παλεύω να μιλήσω τελικά με τον ίδιο τρόπο που καυλώνω
Αμφισεξουαλικότητα: σεξουαλική ταυτότητα και ερωτικός προσανατολισμός ή «φάση είναι θα περάσει»; «Ναι λοιπόν, ήρθε επιτέλους η στιγμή να δηλώσω τη σεξουαλική μου ταυτότητα…Λοιπόν, είμαι by … Χμ… Δε βλέπω να σοκάρει κάποια/ον η δήλωσή μου. Οκ, είμαι Αμφί… Χμ… Τι γίνεται; Κανείς δε δίνει σημασία στην πρόταση που με τόση δυσκολία εκφράζω και που τόσο χρόνο μου πήρε μέχρι να μπορέσω δημόσια να αυτοπροσδιοριστώ; Εντάξει, επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά γιατί μάλλον δεν ακούσατε, είμαι αμφιφυλόφιλη! Καμία σημασία δε μου δίνουν!» Κάπως έτσι θα περιέγραφα ένα νοητό σκηνικό στο οποίο πρωταγωνίστρια θα προσπαθούσε να είναι η καημένη η αμφιφυλοφιλία. Η αμφιφυλοφιλία αποτελεί έναν τύπο σεξουαλικότητας, ο οποίος βάλλεται από παντού. Από τη μια, οι ομοφυλόφιλοι/ες θεωρούν τους/τις αμφιφυλόφιλους/ες «κρυφοστρέιτ», οι οποίοι/ες δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, το ρατσισμό και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν αυτοί/ες και από την άλλη, οι ετεροφυλόφιλοι/ες αντιμετωπίζουν την αμφιφυλοφιλία ως «φάση είναι θα περάσει», «απλά ήθελε να διευρύνει τους σεξουαλικούς ορίζοντες», «μια εμπειρία ζητούσε». Η αμφιφυλοφιλία δεν αναγνωρίζεται ως αυτόνομη σεξουαλικότητα αλλά υποτιμάται στη μη-ταυτότητα. Η φράση «αποφάσισε τι θες να είσαι τέλος πάντων» που απευθύνεται σε πολλά αμφισεξουαλικά άτομα, σηματοδοτεί την αυστηρότητα που υπάρχει γύρω από το ανήκειν σε μια «σταθερή» σεξουαλική ταυτότητα. Η ανάγκη του να σε τοποθετήσει ο/η άλλος/η σε μια σεξουαλική ταυτότητα για να σε ονοματίσει μετά, αντανακλά την αμηχανία που υπάρχει γύρω από την «τοποθέτηση» της αμφιφυλοφιλίας ως σεξουαλικής ταυτότητας. Τα στερεότυπα για την αμφιφυλοφιλία είναι πολλά και ποικίλουν. Για τους ετεροφυλόφιλους άνδρες, το να είσαι αμφιφυλόφιλη γυναίκα είναι cool γιατί έτσι και αλλιώς το «λεσβιακό» θεωρείται ότι «είναι τα προκαταρκτικά του ετεροφυλόφιλου σεξ» (sic). Ακόμη, οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες αρέσκονται στο να σε φαντασιώνονται να το κάνεις με την κολλητή σου και έχουν και την ελπίδα ότι θα τους κάτσει η φαντασίωση κάθε άνδρα, δηλαδή ένα υπέροχο τρίο με δύο γυναίκες. Για τις ετεροφυλόφιλες γυναίκες, η αμφισεξουαλικότητα είναι μια «εμπειρία» που όλες κάποτε θα ήθελαν να «δοκιμάσουν» (Υπόψιν δεν τρώγεται!) και μετά να επιστρέψουν στην «ασφάλεια» της ετεροφυλόφιλης σχέσης τους. Για τις λεσβίες, οι αμφισεξουαλικές γυναίκες είναι «κρυφοστρέιτ», είναι εν δυνάμει μοιχές και οι συχνές ατάκες που ακούγονται είναι: «σίγουρα θα σε απατήσει η by με κάποιον άνδρα», «η by δεν το πάει και πολύ το γράμμα». Όλα τα παραπάνω είναι παραδείγματα από τους ρατσισμούς που δέχεται η αμφισεξουαλικότητα από τις υπόλοιπες σεξουαλικές ταυτότητες. Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι η αμφιφυλοφιλία δεν αναγνωρίζεται καν ως σεξουαλική ταυτότητα. Η κάθε σεξουαλική ταυτότητα δέχεται τους δικούς της ρατσισμούς όμως η αμφιφυλοφιλία και η τρανσεξουαλικότητα δέχονται πολύ μεγαλύτερο ρατσισμό γιατί δε γίνονται νοητές ως σταθερές ταυτότητες, γιατί δεν μπορούν να καταταχθούν, γιατί είναι πολύπλευρες σεξουαλικότητες (μη παρεξηγηθώ, όλες οι σεξουαλικότητες είναι πολύπλευρες). Τα τελευταία χρόνια η αμφιφυλοφιλία έχει κριθεί πως είναι της μόδας, πως είναι μια «απελευθερωτική» ταυτότητα (δεν υπάρχουν απελευθερωτικές ταυτότητες, είναι αντίφαση) και πως τέλος πάντων όποιος/α είναι by, είναι «openmind» άτομο. Στην πραγματικότητα, η αμφιφυλοφιλία αγωνίζεται για να υπάρξει ως αυτόνομη σεξουαλική ταυτότητα, δέχεται πολύ ρατσισμό από ετεροφυλόφιλους/ες, ομοφυλόφιλους/ες, αντιμετωπίζει τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν και τα υπόλοιπα ΛΟΑΤ άτομα, παραγνωρίζεται ως κρυπτοετεροφυλοφιλία ή κρυπτοομοφυλοφιλία, κουβαλάει τους συντηρητισμούς και τις αδυναμίες που έχουν όλες οι σεξουαλικότητες. Η αμφιφυλοφιλία είναι σταθερή και ρευστή όσο και όλες οι υπόλοιπες σεξουαλικότητες, διεκδικεί το χώρο ύπαρξής της και την αναγνώρισή της ως αυτόνομη σεξουαλικότητα. Το να είμαι αμφιφυλόφιλη/ος σημαίνει ότι ερωτεύομαι και άνδρες και γυναίκες, ότι κάνω έρωτα με άνδρες και γυναίκες, ότι θα μπορούσα να μοιραστώ τη ζωή μου με άνδρες και με γυναίκες. Μια λεσβία για την παραπάνω έκφραση σχολίασε: «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Η απάντηση είναι: Ναι, μπορώ να αγαπήσω ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, μπορώ να επιλέξω τον ερωτικό/ή μου σύντροφο ανεξαρτήτως φύλου, μπορώ να εκτιμώ την ομορφιά του κάθε φύλου. Ένα γυναικείο τσαντάκι με προφυλακτικά και αυτοκόλλητα της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας, στοιχειοθετούν την αμφισεξουαλικότητα… Υ.Γ. Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι πόσο ωραίος θα ήταν ο κόσμος αν ήμασταν όλοι/ες αμφισεξουαλικοί/ες. Δε θα υπήρχε καμία κυρίαρχη σεξουαλικότητα, δε θα εξέφραζε καμία σεξουαλικότητα βία και διάκριση προς κάποια άλλη, θα γεννούσαμε με όποιον/α πραγματικά επιθυμούσαμε. Σε έναν άλλο κόσμο όμως, κάπου, κάπως, κάποτε…
§
Μία, δύο, τρεις αμφισεξουαλικότητες Κάποιες φορές όταν φιλάω έναν άντρα σκέφτομαι ότι τα χείλη των γυναικών είναι πιο απαλά, όταν αγγίζω το λείο πόδι μιας γυναίκας, θυμάμαι τον ηλεκτρισμό που έχουν οι τρίχες των ανδρών όταν τις χαϊδεύεις, όταν διεισδύω σε μια γυναίκα, το κάνω με την εμπειρία να τον έχω πάρει και εγώ. Πρώτη θέση του εκκρεμούς: Όταν πριν τρία χρόνια είπα στην Έλλη ότι είμαι αμφισεξουαλικός, την ίδια ημέρα το πήρε καλά. Μετά από μία εβδομάδα όμως μου έστειλε ένα μέιλ, καθώς δυσκολευόταν πια να με αντικρίσει, όπου μου έγραφε πόσο συντετριμμένη είναι, που τη χρησιμοποίησα για την κοινωνική μου κάλυψη και που θα πηγαίνω με άντρες όσο φανερά θα τα έχω μαζί της, παρολ' αυτά όμως επειδή με συμπονά, δέχεται να παραμείνουμε ζευγάρι. Φυσικά τη χώρισα κατευθείαν και μετά με ήθελε πίσω, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, χωρίς ευτυχισμένο τέλος. Δεύτερη θέση του εκκρεμούς: Είναι μια Πέμπτη βράδυ πέρυσι στο Στέκι Μεταναστών και κρατάω το μπαρ για την ΟΛΚΕ. Μια λεσβία ακτιβίστρια η Σάρα, έχει έρθει να μας ενημερώσει για τις προβολές που διοργανώνει, για να πάμε και εμείς οι γκέι να δούμε τις ταινίες, όπως λέει. Σερβίροντάς της το ποτό της, σχολιάζω χαμογελαστά ότι υπάρχουν και μπάι στην παρέα, αυτή όμως συνοφρυώνεται και μου απαντά: «Ναι καλά, εγώ είμαι πιο butch από εσένα. Κάποια στιγμή θα αποδεχτείς ότι είσαι γκέι και θα πάψεις να κρύβεσαι από τον εαυτό σου και τους άλλους». Τι ήταν αυτό που τύφλωνε την Έλλη και τη Σάρα ώστε να μην αναγνωρίζουνε το προφανές, ότι να κρατάς το μπαρ του Στεκιού για την ΟΛΚΕ δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κρύβεσαι ή ότι δε χρειάζεσαι κάλυψη από μία γυναίκα, όταν είσαι out στον κοινωνικό σου κύκλο; Τα αρνητικά στερεότυπα για τους μπάι φταίνε, θα μου απαντήσετε. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Τρίτη θέση του εκκρεμούς: Τον Τάκη τον γνώρισα στις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε fuck buddy μου για χρόνια, σχεδόν μέχρι να φύγω από την πόλη. Ο ίδιος δήλωνε μπάι, αλλά με ριζικά διαφορετικό τρόπο από εμένα ή τη Φιλίππα: μπορούσε να κάνει σχέση μόνο με γυναίκες, γιατί με τους άντρες αισθανόταν ότι κάνει μόνο το κέφι του και ότι δε μπορεί να είναι σοβαρό. Συχνός θαμώνας στα πάρκα και στις παραλίες γυμνιστών, όχι όμως και στα μπαρ, μην τον πάρει κανένα μάτι και γίνει βούκινο στη Μαινεμένη, ήδη στα τριάντα του είχε έναν μακρότατο κατάλογο από γαμήσια με άντρες και μία σχέση με γυναίκα στα είκοσι δύο του (φυσικά την είχε απατήσει, και μαζί μου). Κόψαμε τελικά μετά από έναν ακόμη μονόλογό του μετά το σεξ για το πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια σωστή κοπέλα για σχέση, και πόσο τον έχει κουράσει το σεξ χωρίς συναίσθημα με τους άντρες, όταν του επισήμανα μπαφιασμένος ότι έχει βρει τόσα πολλά αγόρια ως τώρα, που κάποιο από αυτά μπορεί να ήταν σωστό για σχέση και συναισθήματα και ότι εν πάση περιπτώσει είχα βαρεθεί να κοροϊδεύει τον εαυτό του μπροστά μου και μαζί μου. Σαν τον Τάκη σίγουρα κυκλοφορούνε και άλλοι πολλοί, απλώς σε διαφορετικά μέρη από εμένα, συναντιόμαστε όμως ακόμη όλοι μαζί στο φιλόξενο ίντερνετ, όπου μπορείς να διαβάσεις προφίλ σαν του bi-greek στο gayromeo: «Γεια χαρά σε όλους. Είμαι μπάι, δεσμευμένος με κοπέλα, αρρενωπός, εμφανίσιμος και ψάχνω φάση μόνο με μπάι, αρρενωπότατο, εμφανίσιμο, με καλό σώμα. Αν έχει σχέση με κοπέλα, ακόμα καλύτερα, γιατί δεν πρόκειται να ζητήσει περισσότερα από όσα μπορώ να δώσω.» Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν είναι μόνο παρανόηση και αρνητικό στερεότυπο, όσα λέγονται για τους/τις αμφισεξουαλικούς, είναι επίσης και πραγματικοί άνθρωποι οι οποίοι κυκλοφορούν γύρω μας και κάνουν ακριβώς αυτά, για τα οποία οι γκέι, οι στρέιτ και οι λεσβίες μας κατηγορούνε. Μία λύση είναι να υπερασπίσουμε μια «μπάι καθαρότητα» ορατή και περήφανη και να ζητήσουμε από όσους/ες ταιριάζουν να ενταχθούν σε αυτήν, και από τους/τις υπόλοιπους/ες να πάρουν το κουβαδάκι τους για τη διπλανή γκέι, λεσβιακή ή στρέιτ παραλία. Με αυτήν τη λογικήν θα ζητούσαμε από τον Τάκη να κάνει coming out και να αποδεχτεί τον εαυτό του ως γκέι, από τον bi-greek να πάψει να κοροϊδεύει τις κοπέλες του και να υπερασπίσει τον εαυτό του ως πολυσυντροφικό μπάι, θα δίναμε συγχαρητήρια σε εμένα και τη Φιλίππα και πάει λέγοντας. Αν αφήσουμε όμως για λίγο στην άκρη την ταμπέλα της αμφισεξουαλικότητας, έχουμε ως δεδομένο μια ομάδα ανδρών και γυναικών που κάνει σεξ και με άντρες και με γυναίκες, τελεία. Κάποιοι/ες από αυτούς προτιμούν περισσότερο το ένα ή το άλλο φύλο, κάποιοι/ες από αυτές αυτοπροσδιορίζονται ως μπάι, στρέιτ, γκέι, λεσβίες. Ανάλογα με τη θέση από όπου θα κοιτάξεις αυτή τη συμπεριφορά και το ποια είναι η ισχυρή ταυτότητα που έχεις ενσωματώσει, υπάρχουν πολλοί τρόποι να της επιτεθείς. Αν είσαι περήφανος και ξεροκέφαλος γκέι, μπορείς να τους/τις κατηγορήσεις για υποκρισία, αφού εσύ κατάλαβες από νωρίς ότι δε σου βγαίνει με τις γυναίκες. Αν είσαι συμπονετικός στρέιτ, μπορείς να απορήσεις γιατί δεν προσπαθούν να είναι τελείως φυσιολογικοί, αφού μπορούν. Αν είσαι παραδοσιακή γυναίκα μπορείς να φρικάρεις με την ιδέα ότι το αρσενικό που σου τον δίνει, μπορεί να τον παίρνει κιόλας. Για τους/τις σεξιστές/τριες και ομοφοβικούς/ες δε μιλάω, θα τελειώσουμε αύριο. Όλοι/ες οι παραπάνω έχουν διαφορετικά προβλήματα μαζί σου, αλλά ένα από κοινού: δεν μπορούν να χωνέψουν την πολυπλοκότητα, τη ρευστότητα, τη διαφορά από το «κανονικό», όπως ορίζεται σε κάθε περίπτωση: «ομό» ή «ετερό» κανονικό. Και έτσι, εγώ, η Φιλίππα, ο Τάκης, ο bi-greek, σε διαφορετικά περιβάλλοντα και με διαφορετικούς τρόπους, κρυβόμαστε, δε χωράμε, τσακωνόμαστε, ασφυκτιούμε, αντιμέτωποι/ες με μια ποικιλία από κανονικότητες, με την ετεροκανονικότητα βέβαια πιο ισχυρή και εχθρική από όλες. Όσοι/ες κάνουμε σεξ και με τα δύο φύλα, δεν είμαστε όλοι/ες καλά παιδιά, ούτε παραδείγματα προς μίμηση. Νομίζω όμως ότι θα ζούσαμε πολύ καλύτερα σε μία κοινωνία, που θα αποδεχόταν όλες τις επιθυμίες που κουβαλάνε σεβασμό, χωρίς να κόβει τα περισσευούμενα κομμάτια που δε χωράνε στο κουτάκι. Μια τέτοια κοινωνία πιθανότατα να μη χρειαζόταν και ταυτότητες όπως «γκέι», «στρέιτ», «λεσβία» και «μπάι», γιατί ακινητοποιούν τη ροή της επιθυμίας, και ψαλιδίζουν την ιστορία των ανθρώπων, προσπαθώντας να τους χωρέσουν μέσα σε ευσύνοπτους ορισμούς. Τέταρτη θέση του εκκρεμούς: Σε έναν φίλο την προηγούμενη Πέμπτη συζητάμε με τη Φιλίππα για την εκδήλωση και της περιγράφω το γενικό πλαίσιο αυτών που ακούσατε μόλις. «Μα αυτό είναι κουήρ» μου λέει έκπληκτη. «Αντιμετωπίζουμε τόσα ζητήματα ως μπάι, είμαστε αόρατοι εντός και εκτός κινήματος, την εκδήλωση την οργανώνει η ΟΛΚΕ και εσύ θα υποστηρίξεις την αποδόμηση της μπάι ταυτότητας, πας καλά;» Για να ηρεμήσουμε της υποσχέθηκα κατ' αρχήν ότι δε θα αναφέρω τη λέξη «κουήρ» σήμερα (δεν της υποσχέθηκα βέβαια ότι δε θα την ανέφερε αυτή) και μέχρι να πιω την τρίτη Κάιζερ, είχαμε συμφωνήσει ότι ναι, έχω δίκιο, αλλά δε μπορεί να τελειώνει σε αυτό το σημείο η συζήτηση. Όπως δεν υπάρχει ένας τρόπος να επιθυμείς και τα δύο φύλα, δεν υπάρχει και ένας μπάι ακτιβισμός. Μπορείς να επιμείνεις στην ορατότητα και την περηφάνια, συνδέοντάς τες αναγκαστικά με ισχυρές δυναμικές ταυτότητες, και μπορείς να προτάξεις την ελεύθερη σεξουαλική έκφραση, χτυπώντας κατ' αρχήν τις κανονικότητες, είτε «ομο» είτε «ετερό». Αν κάνεις το πρώτο οφείλεις να συνειδητοποιείς ότι η αμφισεξουαλικότητα δεν είναι ένας κομψός ορισμός του τύπου «αμφισεξουαλικοί/ες είναι τα άτομα που επιθυμούν και κάνουν σεξ και με τα δύο φύλα», αλλά και παιχνίδισμα, ρευστότητα, εναλλαγή στη βασική προτίμηση, πολυπλοκότητα στην προσωπική ιστορία. Αν κάνεις το δεύτερο, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η lgbt ταυτότητα είναι ένα πολύ χρήσιμο όπλο, για να επιτεθείς στην ετεροκανονικότητα ή για να αμυνθείς απέναντί της. Την Έλλη τη χώρισα ως περήφανος και εξαγριωμένος μπάι, η σημερινή εκδήλωση γίνεται επειδή το θέμα αυτό ήταν σημαντικό για εμένα και τη Φιλίππα και θέλαμε επιτέλους να συζητηθεί με περισσότερο κόσμο. Από τη μεριά μου όμως επιλέγω να βλέπω την αμφισεξουαλικότητά μου ως μία πολεμική θέση, απέναντι σε όλες τις βλακείες και τις βίες, τόσο των σεξιστών και ομοφοβικών, όσο και κάποιων lgbt ακτιβιστών/τριών. Σαν θέση επιλέγει να βρίσκεται στα σύνορα, αλλά και να μάχεται για την κατάργησή τους, να ελπίζει σε μία κοινωνία, που δε θα οφείλω να δηλώσω οτιδήποτε ισχυρό και συμπαγές, για να είμαι άξιος σεβασμού. Πέμπτη και τελευταία θέση: Κάποιες φορές όταν φιλάω έναν άντρα σκέφτομαι ότι τα χείλη των γυναικών είναι πιο απαλά, όταν αγγίζω το λείο πόδι μιας γυναίκας, θυμάμαι τον ηλεκτρισμό που έχουν οι τρίχες των ανδρών όταν τις χαϊδεύεις, όταν διεισδύω σε μια γυναίκα, το κάνω με την εμπειρία να τον έχω πάρει και εγώ. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι αγαπώ τόσο την πολυφωνία στα lgbt ζητήματα, γιατί την ενσωματώνω στην κυριολεξία, ότι παλεύω να μιλήσω τελικά με τον ίδιο τρόπο που καυλώνω
§
Αμφισεξουαλικότητα: σεξουαλική ταυτότητα και ερωτικός προσανατολισμός ή «φάση είναι θα περάσει»; «Ναι λοιπόν, ήρθε επιτέλους η στιγμή να δηλώσω τη σεξουαλική μου ταυτότητα…Λοιπόν, είμαι by … Χμ… Δε βλέπω να σοκάρει κάποια/ον η δήλωσή μου. Οκ, είμαι Αμφί… Χμ… Τι γίνεται; Κανείς δε δίνει σημασία στην πρόταση που με τόση δυσκολία εκφράζω και που τόσο χρόνο μου πήρε μέχρι να μπορέσω δημόσια να αυτοπροσδιοριστώ; Εντάξει, επαναλαμβάνω για μια ακόμη φορά γιατί μάλλον δεν ακούσατε, είμαι αμφιφυλόφιλη! Καμία σημασία δε μου δίνουν!» Κάπως έτσι θα περιέγραφα ένα νοητό σκηνικό στο οποίο πρωταγωνίστρια θα προσπαθούσε να είναι η καημένη η αμφιφυλοφιλία. Η αμφιφυλοφιλία αποτελεί έναν τύπο σεξουαλικότητας, ο οποίος βάλλεται από παντού. Από τη μια, οι ομοφυλόφιλοι/ες θεωρούν τους/τις αμφιφυλόφιλους/ες «κρυφοστρέιτ», οι οποίοι/ες δεν αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, το ρατσισμό και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν αυτοί/ες και από την άλλη, οι ετεροφυλόφιλοι/ες αντιμετωπίζουν την αμφιφυλοφιλία ως «φάση είναι θα περάσει», «απλά ήθελε να διευρύνει τους σεξουαλικούς ορίζοντες», «μια εμπειρία ζητούσε». Η αμφιφυλοφιλία δεν αναγνωρίζεται ως αυτόνομη σεξουαλικότητα αλλά υποτιμάται στη μη-ταυτότητα. Η φράση «αποφάσισε τι θες να είσαι τέλος πάντων» που απευθύνεται σε πολλά αμφισεξουαλικά άτομα, σηματοδοτεί την αυστηρότητα που υπάρχει γύρω από το ανήκειν σε μια «σταθερή» σεξουαλική ταυτότητα. Η ανάγκη του να σε τοποθετήσει ο/η άλλος/η σε μια σεξουαλική ταυτότητα για να σε ονοματίσει μετά, αντανακλά την αμηχανία που υπάρχει γύρω από την «τοποθέτηση» της αμφιφυλοφιλίας ως σεξουαλικής ταυτότητας. Τα στερεότυπα για την αμφιφυλοφιλία είναι πολλά και ποικίλουν. Για τους ετεροφυλόφιλους άνδρες, το να είσαι αμφιφυλόφιλη γυναίκα είναι cool γιατί έτσι και αλλιώς το «λεσβιακό» θεωρείται ότι «είναι τα προκαταρκτικά του ετεροφυλόφιλου σεξ» (sic). Ακόμη, οι ετεροφυλόφιλοι άνδρες αρέσκονται στο να σε φαντασιώνονται να το κάνεις με την κολλητή σου και έχουν και την ελπίδα ότι θα τους κάτσει η φαντασίωση κάθε άνδρα, δηλαδή ένα υπέροχο τρίο με δύο γυναίκες. Για τις ετεροφυλόφιλες γυναίκες, η αμφισεξουαλικότητα είναι μια «εμπειρία» που όλες κάποτε θα ήθελαν να «δοκιμάσουν» (Υπόψιν δεν τρώγεται!) και μετά να επιστρέψουν στην «ασφάλεια» της ετεροφυλόφιλης σχέσης τους. Για τις λεσβίες, οι αμφισεξουαλικές γυναίκες είναι «κρυφοστρέιτ», είναι εν δυνάμει μοιχές και οι συχνές ατάκες που ακούγονται είναι: «σίγουρα θα σε απατήσει η by με κάποιον άνδρα», «η by δεν το πάει και πολύ το γράμμα». Όλα τα παραπάνω είναι παραδείγματα από τους ρατσισμούς που δέχεται η αμφισεξουαλικότητα από τις υπόλοιπες σεξουαλικές ταυτότητες. Κατά τη γνώμη μου το μεγαλύτερο ζήτημα είναι ότι η αμφιφυλοφιλία δεν αναγνωρίζεται καν ως σεξουαλική ταυτότητα. Η κάθε σεξουαλική ταυτότητα δέχεται τους δικούς της ρατσισμούς όμως η αμφιφυλοφιλία και η τρανσεξουαλικότητα δέχονται πολύ μεγαλύτερο ρατσισμό γιατί δε γίνονται νοητές ως σταθερές ταυτότητες, γιατί δεν μπορούν να καταταχθούν, γιατί είναι πολύπλευρες σεξουαλικότητες (μη παρεξηγηθώ, όλες οι σεξουαλικότητες είναι πολύπλευρες). Τα τελευταία χρόνια η αμφιφυλοφιλία έχει κριθεί πως είναι της μόδας, πως είναι μια «απελευθερωτική» ταυτότητα (δεν υπάρχουν απελευθερωτικές ταυτότητες, είναι αντίφαση) και πως τέλος πάντων όποιος/α είναι by, είναι «openmind» άτομο. Στην πραγματικότητα, η αμφιφυλοφιλία αγωνίζεται για να υπάρξει ως αυτόνομη σεξουαλική ταυτότητα, δέχεται πολύ ρατσισμό από ετεροφυλόφιλους/ες, ομοφυλόφιλους/ες, αντιμετωπίζει τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν και τα υπόλοιπα ΛΟΑΤ άτομα, παραγνωρίζεται ως κρυπτοετεροφυλοφιλία ή κρυπτοομοφυλοφιλία, κουβαλάει τους συντηρητισμούς και τις αδυναμίες που έχουν όλες οι σεξουαλικότητες. Η αμφιφυλοφιλία είναι σταθερή και ρευστή όσο και όλες οι υπόλοιπες σεξουαλικότητες, διεκδικεί το χώρο ύπαρξής της και την αναγνώρισή της ως αυτόνομη σεξουαλικότητα. Το να είμαι αμφιφυλόφιλη/ος σημαίνει ότι ερωτεύομαι και άνδρες και γυναίκες, ότι κάνω έρωτα με άνδρες και γυναίκες, ότι θα μπορούσα να μοιραστώ τη ζωή μου με άνδρες και με γυναίκες. Μια λεσβία για την παραπάνω έκφραση σχολίασε: «όλα τα σφάζω, όλα τα μαχαιρώνω». Η απάντηση είναι: Ναι, μπορώ να αγαπήσω ανθρώπους ανεξαρτήτως φύλου, μπορώ να επιλέξω τον ερωτικό/ή μου σύντροφο ανεξαρτήτως φύλου, μπορώ να εκτιμώ την ομορφιά του κάθε φύλου. Ένα γυναικείο τσαντάκι με προφυλακτικά και αυτοκόλλητα της Λεσβιακής Ομάδας Αθήνας, στοιχειοθετούν την αμφισεξουαλικότητα… Υ.Γ. Υπάρχουν φορές που σκέφτομαι πόσο ωραίος θα ήταν ο κόσμος αν ήμασταν όλοι/ες αμφισεξουαλικοί/ες. Δε θα υπήρχε καμία κυρίαρχη σεξουαλικότητα, δε θα εξέφραζε καμία σεξουαλικότητα βία και διάκριση προς κάποια άλλη, θα γεννούσαμε με όποιον/α πραγματικά επιθυμούσαμε. Σε έναν άλλο κόσμο όμως, κάπου, κάπως, κάποτε…
§
Μία, δύο, τρεις αμφισεξουαλικότητες Κάποιες φορές όταν φιλάω έναν άντρα σκέφτομαι ότι τα χείλη των γυναικών είναι πιο απαλά, όταν αγγίζω το λείο πόδι μιας γυναίκας, θυμάμαι τον ηλεκτρισμό που έχουν οι τρίχες των ανδρών όταν τις χαϊδεύεις, όταν διεισδύω σε μια γυναίκα, το κάνω με την εμπειρία να τον έχω πάρει και εγώ. Πρώτη θέση του εκκρεμούς: Όταν πριν τρία χρόνια είπα στην Έλλη ότι είμαι αμφισεξουαλικός, την ίδια ημέρα το πήρε καλά. Μετά από μία εβδομάδα όμως μου έστειλε ένα μέιλ, καθώς δυσκολευόταν πια να με αντικρίσει, όπου μου έγραφε πόσο συντετριμμένη είναι, που τη χρησιμοποίησα για την κοινωνική μου κάλυψη και που θα πηγαίνω με άντρες όσο φανερά θα τα έχω μαζί της, παρολ' αυτά όμως επειδή με συμπονά, δέχεται να παραμείνουμε ζευγάρι. Φυσικά τη χώρισα κατευθείαν και μετά με ήθελε πίσω, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία, χωρίς ευτυχισμένο τέλος. Δεύτερη θέση του εκκρεμούς: Είναι μια Πέμπτη βράδυ πέρυσι στο Στέκι Μεταναστών και κρατάω το μπαρ για την ΟΛΚΕ. Μια λεσβία ακτιβίστρια η Σάρα, έχει έρθει να μας ενημερώσει για τις προβολές που διοργανώνει, για να πάμε και εμείς οι γκέι να δούμε τις ταινίες, όπως λέει. Σερβίροντάς της το ποτό της, σχολιάζω χαμογελαστά ότι υπάρχουν και μπάι στην παρέα, αυτή όμως συνοφρυώνεται και μου απαντά: «Ναι καλά, εγώ είμαι πιο butch από εσένα. Κάποια στιγμή θα αποδεχτείς ότι είσαι γκέι και θα πάψεις να κρύβεσαι από τον εαυτό σου και τους άλλους». Τι ήταν αυτό που τύφλωνε την Έλλη και τη Σάρα ώστε να μην αναγνωρίζουνε το προφανές, ότι να κρατάς το μπαρ του Στεκιού για την ΟΛΚΕ δεν είναι ο καλύτερος τρόπος να κρύβεσαι ή ότι δε χρειάζεσαι κάλυψη από μία γυναίκα, όταν είσαι out στον κοινωνικό σου κύκλο; Τα αρνητικά στερεότυπα για τους μπάι φταίνε, θα μου απαντήσετε. Υπάρχει όμως και η άλλη πλευρά. Τρίτη θέση του εκκρεμούς: Τον Τάκη τον γνώρισα στις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη και υπήρξε fuck buddy μου για χρόνια, σχεδόν μέχρι να φύγω από την πόλη. Ο ίδιος δήλωνε μπάι, αλλά με ριζικά διαφορετικό τρόπο από εμένα ή τη Φιλίππα: μπορούσε να κάνει σχέση μόνο με γυναίκες, γιατί με τους άντρες αισθανόταν ότι κάνει μόνο το κέφι του και ότι δε μπορεί να είναι σοβαρό. Συχνός θαμώνας στα πάρκα και στις παραλίες γυμνιστών, όχι όμως και στα μπαρ, μην τον πάρει κανένα μάτι και γίνει βούκινο στη Μαινεμένη, ήδη στα τριάντα του είχε έναν μακρότατο κατάλογο από γαμήσια με άντρες και μία σχέση με γυναίκα στα είκοσι δύο του (φυσικά την είχε απατήσει, και μαζί μου). Κόψαμε τελικά μετά από έναν ακόμη μονόλογό του μετά το σεξ για το πόσο δύσκολο είναι να βρεις μια σωστή κοπέλα για σχέση, και πόσο τον έχει κουράσει το σεξ χωρίς συναίσθημα με τους άντρες, όταν του επισήμανα μπαφιασμένος ότι έχει βρει τόσα πολλά αγόρια ως τώρα, που κάποιο από αυτά μπορεί να ήταν σωστό για σχέση και συναισθήματα και ότι εν πάση περιπτώσει είχα βαρεθεί να κοροϊδεύει τον εαυτό του μπροστά μου και μαζί μου. Σαν τον Τάκη σίγουρα κυκλοφορούνε και άλλοι πολλοί, απλώς σε διαφορετικά μέρη από εμένα, συναντιόμαστε όμως ακόμη όλοι μαζί στο φιλόξενο ίντερνετ, όπου μπορείς να διαβάσεις προφίλ σαν του bi-greek στο gayromeo: «Γεια χαρά σε όλους. Είμαι μπάι, δεσμευμένος με κοπέλα, αρρενωπός, εμφανίσιμος και ψάχνω φάση μόνο με μπάι, αρρενωπότατο, εμφανίσιμο, με καλό σώμα. Αν έχει σχέση με κοπέλα, ακόμα καλύτερα, γιατί δεν πρόκειται να ζητήσει περισσότερα από όσα μπορώ να δώσω.» Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, δεν είναι μόνο παρανόηση και αρνητικό στερεότυπο, όσα λέγονται για τους/τις αμφισεξουαλικούς, είναι επίσης και πραγματικοί άνθρωποι οι οποίοι κυκλοφορούν γύρω μας και κάνουν ακριβώς αυτά, για τα οποία οι γκέι, οι στρέιτ και οι λεσβίες μας κατηγορούνε. Μία λύση είναι να υπερασπίσουμε μια «μπάι καθαρότητα» ορατή και περήφανη και να ζητήσουμε από όσους/ες ταιριάζουν να ενταχθούν σε αυτήν, και από τους/τις υπόλοιπους/ες να πάρουν το κουβαδάκι τους για τη διπλανή γκέι, λεσβιακή ή στρέιτ παραλία. Με αυτήν τη λογικήν θα ζητούσαμε από τον Τάκη να κάνει coming out και να αποδεχτεί τον εαυτό του ως γκέι, από τον bi-greek να πάψει να κοροϊδεύει τις κοπέλες του και να υπερασπίσει τον εαυτό του ως πολυσυντροφικό μπάι, θα δίναμε συγχαρητήρια σε εμένα και τη Φιλίππα και πάει λέγοντας. Αν αφήσουμε όμως για λίγο στην άκρη την ταμπέλα της αμφισεξουαλικότητας, έχουμε ως δεδομένο μια ομάδα ανδρών και γυναικών που κάνει σεξ και με άντρες και με γυναίκες, τελεία. Κάποιοι/ες από αυτούς προτιμούν περισσότερο το ένα ή το άλλο φύλο, κάποιοι/ες από αυτές αυτοπροσδιορίζονται ως μπάι, στρέιτ, γκέι, λεσβίες. Ανάλογα με τη θέση από όπου θα κοιτάξεις αυτή τη συμπεριφορά και το ποια είναι η ισχυρή ταυτότητα που έχεις ενσωματώσει, υπάρχουν πολλοί τρόποι να της επιτεθείς. Αν είσαι περήφανος και ξεροκέφαλος γκέι, μπορείς να τους/τις κατηγορήσεις για υποκρισία, αφού εσύ κατάλαβες από νωρίς ότι δε σου βγαίνει με τις γυναίκες. Αν είσαι συμπονετικός στρέιτ, μπορείς να απορήσεις γιατί δεν προσπαθούν να είναι τελείως φυσιολογικοί, αφού μπορούν. Αν είσαι παραδοσιακή γυναίκα μπορείς να φρικάρεις με την ιδέα ότι το αρσενικό που σου τον δίνει, μπορεί να τον παίρνει κιόλας. Για τους/τις σεξιστές/τριες και ομοφοβικούς/ες δε μιλάω, θα τελειώσουμε αύριο. Όλοι/ες οι παραπάνω έχουν διαφορετικά προβλήματα μαζί σου, αλλά ένα από κοινού: δεν μπορούν να χωνέψουν την πολυπλοκότητα, τη ρευστότητα, τη διαφορά από το «κανονικό», όπως ορίζεται σε κάθε περίπτωση: «ομό» ή «ετερό» κανονικό. Και έτσι, εγώ, η Φιλίππα, ο Τάκης, ο bi-greek, σε διαφορετικά περιβάλλοντα και με διαφορετικούς τρόπους, κρυβόμαστε, δε χωράμε, τσακωνόμαστε, ασφυκτιούμε, αντιμέτωποι/ες με μια ποικιλία από κανονικότητες, με την ετεροκανονικότητα βέβαια πιο ισχυρή και εχθρική από όλες. Όσοι/ες κάνουμε σεξ και με τα δύο φύλα, δεν είμαστε όλοι/ες καλά παιδιά, ούτε παραδείγματα προς μίμηση. Νομίζω όμως ότι θα ζούσαμε πολύ καλύτερα σε μία κοινωνία, που θα αποδεχόταν όλες τις επιθυμίες που κουβαλάνε σεβασμό, χωρίς να κόβει τα περισσευούμενα κομμάτια που δε χωράνε στο κουτάκι. Μια τέτοια κοινωνία πιθανότατα να μη χρειαζόταν και ταυτότητες όπως «γκέι», «στρέιτ», «λεσβία» και «μπάι», γιατί ακινητοποιούν τη ροή της επιθυμίας, και ψαλιδίζουν την ιστορία των ανθρώπων, προσπαθώντας να τους χωρέσουν μέσα σε ευσύνοπτους ορισμούς. Τέταρτη θέση του εκκρεμούς: Σε έναν φίλο την προηγούμενη Πέμπτη συζητάμε με τη Φιλίππα για την εκδήλωση και της περιγράφω το γενικό πλαίσιο αυτών που ακούσατε μόλις. «Μα αυτό είναι κουήρ» μου λέει έκπληκτη. «Αντιμετωπίζουμε τόσα ζητήματα ως μπάι, είμαστε αόρατοι εντός και εκτός κινήματος, την εκδήλωση την οργανώνει η ΟΛΚΕ και εσύ θα υποστηρίξεις την αποδόμηση της μπάι ταυτότητας, πας καλά;» Για να ηρεμήσουμε της υποσχέθηκα κατ' αρχήν ότι δε θα αναφέρω τη λέξη «κουήρ» σήμερα (δεν της υποσχέθηκα βέβαια ότι δε θα την ανέφερε αυτή) και μέχρι να πιω την τρίτη Κάιζερ, είχαμε συμφωνήσει ότι ναι, έχω δίκιο, αλλά δε μπορεί να τελειώνει σε αυτό το σημείο η συζήτηση. Όπως δεν υπάρχει ένας τρόπος να επιθυμείς και τα δύο φύλα, δεν υπάρχει και ένας μπάι ακτιβισμός. Μπορείς να επιμείνεις στην ορατότητα και την περηφάνια, συνδέοντάς τες αναγκαστικά με ισχυρές δυναμικές ταυτότητες, και μπορείς να προτάξεις την ελεύθερη σεξουαλική έκφραση, χτυπώντας κατ' αρχήν τις κανονικότητες, είτε «ομο» είτε «ετερό». Αν κάνεις το πρώτο οφείλεις να συνειδητοποιείς ότι η αμφισεξουαλικότητα δεν είναι ένας κομψός ορισμός του τύπου «αμφισεξουαλικοί/ες είναι τα άτομα που επιθυμούν και κάνουν σεξ και με τα δύο φύλα», αλλά και παιχνίδισμα, ρευστότητα, εναλλαγή στη βασική προτίμηση, πολυπλοκότητα στην προσωπική ιστορία. Αν κάνεις το δεύτερο, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι η lgbt ταυτότητα είναι ένα πολύ χρήσιμο όπλο, για να επιτεθείς στην ετεροκανονικότητα ή για να αμυνθείς απέναντί της. Την Έλλη τη χώρισα ως περήφανος και εξαγριωμένος μπάι, η σημερινή εκδήλωση γίνεται επειδή το θέμα αυτό ήταν σημαντικό για εμένα και τη Φιλίππα και θέλαμε επιτέλους να συζητηθεί με περισσότερο κόσμο. Από τη μεριά μου όμως επιλέγω να βλέπω την αμφισεξουαλικότητά μου ως μία πολεμική θέση, απέναντι σε όλες τις βλακείες και τις βίες, τόσο των σεξιστών και ομοφοβικών, όσο και κάποιων lgbt ακτιβιστών/τριών. Σαν θέση επιλέγει να βρίσκεται στα σύνορα, αλλά και να μάχεται για την κατάργησή τους, να ελπίζει σε μία κοινωνία, που δε θα οφείλω να δηλώσω οτιδήποτε ισχυρό και συμπαγές, για να είμαι άξιος σεβασμού. Πέμπτη και τελευταία θέση: Κάποιες φορές όταν φιλάω έναν άντρα σκέφτομαι ότι τα χείλη των γυναικών είναι πιο απαλά, όταν αγγίζω το λείο πόδι μιας γυναίκας, θυμάμαι τον ηλεκτρισμό που έχουν οι τρίχες των ανδρών όταν τις χαϊδεύεις, όταν διεισδύω σε μια γυναίκα, το κάνω με την εμπειρία να τον έχω πάρει και εγώ. Σκέφτομαι καμιά φορά ότι αγαπώ τόσο την πολυφωνία στα lgbt ζητήματα, γιατί την ενσωματώνω στην κυριολεξία, ότι παλεύω να μιλήσω τελικά με τον ίδιο τρόπο που καυλώνω
§
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου