ιδεατής νοητής ευρέτης της λογικής ηθική φιλοσοφία
αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές αναλλοίωτο Θεότητα
αέναη μεταβολή και κίνησή
αέναη αλλαγή και κίνησή
καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, αγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, αγωγή των γνώσεων από τa αισθήmata, poiisi των γνώσεων από τa +αισθήmata, ΟΤΑΝ, Η ΛΟΓΙΚΗ, ΝΟΟΥΜΕ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΒΑΘΜΟ ΛΟΓΙΚΗΣ, ΟΛΙΓΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..
πέμπτου στοιχείου αιθέρα πεμπτουσία
Αριστοτελική ηθική φιλοσοφία
-
Ο Αριστοτέλης ( 384 - 322 π.Χ. ) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Μαζί με το δάσκαλό τουΠλάτωνα αποτελεί σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου, και η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Υπήρξε φυσιοδίφης, φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.
-
-
Κατηγορίες:
-
έξη που βασίζεται στην επιλογή
έξις συνήθεια της ψυχικής ασκήσεως να ρέπει προς το καλό, το οποίο προσδιορίζεται από την μεσότητα
Ο καθένας θα μπορεί να θεωρηθεί ως ενάρετος μέσα από τις πράξεις του, οι οποίες μαρτυρούν την ηθική του.
Καθείς δύναται να δεχτεί την αρετή, αλλά τελειοποιήται με τον εθισμό.
Η συμπεριφορά του εναρέτου ανθρώπου προσαρμόζεται με βάση τις ηθικές αρχές.
Ο χαρακτήρας του βελτιώνεται με τη συνήθεια, με συνέπεια την ολοκλήρωση της προσωπικότητός του.
Η ηθική συμπεριφορά αποτελεί τη μόνιμη διάθεση του ανθρώπου βασισμένη στην έξη, τη σταθερή δηλαδή στάση της ψυχής απένανι στα πάθη και στους οποιουσδήποτε εξωγενείς παράγοντες.
Η ηθική αρετή κατέχει τη σπουδαιότερη θέση στην αριστοτελική θεωρία, στην οποία όμως τονίζεται και η σημασία της διανοητικής αρετής φρόνησης στη διαμόρφωση του ανθρωπίνου ήθους.
-
ηδονή, αλλά την πιο τέλεια, αυτή δηλ. που πηγάζει από τη διάνοια.
Ο σκοπός των ανθρώπινων ενεργειών, είναι η ευδαιμονία, ως ενέργεια σύμφωνη με την αρετή.
Η αρετή, όταν κυριαρχεί στα πάθη και στις ορμές, τα ρυθμίζει, παίζοντας το ρόλο του μέτρου ανάμεσα στις δύο ακρότητες, δηλ. στην υπερβολή και την έλλειψη.
η "πραότης" είναι αρετή ως μεσότητα της οργής και της αναισθησίας, που είναι ακρότητες
η "geneotis", ως μεσότητα στη θρασύτητα και στη δειλία, που είναι ακρότητες
η "αιδώς", ως μεσότητα της αδιαντροπιάς και της κατάπληξης, που είναι ακρότητες
Η αρετή είναι το μέσον ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη.
ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον υλισμό
Κάθε πράγμα, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα.
Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.
Ο κόσμος, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη Γη.
καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις
με την τυπική λογική νοήται η αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της.
-
-
-
αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές αναλλοίωτο Θεότητα
αέναη μεταβολή και κίνησή
αέναη αλλαγή και κίνησή
καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, αγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, αγωγή των γνώσεων από τa αισθήmata, poiisi των γνώσεων από τa +αισθήmata, ΟΤΑΝ, Η ΛΟΓΙΚΗ, ΝΟΟΥΜΕ ΜΕ ΜΕΙΩΜΕΝΟ ΒΑΘΜΟ ΛΟΓΙΚΗΣ, ΟΛΙΓΟΤΕΡΟΝ ΑΠΟ ΤΑ ΑΙΣΘΗΜΑΤΑ..
πέμπτου στοιχείου αιθέρα πεμπτουσία
 |
| πέμπτου στοιχείου αιθέρα πεμπτουσία |
-
Ο Αριστοτέλης ( 384 - 322 π.Χ. ) ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Μαζί με το δάσκαλό τουΠλάτωνα αποτελεί σημαντική μορφή της φιλοσοφικής σκέψης του αρχαίου κόσμου, και η διδασκαλία του διαπερνούσε βαθύτατα τη δυτική φιλοσοφική και επιστημονική σκέψη μέχρι και την Επιστημονική Επανάσταση του 17ου αιώνα. Υπήρξε φυσιοδίφης, φιλόσοφος, δημιουργός της λογικής και ο σημαντικότερος από τους διαλεκτικούς της αρχαιότητας.
-
- 4.1 Λογικά ή Όργανον
- 4.2 Φυσικά
- 4.3 Βιολογικά
- 4.4 Ψυχολογικά
- 4.5 Μεταφυσικά
- 4.6 Ηθικά
- 4.7 Πολιτικά
- 4.8 Τεχνικά
- 4.9 Προβλήματα
-
Κατηγορίες:
-
έξη που βασίζεται στην επιλογή
έξις συνήθεια της ψυχικής ασκήσεως να ρέπει προς το καλό, το οποίο προσδιορίζεται από την μεσότητα
Ο καθένας θα μπορεί να θεωρηθεί ως ενάρετος μέσα από τις πράξεις του, οι οποίες μαρτυρούν την ηθική του.
Καθείς δύναται να δεχτεί την αρετή, αλλά τελειοποιήται με τον εθισμό.
Η συμπεριφορά του εναρέτου ανθρώπου προσαρμόζεται με βάση τις ηθικές αρχές.
Ο χαρακτήρας του βελτιώνεται με τη συνήθεια, με συνέπεια την ολοκλήρωση της προσωπικότητός του.
Η ηθική συμπεριφορά αποτελεί τη μόνιμη διάθεση του ανθρώπου βασισμένη στην έξη, τη σταθερή δηλαδή στάση της ψυχής απένανι στα πάθη και στους οποιουσδήποτε εξωγενείς παράγοντες.
Η ηθική αρετή κατέχει τη σπουδαιότερη θέση στην αριστοτελική θεωρία, στην οποία όμως τονίζεται και η σημασία της διανοητικής αρετής φρόνησης στη διαμόρφωση του ανθρωπίνου ήθους.
-
ηδονή, αλλά την πιο τέλεια, αυτή δηλ. που πηγάζει από τη διάνοια.
Ο σκοπός των ανθρώπινων ενεργειών, είναι η ευδαιμονία, ως ενέργεια σύμφωνη με την αρετή.
Η αρετή, όταν κυριαρχεί στα πάθη και στις ορμές, τα ρυθμίζει, παίζοντας το ρόλο του μέτρου ανάμεσα στις δύο ακρότητες, δηλ. στην υπερβολή και την έλλειψη.
η "πραότης" είναι αρετή ως μεσότητα της οργής και της αναισθησίας, που είναι ακρότητες
η "geneotis", ως μεσότητα στη θρασύτητα και στη δειλία, που είναι ακρότητες
η "αιδώς", ως μεσότητα της αδιαντροπιάς και της κατάπληξης, που είναι ακρότητες
Η αρετή είναι το μέσον ανάμεσα στην υπερβολή και την έλλειψη.
ανάμεσα στον ιδεαλισμό και τον υλισμό
Κάθε πράγμα, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα.
Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.
Ο κόσμος, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη Γη.
καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις
με την τυπική λογική νοήται η αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της.
-
Η Φιλοσοφία του
-
Εκτός από τη γνώμη τη σχετική με τις "ιδέες" του Πλάτωνα einai και άλλες αρχές.
Δεν αποκρούει την ηδονή, αλλά προτιμά την πιο τέλεια, αυτή δηλ. που πηγάζει από τη διάνοια.
Ο σκοπός των ανθρώπινων ενεργειών, κατά τον Αριστοτέλη, είναι η ευδαιμονία, την οποία ορίζει ως ενέργεια σύμφωνη με την αρετή.
Η αρετή, όταν κυριαρχεί στα πάθη και στις ορμές, τα ρυθμίζει, παίζοντας το ρόλο του μέτρου ανάμεσα στις δύο ακρότητες, δηλ. στην υπερβολή και την έλλειψη.
Έτσι π.χ. η "πραότης" είναι αρετή ως μεσότητα της οργής και της αναισθησίας, η "ανδρεία", επειδή βρίσκεται ανάμεσα στη θρασύτητα και στη δειλία, και η "αιδώς", επειδή κατέχει το μέσο της αδιαντροπιάς και της κατάπληξης, που είναι ακρότητες.
Συμπλήρωμα της αρετής είναι και τα αγαθά του σώματος (δύναμη, υγεία, ομορφιά) και τα αγαθά της τύχης (πλούτος, ευγενική καταγωγή κλπ.).
Σύμφωνα μ' αυτά, ευτυχισμένος είναι εκείνος που ενεργεί κατά τις επιταγές της αρετής και συγχρόνως έχει μερίδιο και στα άλλα αγαθά, τα "εκτός αγαθά".
Κάθε πράγμα, κατ' αυτόν, αποτελείται από ύλη και πνεύμα, που είναι μεταξύ τους αδιάσπαστα ενωμένα.
Η ύλη είναι παθητική, είναι η δυνατότητα του πράγματος, ενώ το πνεύμα ενεργητικό, δηλ. η δύναμη που μεταβάλλει τη δυνατότητα σε πραγματικότητα.
Ο κόσμος, κατά τον Αριστοτέλη, είναι ενιαίος και αιώνιος, ενώ η οικουμένη έχει σχήμα σφαίρας με κέντρο τη Γη.
Με το να δέχεται την καταγωγή των γνώσεων από τις αισθήσεις, πλησιάζει πολύ τον υλισμό.
Τέλος με την τυπική λογική βλέπει την αντικειμενική πραγματικότητα "στατικά" και όχι μέσα στην αέναη μεταβολή και κίνησή της.
Ο Αριστοτέλης ήταν ο φιλόσοφος που διετύπωσε την θεωρία της ύπαρξης του πέμπτου στοιχείου της φύσης.
Συγκεκριμένα οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν οτι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή ουσίες. Γή, ύδωρ, πύρ και αήρ.
Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα τον αιθέρα ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία την πεμπτουσία.
Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές και αναλλοίωτο.
Επιπλέον εντοπίζεται στον "άνω τόπο" όπου κατοικεί η Θεότητα.
Ο Αριστοτέλης ήταν ο φιλόσοφος που διετύπωσε την θεωρία της ύπαρξης του πέμπτου στοιχείου της φύσης.
Συγκεκριμένα οι Έλληνες φιλόσοφοι από την Ιωνία θεωρούσαν οτι στην φύση υπάρχουν τέσσερα στοιχεία ή ουσίες. Γή, ύδωρ, πύρ και αήρ.
Ο Αριστοτέλης πρόσθεσε στην τετράδα τον αιθέρα ο οποίος θα αποτελέσει την πέμπτη ουσία την πεμπτουσία.
Το στοιχείο αυτό παρουσιάζει κάποιες ιδιαιτερότητες, είναι αγέννητο, αγήρατο, άφθαρτο, αϊδιο, αναυξές και αναλλοίωτο.
Επιπλέον εντοπίζεται στον "άνω τόπο" όπου κατοικεί η Θεότητα.
-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου