Ο αναλαμβάνων την αγωγήν των παιδιών πρέπει να είναι νοήμων, παρατηρητικός, να κατέχη τας αναγκαίας ψυχολογικάς γνώσεις, να τας έχη εφαρμόση εις τον εαυτόν του και να έχη φθάση εις ικανοποιητικόν αποτέλεσμα, όσον αφορά την εξυγίασιν του ιδίου αυτού πνεύματος. Η συμπεριφορά του παιδαγωγού απέναντι των υπό την επιμέλειάν του παιδιών και η μετ’ αυτών συναναστροφή πρέπει να αποτελή υπόδειγμα συμπεριφοράς ανθρώπου προς άνθρωπον. Ο παιδαγωγός επιδρά μορφωτικώς κυρίως δια του παραδείγματός του και της συμπεριφοράς του και ουχί δια των σκληρών τιμωριών, διότι ούτε αι επιπλήξεις, ούτε οι δαρμοί είναι ικανοί να μορφώσουν τον χαρακτήρα των παιδιών΄ τουναντίον δε με τα μέσα αυτά λαμβάνουν ταύτα εχθρικήν στάσιν απέναντι του παιδαγωγού, ο οποίος καθίσταται δι’ αυτά αντιπαθητικός. Τουναντίον ο παιδαγωγός πρέπει να κατέρχεται εις το ψυχικόν επίπεδον των παιδιών και να γίνεται πραγματικός αυτών φίλος, κατευθύνων δια του παραδείγματος την όλην πορείαν του ψυχικού βίου των παιδιών, εις τρόπον ώστε ταύτα να γίνωνται αβρά προς άλληλα, να αποκτήσουν ευγενείς τρόπους συμπεριφοράς, να γίνουν γενναία, ευθαρσή και φιλαλήθη μισούντα το ψεύδος και την υποκρισίαν και να αποκτήσουν το θάρρος της γνώμης και την αίσθησιν του δικαίου, καθώς επίσης να αναπτύξουν την μεταξύ των αλληλεγγύην εις τοιαύτην έντασιν, ώστε να αποκτήσουν και την αίσθησιν της αλληλεγγύης μεταξύ όλων των ανθρώπων.
Η λεγομένη αυστηρά αγωγή δια τα ομαλού χαρακτήρος παιδιά αφαιρεί από αυτά την αυτενέργειαν, το θάρρος και την αυτοπεποίθησιν και ενυσχύει το συναίσθημα της μειονεκτικότητος και την αβουλίαν, όπως επίσης και η υπερβολική χρήσις αμοιβών και επαίνων. Αύται θέτουν το παιδί προ του διλήμματος ή να γίνη δι’ απολύτου υπακοής άβουλον και ενεργούμενον άλλων, ή λόγω αντιδράσεως να αποβή αντάρτης απέναντι των γονέων και των διδασκάλων, οπότε διαμορφώνει επαναστατικόν χαρακτήρα. Η απόλυτος και άνευ αντιρρήσεως υπακοή του παιδιού δεν συντελεί εις την μόρφωσιν χαρακτήρος, ναρκώνει το πνεύμα του και το καθιστά ετεροκίνητον, ανίκανον να σκέπτεται, αν κρίνη και να ενεργή ελευθέρως. Αντί τούτων το παιδί έχει ανάγκην αγάπης και στοργής, αι οποίαι είναι ότι και η θερμότης, χωρίς την οποίαν δεν μπορεί να ζήση. Τα παιδιά δεν ανήκουν εις τους γονείς αλλ’ εις την ζωήν΄ και πρέπει να μη εμποδίζωνται από του να αναπτυχθούν εις όντα αυτεξούσια και ελεύθερα. Επίσης δεν πρέπει να προκαλήται εις το παιδί η αποθάρρυνσις. Ποτέ δεν πρέπει να του λέγουν΄ συ δεν μπορείς να κάμης ή να μάθης τούτο ή το άλλο, αλλά πάντοτε να το προτρέπουν ¨προσπάθησε¨.
Γενικώς το παιδί, χωρίς να παύη η επ’ αυτού επίβλεψις, πρέπει να αφίνεται να κινήται απηλλαγμένον βίας και απειλής, αλλά δι’ αγαθής συμπεριφοράς εντός περιβάλλοντος στοργής, φαιδρότητος και χαράς, διότι μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπον είναι δυνατόν να διατηρηθή η πραγματική σωματική και ψυχική αυτού υγεία και να διευκολύνεται η παιρετέρω ψυχική αυτού εξέλιξις.
Η λεγομένη αυστηρά αγωγή δια τα ομαλού χαρακτήρος παιδιά αφαιρεί από αυτά την αυτενέργειαν, το θάρρος και την αυτοπεποίθησιν και ενυσχύει το συναίσθημα της μειονεκτικότητος και την αβουλίαν, όπως επίσης και η υπερβολική χρήσις αμοιβών και επαίνων. Αύται θέτουν το παιδί προ του διλήμματος ή να γίνη δι’ απολύτου υπακοής άβουλον και ενεργούμενον άλλων, ή λόγω αντιδράσεως να αποβή αντάρτης απέναντι των γονέων και των διδασκάλων, οπότε διαμορφώνει επαναστατικόν χαρακτήρα. Η απόλυτος και άνευ αντιρρήσεως υπακοή του παιδιού δεν συντελεί εις την μόρφωσιν χαρακτήρος, ναρκώνει το πνεύμα του και το καθιστά ετεροκίνητον, ανίκανον να σκέπτεται, αν κρίνη και να ενεργή ελευθέρως. Αντί τούτων το παιδί έχει ανάγκην αγάπης και στοργής, αι οποίαι είναι ότι και η θερμότης, χωρίς την οποίαν δεν μπορεί να ζήση. Τα παιδιά δεν ανήκουν εις τους γονείς αλλ’ εις την ζωήν΄ και πρέπει να μη εμποδίζωνται από του να αναπτυχθούν εις όντα αυτεξούσια και ελεύθερα. Επίσης δεν πρέπει να προκαλήται εις το παιδί η αποθάρρυνσις. Ποτέ δεν πρέπει να του λέγουν΄ συ δεν μπορείς να κάμης ή να μάθης τούτο ή το άλλο, αλλά πάντοτε να το προτρέπουν ¨προσπάθησε¨.
Γενικώς το παιδί, χωρίς να παύη η επ’ αυτού επίβλεψις, πρέπει να αφίνεται να κινήται απηλλαγμένον βίας και απειλής, αλλά δι’ αγαθής συμπεριφοράς εντός περιβάλλοντος στοργής, φαιδρότητος και χαράς, διότι μόνον κατ’ αυτόν τον τρόπον είναι δυνατόν να διατηρηθή η πραγματική σωματική και ψυχική αυτού υγεία και να διευκολύνεται η παιρετέρω ψυχική αυτού εξέλιξις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου