dean of the American Institute of Psychoanalysis, a training institute for those who were interested in Horney's own organization, the Association for the Advancement of Psychoanalysis. Horney founded this organization after becoming dissatisfied with the generally strict, orthodox nature of the psychoanalytic community.
Horney's deviation from Freudian psychology led to her resigning from her post, and she soon took up teaching in the New York Medical College. She also founded a journal, named the American Journal of Psychoanalysis. She taught at the New York Medical College and continued practicing as a psychiatrist until her death in 1952...................
Πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney looked at neurosis in a different light from other psychoanalysts of the time.[4] Her expansive interest in the subject led her to compile a detailed theory of neurosis, with data from her patients. Horney believed neurosis to be a continuous process—with neuroses commonly occurring sporadically in one's lifetime. This was in contrast to the opinions of her contemporaries who believed neurosis was, like more severe mental conditions, a negative malfunction of the mind in response to external stimuli, such as bereavement, divorce or negative experiences during childhood and adolescence.
Horney believed these assumptions to be less important, except for influences during childhood. Rather, she placed significant emphasis on parental indifference towards the child, believing that a child's perception of events, as opposed to the parent's intentions, is the key to understanding a person's neurosis. For instance, a child might feel a lack of warmth and affection should a parent make fun of the child's feelings. The parent may also casually neglect to fulfill promises, which in turn could have a detrimental effect on the child's mental state.
From her experiences as a psychiatrist, Horney named ten patterns of neurotic needs.[9] These ten needs are based upon things which she thought all humans require to succeed in life. Horney modified these needs somewhat to correspond with what she believed were individuals' neuroses. A neurotic person could theoretically exhibit all of these needs, though in practice much fewer than the ten here need to be present for a person to be considered a neurotic. The ten needs, as set out by Horney, (classified according to her so-called coping strategies) are as follows:[10]
Moving Toward People
1. The need for affection and approval; pleasing others and being liked by them.
2. The need for a partner; one whom they can love and who will solve all problems.
Moving Against People
3. The need for power; the ability to bend wills and achieve control over others—while most persons seek strength, the neurotic may be desperate for it.
4. The need to exploit others; to get the better of them. To become manipulative, fostering the belief that people are there simply to be used.
5. The need for social recognition; prestige and limelight.
6. The need for personal admiration; for both inner and outer qualities—to be valued.
7. The need for personal achievement; though virtually all persons wish to make achievements, as with No. 3, the neurotic may be desperate for achievement.
Moving Away from People
8. The need for self sufficiency and independence; while most desire some autonomy, the neurotic may simply wish to discard other individuals entirely.
9. The need for perfection; while many are driven to perfect their lives in the form of well being, the neurotic may display a fear of being slightly flawed.
10. Lastly, the need to restrict life practices to within narrow borders; to live as inconspicuous a life as possible.
Upon investigating the ten needs further, Horney found she was able to condense them into three broad categories:
Compliance Needs one and two were assimilated into the "compliance" category. This category is seen as a process of "moving towards people", or self-effacement. Under Horney's theory children facing difficulties with parents often use this strategy. Fear of helplessness and abandonment occurs—phenomena Horney refers to as "basic anxiety". Those within the compliance category tend to exhibit a need for affection and approval on the part of their peers. They may also seek out a partner, somebody to confide in, fostering the belief that, in turn, all of life's problems would be solved by the new cohort. A lack of demands and a desire for inconspicuousness both occur in these individuals.
Aggression Needs three through seven were assimilated into the "aggression" category, also called the "moving against people", or the "expansive" solution. Neurotic children or adults within this category often exhibit anger or basic hostility to those around them. That is, there is a need for power, a need for control and exploitation, and a maintenance of a facade of omnipotence. Manipulative qualities aside, under Horney's assertions the aggressive individual may also wish for social recognition, not necessarily in terms of limelight, but in terms of simply being known (perhaps feared) by subordinates and peers alike. In addition, the individual has needs for a degree of personal admiration by those within this person's social circle and, lastly, for raw personal achievement. These characteristics comprise the "aggressive" neurotic type. Aggressive types also tend to keep people away from them. On the other hand, they only care about their wants and needs. They would do whatever they can to be happy and wouldn't desist from hurting anyone.
Detachment Needs eight through ten were assimilated into the "detachment" category, also called the "moving-away-from" or "resigning" solution or a detached personality. As neither aggression nor compliance solve parental indifference, Horney recognized that children might simply try to become self-sufficient. The withdrawing neurotic may disregard others in a non-aggressive manner, regarding solitude and independence as the way forth. The stringent needs for perfection comprise another part of this category; those withdrawing may strive for perfection above all else, to the point where being flawed is utterly unacceptable. Everything the "detached" type does must be unassailable and refined. They suppress or deny all feelings towards others, particularly love and hate...........
Πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Narcissism
Horney saw narcissism quite differently from Freud, Kohut and other mainstream psychoanalytic theorists in that she did not posit a primary narcissism but saw the narcissistic personality as the product of a certain kind of early environment acting on a certain kind of temperament. For her, narcissistic needs and tendencies are not inherent in human nature.
Narcissism is different from Horney's other major defensive strategies or solutions in that it is not compensatory. Self-idealization is compensatory in her theory, but it differs from narcissism. All the defensive strategies involve self-idealization, but in the narcissistic solution it tends to be the product of indulgence rather than of deprivation. The narcissist's self-esteem is not strong, however, because it is not based on genuine accomplishments.[11]
Mature theory
Near the end of her career, Karen Horney summarized her ideas in Neurosis and Human Growth: The Struggle Toward Self-Realization, her major work published in 1950. It is in this book that she summarizes her ideas regarding neurosis, clarifying her three neurotic "solutions" to the stresses of life.[12] The expansive solution became a tripartite combination of narcissistic, perfectionistic and arrogant-vindictive approaches to life. (Horney had previously focused on the psychiatric concept of narcissism in a book published in 1939, New Ways in Psychoanalysis). Her other two neurotic "solutions" were also a refinement of her previous views: self-effacement, or submission to others, and resignation, or detachment from others. She described case studies of symbiotic relationships between arrogant-vindictive and self-effacing individuals, labeling such a relationship bordering on sadomasochism as a morbid dependency. She believed that individuals in the neurotic categories of narcissism and resignation were much less susceptible to such relationships of co-dependency with an arrogant-vindictive neurotic.
While non-neurotic individuals may strive for these needs, neurotics exhibit a much deeper, more willful and concentrated desire to fulfill the said needs.
Neo-Freudianism
Horney, together with fellow psychoanalyst Alfred Adler, formed the Neo-Freudian discipline.
While Horney acknowledged and agreed with Freud on many issues, she was also critical of him on several key beliefs. Freud's notion of "penis envy" in particular was subject to genital criticism by Horney.[13] She thought Freud had merely stumbled upon women's jealousy of men's generic power in the world. Horney accepted that penis envy might occur occasionally in neurotic women, but stated that "womb envy" occurs just as much in men: Horney felt that men were envious of a woman's ability to bear children. The degree to which men are driven to success may be merely a substitute for the fact that they cannot carry, nurture and bear children.
Horney was bewildered by psychiatrists' tendency to place so much emphasis on the male sexual organ. Horney also reworked the Freudian Oedipal complex of the sexual elements, claiming that the clinging to one parent and jealousy of the other was simply the result of anxiety, caused by a disturbance in the parent-child relationship.
Despite these variances with the prevalent Freudian view, Horney strove to reformulate Freudian thought, presenting a holistic, humanistic view of the individual psyche which placed much emphasis on cultural and social differences worldwide.
Theory of the self
Horney also shared Abraham Maslow's view that self-actualization is something that all people strive for. By "self" she understood the core of one's own being and potential.[10] Horney believed that if we have an accurate conception of our own self, then we are free to realize our potential and achieve what we wish, within reasonable boundaries. Thus, she believed that self-actualization is the healthy person's aim through life—as opposed to the neurotic's clinging to a set of key needs.
According to Horney we can have two views of our self: the "real self" and the "ideal self". The real self is who and what we actually are. The ideal self is the type of person we feel that we should be. The real self has the potential for growth, happiness, will power, realization of gifts, etc., but it also has deficiencies. The ideal self is used as a model to assist the real self in developing its potential and achieving self-actualization. (Engler 125) But it is important to know the differences between our ideal and real self.
The neurotic person's self is split between an idealized self and a real self. As a result, neurotic individuals feel that they somehow do not live up to the ideal self. They feel that there is a flaw somewhere in comparison to what they "should" be. The goals set out by the neurotic are not realistic, or indeed possible. The real self then degenerates into a "despised self", and the neurotic person assumes that this is the "true" self. Thus, the neurotic is like a clock's pendulum, oscillating between a fallacious "perfection" and a manifestation of self-hate. Horney referred to this phenomenon as the "tyranny of the shoulds" and the neurotic's hopeless "search for glory".[14] She concluded that these ingrained traits of the psyche forever prevent an individual's potential from being actualized unless the cycle of neurosis is somehow broken, through treatment or otherwise.
Feminine psychology
Horney was also a pioneer in the discipline of feminine psychiatry.[15][16] As one of the first female psychiatrists, she was the first of her gender to present a paper regarding feminine psychiatry. The fourteen papers she wrote between 1922 and 1937 were amalgamated into a single volume titled Feminine Psychology. As a woman, she felt that the mapping out of trends in female behaviour was a neglected issue. In her essay entitled "The Problem of Feminine Masochism" Horney felt she proved that cultures and societies worldwide encouraged women to be dependent on men for their love, prestige, wealth, care and protection. She pointed out that in the society, a will to please, satiate and overvalue men had emerged. Women were regarded as objects of charm and beauty—at variance with every human being's ultimate purpose of self-actualization.
Women, according to Horney, traditionally gain value only through their children and the wider family. She touched further on this subject in her essay "The Distrust Between the Sexes" in which she compared the husband-wife relationship to a parent-child relationship—one of misunderstanding and one which breeds detrimental neuroses. Most notably her work "The Problem of the Monogamous Ideal" was fixed upon marriage, as were six other of Horney's papers. Her essay "Maternal Conflicts" attempted to shed new light on the problems women experience when raising adolescents.
Horney believed that both men and women have a motive to be ingenious and productive. Women are able to satisfy this need normally and interiorly—to do this they become pregnant and give birth. Men please this need only through external ways; Horney proposed that the striking accomplishments of men in work or some other field can be viewed as compensation for their inability to give birth to children.
Horney developed her ideas to the extent that she released one of the first "self-help" books in 1946, entitled Are You Considering Psychoanalysis?. The book asserted that those, both male and female, with relatively minor neurotic problems could, in effect, be their own psychiatrists. She continually stressed that self-awareness was a part of becoming a better, stronger, richer human being.
Karen Horney Clinic
The Karen Horney Clinic opened on May 6, 1955 in New York City, in honor of Horney's achievements. The institution seeks to research and train medical professionals, particularly in the psychiatric fields, as well as serving as a low-cost treatment center.................
πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος The following are all still in print:
πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Categories: 1885 births | 1952 deaths | German psychiatrists | German psychologists | American psychiatrists | American psychologists | Ego psychology | Narcissism | German emigrants to the United States | American people of German descent | German people of Dutch descent | German people of Norwegian descent | Women and psychology | History of psychiatry..........
Πριν από 2 δευτερόλεπτα · Μου αρέσει!
 |
| ολόψυχα |
- κύριοι ψυχαναλυτική θεωρητικοί
- κύριοι ψυχαναλυτικοί θεωρητικοί
- λογική συνοχή
- λογικής ακολουθίας
- λογική βάση
- τή διανοητική ἐντιμότητα,
- τή θεωρητική συνοχή
- αμεσότητα λόγου,
- πνευματική ευρύτητα
- σεμνότητα
-
- Η Ενότητα είναι η αυτοπραγμάτωση.
- Η αυτοπραγμάτωση είναι η Ενότητα.
- ενότητα με τοΝ Θεό
- η πραγμάτωση του ΕΝαυτού
- Η αυτοπραγμάτωση είναι δυνατή για τον καθέναν, αλλά μόνο λίγοι ενδιαφέρονται να ξυπνήσουν από το όνειρο.
- η "αυτοπραγμάτωση" είναι το ζητούμενο στα βάθη της ψυχής του κάθε ανθρώπου
- Προσωπική βελτίωση » "αυτοπραγμάτωση"
- Για να μπορέσει το άτομο να Αυτοπραγματωθεί, πρέπει να δημιουργήσει σχέσεις με το περιβάλλον του, γιατί μέσα σ' αυτό θα βρει τα μέσα
- Αυτοπροσδιορισμός Αυτοορισμός Αυτοδιορισμός Αυτοπρο0ρισμός
- ικανότητα να κυβερνά τον ευατό
- ολόψυχα Άνοδο, Επιτυχία
- με όλη την ψυχή κάποιου
- ένθερμα
- ένψυχα
- έμψυχα
- apsixa
- αψυχα
- enpsixa
- ΟΛΟΨΥΧΑ
- ολόψυχα
- επίρρ ολόψυχα [o'lopsixa]
- με όλη μου την καρδιά
- εύχομαι ολόψυχα να
-
►ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ συνεισφορά των γυναικών για τη μελέτη της ψυχολογίας
-
1. Η ανάγκη για αγάπη και έγκριση? Ζωή και τους αρέσει να άρεσε από αυτούς.
2. Η ανάγκη για έναν εταίρο? Και τον οποίο μπορούν να αγαπούν και που θα λύσει όλα τα προβλήματα.Μετακίνηση εναντίον ανθρώπων
3. Η ανάγκη για την εξουσία? Τη δυνατότητα να κάμψει τις διαθήκες και την επίτευξη του ελέγχου σε σχέση με άλλες-ενώ τα περισσότερα άτομα που αναζητούν δύναμη, η νευρωτική μπορεί να είναι απελπισμένοι για αυτό.
4. Η ανάγκη να εκμεταλλεύεται τους άλλους? Για να πάρει το καλύτερο από αυτούς. Για να γίνει χειραγώγησης, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι εκεί απλά για να χρησιμοποιηθεί.
5. Η ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση? Κύρος και φώτα της δημοσιότητας.
6. Η ανάγκη για προσωπικό θαυμασμό? Τόσο για εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά, πρέπει να αποτιμώνται.
7. Η ανάγκη για προσωπικό επίτευγμα? Αν και σχεδόν όλα τα πρόσωπα που επιθυμούν να κάνουν τα επιτεύγματα, όπως και με αρ. 3, ο νευρωτικός μπορεί να είναι απελπισμένος για το επίτευγμα.Η μετακίνηση μακριά από τους ανθρώπους
8. Η ανάγκη για αυτάρκεια και ανεξαρτησία? Ενώ οι περισσότεροι επιθυμούν κάποια αυτονομία, η νευρωτική μπορεί απλά να θέλετε να απορρίψετε άλλα άτομα εντελώς.
9. Η ανάγκη για την τελειότητα? Ενώ πολλοί οδηγούνται σε τέλεια τη ζωή τους με τη μορφή της ευημερίας, το νευρωτικό μπορεί να εμφανίσει ο φόβος της ελαφρώς λανθασμένη.
10. Τέλος, η ανάγκη περιορισμού των πρακτικών της ζωής μέσα σε στενά όρια? Να ζήσουν ως δυσδιάκριτο το δυνατόν μεγαλύτερη ζωή.
-
ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ συνεισφορά των γυναικώνwww.webster.edu/ ~ woolflm / women.html - πνευματικής εισφορές CachedWomen για τη μελέτη της ψυχολογίας, της ανθρωπολογίας, της κοινωνιολογίας, και την κοινωνική εργασία.
-
►Οι γυναίκες στην Ψυχολογία psychology.okstate.edu/museum/women/cover2.html - CachedThe STP λογότυπο είναι εμπορικό σήμα της Εταιρείας για τη Διδασκαλία της Ψυχολογίας (STP), Τμήμα 2 του American Psychological Association. Είναι ...Δείτε περισσότερα
- Πριν από 5 λεπτά · Μου αρέσει! ·Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Karen Horney (προφέρεται / hɔrnaɪ / στα αγγλικά) [1] [2] γεννήθηκε Danielsen (16 του Σεπτεμβρίου, 1885 - 4 Δεκεμβρίου 1952) ήταν ένας Γερμανο-Αμερικανός ψυχαναλυτής. Θεωρίες της αμφισβήτησαν κάποια παραδοσιακή φροϋδική θέα, ιδιαίτερα τη θεωρία της σεξουαλικότητας, καθώς και ο προσανατολισμός ένστικτο της ψυχανάλυσης και της γενετικής ψυχολογίας του. Ως εκ τούτου, είναι συχνά χαρακτηριστεί ως νεο-φροϋδική ..............
-
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney γεννήθηκε Karen Danielsen στις 16 Σεπτεμβρίου 1885 στην Blankenese, Γερμανία, κοντά στο Αμβούργο. Ο πατέρας της, Berndt Wackels Danielsen (1836-1910), ήταν καπετάνιος του πλοίου, ένα παραδοσιακό αφοσιωμένος με μια πατριαρχική σκέψη (τα παιδιά του τον παρατσούκλι "η Αγία Γραφή-thrower"). Η μητέρα της, Clotilde, το γένος van Ronzelen (1853-1911), γνωστός ως "Sonni", ήταν πολύ διαφορετικό, είναι πολύ πιο ανοιχτόμυαλοι από Berndt [3]. Μεγαλύτερος αδελφός Horney ήταν επίσης το όνομα Berndt, και Karen νοιαζόταν γι 'αυτόν βαθιά . Είχε επίσης τέσσερις γέροντας ετεροθαλή αδέρφια [4] [5] [6] από προηγούμενο γάμο του πατέρα της [7].Σύμφωνα με ημερολόγια εφήβου Horney είναι ο πατέρας της ήταν «μια σκληρή πειθαρχική φιγούρα" εκμετάλλευση Berndt τον γιο του σε υψηλότερες από ό, τι αφορά τον εαυτό της. Αντί να προσβληθεί ή αίσθημα αγανάκτησης στις αντιλήψεις της Karen γι 'αυτόν, τον πατέρα της έφερε τα δώρα της από μακρινές χώρες. Παρ 'όλα αυτά, Karen πάντα αισθάνθηκε στερούνται την αγάπη του πατέρα της και αντί να γίνει συνδέονται με τη μητέρα της [8].Από περίπου την ηλικία των εννέα Karen αλλάξει προοπτική της για τη ζωή, να γίνει φιλόδοξη και κάπως εξεγερμένους. Ένιωθε ότι δεν μπορούσε να γίνει όμορφη και αντ 'αυτού αποφάσισε να κατοχυρωθούν τις ενέργειές της στην πνευματική της ιδιότητες, παρά το γεγονός ότι θεωρήθηκε από τους περισσότερους ως αρκετά.Αυτή τη στιγμή έχει αναπτύξει μια συντριβή σε μεγαλύτερο αδελφό της, ο οποίος έγινε από την αμηχανία της προσοχής-σύντομα την ωθεί μακριά. Εκείνη είχε την πρώτη της για αρκετές περιόδους της κατάθλιψης. - Ένα θέμα που θα την πληγή για το υπόλοιπο της ζωής της [4] .....................
-
 |
| Oskar Horney |
-
- Brigitte Horney, a celebrity
- Friedrich-Karl Praetorius; Krystyna
- Friedrich Karl Praetorius
- Peter Keglevic
-
Horney μητέρα του πέθανε το 1911, ένα γεγονός που δώσει πολύ πίεση στους νέους Karen. Ο γάμος της με Oskar αποδείχθηκε συνεπής με τη φροϋδική θεωρία? Ήταν εξίσου αυταρχική και αυστηρή με τα παιδιά του, όπως ο πατέρας Karen ήταν με του. Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, Karen ήταν δεκτικός να έχουν τα παιδιά της που θίγονται στην παρούσα ατμόσφαιρα?. Ήταν μόνο αργότερα, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1920, ότι η στάση της προς την ανατροφή των παιδιών άλλαξαν [5] ..........
-
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Το 1920, Horney ανέλαβε θέση στην ιεραρχία του Ινστιτούτου Ψυχανάλυσης στο Βερολίνο, όπου έδωσε διάλεξη για την ψυχανάλυση για αρκετά χρόνια. Έχει επίσης διδάξει στο New School της Νέας Υόρκης. Karl Αβραάμ, ανταποκριτής του Σίγκμουντ Φρόιντ, θεωρείται Karen Horney ως εκτενώς ταλαντούχος αναλυτής και καθηγητής της ψυχανάλυσης.Μέχρι το 1923, η εταιρία Oskar Horney είχε καταστεί αφερέγγυα, με Oskar ανάπτυξη μηνιγγίτιδα σύντομα έκτοτε. Oskar έγινε γρήγορα πικραμένος, πικρόχολος και διαλεκτικός. Ήταν επίσης το 1923 ότι ο αδελφός Karen πέθανε από πνευμονική λοίμωξη. Και τα δύο αυτά γεγονότα συνέβαλαν στην επιδείνωση της ψυχικής υγείας του Karen. Μπήκε σε μια δεύτερη κατάσταση απόλυτης κατάθλιψης? Κολύμπησε στη θάλασσα κατά τη διάρκεια διακοπών και θεωρείται αυτοκτονία. Το 1926, Karen και τρεις κόρες της μετακόμισε από το σπίτι του Όσκαρ. Τέσσερα χρόνια αργότερα, μετανάστευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες, τελικά διευθέτηση στο Μπρούκλιν. Μπρούκλιν ήταν κατ 'οίκον σε μια μεγάλη πνευματική κοινότητα? Αυτό οφειλόταν εν μέρει σε μια μεγάλη εισροή Εβραίων προσφύγων από την Ευρώπη, ιδιαίτερα στη Γερμανία. Ήταν το Μπρούκλιν που Karen έγινε φίλος με ακαδημαϊκούς, όπως ο Erich Fromm και Harry Stack Sullivan, σε κάποιο σημείο η είσοδος σε μια οικεία σχέση με το προηγούμενο, το οποίο έληξε πικρά.Horney γρήγορα καταπιάστηκε με την ίδρυση τον εαυτό της. Πρώτο καριέρα της αποστολής στις Ηνωμένες Πολιτείες είχε ως Αναπληρωτής Διευθυντής του Ινστιτούτου του Σικάγο για την ψυχανάλυση. Ήταν ενώ ζει στο Μπρούκλιν που Horney αναπτυχθεί και προηγμένα σύνθετα θεωρίες της σχετικά με νεύρωση και την προσωπικότητα, με βάση τις εμπειρίες που αποκτήθηκαν από την εργασία σε ψυχοθεραπεία. Το 1937 που δημοσίευσε το βιβλίο Η Νευρωτικός προσωπικότητα της εποχής μας, η οποία είχε μεγάλη λαϊκή αναγνωστικό κοινό. Με το 1941, Horney ήταν πρύτανης του Αμερικανικού Ινστιτούτου Ψυχανάλυσης, ένα ινστιτούτο κατάρτισης για εκείνους που ενδιαφέρονται για τη δική του οργάνωση Horney, η Ένωση για την Πρόοδο της ψυχανάλυσης. Horney ιδρύθηκε αυτή η οργάνωση μετά από να γίνει δυσαρεστημένοι με την εν γένει αυστηρή, ορθόδοξο χαρακτήρα της ψυχαναλυτικής κοινότητας.Απόκλιση Horney από Φροϋδική ψυχολογία οδήγησε στην παραίτηση της από τη θέση της, και σύντομα ανέλαβε τη διδασκαλία της Νέας Υόρκης Medical College. Ίδρυσε επίσης ένα περιοδικό, που ονομάστηκε το American Journal of Psychoanalysis.
-
The American Journal of Psychoanalysis, is an international psychoanalytic quarterly founded in 1941 by Karen Horney.
-
 |
| American Journal of Psychoanalysis |
-
Δίδαξε στο New York Medical College και συνέχισε την άσκηση του επαγγέλματος ψυχίατρος μέχρι το θάνατό της το 1952 ...................
-
ριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney κοίταξε νεύρωση σε ένα διαφορετικό φως από άλλους ψυχαναλυτές της εποχής [4]. Επεκτατική Το ενδιαφέρον της για το θέμα υπό την ηγεσία της να καταρτίσει μια λεπτομερή θεωρία της νεύρωσης, με δεδομένα από τους ασθενείς της. Horney πιστεύεται νεύρωση να είναι μια συνεχής διαδικασία, με νευρώσεις συνήθως συμβαίνουν σποραδικά σε όλη τη ζωή κάποιου.
-
1. Η ανάγκη για αγάπη και έγκριση? Ζωή και τους αρέσει να άρεσε από αυτούς.
2. Η ανάγκη για έναν εταίρο? Και τον οποίο μπορούν να αγαπούν και που θα λύσει όλα τα προβλήματα.Μετακίνηση εναντίον ανθρώπων
3. Η ανάγκη για την εξουσία? Τη δυνατότητα να κάμψει τις διαθήκες και την επίτευξη του ελέγχου σε σχέση με άλλες-ενώ τα περισσότερα άτομα που αναζητούν δύναμη, η νευρωτική μπορεί να είναι απελπισμένοι για αυτό.
4. Η ανάγκη να εκμεταλλεύεται τους άλλους? Για να πάρει το καλύτερο από αυτούς. Για να γίνει χειραγώγησης, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι οι άνθρωποι είναι εκεί απλά για να χρησιμοποιηθεί.
5. Η ανάγκη για κοινωνική αναγνώριση? Κύρος και φώτα της δημοσιότητας.
6. Η ανάγκη για προσωπικό θαυμασμό? Τόσο για εσωτερικά και εξωτερικά χαρακτηριστικά, πρέπει να αποτιμώνται.
7. Η ανάγκη για προσωπικό επίτευγμα? Αν και σχεδόν όλα τα πρόσωπα που επιθυμούν να κάνουν τα επιτεύγματα, όπως και με αρ. 3, ο νευρωτικός μπορεί να είναι απελπισμένος για το επίτευγμα.Η μετακίνηση μακριά από τους ανθρώπους
8. Η ανάγκη για αυτάρκεια και ανεξαρτησία? Ενώ οι περισσότεροι επιθυμούν κάποια αυτονομία, η νευρωτική μπορεί απλά να θέλετε να απορρίψετε άλλα άτομα εντελώς.
9. Η ανάγκη για την τελειότητα? Ενώ πολλοί οδηγούνται σε τέλεια τη ζωή τους με τη μορφή της ευημερίας, το νευρωτικό μπορεί να εμφανίσει ο φόβος της ελαφρώς λανθασμένη.
10. Τέλος, η ανάγκη περιορισμού των πρακτικών της ζωής μέσα σε στενά όρια? Να ζήσουν ως δυσδιάκριτο το δυνατόν μεγαλύτερη ζωή.
-
Κατά την διερεύνηση των δέκα χρειάζεται περαιτέρω, Horney βρέθηκαν ήταν σε θέση να τα συμπυκνώσει σε
-
τρεις ευρείες κατηγορίες:
Η συμμόρφωση πρέπει ένα και δύο αφομοιώθηκαν στη "συμμόρφωση" κατηγορία. Η κατηγορία αυτή θεωρείται ως μια διαδικασία «κινείται προς την κατεύθυνση τους ανθρώπους», ή μη εξάλειψη. Σύμφωνα με τη θεωρία των παιδιών Horney του που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με τους γονείς συχνά χρησιμοποιούν αυτή τη στρατηγική. Ο φόβος της ανικανότητας και της εγκατάλειψης συμβαίνει-φαινόμενα Horney αναφέρεται ως «βασική ανησυχία». Τα πρόσωπα που εμπίπτουν στην κατηγορία της συμμόρφωσης έχουν την τάση να παρουσιάζουν μια ανάγκη για αγάπη και την έγκριση εκ μέρους των συμμαθητών τους. Μπορούν επίσης να αναζητήσουν ένα συνεργάτη, κάποιος να εμπιστευθεί, ενισχύοντας την πεποίθηση ότι, με τη σειρά του, όλα του τα προβλήματα της ζωής θα πρέπει να λυθεί με τη νέα ομάδα. Η έλλειψη απαιτήσεων και η επιθυμία για inconspicuousness δύο συμβαίνουν στα άτομα αυτά.Επιθετικότητα χρειάζεται τρεις με επτά ήταν εξομοιώνεται με την «επιθετικότητα» κατηγορία, που ονομάζεται επίσης το "κινείται εναντίον ανθρώπων», ή η «επεκτατική» λύση. Νευρωτικός παιδιά ή ενήλικες αυτής της κατηγορίας παρουσιάζουν συχνά θυμό ή βασική εχθρότητα προς τους γύρω τους. Δηλαδή, υπάρχει ανάγκη για την εξουσία, η ανάγκη για τον έλεγχο και την εκμετάλλευση, και τη συντήρηση ενός πρόσοψη της παντοδυναμίας. Χειρισμούς ιδιότητες κατά μέρος, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς Horney είναι το επιθετικό άτομο μπορεί επίσης να επιθυμούν την κοινωνική αναγνώριση, όχι κατ 'ανάγκη από την άποψη των προσκήνιο, αλλά από την άποψη του να είναι απλά η γνωστή (ίσως φοβούνται) από υφισταμένους όσο και οι συνομήλικοί του. Επιπλέον, το άτομο έχει ανάγκες για ένα βαθμό τα προσωπικά θαυμασμό από εκείνους στο κοινωνικό περιβάλλον του προσώπου αυτού και, τέλος, για τις πρώτες προσωπικό επίτευγμα. Αυτά τα χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν την "επιθετική" νευρωτικός τύπος. Επιθετικές είδη τείνουν επίσης να κρατήσει τους ανθρώπους μακριά από αυτούς.Από την άλλη πλευρά, το μόνο που νοιάζονται για τους θέλει και χρειάζεται. Θα κάνουμε ό, τι μπορούν για να είναι ευτυχισμένη και δεν θα απέχουν από βλάπτει κανέναν.Απόσπασμα Ανάγκες μέσα από δέκα οκτώ αφομοιώθηκαν στο «απόσπασμα» κατηγορία, που ονομάζεται επίσης η «κίνηση-μακριά-από» ή «παραίτηση» λύση ή η αποκόλληση του προσωπικότητα. Καθώς ούτε η επιθετικότητα ούτε συμμόρφωση λύσει τη γονική αδιαφορία, Horney αναγνώρισε ότι τα παιδιά μπορεί απλά να προσπαθήσει να γίνει αυτάρκης. Η απόσυρση νευρωτικός μπορεί να αγνοήσει τους άλλους σε μια μη επιθετικό τρόπο, όσον αφορά την μοναξιά και την ανεξαρτησία και τον τρόπο καθ 'εξής. Οι αυστηρές ανάγκες για την τελειότητα αποτελούν ένα άλλο μέρος αυτής της κατηγορίας? Αυτές μπορεί να αποσύρει προσπάθεια για τελειότητα πάνω απ 'όλα, σε σημείο που να έχει ελαττώματα είναι εντελώς απαράδεκτη. Όλα τα «αποσπαστούν» τύπος δεν πρέπει να είναι απρόσβλητα και εκλεπτυσμένη. Καταστέλλουν ή να απορρίψετε όλα τα συναισθήματα προς τους άλλους, κυρίως την αγάπη και το μίσος ...........
-
Πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος ναρκισσισμός
Horney είδε ο ναρκισσισμός είναι αρκετά διαφορετικά από τον Φρόιντ, Kohut και άλλα κύρια ψυχαναλυτική θεωρητικοί στο ότι δεν πιστεύουμε σε έναν πρωτογενή ναρκισσισμό, αλλά είδε την ναρκισσιστική προσωπικότητα ως προϊόν ενός συγκεκριμένου είδους νωρίς περιβάλλον που ενεργούν για ένα ορισμένο είδος ιδιοσυγκρασία. Για εκείνη, ναρκισσιστική τις ανάγκες και τις τάσεις δεν είναι συνυφασμένες με την ανθρώπινη φύση.Ναρκισσισμός είναι διαφορετική από τις άλλες μεγάλες αμυντικές στρατηγικές και λύσεις Horney από την άποψη ότι δεν είναι αντισταθμιστική. Αυτο-εξιδανίκευση είναι αντισταθμιστικά στη θεωρία της, αλλά διαφέρει από το ναρκισσισμό. Όλες οι αμυντικές στρατηγικές περιλαμβάνουν αυτο-εξιδανίκευση, αλλά στη ναρκισσιστική λύση τείνει να είναι το προϊόν της ανοχής και όχι της στέρησης. Ο ναρκισσιστής την αυτοεκτίμηση δεν είναι ισχυρή, ωστόσο, επειδή δεν βασίζεται σε πραγματικά επιτεύγματα [11].Ζευγάρι θεωρίαΚοντά στο τέλος της καριέρας της, η Karen Horney συνοπτικά τις ιδέες της στη νεύρωση και ανθρώπινη ανάπτυξη: Ο αγώνας προς την αυτοπραγμάτωση, μεγάλη εργασία της που δημοσιεύθηκε το 1950. Είναι σε αυτό το βιβλίο ότι αυτή συνοψίζει τις ιδέες της για τη νεύρωση, η αποσαφήνιση των τριών της νευρωτικός «λύσεις» για τα άγχη της ζωής. [12] Η επεκτατική λύση έγινε τριμερής συνδυασμό ναρκισσιστική, perfectionistic και αλαζονική, εκδικητική προσεγγίσεις στη ζωή. (Horney είχε προηγουμένως επικεντρώθηκε στην ψυχιατρική έννοια του ναρκισσισμού σε ένα βιβλίο που δημοσιεύθηκε το 1939, νέους τρόπους με τους ψυχανάλυση).
-
Perfectionism, in psychology, is a belief that perfection can and should be attained.
-
Career in Perfectionism
-
τελειομανία
 |
| αυτο-εξάλειψη |
Άλλα δύο Her νευρωτικός "λύσεις" ήταν επίσης μια βελτίωση των προηγούμενων τις απόψεις της: αυτο-εξάλειψη, ή την υποβολή σε άλλους, και παραίτηση, ή αποστασιοποίηση από τους άλλους.Περιέγραψε μελέτες περιπτώσεων συμβιωτικές σχέσεις μεταξύ αλαζονική, εκδικητική και αυτο-effacing ατόμων, την επισήμανση μια τέτοια σχέση που συνορεύουν με σαδομαζοχισμού ως εξάρτηση νοσηρή. Πίστευε ότι τα άτομα στο νευρωτικό κατηγορίες του ναρκισσισμού και της παραίτησης ήταν πολύ λιγότερο επιρρεπή σε αυτές τις σχέσεις της συν-εξάρτησης με μια αλαζονική, εκδικητική νευρωτική.Ενώ οι μη-νευρωτική άτομα μπορεί να αγωνιστούν για αυτές τις ανάγκες, νευρωτικούς εμφανίζουν πολύ πιο βαθύ και πιο σκόπιμες και συγκεντρωμένη επιθυμία να εκπληρώσει τις εν λόγω ανάγκες.Νεο-Freudianism Horney, μαζί με τους συναδέλφους ψυχαναλυτής Alfred Adler, αποτέλεσαν τη νεο-φροϋδική πειθαρχία.Ενώ Horney αναγνώρισε και συμφώνησε με τον Φρόιντ σε πολλά ζητήματα, ήταν επίσης επικριτικός με τον σε πολλές βασικές πεποιθήσεις. Έννοια του Freud του "φθόνο πέους", ιδίως αποτέλεσε αντικείμενο κριτικής των γεννητικών οργάνων από Horney [13]. Σκέφτηκε Φρόιντ είχε απλώς σκοντάψει επάνω ζήλια των γυναικών, γενικής χρήσης δύναμης των ανδρών στον κόσμο.Horney αποδεκτό ότι ο φθόνος του πέους μπορεί να συμβεί κατά καιρούς στο νευρωτικό γυναίκες, αλλά δήλωσε ότι «μήτρα φθόνος" εμφανίζεται εξίσου σε άνδρες: Horney θεώρησε ότι οι άνδρες φθονούσαν την ικανότητα μιας γυναίκας να φέρει τα παιδιά. Ο βαθμός στον οποίο οι άνδρες οδηγούνται προς την επιτυχία μπορεί να είναι απλώς ένα υποκατάστατο για το γεγονός ότι δεν μπορούν να μεταφέρουν, να εκθρέψει και να φέρει τα παιδιά.Horney ήταν μπερδεμένος από την τάση των ψυχιάτρων για να τοποθετήσετε τόσο μεγάλη έμφαση στο πέος. Horney επαναδιατυπώθηκε επίσης την φροϋδική Οιδιπόδειο σύμπλεγμα της σεξουαλικής στοιχεία, υποστηρίζοντας ότι η προσκόλληση σε ένα γονέα και ζήλια των άλλων ήταν απλά το αποτέλεσμα του άγχους, που προκαλείται από μια διαταραχή στη σχέση γονέα-παιδιού.Παρά αυτές τις διακυμάνσεις με την επικρατούσα Φροϋδική άποψη, Horney προσπάθησε να αναδιατυπώσει φροϋδική σκέψη, παρουσιάζοντας μια ολιστική, ανθρωπιστική άποψη της ατομικής ψυχής που τοποθετείται μεγάλη έμφαση στις κοινωνικές και πολιτιστικές διαφορές σε παγκόσμιο επίπεδο.Θεωρία του εαυτούHorney κοινόχρηστο επίσης την άποψη του Αβραάμ Μάσλοου ότι η αυτοπραγμάτωση είναι κάτι που όλοι οι άνθρωποι προσπαθούν για. Με τον «εαυτό» κατάλαβε τον πυρήνα της ύπαρξής και τις δυνατότητες του καθενός. [10] Horney πίστευαν ότι αν έχουμε μια ακριβή αντίληψη του εαυτού μας, τότε είμαστε ελεύθεροι να αξιοποιήσουν τις δυνατότητές μας και να επιτύχουμε αυτό που επιθυμούμε, μέσα σε λογικά όρια. Έτσι, πίστευε ότι η αυτοπραγμάτωση είναι ο στόχος της υγιούς ατόμου μέσω της ζωής-σε αντίθεση με το νευρωτικό είναι προσκολλημένοι σε μια σειρά βασικών αναγκών.Σύμφωνα με Horney μπορούμε να έχουμε δύο προβολές του εαυτού μας: η «πραγματικού εαυτού» και το «ιδανικό εαυτό». Ο πραγματικός εαυτός είναι ποιος και τι πραγματικά είναι. Το ιδανικό αυτό είναι το είδος του ατόμου που αισθάνεται ότι θα πρέπει να είμαστε. Ο πραγματικός εαυτός έχει τη δυνατότητα για την ανάπτυξη, την ευτυχία, θα δύναμη, την υλοποίηση των δώρων, κλπ., αλλά έχει και αδυναμίες. Το ιδανικό αυτό χρησιμοποιείται ως πρότυπο για να βοηθήσει τον αληθινό εαυτό στην ανάπτυξη των δυνατοτήτων της και την επίτευξη μόνος-πραγματοποίηση. (Engler 125) Ωστόσο, είναι σημαντικό να γνωρίζουμε τις διαφορές μεταξύ ιδανικό και το πραγματικό εαυτό μας.Ο μόνος νευρωτικός ατόμου μοιράζεται ανάμεσα σε μια εξιδανικευμένη εαυτού και ένα πραγματικό εαυτό. Ως αποτέλεσμα, νευρωτική άτομα πιστεύουν ότι μπορούν με κάποιο τρόπο δεν ζουν μέχρι το ιδανικό εαυτό. Αισθάνονται ότι υπάρχει ένα ελάττωμα κάπου σε σύγκριση με αυτό που "πρέπει" να είναι. Οι στόχοι που ορίζονται από το νευρωτικό δεν είναι ρεαλιστικές, ή πράγματι δυνατό. Το πραγματικό εαυτό εκφυλίζεται στη συνέχεια σε ένα «περιφρονημένο εαυτό», και το νευρωτικό άτομο υποθέτει ότι αυτή είναι η "αλήθεια" αυτο. Έτσι, η νευρωτική είναι σαν εκκρεμές ενός ρολογιού είναι, ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια απατηλή "τελειότητα" και μια εκδήλωση της αυτο-μίσος. Horney που αναφέρονται σε αυτό το φαινόμενο ως «τυραννία της πρέπει» και απελπιστική "αναζήτηση για τη δόξα" το νευρωτικό του [14]. Κατέληξε στο συμπέρασμα ότι αυτές οι βαθιά ριζωμένες γνωρίσματα της ψυχής εμποδίζει πάντα δυναμικό ενός ατόμου από το να πραγματωθούν, εκτός αν ο κύκλος της νεύρωσης είναι κάπως σπασμένα, μέσω της θεραπείας ή με άλλο τρόπο.Γυναικεία ψυχολογίαHorney ήταν επίσης πρωτοπόρος στον κλάδο της γυναικείας ψυχιατρικής. [15] [16] Ως μία από τις πρώτες γυναίκες ψυχιάτρους, ήταν η πρώτη από το φύλο της για να παρουσιάσει ένα έγγραφο σχετικά με θηλυκή ψυχιατρική. Τα δεκατέσσερα έγγραφα έγραψε μεταξύ του 1922 και 1937 συγχωνεύθηκαν σε ένα ενιαίο τόμο με τίτλο Θηλυκού Ψυχολογίας. Ως γυναίκα, αισθάνθηκε ότι το πραγματικό χαρτογράφηση των τάσεων της γυναικείας συμπεριφοράς ήταν ένα παραμελημένο θέμα. Στο δοκίμιο με τίτλο της «Το πρόβλημα της γυναικείας μαζοχισμός" Horney αισθάνθηκε ότι αποδείχθηκε ότι οι πολιτισμοί και οι κοινωνίες σε όλο τον κόσμο ενθαρρύνονται οι γυναίκες να εξαρτώνται από τους άνδρες για την αγάπη τους, το κύρος, τον πλούτο, τη φροντίδα και προστασία.Επισήμανε ότι στην κοινωνία, μια βούληση για να παρακαλώ, χορταίνω και οι άνδρες υπερεκτιμούν είχε προκύψει. Οι γυναίκες θεωρούνται ως αντικείμενα από τη γοητεία και την ομορφιά-σε αντίθεση με απώτερο σκοπό κάθε ανθρώπου, της αυτοπραγμάτωσης.Οι γυναίκες, σύμφωνα με Horney, να αποκτήσουν παραδοσιακά αξία μόνο μέσω των παιδιών τους και της ευρύτερης οικογένειας.Αγγιξε περαιτέρω για το θέμα αυτό στο δοκίμιό της «Η δυσπιστία μεταξύ των δύο φύλων" στην οποία συνέκρινε τη σύζυγο-γυναίκα σε μια σχέση γονέα-παιδιού-ένας από παρεξήγηση και ένα το οποίο φυλές επιζήμια νευρώσεις. Πιο συγκεκριμένα το έργο της «Το πρόβλημα της Μονογαμικό Ιδανικό" ορίστηκε επάνω στο γάμο, όπως και οι άλλες έξι εγγράφων Horney του. Δοκίμιό της «μητέρας Συγκρούσεις» επιχείρησε να ρίξει νέο φως στις γυναίκες αντιμετωπίζουν προβλήματα κατά την αύξηση των εφήβων.Horney πίστευαν ότι τόσο οι άνδρες και οι γυναίκες έχουν ένα κίνητρο να είναι ευφυές και παραγωγική. Οι γυναίκες είναι σε θέση να ικανοποιήσουν την ανάγκη κανονικά και interiorly-για να γίνει αυτό θα μείνουν έγκυες και να γεννήσουν. inside inner mental or spiritual being inland internal Οι άνδρες παρακαλώ αυτήν την ανάγκη μόνο μέσω της εξωτερικής τρόπους? Horney πρότεινε ότι η εντυπωσιακή επιτεύγματα των ανδρών στην εργασία ή σε κάποιο άλλο τομέα μπορεί να θεωρηθεί ως αποζημίωση για την αδυναμία τους να γεννήσει τα παιδιά.Horney ανέπτυξε τις ιδέες της, στο βαθμό που θα κυκλοφορήσει ένα από τα πρώτα "αυτοβοήθειας" βιβλία το 1946, με τίτλο σκέφτεστε ψυχανάλυση;. Το βιβλίο υποστήριξε ότι αυτές, άνδρες και γυναίκες, με σχετικά μικρές νευρωτικά προβλήματα θα μπορούσαν, στην πραγματικότητα, είναι δικό τους ψυχιάτρους. Έχει συνεχώς τόνισε ότι αυτογνωσία ήταν ένα μέρος του να γίνει ένα καλύτερο, ισχυρότερο, πλουσιότερο άνθρωπο.
-
Karen Horney Κλινική
Η Karen Horney Κλινική άνοιξε στις 6 Μαΐου 1955 στην πόλη της Νέας Υόρκης, προς τιμήν των επιτευγμάτων του Horney. Το ίδρυμα έχει ως στόχο την έρευνα και να εκπαιδεύσει επαγγελματίες υγείας, ιδιαίτερα στον ψυχιατρικό τομέα, καθώς χρησιμεύει ως ένα χαμηλού κόστους κέντρο θεραπείας .................
-
πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος
-
Τα παρακάτω είναι όλα ακόμη σε έντυπη μορφή:Νεύρωσης και της ανθρώπινης ανάπτυξης, Norton, Νέα Υόρκη, 1950. ISBN 0-393-00135-0Σκέφτεστε να ψυχανάλυση; Norton, 1946. ISBN 0-393-00131-8Εσωτερικές συγκρούσεις μας, Norton, 1945. ISBN 0-393-00133-4Αυτο-ανάλυση, Norton, 1942. ISBN 0-393-00134-2Νέοι τρόποι στην Ψυχανάλυση, Norton, 1939. ISBN 0-393-00132-6 (εναλλακτικός σύνδεσμος)Η Νευρωτική προσωπικότητα της εποχής μας, Norton, 1937. ISBN 0-393-01012-0Γυναικεία Ψυχολογία (ανατυπώσεις), Norton, 1922 - 1937 1967.ISBN 0-393-00686-7Τα Άπαντα της Karen Horney (2 τόμοι.), Norton, 1950. ISBN 1-199-36635-8Ο έφηβος ημερολόγια της Karen Horney, Basic Books, Νέα Υόρκη, 1980. ISBN 046500055XΗ θεραπευτική διαδικασία: Δοκίμια και διαλέξεις, ed. Bernard J. Παρίσι, Yale University Press, New Haven, 1999. ISBN 0-300-07527-8Το Άγνωστο Karen Horney: Δοκίμια με το φύλο, τον πολιτισμό, και την ψυχανάλυση, ed. Bernard J. Παρίσι, Yale University Press, New Haven, 2000. ISBN 0-300-08042-5Τελική Διαλέξεις, ed. Douglas H. Ingram, Norton, 1991. - 128 σ.ISBN 0393307557 ISBN 9780393307559 .............πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!Ρεζάι Koylogloy Δημήτριος رضایی κουλογλου ρεζαϊ Κατηγορίες δημητριος: 1885 γεννήσεις | 1952 θανάτους | Γερμανικά ψυχίατροι | Γερμανικά ψυχολόγοι | American ψυχίατροι | American ψυχολόγοι | Ego ψυχολογία | ναρκισσισμός | Γερμανικά μετανάστες στις Ηνωμένες Πολιτείες | αμερικανικό λαό της γερμανικής καταγωγής | γερμανικού λαού της ολλανδικής καταγωγής | γερμανικός λαός της νορβηγικής καταγωγής | Γυναίκες και ψυχολογία | Ιστορία της ψυχιατρικής ..........
-
Πριν από 2 δευτερόλεπτα · Μου αρέσει!
-
WOMEN'S INTELLECTUAL CONTRIBUTIONS
www.webster.edu/~woolflm/women.html - CachedWomen's intellectual contributions to the study of psychology, anthropology, sociology, and social work.
►
Women in Psychology
psychology.okstate.edu/museum/women/cover2.html - CachedThe STP logo is a trademark of the Society for the Teaching of Psychology (STP), Division 2 of the American Psychological Association. It ...
Δείτε περισσότερα
Πριν από 5 λεπτά · Μου αρέσει! ·
 |
| Karen Horney |
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney was born Karen Danielsen on 16 September 1885 in Blankenese, Germany, near Hamburg. Her father, Berndt Wackels Danielsen (1836-1910), was a ship's captain, a traditional devout with a patriarchal thinking (his children nicknamed him "the Bible-thrower"). Her mother, Clotilde, née van Ronzelen (1853-1911), known as "Sonni", was very different, being much more open-minded than Berndt.[3] Horney's elder brother was also named Berndt, and Karen cared for him deeply. She also had four elder half-siblings[4][5][6] from her father's previous marriage.[7]
According to Horney's adolescent diaries her father was "a cruel disciplinary figure" holding his son Berndt in higher regard than herself. Instead of being offended or feeling indignation over Karen's perceptions of him, her father brought her gifts from far-away countries. Despite this, Karen always felt deprived of her father's affection and instead becoming attached to her mother.[8]
From roughly the age of nine Karen changed her perspective on life, becoming ambitious and somewhat rebellious. She felt that she could not become pretty and instead decided to vest her energies into her intellectual qualities—despite the fact she was seen by most as pretty. At this time she developed a crush on her older brother, who became embarrassed by her attentions—soon pushing her away. She suffered her first of several bouts of depression - an issue that would plague her for the rest of her life.[4].....................
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος In 1904, Karen's mother left her father (though they were never divorced), taking the children with her. In 1906, she entered medical school against her parent's wishes.[1] The University of Freiburg was in fact one of the first institutions throughout Germany to enroll women in medical courses—with higher education only becoming available to women in Germany in 1900. By 1908, Horney had transferred to the University of Göttingen, and would transfer once more to the University of Berlin before her graduation in 1913.
It was during her time as a medical student that she met Oskar Horney, whom she married by 1909. The following year Horney gave birth to a daughter, Brigitte, who was to be the first of three daughters. By this time Karen had refined her interests and was keen to pursue study in the then pioneering pursuit of psychoanalysis. Horney's mother died in 1911, an event which put much strain on the young Karen. Her marriage with Oskar proved consistent with Freudian theory; he was just as authoritarian and strict with his children as Karen's own father was with his. During these years, Karen was receptive to having her children raised in this atmosphere; it was only later, during the 1920s, that her attitude towards rearing children changed.[5]..........
Πριν από 3 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος In 1920, Horney took up a position within the Institute for Psychoanalysis in Berlin, where she lectured on psychoanalysis for several years. She also taught at The New School in New York City. Karl Abraham, a correspondent of Sigmund Freud, regarded Karen Horney as an extensively gifted analyst and teacher of psychoanalysis.
By 1923, Oskar Horney's firm had become insolvent, with Oskar developing meningitis soon thereafter. Oskar rapidly became embittered, morose and argumentative. It was also in 1923 that Karen's brother died of a pulmonary infection. Both these events contributed to a worsening of Karen's mental health. She entered into a second state of abject depression; she swam out to sea during a vacation and considered committing suicide. In 1926, Karen and her three daughters moved out of Oskar's house. Four years later, they immigrated to the United States, eventually settling in Brooklyn. Brooklyn was home to a large intellectual community; this was due in part to a high influx of Jewish refugees from Europe, particularly Germany. It was in Brooklyn that Karen became friends with academics such as Erich Fromm and Harry Stack Sullivan, at one point embarking on an intimate relationship with the former, which ended bitterly.
Horney quickly set about establishing herself. Her first career posting in the United States was as the Associate Director of the Chicago Institute for Psychoanalysis. It was while living in Brooklyn that Horney developed and advanced her composite theories regarding neurosis and personality, based on experiences gained from working in psychotherapy. In 1937 she published the book The Neurotic Personality of Our Time, which had wide popular readership. By 1941, Horney was Dean of the American Institute of Psychoanalysis, a training institute for those who were interested in Horney's own organization, the Association for the Advancement of Psychoanalysis. Horney founded this organization after becoming dissatisfied with the generally strict, orthodox nature of the psychoanalytic community.
Horney's deviation from Freudian psychology led to her resigning from her post, and she soon took up teaching in the New York Medical College. She also founded a journal, named the American Journal of Psychoanalysis. She taught at the New York Medical College and continued practicing as a psychiatrist until her death in 1952...................
Πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Horney looked at neurosis in a different light from other psychoanalysts of the time.[4] Her expansive interest in the subject led her to compile a detailed theory of neurosis, with data from her patients. Horney believed neurosis to be a continuous process—with neuroses commonly occurring sporadically in one's lifetime. This was in contrast to the opinions of her contemporaries who believed neurosis was, like more severe mental conditions, a negative malfunction of the mind in response to external stimuli, such as bereavement, divorce or negative experiences during childhood and adolescence.
Horney believed these assumptions to be less important, except for influences during childhood. Rather, she placed significant emphasis on parental indifference towards the child, believing that a child's perception of events, as opposed to the parent's intentions, is the key to understanding a person's neurosis. For instance, a child might feel a lack of warmth and affection should a parent make fun of the child's feelings. The parent may also casually neglect to fulfill promises, which in turn could have a detrimental effect on the child's mental state.
From her experiences as a psychiatrist, Horney named ten patterns of neurotic needs.[9] These ten needs are based upon things which she thought all humans require to succeed in life. Horney modified these needs somewhat to correspond with what she believed were individuals' neuroses. A neurotic person could theoretically exhibit all of these needs, though in practice much fewer than the ten here need to be present for a person to be considered a neurotic. The ten needs, as set out by Horney, (classified according to her so-called coping strategies) are as follows:[10]
Moving Toward People
1. The need for affection and approval; pleasing others and being liked by them.
2. The need for a partner; one whom they can love and who will solve all problems.
Moving Against People
3. The need for power; the ability to bend wills and achieve control over others—while most persons seek strength, the neurotic may be desperate for it.
4. The need to exploit others; to get the better of them. To become manipulative, fostering the belief that people are there simply to be used.
5. The need for social recognition; prestige and limelight.
6. The need for personal admiration; for both inner and outer qualities—to be valued.
7. The need for personal achievement; though virtually all persons wish to make achievements, as with No. 3, the neurotic may be desperate for achievement.
Moving Away from People
8. The need for self sufficiency and independence; while most desire some autonomy, the neurotic may simply wish to discard other individuals entirely.
9. The need for perfection; while many are driven to perfect their lives in the form of well being, the neurotic may display a fear of being slightly flawed.
10. Lastly, the need to restrict life practices to within narrow borders; to live as inconspicuous a life as possible.
Upon investigating the ten needs further, Horney found she was able to condense them into three broad categories:
Compliance Needs one and two were assimilated into the "compliance" category. This category is seen as a process of "moving towards people", or self-effacement. Under Horney's theory children facing difficulties with parents often use this strategy. Fear of helplessness and abandonment occurs—phenomena Horney refers to as "basic anxiety". Those within the compliance category tend to exhibit a need for affection and approval on the part of their peers. They may also seek out a partner, somebody to confide in, fostering the belief that, in turn, all of life's problems would be solved by the new cohort. A lack of demands and a desire for inconspicuousness both occur in these individuals.
Aggression Needs three through seven were assimilated into the "aggression" category, also called the "moving against people", or the "expansive" solution. Neurotic children or adults within this category often exhibit anger or basic hostility to those around them. That is, there is a need for power, a need for control and exploitation, and a maintenance of a facade of omnipotence. Manipulative qualities aside, under Horney's assertions the aggressive individual may also wish for social recognition, not necessarily in terms of limelight, but in terms of simply being known (perhaps feared) by subordinates and peers alike. In addition, the individual has needs for a degree of personal admiration by those within this person's social circle and, lastly, for raw personal achievement. These characteristics comprise the "aggressive" neurotic type. Aggressive types also tend to keep people away from them. On the other hand, they only care about their wants and needs. They would do whatever they can to be happy and wouldn't desist from hurting anyone.
Detachment Needs eight through ten were assimilated into the "detachment" category, also called the "moving-away-from" or "resigning" solution or a detached personality. As neither aggression nor compliance solve parental indifference, Horney recognized that children might simply try to become self-sufficient. The withdrawing neurotic may disregard others in a non-aggressive manner, regarding solitude and independence as the way forth. The stringent needs for perfection comprise another part of this category; those withdrawing may strive for perfection above all else, to the point where being flawed is utterly unacceptable. Everything the "detached" type does must be unassailable and refined. They suppress or deny all feelings towards others, particularly love and hate...........
Πριν από 2 λεπτά · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Narcissism
Horney saw narcissism quite differently from Freud, Kohut and other mainstream psychoanalytic theorists in that she did not posit a primary narcissism but saw the narcissistic personality as the product of a certain kind of early environment acting on a certain kind of temperament. For her, narcissistic needs and tendencies are not inherent in human nature.
Narcissism is different from Horney's other major defensive strategies or solutions in that it is not compensatory. Self-idealization is compensatory in her theory, but it differs from narcissism. All the defensive strategies involve self-idealization, but in the narcissistic solution it tends to be the product of indulgence rather than of deprivation. The narcissist's self-esteem is not strong, however, because it is not based on genuine accomplishments.[11]
Mature theory
Near the end of her career, Karen Horney summarized her ideas in Neurosis and Human Growth: The Struggle Toward Self-Realization, her major work published in 1950. It is in this book that she summarizes her ideas regarding neurosis, clarifying her three neurotic "solutions" to the stresses of life.[12] The expansive solution became a tripartite combination of narcissistic, perfectionistic and arrogant-vindictive approaches to life. (Horney had previously focused on the psychiatric concept of narcissism in a book published in 1939, New Ways in Psychoanalysis). Her other two neurotic "solutions" were also a refinement of her previous views: self-effacement, or submission to others, and resignation, or detachment from others. She described case studies of symbiotic relationships between arrogant-vindictive and self-effacing individuals, labeling such a relationship bordering on sadomasochism as a morbid dependency. She believed that individuals in the neurotic categories of narcissism and resignation were much less susceptible to such relationships of co-dependency with an arrogant-vindictive neurotic.
While non-neurotic individuals may strive for these needs, neurotics exhibit a much deeper, more willful and concentrated desire to fulfill the said needs.
Neo-Freudianism
Horney, together with fellow psychoanalyst Alfred Adler, formed the Neo-Freudian discipline.
While Horney acknowledged and agreed with Freud on many issues, she was also critical of him on several key beliefs. Freud's notion of "penis envy" in particular was subject to genital criticism by Horney.[13] She thought Freud had merely stumbled upon women's jealousy of men's generic power in the world. Horney accepted that penis envy might occur occasionally in neurotic women, but stated that "womb envy" occurs just as much in men: Horney felt that men were envious of a woman's ability to bear children. The degree to which men are driven to success may be merely a substitute for the fact that they cannot carry, nurture and bear children.
Horney was bewildered by psychiatrists' tendency to place so much emphasis on the male sexual organ. Horney also reworked the Freudian Oedipal complex of the sexual elements, claiming that the clinging to one parent and jealousy of the other was simply the result of anxiety, caused by a disturbance in the parent-child relationship.
Despite these variances with the prevalent Freudian view, Horney strove to reformulate Freudian thought, presenting a holistic, humanistic view of the individual psyche which placed much emphasis on cultural and social differences worldwide.
Theory of the self
Horney also shared Abraham Maslow's view that self-actualization is something that all people strive for. By "self" she understood the core of one's own being and potential.[10] Horney believed that if we have an accurate conception of our own self, then we are free to realize our potential and achieve what we wish, within reasonable boundaries. Thus, she believed that self-actualization is the healthy person's aim through life—as opposed to the neurotic's clinging to a set of key needs.
According to Horney we can have two views of our self: the "real self" and the "ideal self". The real self is who and what we actually are. The ideal self is the type of person we feel that we should be. The real self has the potential for growth, happiness, will power, realization of gifts, etc., but it also has deficiencies. The ideal self is used as a model to assist the real self in developing its potential and achieving self-actualization. (Engler 125) But it is important to know the differences between our ideal and real self.
The neurotic person's self is split between an idealized self and a real self. As a result, neurotic individuals feel that they somehow do not live up to the ideal self. They feel that there is a flaw somewhere in comparison to what they "should" be. The goals set out by the neurotic are not realistic, or indeed possible. The real self then degenerates into a "despised self", and the neurotic person assumes that this is the "true" self. Thus, the neurotic is like a clock's pendulum, oscillating between a fallacious "perfection" and a manifestation of self-hate. Horney referred to this phenomenon as the "tyranny of the shoulds" and the neurotic's hopeless "search for glory".[14] She concluded that these ingrained traits of the psyche forever prevent an individual's potential from being actualized unless the cycle of neurosis is somehow broken, through treatment or otherwise.
Feminine psychology
Horney was also a pioneer in the discipline of feminine psychiatry.[15][16] As one of the first female psychiatrists, she was the first of her gender to present a paper regarding feminine psychiatry. The fourteen papers she wrote between 1922 and 1937 were amalgamated into a single volume titled Feminine Psychology. As a woman, she felt that the mapping out of trends in female behaviour was a neglected issue. In her essay entitled "The Problem of Feminine Masochism" Horney felt she proved that cultures and societies worldwide encouraged women to be dependent on men for their love, prestige, wealth, care and protection. She pointed out that in the society, a will to please, satiate and overvalue men had emerged. Women were regarded as objects of charm and beauty—at variance with every human being's ultimate purpose of self-actualization.
Women, according to Horney, traditionally gain value only through their children and the wider family. She touched further on this subject in her essay "The Distrust Between the Sexes" in which she compared the husband-wife relationship to a parent-child relationship—one of misunderstanding and one which breeds detrimental neuroses. Most notably her work "The Problem of the Monogamous Ideal" was fixed upon marriage, as were six other of Horney's papers. Her essay "Maternal Conflicts" attempted to shed new light on the problems women experience when raising adolescents.
Horney believed that both men and women have a motive to be ingenious and productive. Women are able to satisfy this need normally and interiorly—to do this they become pregnant and give birth. Men please this need only through external ways; Horney proposed that the striking accomplishments of men in work or some other field can be viewed as compensation for their inability to give birth to children.
Horney developed her ideas to the extent that she released one of the first "self-help" books in 1946, entitled Are You Considering Psychoanalysis?. The book asserted that those, both male and female, with relatively minor neurotic problems could, in effect, be their own psychiatrists. She continually stressed that self-awareness was a part of becoming a better, stronger, richer human being.
Karen Horney Clinic
The Karen Horney Clinic opened on May 6, 1955 in New York City, in honor of Horney's achievements. The institution seeks to research and train medical professionals, particularly in the psychiatric fields, as well as serving as a low-cost treatment center.................
πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος The following are all still in print:
- Neurosis and Human Growth, Norton, New York, 1950. ISBN 0-393-00135-0
- Are You Considering Psychoanalysis? Norton, 1946. ISBN 0-393-00131-8
- Our Inner Conflicts, Norton, 1945. ISBN 0-393-00133-4
- Self-analysis, Norton, 1942. ISBN 0-393-00134-2
- New Ways in Psychoanalysis, Norton, 1939. ISBN 0-393-00132-6 (alternate link)
- The Neurotic Personality of our Time, Norton, 1937. ISBN 0-393-01012-0
- Feminine Psychology (reprints), Norton, 1922-37 1967. ISBN 0-393-00686-7
- The Collected Works of Karen Horney (2 vols.), Norton, 1950. ISBN 1-199-36635-8
- The Adolescent Diaries of Karen Horney, Basic Books, New York, 1980. ISBN 046500055X
- The Therapeutic Process: Essays and Lectures, ed. Bernard J. Paris, Yale University Press, New Haven, 1999. ISBN 0-300-07527-8
- The Unknown Karen Horney: Essays on Gender, Culture, and Psychoanalysis, ed. Bernard J. Paris, Yale University Press, New Haven, 2000. ISBN 0-300-08042-5
- Final Lectures, ed. Douglas H. Ingram, Norton, 1991. — 128 p. ISBN 0393307557 ISBN 9780393307559.............
πριν από ένα περίπου λεπτό · Μου αρέσει!
Rezai Koylogloy Dimitrios رضایی κουλογλου ρεζαϊ δημητριος Categories: 1885 births | 1952 deaths | German psychiatrists | German psychologists | American psychiatrists | American psychologists | Ego psychology | Narcissism | German emigrants to the United States | American people of German descent | German people of Dutch descent | German people of Norwegian descent | Women and psychology | History of psychiatry..........
Πριν από 2 δευτερόλεπτα · Μου αρέσει!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου