Για άλλες χρήσεις, δείτε Nasreddin (αποσαφήνιση).
Μια μικρογραφία 17ος αιώνας Nasreddin, σήμερα στο παλάτι Τοπ Καπί Μουσείο Βιβλιοθήκη.
Nasreddin (Περσικά: خواجه نصرالدین αραβικά: نصرالدین جحا / ALA-LC: Naṣraddīn Juha, Τουρκικά: Nasreddin Χότζα, οθωμανική τουρκική: نصر الدين خواجه, Ουρντού: ملا نصرالدین, Nasreddin Χότζα) ήταν μια σατυρική Σελτζούκων Σούφι σχήμα, μερικές φορές πιστεύεται ότι έχουν ζήσει κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (περίπου 13ος αιώνας) και θεωρείται μια λαϊκίστικη φιλόσοφος και σοφός άνθρωπος, γνωστός για τις αστείες ιστορίες και ανέκδοτα του. [1] Έχει εμφανιστεί σε χιλιάδες ιστορίες, μερικές φορές πνευματώδης, μερικές φορές σοφή, αλλά συχνά, επίσης, ένα ανόητος ή η άκρη του ένα αστείο. Μια ιστορία Nasreddin έχει συνήθως ένα λεπτό χιούμορ και ένα παιδαγωγικό χαρακτήρα. [2] Η Διεθνής Nasreddin Χότζα φεστιβάλ γιορτάζεται μεταξύ 5-10 Ιουλίου στην Aksehir, Τουρκία κάθε χρόνο. [3]
Οι απαιτήσεις σχετικά με την προέλευση του γίνεται από πολλές εθνοτικές ομάδες. [4] [5] Πολλές πηγές δίνουν τη γενέτειρα του Nasreddin όπως Χωριό Hortu σε Sivrihisar, Εσκί Σεχίρ επαρχία, η σημερινή Τουρκία, κατά τον 13ο αιώνα, μετά την οποία εγκαταστάθηκε στη Akşehir, [5] και αργότερα στην Κόνια σύμφωνα με τον κανόνα Σελτζούκων, όπου και πέθανε το 1275/6 και 1285/6 σήμανση. [6] [7] Η δήθεν τάφος του Nasreddin είναι Akşehir [8] και το "Διεθνές Φεστιβάλ Nasreddin Χότζα" πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Akşehir μεταξύ 5-10 Ιουλίου. [9]
Όπως γενιές έχουν περάσει, οι νέες ιστορίες έχουν προστεθεί στο σώμα Nasreddin, άλλοι έχουν τροποποιηθεί, και ο ίδιος και οι ιστορίες του έχουν εξαπλωθεί σε πολλές περιοχές. Τα θέματα στα παραμύθια έχουν γίνει μέρος της λαϊκής τέχνης του αριθμού των εθνών και να εκφράσουν τις εθνικές φαντασία από μια ποικιλία πολιτισμών. Αν και οι περισσότερες από αυτές απεικονίζουν Nasreddin σε πρώιμο ρύθμιση μικρό χωριό-, οι ιστορίες, όπως μύθους του Αισώπου, ασχολείται με τις έννοιες που έχουν μια ορισμένη διαχρονικότητα. Είναι ένα μεστό προμηθεύω λαϊκή σοφία που θριαμβεύει πάνω από όλες τις δοκιμασίες και τις θλίψεις. Το παλαιότερο χειρόγραφο του Nasreddin χρονολογείται στο 1571.
Σήμερα, οι ιστορίες Nasreddin είπε σε μια ευρεία ποικιλία των περιοχών, ειδικά σε όλον τον μουσουλμανικό κόσμο και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ορισμένες περιφέρειες αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα χαρακτήρα παρόμοιο με Nasreddin, και οι ιστορίες έχουν γίνει μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου. Σε πολλές περιοχές, ο Nasreddin είναι ένα σημαντικό μέρος του πολιτισμού, και είναι εισηγμένες ή υπαινίχθηκε συχνά στην καθημερινή ζωή. Δεδομένου ότι υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές ιστορίες Nasreddin, μπορεί να βρεθεί να ταιριάζει σχεδόν σε κάθε περίσταση. [10] Nasreddin εμφανίζεται συχνά ως ένα ιδιότροπο χαρακτήρα ενός μεγάλου Αλβανικά, Αραβικά, Αρμένικα, Αζερμπαϊτζάν, Μπενγκάλι, Βοσνίας, Βουλγαρίας, Κινέζικα, Ελληνικά, Γκουγιαράτι, Χίντι, Ιταλικά, ισπανοεβραϊκή, Κούρδων, Πάστο, Περσικά, Ρουμάνικα, Σερβικά, Ρωσικά, Τουρκικά και Ουρντού λαϊκή παράδοση της χρονογραφήματα, δεν είναι εντελώς διαφορετικό από κοάν ζεν.
1996-1997 ανακηρύχθηκε Διεθνές Έτος Nasreddin από την UNESCO. [11]
Μερικοί άνθρωποι λένε ότι, ενώ η θέση σε κυκλοφορία τρέλα αυτό που φαινόταν, ήταν, στην πραγματικότητα, θεόπνευστος, και ότι δεν ήταν μια τρέλα, αλλά σοφία που πρόφερε.
-Η Τουρκική ή Jester Οι αστεϊσμοί του Cogia Nasr Eddin Εφέντη [12]
Πολλοί λαοί της Εγγύς, Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας Nasreddin αξίωση ως δικό τους (π.χ., οι Τούρκοι, [1] [6] [13] [14] Αφγανοί, [13] Ιρανοί, [1] [15] και Ουζμπέκοι). [7] Το όνομά του είναι γραμμένο σε μια ευρεία ποικιλία των τρόπων: Nasrudeen, Nasrudin, Nasruddin, Nasr ud-Din, Nasredin, Naseeruddin, Nasr Eddin, Nastradhin, Nasreddine, Nastratin, Nusrettin, Nasrettin, Nostradin και Nastradin (κυρ.: Νίκη του Deen). Είναι κάποια στιγμή πριν ή μετά από ένα τίτλο ή τιμητικές διακρίσεις που χρησιμοποιούνται στις αντίστοιχες καλλιέργειες: "Χότζα", "Khwaje", "Χότζα", "Hojja", "Hodscha", "Hodža", "Χότζα", "Hogea", " Μουλά "," Mulla "," Μούλα "," Molla "," Εφέντη "," Afandi "," Ependi "(أفندي» afandī), «Χατζή». Σε πολλές κουλτούρες που πήρε το όνομά του από τον τίτλο και μόνο.
Στις αραβόφωνες χώρες, αυτός ο χαρακτήρας είναι γνωστό ως "Γιούχα", "Djoha", "Djuha", "Dschuha", "Giufà", "χότζας", "Goha" (جحا Juha). Juha ήταν αρχικά ένα ξεχωριστό χαρακτήρα λαϊκής βρέθηκαν στην αραβική λογοτεχνία ήδη από τον 9ο αιώνα, και ήταν πολύ δημοφιλής από το 11ο αιώνα. [16] Lore των δύο χαρακτήρων έγινε συγχωνεύτηκαν στον 19ο αιώνα, όταν συλλογές μεταφράστηκαν από τα αραβικά και στα τουρκικά περσικά. [17]
Στην κουλτούρα των Σουαχίλι πολλές από τις ιστορίες του έχουν πει με το όνομα "Abunuwasi", αν και αυτό μπερδεύει Nasreddin με έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο - ο ποιητής Αμπού Nuwas, γνωστή για ομοφυλοφιλικό στίχο.
Στην Κίνα, όπου οι ιστορίες της τον γνωστό, είναι γνωστός από τις διάφορες μεταγραφές από το όνομα του Uyghur, 阿凡提 (Āfántí) και 阿 方 提 (Āfāngtí). Οι Ουιγούρους δεν πιστεύουν ότι Āfántí ζούσαν στην Ανατολία? Σύμφωνα με την αυτούς, ήταν από την Ανατολική Τουρκιστάν [18] Σαγκάη κινουμένου σχεδίου Studio παρήγαγε μια 13-επεισόδιο Nasreddin σχετίζονται με κινούμενα σχέδια που ονομάζεται "Η ιστορία του Afanti '/ 阿凡提 (电影. ) το 1979, η οποία έγινε ένας από τους πλέον σημαίνοντες κινούμενα σχέδια στην ιστορία της Κίνας.
Στην Κεντρική Ασία, που είναι κοινώς γνωστό ως "Afandi".
Οι ιστορίες Nasreddin γνωστό σε όλη τη Μέση Ανατολή κι έχουμε αγγίξει με πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Εκ πρώτης όψεως, οι περισσότερες από τις ιστορίες Nasreddin μπορεί να πει ως αστεία ή ανέκδοτα χιουμοριστικό. Τους είπε και επανέλαβε ασταμάτητα στα teahouses και caravanserais της Ασίας και μπορεί να ακουστεί στα σπίτια και στο ραδιόφωνο. Αλλά είναι εγγενείς σε μία ιστορία Nasreddin ότι μπορεί να γίνει κατανοητό σε πολλά επίπεδα. Υπάρχει ένα ανέκδοτο, που ακολουθείται από μια ηθική και συνήθως το επιπλέον μικρό, που φέρνει τη συνείδηση του δυναμικού μυστικιστή λίγο περισσότερο στο δρόμο για την υλοποίηση. [19]
Όταν ο Nasreddin κλήθηκε να παραδώσει ένα κήρυγμα. Όταν έφτασε στον άμβωνα, ρώτησε, ξέρετε τι πρόκειται να πω; Το ακροατήριο απάντησε «όχι», οπότε ανακοίνωσε, δεν έχω καμία επιθυμία να μιλήσω σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν τι θα πρέπει να μιλάμε για! και αριστερά.
Οι άνθρωποι ένιωθαν ντροπή και κάλεσε τον πάλι πίσω την επόμενη μέρα. Αυτή τη φορά, όταν την ίδια ερώτηση, οι άνθρωποι απάντησαν ναι. Έτσι, ο Nasreddin είπε, Λοιπόν, αφού ήδη ξέρετε τι πρόκειται να πω, εγώ δεν θα χάσουμε περισσότερο από το χρόνο σας! και αριστερά.
Τώρα οι άνθρωποι ήταν πολύ μπερδεμένος. Αποφάσισαν να προσπαθήσουν άλλη μια φορά και για μια ακόμη φορά κάλεσε την Mulla να μιλήσει την επόμενη εβδομάδα. Για άλλη μια φορά την ίδια ερώτηση - Ξέρεις τι πρόκειται να πω; Τώρα οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι και έτσι οι μισοί από αυτούς απάντησαν "ναι", ενώ οι άλλοι μισοί απάντησαν "όχι". Έτσι, ο Nasreddin είπε Ας το μισό που γνωρίζουν τι πρόκειται να πω, πω να το μισό που δεν κάνουν, και έφυγε. [20]
Ένας γείτονας ήρθε στην πύλη του ναυπηγείου Mulla Nasreddin του. Ο Mulla πήγε να τον συναντήσει έξω.
«Θα σας πείραζε, Mulla,« ο γείτονας ρώτησε, "δάνειζαν με γάιδαρο σας σήμερα; Έχω ορισμένα εμπορεύματα να μεταφέρει στην επόμενη πόλη."
Ο Mulla δεν είχαν ιδιαίτερη όρεξη να δανείζουν το ζώο στη συγκεκριμένη άνθρωπος, όμως. Έτσι, δεν φαίνεται να αγενή, εκείνος απάντησε:
«Λυπάμαι, αλλά έχω ήδη δάνειζε σε κάποιον άλλο."
Ξαφνικά ο γάιδαρος θα μπορούσε να ακουστεί δυνατά ογκάνισμα πίσω από τον τοίχο της αυλής.
"Αλλά Mulla," αναφώνησε ο γείτονας. «Μπορώ να ακούσω πίσω από εκείνο τον τοίχο!"
"Ποιος πιστεύετε," η Mulla απάντησε αγανακτισμένος. "Ο γάιδαρος ή Mulla σας;" [21]
Ορισμένα παιδιά είδαν Nasreddin που προέρχονται από τον αμπελώνα με δύο basketfuls από σταφύλια φορτωμένο με το γάιδαρό του. Μάζεψαν γύρω του και του ζήτησαν να τους δώσει μια γεύση.
Nasreddin πήρε ένα τσαμπί σταφύλι και έδωσε σε κάθε παιδί ένα σταφύλι.
«Έχετε τόσο πολύ, αλλά μας έδωσε τόσο μικρή," τα παιδιά κλαψούριζε.
"Δεν υπάρχει καμία διαφορά εάν έχετε basketful ή ένα μικρό κομμάτι. Όλοι το ίδιο μεράκι," Nasreddin απάντησε και συνέχισε το δρόμο του. [22]
Μια μέρα, όταν ήταν ο Nasreddin έχει τακτική καθημερινά τον καφέ του στη συνηθισμένη θέση του σε συνήθη υπαίθριο καφέ του, ένας μαθητής ήρθε και χτύπησε από το τουρμπάνι του. Ατάραχος, Nasreddin σήκωσε το τουρμπάνι και το βάζουμε πίσω στο κεφάλι του. Την επόμενη μέρα, ο ίδιος μαθητής ήρθε και χτύπησε από το τουρμπάνι του και πάλι. Και πάλι, ο Nasreddin πήρε ακριβώς επάνω, το βάζουμε πίσω και επαναλαμβάνεται σε ό, τι είχε συνομιλία με. Όταν το μικρό κακομαθημένο επανέλαβε τη φάρσα για τρίτη φορά, οι φίλοι του, διαμαρτυρήθηκε και του είπε να επιπλήξει το αγόρι.
"Τσκ, Τσκ. Αυτό δεν είναι το πώς η αρχή αυτή λειτουργεί», δήλωσε ο Nasreddin πρόχειρα.
Την επόμενη μέρα, ένας στρατός εισβολής κατέλαβαν την πόλη και Nasreddin δεν εμφανίστηκαν για καφέ όπως συνήθως. Στην έδρα του ήταν καπετάνιος από την εισβολή του στρατού. Όταν ο μαθητής πέρασε από το συνηθισμένο, χτύπησε το καπέλο του στρατιώτη χωρίς δεύτερη σκέψη και ο καπετάνιος φέτες από το κεφάλι του με μια ταχεία και μόνο εγκεφαλικό επεισόδιο του το σπαθί του.
Nasreddin περπατούσε στο παζάρι με μια μεγάλη ομάδα οπαδών. Όποια και αν ήταν ο Nasreddin, οι οπαδοί του αμέσως αντιγράφεται. Κάθε λίγα βήματα Nasreddin θα σταματήσει και να σφίξει το χέρι του στον αέρα, τα ακουμπήσει τα πόδια του και να πηδούν πάνω φωνάζοντας "Χου Χου Χου!». Έτσι, οι οπαδοί του θα σταματήσει και να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Ένας από τους εμπόρους, οι οποίοι γνώριζαν Nasreddin, τον ρώτησε ήρεμα: «Τι κάνεις παλιός φίλος μου Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα μοιάζουν;"
«Έχω γίνει Σούφι Σέιχ," απάντησε ο Nasreddin. "Αυτά είναι Murids μου (πνευματικό άσυλο)? Είμαι βοηθώντας τους να επιτύχουν φώτιση!"
«Πώς το ξέρεις όταν φτάσουν φώτιση;"
"Αυτό είναι το εύκολο μέρος Κάθε πρωί τα μετρήσω Αυτοί που έχουν αφήσει -!. Έχουν φθάσει φώτιση!"
Jeha (όπως είναι γνωστός στη Μέση Ανατολή, όπου αυτή η ιστορία είχε πει), είχε ενοχληθεί από μια μεγάλη ομάδα παιδιών που τον ακολουθεί και εμπαιγμός του. Για να απαλλαγείτε από αυτούς τους είπε «Δεν ξέρετε ότι δίνετε γλυκά στο γάμο εκεί; Πηγαίνετε και να πάρετε κάποια!». Τα παιδιά έτρεξαν προς την κατεύθυνση που ο ίδιος είχε δηλώσει. Jeha ζήτησε τότε μία από αυτές "Γιατί τρέχετε;" και ένα παιδί απάντησε: «Δίνουν μακριά γλυκά στο γάμο!». Jeha τότε σκέφτηκε "Απλά μπορεί να είναι αλήθεια!" και έτρεξε μετά από αυτούς.
Κύριο άρθρο: Molla Nasraddin (περιοδικό)
Nasreddin ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας σε ένα περιοδικό, που ονομάζεται απλά Molla Nasraddin, που δημοσιεύθηκε στο Αζερμπαϊτζάν και να "διαβάζουν σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο από το Μαρόκο μέχρι το Ιράν". Το οκτασέλιδο σατυρικό περιοδικό Αζερμπαϊτζάν, δόθηκε στη δημοσιότητα στην Τιφλίδα (1906 - 1917), την Ταυρίδα (το 1921) και Μπακού (1922 - 1931) στο Αζερμπαϊτζάν και περιστασιακά ρωσική γλώσσα. Ιδρύθηκε από Mammadguluzadeh Jalil, απεικόνισε ανισότητα, πολιτιστική αφομοίωση, και τη διαφθορά και γελοιοποίησε τα πίσω τρόπο ζωής και τις αξίες του κλήρου και των θρησκευτικών φανατικών., [23] έμμεσα καλώντας τους αναγνώστες να εκσυγχρονίσει και να δεχτεί τα δυτικά κοινωνικά πρότυπα και πρακτικές. Το περιοδικό είχε απαγορευτεί συχνά [24], αλλά είχε μια μόνιμη επίδραση στο Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν λογοτεχνία. [25]
Μερικές ιστορίες Nasreddin επίσης εμφανίζονται σε συλλογές των μύθων του Αισώπου. Ο μυλωνάς, ο γιος του και ο γάιδαρος είναι ένα παράδειγμα. [26] κ.λπ., είναι τα επικουρικά συστήματα με επιβάρυνση του Salt (Perry Δείκτης 180) και του Σατύρου και ταξιδιωτών.
Σε ορισμένες βουλγαρικές λαϊκά παραμύθια, που προήλθε κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου, το όνομα εμφανίζεται ως ανταγωνιστή σε μια τοπική σοφό άνδρα με το όνομα Sly Πέτρου. Στη Σικελία οι ίδιες ιστορίες περιλαμβάνουν το όνομα ενός άνδρα Giufà. [27] Στην Σεφαρδιτών Εβραίων πολιτισμό, εξαπλώθηκε σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπάρχει ένας χαρακτήρας που εμφανίζεται σε πολλές όνομα λαϊκά παραμύθια Djohá. [28] [29]
Ενώ ο Nasreddin είναι κυρίως γνωστός ως ένας χαρακτήρας από μικρο-διηγήματα, μυθιστορήματα και ολόκληρο ιστορίες έχουν γραφτεί αργότερα και μια κινούμενη ταινία μεγάλου μήκους ήταν σχεδόν γίνει. [30] Στη Ρωσία ο Nasreddin είναι γνωστός κυρίως λόγω της μυθιστόρημα «Ιστορία του Χότζα Nasreddin" γράφτηκε από τον Leonid Solovyov (αγγλική μετάφραση: "Ο επαίτης στο χαρέμι: αναίσχυντος περιπέτειες στην Παλιά Μπουχάρα,« το 1956, και «Το παραμύθι του Χότζα Nasreddin: οχλούντα της Ειρήνης», 2009 [31]). Ο συνθέτης Σοστακόβιτς γιόρτασε Nasreddin, μεταξύ άλλων στοιχείων, στη δεύτερη κίνηση (Yumor, «χιούμορ»), της Συμφωνικής του αρ. 13. Το κείμενο, από Yevgeny Yevtushenko, απεικονίζει το χιούμορ ως όπλο ενάντια στη δικτατορία και την τυραννία. Μετοχές μουσική του Σοστακόβιτς πολλά από τα «ανόητο ακόμα βαθιά» ιδιότητες των λεγομένων του Nasreddin που αναφέρονται παραπάνω. [Παραπομπή που απαιτείται]
Κουδούνισμα, μια ινδική κόμικς για τα παιδιά, έχει Nasruddin Χότζα ως επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα.
Ο κεντρικός χαρακτήρας του υπολογιστή role-playing παιχνίδι Αρκάνο: Από Steamworks και Magick Obscura ονομάστηκε Nasrudin, ένας οδηγός Elf ο οποίος ήταν γνωστός για την μεγάλη σοφία του. Η θρησκεία ιδρύθηκε στις διδασκαλίες του, αφού πιστεύεται ότι είναι νεκροί.
Για τους ανθρώπους του Ουζμπεκιστάν, ο Nasreddin είναι ένα από τα δικά τους, και γεννήθηκε και έζησε στην Μπουχάρα. [18] Σε συγκεντρώσεις, συναντήσεις οικογένεια, και τα κόμματα λένε ο ένας στον άλλο ιστορίες για αυτόν που ονομάζεται "Latifa" της "afandi".
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο συλλογές ιστοριών που σχετίζονται με Nasriddin Afandi.
Βιβλία για τον:
"Afandining qirq Bir passhasi" - (Σαράντα-ένας από μύγες Afandi) - Zohir A'lam, Τασκένδη
"Afandining Besh xotini" - (πέντε συζύγους του Afandi)
Το 1943, η σοβιετική ταινία Nasreddin στην Μπουχάρα κατευθύνθηκε από τον Yakov Protazanov βασισμένο στο βιβλίο Solovyov, ακολουθούμενη το 1947 από μια ταινία που ονομάζεται Οι περιπέτειες του Nasreddin, σε σκηνοθεσία Nabi Ganiyev και επίσης να ρυθμίσετε το Ουζμπεκιστάν ΜΤΑ. [32] [33]
خواجه نصرالدین, نصرالدین جحا
§
Khodja_Nasritdin
§
§
Με το όνομα Μογγόλοι (Μογγολικά:
Mongɣul. Κυριλλική γραφή: Монгол) εννοείται ένα σύνολο εθνικών ομάδων που κατοικεί σήμερα κυρίως στη Μογγολία, την Κίνα και τη Ρωσία.
§
Η Μογγολία είναι μια χώρα με έκταση 1.564.116 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 3.041.142 κατοίκους (138η στον κόσμο), σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[2]. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη περίκλειστη χώρα μετά το Καζακστάν. Τυπικά εντάσσεται στις χώρες της Ανατολικής Ασίας, αν και ορισμένες φορές θεωρείται κομμάτι της Κεντρικής Ασίας. Συνορεύει με τη Ρωσία προς Βορρά και με την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας προς Νότο. Το καθεστώς της χώρας είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Ουλάν Μπατόρ. Από το 2009 Πρόεδρος είναι ο Τσαχιάγκιϊν Ελμπεγκντόρζ και από το 2009 Πρωθυπουργός είναι ο Σουχμπααταρίν Μπάτμπολντ.
§
Σημαντικές προϊστορικές τοποθεσίες της παλαιολιθικής εποχής με τοιχογραφίες σε σπήλαια έχουν βρεθεί στο Κόιντ Τσενκχερίν της επαρχίας Κχόντ και στο Τσαγκαάν της επαρχίας Μπαγιανκχονγκόρ. Επίσης, υπολείμματα οικισμού της νεολιθικής εποχήςυπάρχουν στην επαρχία Ντορνόντ, ενώ σύγχρονα ευρήματα στη δυτική Μογγολία υποδηλώνουν παρουσία τροφοσυλλεκτικών πληθυσμών.
Η Μογγολία, από την προϊστορία της, έχει κατοικηθεί από νομαδικούς πληθυσμούς, οι οποίοι από περίοδο σε περίοδο σχημάτισαν μεγάλες ομοσπονδίες που άκμασαν.
§
§
§
§
Οι ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα είναι δημοφιλείς σε όλο τον κόσμο και η UNESCO είχε θεσπίσει το 1996-1997 Διεθνές Έτος Νασρεντίν Χότζα.
§
Πριν ή μετά από το όνομα τίθεται ένας τίτλος σοφίας.
§
Υποστηρίζεται ότι γεννήθηκε τον 13ο αιώνα κάπου στο Μεγάλο Κορασάν και ότι διατηρούσε φιλία με τον Ταμερλάνο. Κατ΄ άλλους γεννήθηκε στο Σιβρί Χισάρ στη Μικρά Ασία περί τον 15ο με 16ο αιώνα. Το επάγγελμά του ήταν καδής (ιεροδίκης) και μουλάς (ιεροδιδάσκαλος). Πέθανε και τάφηκε στο Ακ Σεχίρ κοντά στο Ικόνιο όπου υποστηρίζεται ότι υπήρχε ο τάφος του ένα μικρό «τουρμπέ» (=μαυσωλείο).
Η εκδοχή πάντως ότι όλοι οι σχετικοί μύθοι του Ναστραντίν πλάστηκαν από τον ίδιο είναι εσφαλμένη. Γιατί απλούστατα πολλά αναφέρονται σε πολύ διαφορετικές περιόδους. Κάποιοι μύθοι μάλιστα, είναι παραλλαγές, αυτών του Αισώπου. Ακόμη πολλά ανέκδοτα μπορεί ν΄ αναφέρονται στ΄ όνομά του αλλά είναι βέβαιο ότι άλλοι είναι οι δημιουργοί τους που παρέμειναν αφανείς αφηγητές. Πάντως σημειώνεται ότι από τις πλείστες εκδόσεις των ιστοριών του Ναστραντίν σε ξένες γλώσσες η μετάφραση στην ελληνική ήταν το περισσότερο διαδεδομένο στην ελλαδική χώρα από την εποχή της οθωμανικής περιόδου και που συνέχισε στην ελεύθερη Ελλάδα ως τουρκικό βιβλίο.
Οι ιστορίες του μπορεί να είναι παράδοξες, απλοϊκές αλλά έχουν βαθύτερα νοήματα τα οποία γίνονται κατανοητά μέσα από τη διήγηση. Το παλαιότερο χειρόγραφο που αναφέρεται στον Νασρεντίν χρονολογείται στα 1571.
Ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα
Ο Νασρεντίν καθόταν στην όχθη ενός ποταμού, όταν κάποιος που βρισκόταν στην άλλη όχθη του φώναξε:
- Έι! Πως θα έρθω απέναντι;
- Μα είσαι απέναντι, του απάντησε ο Νασρεντίν.
Σε μια συνάντηση ρώτησε κάποιος τον Νασρεντίν:
- Πόσων χρονών είσαι Χότζα;
- Πενήντα, απάντησε εκείνος.
- Το ίδιο μου είπες και πριν δυο χρόνια που συναντηθήκαμε και σε ξαναρώτησα.
- Ναι, είμαι πάντα σταθερός στις απόψεις μου.
Ο Νασρεντίν είχε στήσει έναν πρόχειρο πάγκο με μια επιγραφή που έγραφε: «Δίνω απαντήσεις για 2 οποιεσδήποτε ερωτήσεις, μόνο για 100 ασημένια νομίσματα».
Ένας άντρας που ήθελε να κάνει ερωτήσεις, πήγε τότε στον πάγκο και του έδωσε τα 100 ασημένια νομίσματα, λέγοντας:
- 100 ασημένια νομίσματα, για 2 μόνο ερωτήσεις, είναι λίγο ακριβά, δεν νομίζεις;
Και η απάντηση του Νασρεντίν:
- Είναι. Η επόμενη ερώτηση παρακαλώ;
Ο Νασρεντίν βρέθηκε κάποτε σε μια γειτονική πόλη στην οποία κανείς δεν τον γνώριζε.
Αφού τέλειωσε τις δουλειές του, πριν πάρει τη στράτα του γυρισμού σκέφτηκε να πάει να κάνει ένα λουτρό στο χαμάμ της πόλης το οποίο ήταν ονομαστό.
Καθ’ ό,τι φτωχικά ντυμένος, οι υπάλληλοι δεν τον περιποιήθηκαν. Δεν τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια άπλυτη πετσέτα και ένα απλό σαπουνάκι και κανείς δε φρόντισε να τον τρίψει.
Όταν ο Νασρεντίν τελείωσε έδωσε στους υπαλλήλους από ένα χρυσό νόμισμα. Οι υπάλληλοι τα ‘χασαν και μετάνιωσαν για την επιπολαιότητά τους να παρασυρθούν από την εξωτερική εμφάνιση και να μην περιποιηθούν τον πελάτη τους όπως του έπρεπε.
Μετά από μια εβδομάδα ο Νασρεντίν ξαναβρέθηκε στην ίδια πόλη και αφού ξεμπέρδεψε τις δουλειές του ξαναπήγε στο χαμάμ, πάντα το ίδιο φτωχικά ντυμένος.
Οι υπάλληλοι τον περιποιήθηκαν αρχοντικά. Τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια πεντακάθαρη μεταξωτή πετσέτα, του πήγαν χίλιων λογιών αρωματισμένα σαπούνια, τον άλειψαν με χίλια μυρωδικά και τον έτριψαν καλά. Και όταν ο Νασρεντίν ήταν έτοιμος να φύγει έτειναν χαμογελαστοί τις παλάμες τους λαχταρώντας ένα ακόμη χρυσό νόμισμα. Ο Νασρεντίν όμως τους έδωσε από ένα χάλκινο πιάστρο.
Βλέποντας την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια τους, ο Νασρεντίν τους λέει:
- Για τη σημερινή περιποίηση σας πλήρωσα την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα σας πληρώνω για την προηγούμενη περιποίηση.
Ένας ξένος φάνηκε στην πόλη, έδειξε ένα πουγκί και είπε ότι είναι γεμάτο διαμάντια και θα τα δώσει σε όποιον του δώσει την ευτυχία. Τον στέλνουν στον Νασραντίν Χότζα.
Βρίσκει το Νασρεντίν αραχτό κάτω από ένα δέντρο, να το έχει ρίξει στον ύπνο.
- Αυτά τα διαμάντια θα τα δώσω σ΄ όποιον μου δώσει την ευτυχία, του λέει.
Ο Νασρεντίν σηκώνεται, ξεσκονίζεται, αρπάζει το πουγκί και εξαφανίζεται!
Ο πλούσιος ξεσήκωσε όλο τον κόσμο για να βρει τον κλέφτη Νασρεντίν. Τίποτα. Απογοητευμένος, επιστρέφει στο δέντρο να πάρει το άλογο να φύγει.
Εκεί, βλέπει το Νασρεντίν με προσκέφαλο την ίδια πέτρα να βρίσκεται στο επόμενο ημίχρονο του μεσημεριού. Ορμάει πάνω του, αλλά αυτός βγάζει το πουγκί και του το δίνει πίσω, λέγοντας:
- Ορίστε, η ευτυχία σου!
Ο Νασρεντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:
- Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.
Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια, οι φίλοι του αποφάσισαν να του παρουσιάσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε ο Νασρεντίν να βρει καμία ελπίδα σ’ αυτήν.
Μια μέρα, ένας απ’ αυτούς τον πλησίασε στο καφενείο και του είπε:
- Νασρεντίν, άκουσες τι συνέβη στον Αλί; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε.
- Τρομερό, θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο, είπε ο Νασρεντίν.
- Τι στα κομμάτια θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο απ’ αυτό;
- Αν είχε συμβεί προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος.
Μια μέρα, ο βασιλιάς αποφάσισε όλοι οι υπήκοοί του να λένε την αλήθεια. Στήθηκε μια κρεμάλα έξω από τις πύλες τις πόλεις και ανακοινώθηκε ότι όποιος μπαίνει στην πόλη οφείλει να απαντήσει ειλικρινά σε μια ερώτηση που θα του γίνει.
Ο Νασρεντίν ήταν πρώτος. Ο λοχαγός της φρουράς τον ρώτησε:
- Που πας; Πες την αλήθεια αλλιώς θα εκτελεστείς.
- Πάω να πεθάνω στην κρεμάλα, είπε ο Νασρεντίν.
- Δεν σε πιστεύω.
- Πολύ καλά, αν σου είπα ψέματα να με κρεμάσεις!
- Ναι, αλλά τότε θα είχες πει την αλήθεια!
- Ακριβώς. Την δική σου αλήθεια.
Ο Νασρεντίν αποφάσισε ένα ηλιόλουστο πρωινό να κάνει έναν όμορφο περίπατο κατά την θάλασσα. Καθώς πλησίαζε στη προκυμαία άκουσε φωνές και είδε πολύ κόσμο συγκεντρωμένο να χειρονομεί και να τρέχει πάνω κάτω. Πλησίασε πιο κοντά και είδε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κατά λάθος στο νερό. Όπως δεν ήξερε κολύμπι, κτυπούσε πανικόβλητος χέρια και πόδια, χανόταν μέσα στο κύματα και όποτε κατόρθωνε να βγάλει λίγο το κεφάλι του καλούσε μισοπνιγμένος σε βοήθεια.
Οι άνθρωποι έσκυβαν όσο μπορούσαν πάνω από το νερό και του φώναζαν:
- Δώσε μας το χέρι σου! Δώσε μας το χέρι σου!
Τίποτα αυτός! Σαν να ήταν κουφός συνέχιζε να χτυπιέται. Οι άνθρωποι όλο και πλήθαιναν γύρω του και του φώναζαν όλο και πιο δυνατά:
- Βρε άνθρωπε, δεν ακούς; Δώσε μας το χέρι σου! Θα πνιγείς!
Τίποτα αυτός.
Κάποια στιγμή, μέσα στο πανικό και την αγωνία που επικρατούσε, επειδή κανείς δεν ήθελε να πνιγεί ο άνθρωπος αυτός, αλλά και κανείς δε μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο, κάποιος πήρε είδηση τον Νασρεντίν που παρακολουθούσε ατάραχος τη σκηνή.
Να ο Χότζας, αναφώνησε το πλήθος. Κάντε χώρο να κάνει κάτι. Σίγουρα θα ξέρει αυτός τι να κάνει, σαν άνθρωπος του Θεού που είναι.
Αμέσως τότε όλοι έκαναν χώρο και ο Νασρεντίν έσκυψε στο νερό και κάτι είπε σιγανά στον μισοπνιγμένο. Αμέσως τότε εκείνος έδωσε το χέρι του και ο Νασρεντίν το έπιασε και τον έσυρε έξω.
Οι άνθρωποι έμειναν τότε με ανοιχτό το στόμα.
- Βρε, είπαν! Βρε Χότζα μας, καλέ μας Χότζα, τι του είπες του ανθρώπου και σου έδωσε το χέρι σου; Εδώ τόση ώρα εμείς του φωνάζουμε να μας δώσει το χέρι του και δε το έκανε. Τώρα γιατί άκουσε εσένα και όχι εμάς;
- Εγώ δε του είπα να μου δώσει το χέρι του, απάντησε ήρεμα ο Χότζας.
- Τι του είπες λοιπόν, ρώτησαν οι άνθρωποι περίεργοι.
- Εγώ του είπα «πάρε το χέρι μου», είπε ο Νασρεντίν.
Μια φορά ο Νασρεντίν ανέβηκε στον άμβωνα να διδάξει. Καθώς μιλούσε, ρωτάει:
- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτά που σας λέω;
- Όχι! αποκρίθηκε ο κόσμος.
- Αφού δεν καταλαβαίνετε, τότε τι κάθομαι και μιλάω; απάντησε ο Νασρεντίν και κατέβηκε απ’ τον άμβωνα.
Μια άλλη φορά που ανέβηκε στον άμβωνα, ενώ δίδασκε ξανάκανε την ίδια ερώτηση:
- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;
- Ναι, απάντησαν αυτοί.
- Αφού το καταλαβαίνετε, είναι περιττό να σας το διδάξω, είπε κατεβαίνοντας και πάλι απ΄ τον άμβωνα.
Απόρησε τότε ο κόσμος και αποφασίζει όταν πάλι ανέβει ο Νασρεντίν στον άμβωνα και ρωτήσει, άλλοι θα απαντήσουν ότι το γνωρίζουν και άλλοι ότι δεν το γνώριζαν. Έτσι, όταν ο Νασρεντίν κάποια άλλη μέρα ανέβηκε και πάλι στον άμβωνα, έκανε την ίδια ερώτηση:
- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;
Οι ακροατές απάντησαν άλλοι ότι γνώριζαν και άλλοι ότι δεν γνώριζαν. Ο Νασρεντίν τότε κατεβαίνει απ’ τον άμβωνα και λέει:
- Αυτοί που το κατάλαβαν, ας διδάξουν εκείνους που το αγνοούν!
Ο Νασρεντίν είχε χάσει το κλειδί του σπιτιού του. Πήγε κάτω από μια κολόνα που έφεγγε ένας φανός κι έψαχνε μέσα στη νύχτα, κάνοντας μεγάλη φασαρία. Μαζεύτηκε κόσμος κι όλοι ήθελαν να τον βοηθήσουν. Άρχισαν να ψάχνουν κι αυτοί μαζί του.
- Πες μου Χότζα, τον ρώτησε στο τέλος κάποιος, είσαι σίγουρος πως έχασες το κλειδί εδώ, σ’ αυτό το μέρος;
- Όχι, απάντησε ο Νασρεντίν, αλλά μόνο εδώ έχει φως. Εγώ θέλω πάντα να βλέπω τι κάνω.
Μια μέρα μερικοί πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να μοιράσουν καρύδια, που είχαν σε ένα σακί. Αλλά δεν συμφωνούσαν και ξέσπασε ανάμεσά τους μεγάλος καβγάς. Στο τέλος αποφάσισαν να πάνε στον Νασρεντίν Χότζα που είχε φήμη ανθρώπου δίκαιου, να κάνει αυτός τη μοιρασιά.
- Θέλετε να σας τα μοιράσω με τον τρόπο που μοιράζει τα πράγματα ο Θεός ή με τον τρόπο που τα μοιράζουν οι άνθρωποι;
- Με τον τρόπο που μοιράζει ο Θεός, ο Θεός!
Ο Νασρεντίν πήρε το μισό σακί, πάνω από διακόσια καρύδια, και τα έδωσε στον πρώτο. Στο δεύτερο έδωσε μόνο δύο καρύδια. Στον τρίτο έδωσε είκοσι.
Οι πιτσιρικάδες άρχισαν να φωνάζουν.
- Τι κάνεις εκεί πέρα; Εμείς θέλουμε να πάρει καθένας τα ίδια.
Αλλά ο Νασρεντίν δεν καταλάβαινε τίποτα.
- Μόνο οι αφελείς πιστεύουν σε τέτοιες ανοησίες. Ο Θεός μοιράζει τα πράγματα όπως εγώ σας μοιράζω τώρα τα καρύδια.
Ο Νασρεντίν έφερε στην αγορά τον γάιδαρό του και τον παρέδωσε στον κήρυκα. Ήρθε ένας αγοραστής και παρατηρεί τα δόντια του να καταλάβει την ηλικία του, αλλά ο γάιδαρος τον δάγκωσε. Ήρθε άλλος αγοραστής και σήκωσε την ουρά του. Αλλά και τούτον κλώτσησε. Τότε ο κήρυκας είπε στον Χότζα:
– Τούτον τον γάιδαρο κανείς δεν τον αγοράζει, διότι και εκείνον που περνά από εμπρός του τον δαγκώνει, και εκείνος που πηγαίνει από πίσω του τον κλωτσά.
- Και καλά έκανε, διότι εγώ δεν τον έφερα να τον πουλήσω, είπε ο Νασρεντίν, αλλά να μάθει ο κόσμος τι έχω τραβήξει απ΄ αυτόν έως τώρα!
Μία νύχτα ο Νασρεντίν είδε στον ύπνο του ότι του χάρισαν 9 γρόσια. Ενώ στον ύπνο του φιλονικεί και απαιτεί να συμπληρωθούν και γίνουν 10, ξύπνησε και βλέπει ότι δεν είχε τίποτα στα χέρια του. Αμέσως κλείνει τα μάτια του και απλώνει τα χέρια του λέγοντας:
- Δώσε μου και ας είναι εννέα γρόσια.
Ο Νασρεντίν ανοίγει στον κήπο του μια βαθιά τρύπα και μετά την γεμίζει με πέτρες. Ο γείτονας το βλέπει και του λέει ειρωνικά:
- Χότζα, καλά τις ξεφορτώθηκες τις πέτρες, αλλά το χώμα που έβγαλες που θα το βάλεις;
- Είναι απλό: Θα ανοίξω μια τρύπα και θα το ρίξω μέσα!
- Μπράβο! Αλλά δεν μου λες, το χώμα που θα βγάλεις από την δεύτερη τρύπα, πού θα το βάλεις; Θα ανοίξεις μήπως μια τρίτη;
- Κοίτα, μη μου ζαλίζεις τα αυτιά! Δεν προλαβαίνω να σού εξηγήσω το σχέδιό μου, με όλες του τις λεπτομέρειες!
Κάποτε που ο Νασρεντίν έκανε χρέη δικαστή, του έτυχε να δικάσει μια περίεργη υπόθεση απάτης.
- Ο κατηγορούμενος Χότζα μου, άρχισε να λέει ο μηνυτής, ήρθε μια μέρα και μου ζήτησε τον γάιδαρό μου για να μεταφέρει κάτι εμπορεύματα στην πόλη και να μου τον επιστρέψει την επόμενη μέρα. Κι επειδή ήταν φίλος και γείτονας του τον δάνεισα. Την άλλη μέρα το απόγευμα, έρχεται σπίτι μου χωρίς το γάιδαρό μου και μου λέει ότι τον δάγκωσε ένα φίδι και ψόφησε. Εντάξει, του λέω, αλλά πρέπει να μου τον πληρώσεις γιατί ψόφησε στα χέρια σου. Κι εκείνος μου απάντησε ότι δεν μου δίνει πεντάρα κι έφυγε. Δεν έχω δίκιο να ζητάω να μου τον πληρώσει;
- Δίκιο έχεις, απάντησε ο Νασρεντίν κι ύστερα γυρνώντας στον κατηγορούμενο τον ρώτησε:
- Τι έχεις να πεις εσύ γι’ αυτό που σε κατηγορεί;
- Εγώ Χότζα μου, επειδή αυτός ο άνθρωπος ήταν φίλος και γείτονάς μου, πήγα και του ζήτησα τον γάιδαρό του για να κουβαλήσω κάτι εμπορεύματα για πούλημα στην πόλη. Τη νύχτα, όμως, καθώς γυρίζαμε πίσω δάγκωσε το γάιδαρο του φίλου μου ένα φίδι κι εκείνος ψόφησε. Μόλις έφτασα το πρωί περπατώντας στο χωριό, πήγα κατ’ ευθείαν στο σπίτι τού φίλου μου, του είπα τι έγινε κι εκείνος μου ζήτησε να του δώσει λεφτά να πάρει καινούργιο. Αλλά αφού δεν έφταιγα εγώ και τον γάιδαρο θα μπορούσε να τον είχε δαγκώσει φίδι κι όταν τον είχε εκείνος, αρνήθηκα να του τον πληρώσω. Δίκιο δεν έχω;
- Κι εσύ δίκιο έχεις, απάντησε ο Νασρεντίν.
Και τότε φώναξε κάποιος από το ακροατήριο:
- Μα Χότζα μου, τι λες; Δεν μπορεί να έχουν και οι δύο δίκιο!
- Κι εσύ δίκιο έχεις, απάντησε ο Νασρεντίν.
- Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορώ να το απαντήσω με την επιστήμη μου, είπε ένας λόγιος στον Νασρεντίν.
- Κι όμως, πριν μια εβδομάδα ένας χωρικός μου έκανε μια ερώτηση που δεν κατόρθωσα να απαντήσω, είπε ο Νασρεντίν.
- Αν ήμουν εκεί θα του είχα απαντήσει, είπε ο λόγιος.
- Πολύ καλά λοιπόν. Με ρώτησε «Τι γυρεύεις στο σπίτι μου, τρεις η ώρα το πρωί;».
Η γυναίκα του Νασρεντίν Χότζα τού έλεγε πολύ άσχημα λόγια. Ήταν πολύ θυμωμένη, απότομη, επιθετική, βίαιη, έτοιμη να εκραγεί. Και ο Νασρεντίν απλώς καθόταν και άκουγε.
Τότε, ξαφνικά, εκείνη γύρισε προς το μέρος του και του είπε:
- Λοιπόν, πάλι διαφωνείς μαζί μου.
Ο Χότζας είπε:
- Μα, δεν είπα ούτε λέξη, της λέει ο Νασρεντίν.
- Το ξέρω, αλλά ακούς με μεγάλη επιθετικότητα, απάντησε η γυναίκα του.
Ένα βράδυ ο Νασρεντίν βημάτιζε νευρικά πάνω-κάτω, πάνω-κάτω στην κρεβατοκάμαρα και είχε σπάσει να νεύρα της γυναίκας του.
- Τι έχει; βρε άνθρωπέ μου και δεν κοιμάσαι;
- Να, χρωστάω στον Εβραίο απέναντι 1000 χρυσά γρόσια και δεν έχω αύριο να του τα δώσω.
- Ε και γι’ αυτό σκας; Κάτσε να δεις.
Πάει η γυναίκα του στο παράθυρο και φωνάζει του Εβραίου:
- Ε, γείτονα, τα 1000 χρυσά που σου χρωστάμε δεν τα έχουμε!
Ύστερα λέει στον άντρα της:
- Τώρα ησύχασες; Σβήσε το φως και κοιμήσου. Τώρα ο Εβραίος θα μείνει ξάγρυπνος!
Ένας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε σε ένα δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του, πήγε στον Χότζα και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να ανασάνει λίγο η ταλαιπωρημένη οικογένειά του.
- Αγαπητέ μου Χότζα, θέλουμε ένα πιο μεγάλο σπίτι, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε η γυναίκα μου και εγώ, τα τόσα μας παιδιά και συγγενείς όλοι μαζί σ΄ένα δωμάτιο, έκλαψε ο δύσμοιρος άνθρωπος.
Ο Νασρεντίν τον ρώτησε αν έχει ζώα στην αυλή του.
- Έχω, του απάντησε.
- Τότε απόψε βάλε και τις όρνιθες μαζί σας, τον συμβούλεψε ο Νασρεντίν.
Τις βάζει ο άνθρωπος και πάει το επόμενο πρωί στον Χότζα.
- Αγαπητέ μου Χότζα, είμαστε χειρότερα, σκάσαμε όλοι μαζί και με τα ζώα.
- Έχεις και άλλα ζώα; τον ρώτησε ο Νασρεντίν.
- Έχω, είπε ο άνθρωπος, σκύλο και γάτο.
- Απόψε βάλε και αυτά μαζί.
Τα βάζει ο καημένος και πάει ξανά το επόμενο πρωί για να κλάψει απαρηγόρητος.
Ο Νασρεντίν τον ρωτάει και πάλι:
- Μήπως έχεις και κανέναν γάιδαρο στην αυλή;
- Ναι, του απαντά ο άνθρωπος.
- Απόψε βάλε και αυτόν και έλα αύριο.
Την επομένη πάει απαρηγόρητος. Τότε ο Νασρεντίν του λέει:
- Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω και έλα αύριο.
Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει:
- Ευχαριστούμε Χότζα μου, είμαστε λίγο καλύτερα.
- Απόψε βγάλε λοιπόν και τις όρνιθες, αύριο το σκύλο και μεθαύριο τη γάτα.
Έτσι κάνει ο άνθρωπος και πάει χαζοχαρούμενος στον Χότζα και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει:
- Να ‘σαι καλά Χότζα μου, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ, πολύχρονος να ‘σαι!
Μια φορά ο Νασρεντίν πήγε στον μπακάλη και αγόρασε δυο αυγά αλλά ξέχασε να πάρει τα χρήματα από το σπίτι και ο μπακάλης τού έδωσε τ’ αυγά με την προϋπόθεση ότι θα τα πληρώσει την άλλη μέρα.
Την επόμενη μέρα ξέχασε να πάει τα χρήματα και τα πήγε μετά από 10 μέρες. Ο μπακάλης τότε του ζήτησε περισσότερα χρήματα. Ο Νασρεντίν ξαφνιάστηκε και είπε:
- Για δυο αυγά να σε πληρώσω τόσα πολλά λεφτά;
- Αν αυτά τα δυο αυγά τα κλωσούσε η κότα θα γινόντουσαν πουλιά, τα πουλιά θα γινόντουσαν κότες, οι κότες ξανά θα γεννούσαν άλλα πουλιά…
Θύμωσε ο Νασρεντίν κι έφυγε. Ο μπακάλης όμως δεν τον άφησε και του έκανε μήνυση. Όταν έφτασε η μέρα της δίκης, τον κάλεσαν να πάει στο δικαστήριο. Ο Νασρεντίν ήταν πολύ πονηρός κι άργησε να πάει. Όταν έφτασε καθυστερημένος ο πρόεδρος τον ρώτησε:
- Γιατί άργησες βρε Χότζα;
- Με συγχωρείς κύριε πρόεδρε για την καθυστέρηση. Έβραζα σιτάρι για το σπείρω αύριο.
- Τι κουταμάρες μας λες βρε Χότζα; Σπέρνεται το βρασμένο σιτάρι;
- Δε μου λες κύριε πρόεδρε, τα αυγά άμα τα βράσεις και τα φας γίνονται κότες; Γίνονται πουλιά; Γεννούνε;
Με την απάντηση αυτή ο πρόεδρος τον αθώωσε…
Βρήκαν τον Χότζα στην κοινοτική σιταποθήκη να χύνει στάρι από τα πιθάρια των γειτόνων του στο δικό του και τον πήγαν στα δικαστήρια.
- Είμαι ανόητος, δεν ξεχωρίζω το στάρι τους από το δικό μου, ισχυρίστηκε.
- Τότε γιατί δεν έχυσες καθόλου στάρι από τα δικά σου πιθάρια στα δικά τους; απάντησε ο δικαστής.
- Α! Μα ξεχωρίζω το στάρι μου από το δικό τους, δεν είμαι και τόσο ανόητος!
Μια μέρα ο Νασρεντίν πήγε σε τραπέζι γάμου. Επειδή τα φορέματα του ήταν παλιά, δεν τον περιποιήθηκαν. Ο Νασρεντίν τότε πηγαίνοντας στο σπίτι του και φορώντας μια γούνα του, επιστρέφει.
Ο νοικοκύρης προϋπάντησε τον Χότζα με πολλές φιλοφρονήσεις και τον βάζει στην τιμητική θέση του τραπεζιού λέγοντας:
- Ορίστε, ορίστε, Χότζα μου.
Και ο Νασρεντίν, πιάνοντας το μανίκι της γούνας, της λέει:
- Ορίστε, γούνα μου, ορίστε.
Οι παρευρισκόμενοι τότε τον ρώτησαν:
- Τι κάνεις εκεί;
Και ο Νασρεντίν απαντά:
- Αφού όλες οι φιλοφρονήσεις γίνονται για την γούνα, αυτή ας καθίσει και ας φάει.
Ο Νασρεντίν μια μέρα αγόρασε συκώτι και ενώ πήγαινε σπίτι του, τον συναντά κάποιος φίλος του και τον ρωτάν πως θα το ψήσει.
Ο Νασρεντίν είπε ότι θα το ψήσει όπως συνήθως όλος ο κόσμος το ψήνει.
- Α! Όχι, του λέει φίλος του. Υπάρχει και ένα άλλος τρόπος να το ψήσεις και τότε να δεις τι νόστιμο που θα γίνει.
Τότε ο Νασρεντίν είπε:
- Επειδή δεν μπορώ να κρατήσω στη μνήμη μου αυτό τον τρόπο, σε παρακαλώ να τον γράψεις σε ένα χαρτί, και διαβάζοντας, να το ψήσω.
Ο Νασρεντίν με εκείνη την όρεξη, ενώ έτρεχε στο σπίτι του, ένα γεράκι αρπάζει το συκώτι από τα χέρια του και πετάει ψιλά. Χωρίς να στενοχωρηθεί, δείχνοντας στο γεράκι την συνταγή του φίλου του είπε:
- Άδικα κοπιάζεις, δεν θα καταλάβεις τίποτα από το φαγητό. Μου πήρες το συκώτι αλλά όχι και την συνταγή!
Μια χειμωνιάτικη νύχτα, που ο Νασρεντίν κοιμότανε στο σπίτι του με τη γυναίκα του, ακούστηκε έξω στο δρόμο ένας γέρος καβγάς.
Ο Νασρεντίν, που είχε τη συνήθεια να χώνεται πάντα στις υποθέσεις των άλλων, για να βρίσκει την ευκαιρία να ξοδεύει το πνεύμα του, δεν άντεξε στον πειρασμό κι αποφάσισε να βγει στο δρόμο και να δει τι συμβαίνει. Στη βιασύνη του, έτσι γυμνός όπως ήταν, τυλίχτηκε με το πάπλωμα και βγήκε.
Αυτοί που είχανε στήσει τον καβγά, μόλις είδαν τον αγουροξυπνημένο Χότζα, σταμάτησαν τη συμπλοκή, ρίχτηκαν απάνω του, του άρπαξαν το πάπλωμα και εξαφανίστηκαν.
Το πάθημα του Χότζα ήταν απροσδόκητο. Ντροπιασμένος, γύρισε την κάμαρα του και μόλις πήγε να ξαναχωθεί στο κρεβάτι του, άκουσε αδυσώπητη την ερώτηση της γυναίκας του:
- Γιατί μάλωναν, Χότζα μου;
- Άστα γυναίκα. Ο καβγάς έγινε για το πάπλωμά μου!
Ο Νασρεντίν ξεκουραζόταν κάτω από μια καρυδιά. Μπροστά του ήταν ένα μποστάνι με καρπούζια. Κοίταζε ο Νασρεντίν τις καρπουζιές με τα λεπτά βλαστάρια και τα πελώρια καρπούζια, κοίταζε και την καρυδιά με τον χοντρό κορμό και τα μικρά καρύδια και μονολογούσε:
- Αχ, Αλλάχ, πώς τα ‘φτιαξες έτσι τα πράγματα; Ανάποδα τα ‘φτιαξες. Ένα τόσο δα βλασταράκι δίνει καρπό που δεν χωρά στην αγκαλιά και ένα τόσο χοντρό δέντρο φτιάχνει κάτι καρυδάκια μια σταλιά. Αν αυτό δεν είναι ανάποδο, τότε τι είναι;
Δεν προλαβαίνει να αποσώσει την κουβέντα του και ένα καρύδι πέφτει από ψηλά στο κεφάλι του.
- Ωχ! κάνει ο Χότζας και πετάγεται όρθιος.
Τρίβει το κεφάλι του, κοιτάζει το καρύδι που είχε πέσει χάμω, κοιτάζει και τα καρπούζια λίγο παρακάτω και λέει:
- Δόξα να ‘χει ο Αλλάχ! Ήξερε αυτός τι έκανε. Για φαντάσου να έσκαγε το καρπούζι στο κεφάλι μου!
Ο Νασρεντίν αφού αγόρασε λαχανικά στην αγορά, τα έβαλε στο δισάκι του. Ανεβαίνει στον γάιδαρό του για να επιστρέψει στο σπίτι του και πέρασε το δισάκι στο λαιμό του.
Στον δρόμο τον συνάντησε κάποιος και τον ρώτησε γιατί δεν βάζει το δισάκι στο γάιδαρο, αντί να το σηκώνει αυτός στους ώμους του.
- Για να μην κουράσω περισσότερο το δυστυχισμένο τούτο ζώο!
Μια μέρα οι γείτονες βλέπουν τον Χότζα να ρίχνει ψίχουλα στην αυλή του. Τον ρώτησαν λοιπόν:
- Τι κάνεις εκεί;
- Διώχνω τις τίγρεις.
- Μα γιατί; Τίγρεις δεν υπάρχουν εδώ!
Και ο Χότζας απαντά:
- Είδες τι αποτελεσματικό όπλο είναι να ρίχνεις ψίχουλα στην εξώπορτα; Διώχνει τις τίγρεις!
Έδωσε κάποιος ένα πουκάμισο στον Χότζα να το πουλήσει στην αγορά. Τούτο όμως ήταν κλεμμένο και το γνώριζε ο Νασρεντίν.
Εκεί στην αγορά και μέσα στο πλήθος κάποιος έκλεψε το πουκάμισο από τον Χότζα. Όταν επέστρεφε, τον ρώτησε εκείνος ο οποίος του είχε δώσει το πουκάμισο πόσο το πούλησε. Αυτός απάντησε:
- Μεγάλη απραξία υπάρχει σήμερα στην αγορά και γι΄ αυτό το πούλησα όσο ήταν η αξία του, δηλαδή όσο το αγόρασες.
Ένας φίλος του Χότζα ζήτησε δανεικά μερικά χρήματα και λίγη προθεσμία.
Και η απάντηση του Χότζα:
- Χρήματα δεν μπορώ να σου δώσω, αλλά επειδή είσαι φίλος μου, προθεσμία σου δίνω όσο θέλεις.
Ρώτησαν κάποτε τον Χότζα:
- Όταν γίνεται νέο φεγγάρι, τι το κάνουν το παλιό;
Κι απαντά ο Νασρεντίν:
- Το σπάζουν σε μικρά τεμάχια, και το κάνουν άστρα.
Μια νύχτα μάλωσε ο Νασρεντίν με την γυναίκα του η οποία οργισμένη που ήταν, δίνει μία κλωτσιά στον Χότζα και τον κατρακύλησε κάτω από την σκάλα. Οι γείτονες ακούγοντας τον θόρυβο αυτό, όταν ξημέρωσε, ρώτησαν τον Χότζα τι συνέβη. Αυτός απάντησε ότι μάλωσε με την γυναίκα του.
- Πολύ καλά, είπαν αυτοί, αλλά τόσος θόρυβος τι ήταν;
- Ενώ μαλώναμε με την γυναίκα μου, είπε, θύμωσε πολύ και με μια κλωτσιά κατρακύλησε το ράσο μου κάτω απ΄ την σκάλα.
Αλλά όταν τον παρατήρησαν ότι με το κατρακύλισμα του ράσου δεν ήταν δυνατόν να γίνει θόρυβος,
- Εεε… Δεν καταλάβατε ότι βρέθηκα και εγώ μέσα στο ράσο;
Μία μέρα μεταβαίνοντας ο Νασρεντίν σε λουτρό και βλέποντας ότι κανείς δεν υπήρχε, στενοχωρήθηκε και άρχισε να τραγουδά. Η φωνή του άρεσε και λέει στον εαυτόν του:
- Λοιπόν, τέτοια ωραία φωνή έχω εγώ;
Και αμέσως αφού βγήκε απ΄ το λουτρό ανεβαίνει κατ΄ ευθείαν στο μιναρέ και ενώ ήταν μεσημέρι αρχίζει να αναγγέλλει προσευχή. Κάποιος περαστικός ακούγοντας από τον μιναρέ να προσκαλεί ο Νασρεντίν τους πιστούς στην προσευχή, είπε:
- Ω αμαθέστατε και με τέτοια ελεεινή φωνή προσκαλείς τους πιστούς;
Ο Νασρεντίν αμέσως ανταποκρίνεται
- Ω άνθρωπε, του λέει, εάν βρισκόταν κανείς αγαθοεργός και έκτιζε και δω πάνω κανένα λουτρό, θα με απάλλασσε από αυτήν την ελεεινή φωνή.
Ρωτά κάποιος τον Νασρεντίν:
- Ποιά είναι η έννοια του πεπρωμένου, Χότζα μου;
- Εικασίες.
- Πως αυτό;
- Υποθέτετε πως τα πράγματα πρόκειται να πάνε καλά και δεν πηγαίνουν. Αυτό το λέτε κακή τύχη. Υποθέτετε ότι τα πράγματα πρόκειται να πάνε άσχημα και δεν πηγαίνουν. Αυτό το λέτε καλή τύχη. Υποθέτετε ότι κάποια συγκεκριμένα πράγματα πρόκειται να συμβούν ή να μην συμβούν. Και σας λείπει τόσο η διαίσθηση ώστε να μην γνωρίζετε τι πρόκειται να συμβεί. Υποθέτετε πως το μέλλον είναι άγνωστο. Όταν αιφνιδιάζεστε αυτό το ονομάζετε «Πεπρωμένο».
Ένας γείτονας ήθελε να δανειστεί το σχοινί του απλώματος των ρούχων.
- Λυπάμαι, είπε ο Νασρεντίν, αλλά το χρησιμοποιώ. Στεγνώνω το αλεύρι.
- Για το Θεό, πως μπορείς να στεγνώσεις αλεύρι πάνω στο σχοινί του απλώματος;
- Είναι λιγότερο δύσκολο απ’ ότι νομίζεις αν δε θες να το δανείσεις…
Το πλοίο φαινόταν έτοιμο να βυθιστεί και οι συνταξιδιώτες του Νασρεντίν που είχαν γελάσει με την προειδοποίηση του, ότι θα έπρεπε να ετοιμάσουν τις ψυχές τους για τον άλλο κόσμο, έπεσαν στα γόνατα και ζητούσαν βοήθεια. Στους θρήνους τους υπόσχονταν τι θα έκαναν αν σώζονταν.
- Σταθείτε φίλοι! φώναξε ο Νασρεντίν. Τι γενναιοδωρία κι αυτή για τα υλικά σας αγαθά! Αποφεύγετε να δεσμευτείτε όπως κάνατε μέχρι τώρα στη ζωή σας. Εμπιστευτείτε με. Νομίζω πως βλέπω ξηρά!
Ο Νασρεντίν έστειλε ένα παιδί να φέρει νερό από την πηγή.
- Πρόσεξε να μην σπάσεις το σταμνί! του φώναξε και έδωσε ένα σκαμπίλι στο παιδί.
Ένας περαστικός ρώτησε τον Νασρεντίν γιατί χτύπησε κάποιον που δεν έχει κάνει τίποτα.
- Μα άνθρωπέ μου, είπε ο Νασρεντίν, θα ήταν ανώφελο να τιμωρήσω το παιδί όταν θα είχε πια σπάσει το σταμνί, έτσι δεν είναι;
Ο Νασρεντίν έχασε τον γάιδαρό του και οι συχωριανοί του προσπαθούν να τον παρηγορήσουν.
- Μπορεί να έχασες τον γάιδαρό σου, Νασρεντίν, αλλά δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι περισσότερο απ’ όσο όταν έχασες την πρώτη σου γυναίκα.
- Αν θυμάστε, όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα, όλοι οι συγχωριανοί είπατε: Θα σου βρούμε κάποια άλλη. Μέχρι τώρα όμως, κανένας δεν προσφέρθηκε να αντικαταστήσει τον γάιδαρό μου!
Μια μέρα, ρώτησε τον Νασρεντίν ένας μαθητής του:
- Πες μου δάσκαλε: Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις τη δουλειά ενός αναζητητή της Αλήθειας;
Ο Νασρεντίν κοίταξε για λίγο σιωπηλός τον μαθητή του κι ύστερα χαμογέλασε πονηρά και του είπε:
- Σαν την ιστορία της κούκλας από αλάτι.
- Δηλαδή; ρώτησε ο μαθητής απογοητευμένος, νομίζοντας ότι ο δάσκαλός του τον κοροϊδεύει.
- Άκου την ιστορία, λοιπόν, είπε ο Νασρεντίν, όχι όμως με τ’ αυτιά σου, αλλά με την καρδιά σου.
Και να η ιστορία που είπε ο Μουλά Νασρεντίν στον μαθητή του:
«Μια κούκλα φτιαγμένη από αλάτι, ψάχνοντας να βρει την αλήθεια για το τι τέλος πάντων ήταν, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια στεριάς, μέχρι που έφτασε και σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Έμεινε ακίνητη κοιτάζοντας μαγεμένη εκείνη την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε και δεν ήξερε το όνομά της.
- Τι είσαι εσύ; ρώτησε η κούκλα από αλάτι τη θάλασσα.
- Έλα μέσα και δες μόνη σου, απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο καλοσύνης κι αγάπης.
Έτσι, η κούκλα από αλάτι προχώρησε, τσαλαβουτώντας στα νερά, προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε, τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο αυτό κομμάτι της και γίνει ένα με τη θάλασσα, η κούκλα από αλάτι πρόλαβε και φώναξε με θαυμασμό, μεθυσμένη από μια αλλόκοτη και πρωτόγνωρη χαρά
- Τώρα ξέρω τι είμαι!».
Μια μέρα, εκεί που περπατούσε ο Νασρεντίν σ’ ένα στενό, ένας μάστορας που έφτιαχνε τα κεραμίδια σε μια στέγη, γλίστρησε κι ήρθε και…«προσγειώθηκε» πάνω στο Χότζα! Ο μάστορας δεν έπαθε τίποτα, αλλά ο Νασρεντίν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σπασμένο σβέρκο!
- Και τι δίδαγμα βγάζεις απ’ αυτό που σου συνέβη; τον ρώτησε ένας φίλος του που πήγε να τον δει, κι ο Χότζας του απάντησε:
- Να μην το βάζεις κάτω πιστεύοντας στο αναπόφευκτο, ακόμα κι όταν μια αιτία κάνει το αποτέλεσμα να μοιάζει αναπόφευκτο. Απέφευγε θεωρητικές υποθέσεις, όπως, «όταν ένας άνθρωπος πέσει από μία στέγη, αναπόφευκτα θα σπάσει τον σβέρκο του», γιατί όπως έδειξε αυτό που μου συνέβη, ο μάστορας έπεσε από τη στέγη, αλλά το δικό μου σβέρκο έσπασε.
Μια καλοκαιριάτικη μέρα ο Νασρεντίν φόρτωσε το γαϊδούρι του με διάφορες πραμάτειες και ξεκίνησε πρωί πρωί από το χωριό του για να της πάει στην πόλη που είχε παζάρι και να τις πουλήσει. Στα μισά του δρόμου πείνασε και σκέφτηκε να φάει το μισό από το καρπούζι που είχε πάρει μαζί του για ώρα ανάγκης. Σταμάτησε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο, χώρισε με το μαχαίρι του το καρπούζι στα δύο κι ύστερα έκοψε την πρώτη φέτα. Την πιάνει με τα δυο του χέρια, της δίνει μια μεγάλη βαθιά δαγκωνιά και: «φτου..», έκανε με αηδία κι έφτυσε το καρπούζι στο χώμα, γιατί ήταν τελείως άγλυκο σαν αγγούρι! Ύστερα πήρε όλο το καρπούζι και με φοβερό θυμό το σήκωσε ψηλά και το πέταξε σε μια πέτρα, κάνοντάς το κομμάτια που σκόρπισαν γύρω από την πέτρα. Και σαν μην έφτανε αυτό, πήγε πάνω από τα κομμάτια του καρπουζιού και τα κατούρησε. Έτσι, αφού ξεθύμανε, καβάλησε το γαϊδούρι του και πήγε στο παζάρι, στην πόλη. Η μέρα του πήγε πολύ καλά αφού πούλησε όλη του την πραμάτεια και κατά το μεσημεράκι καβάλησε το γαϊδούρι του και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Την ώρα του καταμεσήμερου κι ενώ ο καλοκαιριάτικος ήλιος έκαιγε βασανιστικά, βρέθηκε να περνάει δίπλα από το δέντρο όπου το πρωί είχε κομματιάσει το άνοστο καρπούζι. Ένοιωθε τρομερή δίψα. Σταμάτησε το γαϊδούρι δίπλα στο δέντρο, και κοίταξε το κομματισμένο καρπούζι που ήταν ακόμα εκεί κάτω από τη σκιά του. Ξεκαβάλησε και πλησίασε τα κομμάτια του καρπουζιού. Γονάτισε, διάλεξε ένα κομμάτι καρπουζιού που ήταν κάπως μακριά από την πέτρα και στριφογυρίζοντας το στο χέρι του ψιθύρισε, «αυτό δεν το έχω κατουρήσει» και το έφαγε. Ύστερα βρήκε ένα άλλο, «ούτε κι αυτό το έχω κατουρήσει» είπε και το έφαγε. Ύστερα πήρε άλλο ένα, έπειτα κι άλλο ένα και ψιθυρίζοντας πάντα, «αυτό δεν το έχω κατουρήσει», έφαγε όλο το κομματιασμένο και κατουρημένο καρπούζι, και ξεδιψασμένος ανέβηκε στο γαϊδούρι του και γύρισε ευχαριστημένος στο χωριό του.
Μια μέρα ο Νασρεντίν, έπιασε με τις ξόβεργές που είχε βάλει στο φράχτη του ένα καλοθρεμμένο σπουργίτι και σκεφτόταν πώς θα το μαγειρέψει για να το φάει. Όμως το σπουργίτι τού μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε:
- Ούτε καν να το σκεφτείς να με φας!
Ο Νασρεντίν τα ‘χασε που ένα σπουργίτι μπορούσε να μιλάει και του το είπε.
- Δεν είμαι απλό σπουργίτι, του είπε τότε εκείνο. Είμαι δάσκαλος, Χότζας δηλαδή, ανάμεσα στα πουλιά κι αν με αφήσεις ελεύθερο θα σου δώσω τρεις πολύτιμες συμβουλές.
Ο Νασρεντίν σκέφτηκε ότι δεν συναντά κανείς πουλιά που μπορούν να μιλάνε κάθε μέρα με ανθρώπινη φωνή και ότι σίγουρα αυτό το σπουργίτι θα πρέπει να ξέρει πολλά. Κι έτσι, του υποσχέθηκε να το αφήσει ελεύθερο αν του δώσει τις τρεις συμβουλές που του υποσχέθηκε.
- Εντάξει, είπε το σπουργίτι. Πρώτη συμβουλή: Μην πιστεύεις ποτέ τις ανοησίες που σου λέει οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν έχει φήμη, κύρος, δύναμη, πλούτη ή εξουσία. Αν κάποιος, λοιπόν, σου πει μια ανοησία, μην τον πιστέψεις.
- Σύμφωνοι, είπε ο Νασρεντίν και το σπουργίτι συνέχισε:
- Δεύτερη συμβουλή: Ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα, γιατί θα αποτύχεις. Να έχεις πάντα επίγνωση μέχρι πού μπορείς να φτάσεις.
- Πολύ ωραία, είπε ο Νασρεντίν και το σπουργίτι συνέχισε:
- Τρίτη συμβουλή: Αν κάνεις κάτι που είναι σωστό, μην το μετανιώσεις ποτέ.
Κι έτσι ο Νασρεντίν άφησε το σπουργίτι χαρούμενος, επειδή σκεφτόταν ότι αυτές ήταν πράγματι τρεις σοφές συμβουλές και ότι θα μπορούσε να τις πει στους μαθητές του. Αποφάσισε, μάλιστα, να τις γράψει και στον τοίχο του σπιτιού του για να τις θυμάται πάντα. Όμως το σπουργίτι πήγε και κάθισε ψηλά στο κλαδί ενός δέντρου πάνω από τον Χότζα και άρχισε να γελάει κοροϊδευτικά.
- Τι συμβαίνει; το ρώτησε ο Νασρεντίν.
- Έχω μέσα στο στομάχι μου ένα πολύτιμο διαμάντι. Αν με είχες σκοτώσει για να με φας, τώρα το διαμάντι θα ήταν δικό σου! Χα, χα, χα!
Ο Νασρεντίν θύμωσε πολύ και μετάνιωσε που άφησε το σπουργίτι να του φύγει. Αμέσως άρχισε να σκαρφαλώσει στο δέντρο για να το πιάσει. Ήταν όμως πια γέρος και το σπουργίτι ήταν πολύ γρήγορο. Κάθε φορά που το πλησίαζε εκείνο πέταγε όλο και πιο ψηλά. Στο τέλος, έφτασαν και οι δύο στην κορυφή του δέντρου, οπότε το σπουργίτι πέταξε μακριά και ο Νασρεντίν κατάκοπος, δεν μπόρεσε να κρατηθεί γερά κι έπεσε κάτω και τσακίστηκε. Ενώ βογκούσε από τους πόνους στο έδαφος, τον πλησίασε το σπουργίτι και πετώντας πάνω από το κεφάλι του, του είπε:
- Γιατί πίστεψες την ανοησία που σου είπα, ότι έχω ένα διαμάντι στο στομάχι μου; Και δεν έφτανε αυτό, αλλά μετάνιωσες που με άφησες ελεύθερο, ενώ είχες κάνει κάτι σωστό. Και τέλος προσπάθησες να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα: Γέρος άνθρωπος να σκαρφαλώσεις στο δέντρο. Πριν περάσει λίγη ώρα από τη στιγμή που στις είπα, δεν ακολούθησες καμία από τις τρεις συμβουλές μου.
- Μμμμ… βόγκηξε ο Νασρεντίν, καθώς το σοφό σπουργίτι πέταξε μακριά.
Έλεγε μια φορά ο Νασρεντίν σε έναν μαθητή του:
- Ποτέ μη δίνεις κάτι που σου ζήτησαν, αν δεν περάσει τουλάχιστον μια μέρα.
- Και γιατί να μην το δίνεις Νασρεντίν, τον ρώτησε κάποιος.
Και ο Νασρεντίν συνέχισε:
- Γιατί η ζωή, μάς έχει δείξει ότι εκτιμούν κάτι που τους δίνεις, μόνο όταν έχουν αναγκαστικά το χρόνο να αμφιβάλλουν αν θα τους το δώσεις τελικά ή όχι.
Αργά ένα μεσημέρι, τρομερά πεινασμένος ο Νασρεντίν, πάει σ’ ένα εστιατόριο, παραγγέλνει το φαγητό και μόλις του το φέρνουνε αρχίζει να τρώει λαίμαργα και με τα δυο του χέρια, χωρίς να χρησιμοποιεί πιρούνι και μαχαίρι.
Ένας γνωστός του που καθόταν στο διπλανό τραπέζι, τον ρωτάει:
- Γιατί τρως με τα δυο σου χέρια Χότζα μου;
- Γιατί δεν έχω τρία, απαντάει εκείνος.
Ρωτάει κάποιος τον Νασρεντίν:
- Γιατί Χότζα μου, σε κάθε ερώτηση που σου κάνουν, απαντάς με μια άλλη ερώτηση;
- Έτσι κάνω;
Στη μεγάλη αίθουσα του δημαρχείου της πόλης όπου ζούσε ο Νασρεντίν, ήρθε να δώσει ομιλία ένας διάσημος σοφός. Όλη η πόλη είχε μαζευτεί εκεί για να ακούσει τον λόγο του σοφού και βέβαια κι ο Νασρεντίν, που κάθισε στην πρώτη σειρά. Η ομιλία άρχισε και πολύ γρήγορα ο Νασρεντίν βαρέθηκε με τις κοινοτυπίες που άκουγε. Κάποια στιγμή, ο σοφός ομιλητής είπε:
- Τι παράξενοι κι αχάριστοι που είναι οι άνθρωποι! Ποτέ τους δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα! Το χειμώνα παραπονιούνται ότι παρακάνει κρύο, ενώ το καλοκαίρι παραπονιούνται ότι παρακάνει ζέστη.
Οι ακροατές της ομιλίας κούνησαν βαθυστόχαστα το κεφάλι τους, γιατί πίστευαν ότι κάνοντάς το αυτό, συμμετείχαν στην ουσία της σοφίας του ομιλητή.
Ο Νασρεντίν χωρίς να βγει εντελώς από την αφηρημάδα του, σήκωσε τα μάτια του προς τον σοφό ομιλητή και του είπε:
- Δεν έχεις προσέξει ότι για την άνοιξη, δεν παραπονιέται κανένας;
Κάποτε κάλεσε τον Χότζα -μαζί με άλλους αξιωματούχους- ένας πάμπλουτος Άγγλος γαιοκτήμονας, στο εξοχικό του, σε ένα τεράστιο αγρόκτημα.
Όταν όλοι οι καλεσμένοι μαζεύτηκαν στον κήπο κι έπιναν το αναψυκτικό τους, ήρθε η ώρα της ιππασίας και ο οικοδεσπότης διέταξε κι έφεραν κάμποσα άλογα μπροστά στους φιλοξενούμενους ώστε ο καθένας να διαλέξει όποιο ήθελε. Τα άλογα μπήκαν στη σειρά κι άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά στους καλεσμένους, ενώ ο σταβλάρχης του οικοδεσπότη ανάγγελλε τα άλογα ένα ένα:
- Σ’ αυτό το άλογο έχει ανέβει ο πρίγκιπας τάδε, μ’ αυτό το άλογο έχει κάνει ιππασία η κόμισσα δείνα, αυτό το άλογο είχε στην πλάτη του τον δούκα του Μπλάνκσαϊρ… και λοιπά.
Ο Νασρεντίν, όμως, που δεν «μάσαγε» από τέτοια, είπε με ένα αυστηρό και απαιτητικό ύφος:
- Φέρτε μου, παρακαλώ, ένα άλογο που να μην το έχει καβαλήσει ποτέ κανένας.
Κάποτε, ο Νασρεντίν σταμάτησε περνώντας από μια πλατεία όπου είχε μαζευτεί κόσμος κι άκουγε ένα σοφό δάσκαλο που έκανε κήρυγμα.
- Τι είναι η ζωή και τι είναι ο θάνατος; Από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε, βροντοφώναξε ο δάσκαλος.
- Δεν ξέρω, απάντησε αυθόρμητα ο Νασρεντίν, αλλά θα πρέπει και το «έλα» και το «πήγαινε» να είναι πολύ τρομερό.
- Γιατί το λες αυτό, Χότζα; τον ρώτησε ο πλαϊνός του.
- Επειδή με την απλή παρατήρηση, έχω δει ότι ερχόμαστε στη ζωή με το ζόρι και κλαίγοντας, και ότι όταν φεύγουμε από τη ζωή το κάνουμε επίσης με το ζόρι και κλαίγοντας.
Μια φορά, ένας συγγενής του Νασρεντίν που είχε πάει κυνήγι, ήρθε το βράδυ για να τον δει Χότζα και του έφερε ως δώρο μια μικρή πάπια. Χαρούμενος ο Νασρεντίν έβαλε να μαγειρέψει αμέσως μια υπέροχη σούπα πάπιας και κράτησε και τον επισκέπτη του να φάει μαζί τους. Σε λίγο, όμως, η μυρωδιά που έβγαινε από το σπίτι, έφερε κι άλλο επισκέπτη που είπε ότι είναι φίλος του συγγενή του που έφερε την πάπια και κάθισε στο τραπέζι. Τι να κάνει ο Νασρεντίν, αραίωσε λίγο τη σούπα για να φτάσει και του έβαλε κι εκείνου ένα πιάτο. Μετά από λίγο ήρθε κι άλλος ένας που είπε ότι είναι φίλος του φίλου του συγγενή που έφερε την πάπια και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι και σερβιρίστηκε κι αυτός σούπα, αφού ο Νασρεντίν την αραίωσε και πάλι. Στο τέλος, αφού ήρθαν κι άλλοι, και κάθε φορά αραίωνε τη σούπα ο Νασρεντίν, άρχισε πια να εκνευρίζεται όταν ήρθε κι άλλος ένας που είπε:
- Είμαι ο φίλος, του φίλου, που έχει φίλο τον φίλο τού συγγενή σου που έφερε την πάπια και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι για φαγητό.
Κάθισε όπως κι οι υπόλοιποι περιμένοντας τη σούπα του, κι ο Νασρεντίν του έφερε σε λίγο ένα πιάτο με ζεστό νερό.
- Τι είναι αυτό, ρώτησε ο τελευταίος επισκέπτης.
Κι ο Νασρεντίν του απάντησε:
- Είναι η σούπα της σούπας, από τη σούπα της σούπας από την πάπια, που έφερε ο συγγενής μου.
Μια μέρα ο Νασρεντίν, που είχε ξεμείνει εντελώς από λεφτά, αποφάσισε να πάει στον πιο πλούσιο του χωριού του και να του ζητήσει δανεικά. Μια και δυο πάει στο σπίτι του πλούσιου και μόλις κάθονται στο σαλόνι του λέει χωρίς περιστροφές:
- Μου δίνεις μερικά χρήματα που χρειάζομαι;
- Τι τα χρειάζεσαι; τον ρωτάει ο πλούσιος.
- Για να αγοράσω έναν ελέφαντα, απαντάει ο Νασρεντίν.
- Αν δεν έχεις χρήματα, δεν θα μπορέσεις μετά να συντηρήσεις κοτζάμ ελέφαντα, του είπε σοβαρά ο πλούσιος, κι ο Νασρεντίν του απάντησε αμέσως εξίσου σοβαρά και κοφτά:
- Εγώ ήρθα εδώ για να σου ζητήσω λεφτά, όχι συμβουλές!
Κάποτε, ένας νεαρός, θέλοντας να ανακαλύψει τι είναι «Αλήθεια», αποφάσισε ν’ αφήσει το σπίτι του και να πάει να ζήσει πλάι σ’ ένα σεβάσμιο δάσκαλο, που δεν ήταν άλλος από τον Χότζα και που τότε ζούσε στις όχθες ενός ποταμού. Μια και δυο, πάει στο σπίτι του Χότζα.
- Σε παρακαλώ, δάσκαλε, του λέει, επίτρεψέ μου να μείνω μαζί σου και να σε υπηρετώ για να μου διδάξεις τι είναι Αλήθεια.
Ο Νασρεντίν, που ήταν τότε άρρωστη η γυναίκα του, δέχτηκε την προσφορά. Έτσι ο νεαρός ανέλαβε να πλένει τα ρούχα του Χότζα, να μαγειρεύει γι’ αυτόν, και να κάνει ό,τι άλλο του ζητούσε. Μετά από λίγο καιρό, η γυναίκα τού Χότζα έγινε καλά, αλλά επειδή της καλάρεσε να έχει υπηρέτη κι ο νεαρός δεν ήθελε να φύγει δεν είπε κανείς τίποτα κι όλα έμειναν όπως ήταν.
Ύστερα από πέντε χρόνια, όμως, ο νεαρός λέει στο Χότζα:
- Πέρασα πέντε χρόνια μαζί σου Χότζα μου και ακόμη δεν ξέρω τι είναι η Αλήθεια. Δεν έμαθα τίποτα! Αν δεν σε πειράζει, θα φύγω για να βρω κάποιον άλλον δάσκαλο, απ’ τον οποίο θα μπορέσω ίσως να μάθω περισσότερα πράγματα.
- Δεν με πειράζει καθόλου παιδί μου, είσαι ελεύθερος να φύγεις, απαντά ο Νασρεντίν κάνοντας νόημα στη γυναίκα του να μην πει λέξη γιατί την είδε ότι ετοιμαζόταν να κρατήσει τον νεαρό.
Έτσι ο νεαρός άρχισε να γυρνάει από ‘δω κι από κει αναζητώντας δάσκαλο. Τι Ινδίες πήγε, τι Αίγυπτο πήγε, τι Κίνα πήγε, και που δεν πήγε αναζητώντας φωτισμένους δασκάλους. Και το τι τηλεπαθητικά, τηλεκινητικά και γενικώς μεταφυσικά και παραψυχολογικά μυστικά έμαθε, δεν λέγεται! Αφού στο τέλος πια, ξέχασε και ότι εκείνο που αναζητούσε ήταν η Αλήθεια. Κι όταν πια πέρασαν άλλα πέντε χρόνια, θυμήθηκε τον πρώτο του δάσκαλο τον Χότζα κι αποφάσισε να πάει να τον επισκεφτεί, για να τον εντυπωσιάσει.
- Τι έμαθες λοιπόν; τον ρωτάει ο Νασρεντίν μόλις κάτσανε να πιούνε τσάι.
Και ο πρώην μαθητής του άρχισε να τού λέει ότι μπορεί να διαβάζει τη σκέψη, ότι μπορεί να λυγίζει κουτάλια, να περπατάει πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να σηκώνεται από το έδαφος και να αιωρείται στον αέρα, κι ένα σωρό άλλα.
- Αυτά είναι όλα κι όλα; ρώτησε ο Νασρεντίν τον νεαρό μόλις σταμάτησε.
Τότε ο νεαρός του λέει με φοβερή υπερηφάνεια δείχνοντας το ποτάμι που κυλούσε ήσυχα δίπλα τους:
- Και μπορώ να περπατήσω πάνω στο νερό και να πάω περπατώντας στην απέναντι όχθη.
- Καλά, του λέει έκπληκτος ο Νασρεντίν, και σου πήρε πέντε χρόνια για να μάθεις κάτι τέτοιο; Θα μπορούσες να πάρεις τη βάρκα που είναι εκεί, και να σε πάει απέναντι σε πέντε λεπτά!
Ένας θεοφοβούμενος γείτονας του Νασρεντίν, κάθε τόσο και με κάθε ευκαιρία, έστρεφε τας μάτια του στον ουρανό κι έλεγε μ’ ένα γλυκανάλατο ύφος:
- Ας γίνει το θέλημα του Θεού.
Ώσπου μια μέρα ο Νασρεντίν, δεν άντεξε και του λέει:
- Το θέλημα του Θεού γίνεται έτσι κι αλλιώς πάντα, οπότε τσάμπα το λες και το ξαναλές.
- Και πώς είσαι τόσο σίγουρος γι’ αυτό Χότζα μου; ρωτάει ο γείτονας, πώς μπορείς να τ’ αποδείξεις;
- Πολύ απλό, απαντάει ο Νασρεντίν: Αν δεν γινόταν πάντα το δικό του θέλημα, δεν θα είχε γίνει τόσο χρόνια, κάποτε και το δικό μου;
Κάποτε επισκέφτηκαν τον Νασρεντίν μερικοί μαθητές του και του ζήτησαν να τους μιλήσει για όποιο φιλοσοφικό θέμα ήθελε εκείνος.
- Βεβαίως, απάντησε πρόθυμα αυτός. Ας πάμε στην αίθουσα διαλέξεων του δημαρχείου.
Επειδή, όμως, ήταν κάπως μακριά, ο Νασρεντίν σαμάρωσε το γάιδαρό του και ζήτησε από τους μαθητές του να τον ακολουθήσουν. Εκείνοι μπήκαν στη σειρά πίσω από το γάιδαρο και με μεγάλη τους έκπληξη είδαν τον Νασρεντίν να καβαλάει το γάιδαρο ανάποδα και να ξεκινάει κοιτάζοντάς τους χαμογελώντας. Στην αρχή οι νεαροί τα έχασαν και δεν καταλάβαιναν γιατί ο Νασρεντίν προχωρούσε καβάλα ανάποδα στο γαϊδούρι του. Πήγαν να του πουν ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό, αλλά θυμήθηκαν ότι δεν έπρεπε να αμφισβητούν καμιά από τις πράξεις του διδασκάλου κι έτσι δεν άνοιξαν το στόμα τους. Καθώς όμως περνώντας από τα σοκάκια οι διάφοροι περαστικοί τούς κορόιδευαν που ακολουθούσαν κάποιον που καθόταν ανάποδα στο γαϊδούρι του, άρχισαν να δυσφορούν φανερά.
Ο Νασρεντίν που κατάλαβε τι συνέβαινε σταμάτησε και τους κοίταξε ερωτηματικά. Τότε, ο πιο θαρραλέος από τους μαθητές τον πλησίασε και τον ρώτησε:
- Δάσκαλε, δεν καταλαβαίνουμε γιατί έχεις καβαλήσει τον γάιδαρο ανάποδα, με το πρόσωπό σου προς την ουρά του!
- Είναι πολύ απλό, απάντησε ο Νασρεντίν. Αν σας έβαζα να περπατάτε μπροστά από μένα για να σας βλέπω, θα ήταν ασέβεια από μέρους σας να έχετε γυρισμένη την πλάτη στον δάσκαλό σας. Κι αν ερχόσαστε πίσω μου ακολουθώντας με κι εγώ είχα γυρισμένη την πλάτη μου σ’ εσάς, τότε θα ήταν ασέβεια από μέρους μου να έχω γυρισμένη την πλάτη μου στους μαθητές μου. Έτσι αυτό που έκανα ήταν η μόνη κατάλληλη λύση. Και πίσω μου ερχόσαστε, και δεν σας έχω γυρισμένη την πλάτη μου.
Ένας γείτονας του Χότζα, πάει μέχρι την πόρτα της αυλής του και του φωνάζει:
- Νασρεντίν, θα μου δανείσεις τον γάιδαρό σου για σήμερα, γιατί θέλω να μεταφέρω μερικά πράγματα;
Ο Νασρεντίν που δεν ήθελε να δώσει τον γάιδαρό του, αλλά δεν ήθελε να φανεί και αγενής, αποφάσισε να πει ψέματα:
- Πολύ ευχαρίστως, αλλά τον έχω ήδη δανείσει για σήμερα δε κάποιον άλλον.
Ξαφνικά τότε, ο γάιδαρος που βρίσκονταν στον σταύλο, αρχίζει και γκαρίζει. Με το που τον ακούει ο γείτονας εξανέστη:
- Μου λες ψέματα! Είναι στον σταύλο σου!
Κι ο Νασρεντίν απαντά δήθεν θιγμένος:
- Τι εννοείς; Ποιον θα πιστέψεις τώρα; Έναν γάιδαρο ή τον Χότζα;
Μερικά παιδιά, βλέποντας τον Νασρεντίν να έρχεται από τ’ αμπέλι του έχοντας φορτωμένο τον γάιδαρό του με δυο μεγάλα κοφίνια σταφύλια, έτρεξαν κοντά του και του ζήτησαν να τους δώσει μερικά. Ο Νασρεντίν έκοψε τότε μερικά τσαμπιά και τους τα έδωσε. τα παιδιά όμως του παραπονέθηκαν ότι ήταν λίγα:
- Έχεις τόσα πολλά κι εμάς μας έδωσες τόσα λίγα…
- Παιδιά μου, απαντά ο Νασρεντίν, είτε ένα κοφίνι έχετε, είτε ένα τσαμπί, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Την ίδια γεύση έχουν.
Κάποτε ο Νασρεντίν έχτισε έναν φούρνο. Ο γείτονάς του, όμως, του είπε πως την πόρτα του φούρνου θα χτυπούσε το μπουγάζι από το απέναντι στενό και δεν θα ήταν εύκολο το άναμμα. Ο Νασρεντίν γκρέμισε τον φούρνο κι άλλαξε κατεύθυνση. Άλλος περαστικός, πάλι, είχε διαφορετική γνώμη. Κι έπειτα άλλος κι άλλος. Ο Νασρεντίν έχτιζε και γκρέμιζε χωρίς να βρίσκει άκρη. Τελικά, βρήκε τρόπο να δέχεται, χωρίς να παιδεύεται, όλες τις υποδείξεις. Έστησε το φούρνο του πάνω σ’ ένα κάρο! Και κάθε φορά που του έλεγαν ν’ αλλάξει κατεύθυνση, γύριζε το κάρο…
Μια μέρα ο Νασρεντίν ανέβηκε στο γαϊδουράκι του, το φόρτωσε άχυρο, και ξεκίνησε για την κοντινότερη πόλη. Για να πάει στην κοντινότερη πόλη, όμως, έπρεπε να περάσει τα σύνορα της χώρας του. Φτάνει, λοιπόν, στο φυλάκιο ελέγχου, όπου -για τυπικούς καθαρά λόγους, ο άνθρωπος ήταν χότζας, φαινόταν- τον ρωτά ο υπάλληλος τι δουλειά κάνει.
- Λαθρέμπορος, του απαντά ο Νασρεντίν.
Φωνάζει, λοιπόν ο εν λόγω υπάλληλος τους συναδέλφους του να ψάξουν το γάιδαρο και το άχυρο. Δε βρίσκουν τίποτα, και τον αφήνουν να περάσει. Η ιστορία αυτή συνεχίζεται για κάποιους μήνες -οι υπάλληλοι φωνάζουν ενισχύσεις, καίνε το άχυρο, το σκορπάνε, το βάζουν μέσα σε νερό, αλλά τίποτα. Ο Νασρεντίν φυσικά επιμένει ότι είναι -τι άλλο; λαθρέμπορος- και συνεχίζει τα ταξίδια του στη γειτονική πόλη με το γάιδαρό του. Χρόνια αργότερα σε κάποια άλλη πόλη, ο Νασρεντίν συναντά τυχαία έναν από τους υπαλλήλους εκείνους που έβλεπε στα σύνορα τότε. Ανταλλάσσουν χαιρετισμούς, χαρούμενοι και οι δύο, και ο πρώην υπάλληλος των συνόρων τον ρωτά:
- Καλά, βρε Νασρεντίν, τώρα που έχουν περάσει τόσα χρόνια, θα μου πεις επιτέλους τι ήταν αυτό που λαθρεμπορευόσουν τότε;
- Γαϊδούρια, του απάντησε ο Νασρεντίν.
Ο Νασρεντίν είχε έναν γείτονα όχι και πολύ τίμιο κι ήθελε να του δώσει ένα καλό μαθηματάκι. Μια μέρα, λοιπόν, πήγε και του γύρεψε δανεικό ένα μεγάλο τέντζερη που είχε. Ο γείτονας του τον έδωσε. Δυο μέρες μετά ο Νασρεντίν έβαλε μες τον τέντζερη ένα μικρότερο και τον επέστρεψε στο νόμιμο κάτοχό του. Ο γείτονας ρώτησε για ποιο λόγο είχε βάλει μέσα στο μεγάλο τέντζερη ένα μικρότερο και ο Νασρεντίν απάντησε ότι ο τέντζερης είχε γεννήσει ένα παιδάκι το οποίο κατά το νόμο έπρεπε να δοθεί στο κάτοχο του τέντζερη. Ο γείτονας πήρε τα δύο μαγειρικά σκεύη και μπήκε σπίτι του. Μετά από λίγες μέρες ο Νασρεντίν του ξαναγύρεψε το τέντζερη κι αυτός δεν έφερε καμιά αντίρρηση ελπίζοντας και πάλι σε γεννητούρια. Πέρασαν μέρες και ο Νασρεντίν δεν επέστρεφε τον τέντζερη. Κάποια στιγμή ο γείτονας αποφάσισε να πάει να του τον ζητήσει.
- Αχ, του απάντησε ο Νασρεντίν με πολύ λυπημένη έκφραση, δεν ήξερα πώς να σας το πω. Δεχτείτε τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια. Ο τέντζερής σας πέθανε.
- Πέθανε ο τέντζερης; Τι ανοησία είναι πάλι αυτή; Ποιος άκουσε ποτέ ένα τέντζερη να πεθαίνει;
- Μην είσθε δύσπιστος αγά μου, είπε ο Νασρεντίν, πού βλέπετε το παράξενο να πεθαίνει ένας τέντζερης ο οποίος ήταν ικανός να φέρει στον κόσμο ένα παιδί;
Μια μέρα ο Νασρεντίν επισκεύαζε τα κεραμίδια στη στέγη του σπιτιού του. Ενώ εργαζόταν στην οροφή, ένας ξένος χτύπησε την πόρτα.
- Τι θέλεις; του φώναξε ο Νασρεντίν από την στέγη.
- Έλα κάτω και θα σου πω, απάντησε ξένος.
Ο Νασρεντίν απρόθυμα και αργά αργά κατέβηκε για να μιλήσει με τον ξένο.
- Λοιπόν! Ποιο είναι αυτό το σημαντικό πράγμα που θέλεις να μου πεις;
- Θα μπορούσες να δώσεις λίγα χρήματα σε έναν φτωχό γέρο όπως εγώ;
Τότε ο Νασρεντίν άρχισε να ανεβαίνει και πάλι στην στέγη, λέγοντας στον ξένο:
- Έλα μαζί μου μέχρι την οροφή και θα σου πω.
Αφού ανέβηκαν και οι δυο στην στέγη, τότε γυρνάει ο Νασρεντίν και λέει στον ζητιάνο:
- Η απάντηση είναι όχι!
Σε μια συγκέντρωση, στην οποία ήταν παρών και ο Νασρεντίν, οι άνθρωποι συζητούσαν για τα πλεονεκτήματα της κάθε ηλικίας. Στο τέλος όλοι συμφώνησαν πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, χάνει τις δυνάμεις που είχε σε μικρότερη ηλικία. Ο Νασρεντίν όμως διαφώνησε:
- Δεν συμφωνώ μ’ αυτό. Εγώ τουλάχιστον έχω τις ίδιες δυνάμεις που είχα και νέος.
- Δηλαδή; Τι εννοείς; τον ρώτησε κάποιος.
- Στην αυλή μου, απάντησε ο Νασρεντίν, υπάρχει μια τεράστια πέτρα. Όταν ήμουν νέος και προσπαθούσα να την σηκώσω, δεν τα κατάφερα. Το ίδιο και τώρα που είμαι γέρος.
Μια μέρα, πήγε στον Νασρεντίν κάποιος αγράμματος για να του διαβάσει ένα γράμμα που είχε λάβει. Ο Νασρεντίν αφού πήρε την επιστολή, την εξέτασε και προσπάθησε να την διαβάσει. Δεν μπορούσε να βγάλει όμως ούτε μία λέξη. Οπότε λέει στον αγράμματο κάτοχο της επιστολής:
- Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν μπορώ να το διαβάσω.
- Ντροπή σου Χότζα! κρίμα στο τουρμπάνι που φοράς (δείγμα μόρφωσης).
Τότε ο Νασρεντίν έβγαλε το τουρμπάνι από το κεφάλι του και το φόρεσε στο κεφάλι του αγράμματου, λέγοντάς του:
- Τώρα φοράς εσύ το τουρμπάνι. Αν αυτό σου δίνει γνώση, τότε διάβασε μόνος σου το γράμμα!
Μια μέρα, ένας φημισμένος φιλόσοφος και ηθικολόγος, έφτασε στο χωριό του Νασρεντίν. Όταν ρώτησε τον Χότζα που θα μπορούσε να φάει, ο Νασρεντίν του συνέστησε ένα κοντινό εστιατόριο. Ο φιλόσοφος, έχοντας και όρεξη για συζήτηση, προσκάλεσε τον Νασρεντίν να τον ακολουθήσει και να φάνε μαζί. Αυτός μάλλον απρόθυμα, πήγε μαζί του. Όταν έφτασαν, ο φιλόσοφος ρώτησε τον σερβιτόρο τι καλό είχε για εκείνη την ημέρα.
- Ψάρι! Φρέσκο ψάρι, απάντησε ο σερβιτόρος.
- Φέρε μας δύο, είπε ο φιλόσοφος.
Λίγη ώρα αργότερα, τα ψάρια ήταν έτοιμα μέσα σε μια μεγάλη πιατέλα που έφερε ο σερβιτόρος. Το ένα από αυτά τα ψάρια ήταν λίγο μικρότερο από το άλλο. Ο Νασρεντίν, χωρίς χρονοτριβή αρπάζει το μεγαλύτερο ψάρι και το έβαλε στο πιάτο του. Ο φιλόσοφος εμφανώς ενοχλημένος, του λέει ότι αυτή η κίνηση δεν είναι ευγενική και δεν συμβαδίζει με τους τρόπους καλής συμπεριφοράς. Ο Νασρεντίν, αφού άκουσε ήρεμος το κήρυγμα του φιλόσοφου, τον ρωτάει:
- Εσείς δηλαδή, τι θα κάνατε στην θέση μου φίλτατε;
- Εγώ, απάντησε ο φιλόσοφος, ως ευσυνείδητος και ευγενής άνθρωπος θα διάλεγα για τον εαυτό μου το μικρότερο ψάρι.
- Ε ορίστε τότε, είπε ο Νασρεντίν βάζοντας το μικρό ψάρι στο πιάτο του φιλόσοφου.
Ρωτάει κάποιος τον Χότζα:
- Χότζα μου, όταν συνοδεύω ένα φέρετρο, σε ποια πλευρά θα πρέπει να στέκομαι; Αριστερά, δεξιά, πίσω ή μπροστά;
Και η απάντηση του Νασρεντίν:
- Στάσου όπου επιθυμείς, από την στιγμή που δεν είσαι μέσα!
Μια ομάδα φιλοσόφων ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο για να βρει απάντηση στο ερώτημα, πότε θα φτάσει το τέλος του κόσμου. Μη μπορώντας να βρουν την απάντηση απευθύνθηκαν στον Νασρεντίν Χότζα.
- Γνωρίζεις εσύ Χότζα πότε θα φτάσει το τέλος του κόσμου;
- Φυσικά, απάντησε ο Νασρεντίν. Το τέλος του κόσμου θα φτάσει όταν πεθάνω εγώ.
- Είσαι σίγουρος; τον ρωτούν απορημένοι οι φιλόσοφοι.
- Τουλάχιστον για τον εαυτό μου, ναι…
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, ο Νασρεντίν έβαλε στοίχημα με τους φίλους του, ότι θα μπορούσε να σταθεί στην πλατεία του χωριού, όλη την νύχτα, μες στο κρύο. Ο μοναδικός όρος ήταν να μην υπάρχει εκεί κοντά εμφανής πηγή θερμότητας. Το έπαθλο για τον κερδισμένο θα ήταν ένα πλούσιο γεύμα.
Έτσι κι έγινε. Ο Νασρεντίν στεκόταν όλη την νύχτα στην παγωμένη πλατεία και το πρωί που έληξε το στοίχημα, έτρεξε περιχαρής να συναντήσει τους φίλους του και να τους αναγγείλει την νίκη του. Ένας απ’ αυτούς όμως, είχε μια ένσταση:
- Σε απόσταση 3 μέτρων από εσένα, πίσω από ένα παράθυρο, ήταν αναμμένο ένα κερί. Άρα υπήρχε πηγή θερμότητας. Επομένως έχασες το στοίχημα και θα πρέπει να μας κάνεις το τραπέζι.
- Αυτό είναι γελοίο, απάντησε ο Νασρεντίν. Πως θα μπορούσα να ζεσταθώ από ένα κερί και μάλιστα από τόση απόσταση και πίσω από ένα παράθυρο;
Οι υπόλοιποι όμως ήταν ανένδοτοι. Έτσι ο Νασρεντίν δέχτηκε την άποψή τους και υποσχέθηκε να τους κάνει το τραπέζι. Λίγες μέρες αργότερα τους προσκάλεσε στο σπίτι του για το γεύμα. Το φαγητό δεν ήταν έτοιμο όταν πήγαν, ο Νασρεντίν όμως τους καθησύχασε:
- Φίλοι μου, κάντε λίγη υπομονή και το γεύμα θα είναι έτοιμο σε λίγο. Τώρα το μαγειρεύω.
Λέγοντας αυτά πήγε στην κουζίνα για να συνεχίσει το μαγείρεμα. Η ώρα περνούσε και ο Νασρεντίν με το φαγητό δεν έκανε την εμφάνισή του. Τελικά, οι πεινασμένοι φίλοι του αποφασίζουν να πάνε στην κουζίνα για να δουν τι γίνεται. Εκεί έκπληκτοι αντικρίζουν τον Νασρεντίν να βρίσκεται καθισμένος μπροστά σε ένα μεγάλο καζάνι. Κάτω από το καζάνι ήταν τοποθετημένο ένα αναμμένο κερί. Ήρεμος, γυρνάει και τους λέει:
- Μην ανησυχείτε φίλοι μου. Το φαγητό θα είναι έτοιμο σε λίγο. Όπως βλέπετε, μαγειρεύεται.
- Έχεις τρελαθεί Νασρεντίν; Πως είναι δυνατόν να βράσει το φαγητό με ένα αναμμένο κεράκι;
- Η άγνοιά σας με διασκεδάζει φίλοι μου. Αν ένα κερί σε απόσταση 3 μέτρων μπορεί να ζεστάνει έναν άνθρωπο, τότε σίγουρα ένα κερί όταν βρίσκεται σε απόσταση 3 εκατοστών από ένα καζάνι, μπορεί να βράσει και το φαγητό.
Γυρνώντας από ένα ταξίδι ο Νασρεντίν με την σύζυγό του, ανακαλύπτουν ότι τους έχουν ανοίξει το σπίτι και τους έχουν κλέψει. Η γυναίκα του ήταν κατηγορηματική:
- Το λάθος είναι δικό σου. Θα έπρεπε να βεβαιωθείς πριν φύγουμε, ότι το σπίτι είναι κλειδωμένο.
- Δεν έκλεισες καλά τα παράθυρα, λέει κάποιος από τους γείτονες που έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει.
- Δεν το περίμενες αυτό; είπε κάποιος άλλος.
- Οι κλειδαριές ήταν ελαττωματικές και δεν τις αντικατέστησες, πρόσθεσε ένας άλλος.
- Μια στιγμή! τους διέκοψε ο Νασρεντίν. Δηλαδή ο μοναδικός υπεύθυνος είμαι εγώ κατά την γνώμη σας;
- Εμ ποιος άλλος; απάντησαν αυτοί.
- Τι θα λέγατε για τους κλέφτες; Αυτοί είναι εντελώς αθώοι; είπε ο Νασρεντίν.
Μια μέρα ο Νασρεντίν έπεσε σε ένα ποτάμι και θα πνιγόταν αν δεν τον έσωζε κάποιος που περνούσε από κει. Έκτοτε, ο άνθρωπος που έσωσε τον Νασρεντίν φρόντιζε να του υπενθυμίζει την χάρη που του χρωστούσε. Αφού αυτό συνέβαινε για αρκετό καιρό, τότε ο Νασρεντίν παίρνει τον σωτήρα και του λέει να ξαναπάνε στο ποτάμι. Αφού έφτασαν εκεί, τότε ο Νασρεντίν πηδάει μέσα και απευθυνόμενος στον σωτήρα του, λέει:
- Τώρα είμαι στην ίδια κατάσταση που με είχες βρει πριν με σώσεις. Παράτα με λοιπόν και σήκω φύγε!
Ο Νασρεντίν καθόταν ακίνητος στον ήλιο με το πρόσωπο καλυμμένο με μύγες οι οποίες τον απομυζούσαν. Αυτός όμως καθόταν ατάραχος και τις ανεχόταν, χωρίς να αντιδρά καθόλου. Ξαφνικά βγαίνει έξω η γυναίκα του και βλέπει την όλη κατάσταση. Παίρνει λοιπόν ένα πανί και διώχνει τις μύγες από το πρόσωπο του Χότζα. Αυτός έγινε έξω φρενών και άρχισε να τη βρίζει και να τη μαλώνει.
- Μα γιατί άντρα μου με μαλώνεις, αφού έδιωξα τις μύγες που σου ρουφούσαν το αίμα; άρχισε να κλαίει αυτή.
- Ανόητη ανόητη, φώναζε ο Χότζας, αυτές οι μύγες ήταν χορτάτες! Τώρα που τις έδιωξες θα έρθουν άλλες και…αυτή τη φορά θα είναι πεινασμένες!
§
Κάποτε η γυναίκα του Νασρεντίν του παραπονιόταν ότι το σπίτι τους ήταν μικρό.
Με τα πολλά ο Νασρεντίν αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος.
"Βάλε το γάιδαρο μέσα στο σπίτι", είπε στη γυναίκα του και την κοίταξε με ύφος που μαρτυρούσε ότι κάποιο κρυφό σχέδιο είχε στο μυαλό του. Κι εκείνη υπάκουσε.
Την επόμενη άρχισε πάλι η γκρίνια, ειδικά μετά από μια νύχτα που ο γάιδαρος γκάριζε στα καλά καθούμενα, έριχνε κλωτσιές στο κρεββάτι κι άλλα τέτοια.
"Βάλε και την κατσίκα μέσα στο σπίτι", ήταν η αντίδραση του Νασρεντίν. Με απελπισία η γυναίκα του υπάκουσε κι αυτή τη φορά, ελπίζοντας ότι τουλάχιστον τώρα θα φανερωνόταν το μυστικό σχέδιο.
Αλλά δεν...
Οι επόμενες νύχτες έγιναν όλο και πιο δύσκολες καθώς ο Νασρεντίν πρόσθετε κι από ένα νέο ζώο τη φορά: να κι ο σκύλος, να κι η κότα, να κι η γάτα, να και τα κουνέλια.
Ωσπου η γυναίκα του ξέσπασε. Το έλουσε στο βρισίδι κι απαίτησε να βρει λύση στη στιγμή.
Ψύχραιμος ο Νασρεντίν της είπε: "Βγάλε όλα τα ζώα έξω".
Η επόμενη νύχτα πέρασε ήσυχα και χωρίς απρόοπτα.
"Πως κοιμήθηκες;" ρώτησε τη γυναίκα του ο Νασρεντιν το άλλο πρωί.
"Αχχ, θαύμα", είπε κείνη, "Ποτέ δε μου φάνηκε πιο όμορφο το σπίτι".
«Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ηλίου» (τόμ. 14ος σ.277)
§
Κατηγορίες:
For other uses, see Nasreddin (disambiguation).
A 17th century miniature of Nasreddin, currently in the Topkapi Palace Museum Library.
Nasreddin (Persian: خواجه نصرالدین Arabic: نصرالدین جحا / ALA-LC: Naṣraddīn Juḥā, Turkish: Nasreddin Hoca, Ottoman Turkish: نصر الدين خواجه , Urdu: ملا نصرالدین , Nasreddīn Hodja) was a Seljuq satirical Sufi figure, sometimes believed to have lived during the Middle Ages (around 13th century) and considered a populist philosopher and wise man, remembered for his funny stories and anecdotes.[1] He appears in thousands of stories, sometimes witty, sometimes wise, but often, too, a fool or the butt of a joke. A Nasreddin story usually has a subtle humour and a pedagogic nature.[2] The International Nasreddin Hodja fest is celebrated between 5–10 July in Aksehir, Turkey every year.[3]
Claims about his origin are made by many ethnic groups.[4][5] Many sources give the birthplace of Nasreddin as Hortu Village in Sivrihisar, Eskişehir Province, present-day Turkey, in the 13th century, after which he settled in Akşehir,[5] and later in Konya under the Seljuq rule, where he died in 1275/6 or 1285/6 CE.[6][7] The alleged tomb of Nasreddin is in Akşehir[8] and the "International Nasreddin Hodja Festival" is held annually in Akşehir between 5–10 July.[9]
As generations have gone by, new stories have been added to the Nasreddin corpus, others have been modified, and he and his tales have spread to many regions. The themes in the tales have become part of the folklore of a number of nations and express the national imaginations of a variety of cultures. Although most of them depict Nasreddin in an early small-village setting, the tales, like Aesop's fables, deal with concepts that have a certain timelessness. They purvey a pithy folk wisdom that triumphs over all trials and tribulations. The oldest manuscript of Nasreddin dates to 1571.
Today, Nasreddin stories are told in a wide variety of regions, especially across the Muslim world and have been translated into many languages. Some regions independently developed a character similar to Nasreddin, and the stories have become part of a larger whole. In many regions, Nasreddin is a major part of the culture, and is quoted or alluded to frequently in daily life. Since there are thousands of different Nasreddin stories, one can be found to fit almost any occasion.[10] Nasreddin often appears as a whimsical character of a large Albanian, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Chinese, Greek, Gujarati, Hindi, Italian, Judeo-Spanish, Kurdish, Pashto, Persian, Romanian, Serbian, Russian, Turkish and Urdu folk tradition of vignettes, not entirely different from zen koans.
1996–1997 was declared International Nasreddin Year by UNESCO.[11]
Some people say that, whilst uttering what seemed madness, he was, in reality, divinely inspired, and that it was not madness but wisdom that he uttered.
—The Turkish Jester or The Pleasantries of Cogia Nasr Eddin Effendi[12]
Many peoples of the Near, Middle East and Central Asia claim Nasreddin as their own (e.g., Turks,[1][6][13][14] Afghans,[13] Iranians,[1][15] and Uzbeks).[7] His name is spelt in a wide variety of ways: Nasrudeen, Nasrudin, Nasruddin, Nasr ud-Din, Nasredin, Naseeruddin, Nasr Eddin, Nastradhin, Nasreddine, Nastratin, Nusrettin, Nasrettin, Nostradin and Nastradin (lit.: Victory of the Deen). It is sometime preceded or followed by a title or honorific used in the corresponding cultures: "Hoxha", "Khwaje", "Hodja", "Hojja","Hodscha", "Hodža", "Hoca", "Hogea", "Mullah", "Mulla", "Mula", "Molla", "Efendi", "Afandi", "Ependi" (أفندي ’afandī), "Hajji". In several cultures he is named by the title alone.
In Arabic-speaking countries this character is known as "Juha", "Djoha", "Djuha", "Dschuha", "Giufà", "Chotzas", "Goha" (جحا juḥā). Juha was originally a separate folk character found in Arabic literature as early as the 9th century, and was widely popular by the 11th century.[16] Lore of the two characters became amalgamated in the 19th century when collections were translated from Arabic into Turkish and Persian.[17]
In the Swahili culture many of his stories are being told under the name of "Abunuwasi", though this confuses Nasreddin with an entirely different man – the poet Abu Nuwas, known for homoerotic verse.
In China, where stories of him are well known, he is known by the various transliterations from his Uyghur name, 阿凡提 (Āfántí) and 阿方提 (Āfāngtí). The Uyghurs do not believe that Āfántí lived in Anatolia; according to the them, he was from Eastern Turkistan.[18] Shanghai Animation Film Studio produced a 13-episode Nasreddin related animation called 'The Story of Afanti'/ 阿凡提 (电影) in 1979, which became one of the most influential animations in China's history.
In Central Asia, he is commonly known as "Afandi".
The Nasreddin stories are known throughout the Middle East and have touched cultures around the world. Superficially, most of the Nasreddin stories may be told as jokes or humorous anecdotes. They are told and retold endlessly in the teahouses and caravanserais of Asia and can be heard in homes and on the radio. But it is inherent in a Nasreddin story that it may be understood at many levels. There is the joke, followed by a moral and usually the little extra which brings the consciousness of the potential mystic a little further on the way to realization.[19]
Once Nasreddin was invited to deliver a sermon. When he got on the pulpit, he asked, Do you know what I am going to say? The audience replied "no", so he announced, I have no desire to speak to people who don't even know what I will be talking about! and left.
The people felt embarrassed and called him back again the next day. This time, when he asked the same question, the people replied yes. So Nasreddin said, Well, since you already know what I am going to say, I won't waste any more of your time! and left.
Now the people were really perplexed. They decided to try one more time and once again invited the Mulla to speak the following week. Once again he asked the same question – Do you know what I am going to say? Now the people were prepared and so half of them answered "yes" while the other half replied "no". So Nasreddin said Let the half who know what I am going to say, tell it to the half who don't, and left.[20]
A neighbour came to the gate of Mulla Nasreddin's yard. The Mulla went to meet him outside.
"Would you mind, Mulla," the neighbour asked, "lending me your donkey today? I have some goods to transport to the next town."
The Mulla didn't feel inclined to lend out the animal to that particular man, however. So, not to seem rude, he answered:
"I'm sorry, but I've already lent him to somebody else."
All of a sudden the donkey could be heard braying loudly behind the wall of the yard.
"But Mulla," the neighbour exclaimed. "I can hear it behind that wall!"
"Who do you believe," the Mulla replied indignantly. "The donkey or your Mulla?"[21]
Some children saw Nasreddin coming from the vineyard with two basketfuls of grapes loaded on his donkey. They gathered around him and asked him to give them a taste.
Nasreddin picked up a bunch of grapes and gave each child a grape.
"You have so much, but you gave us so little," the children whined.
"There is no difference whether you have a basketful or a small piece. They all taste the same," Nasreddin answered, and continued on his way.[22]
One day when Nasreddin was having his regular daily coffee at his usual seat in his usual outdoor café, a schoolboy came along and knocked off his turban. Unperturbed, Nasreddin picked up the turban and put it back on his head. The next day, the same schoolboy came along and knocked off his turban again. Again, Nasreddin just picked it up, put it back on and resumed whatever conversation he was having. When the little brat repeated the prank for the third time, his friends protested and told him to scold the boy.
"Tsk, tsk. That's not how this principle is working," said Nasreddin offhandedly.
The next day, an invading army occupied the city and Nasreddin did not turn up for coffee as usual. In his seat was a captain from the invading army. When the schoolboy passed by as usual, he knocked off the soldier's hat without a second thought and the captain sliced off his head with a swift single stroke of his sword.
Nasreddin was walking in the bazaar with a large group of followers. Whatever Nasreddin did, his followers immediately copied. Every few steps Nasreddin would stop and shake his hands in the air, touch his feet and jump up yelling "Hu Hu Hu!". So his followers would also stop and do exactly the same thing.
One of the merchants, who knew Nasreddin, quietly asked him: "What are you doing my old friend? Why are these people imitating you?"
"I have become a Sufi Sheikh," replied Nasreddin. "These are my Murids (spiritual seekers); I am helping them reach enlightenment!"
"How do you know when they reach enlightenment?"
"That’s the easy part! Every morning I count them. The ones who have left – have reached enlightenment!"
Jeha (as he is known in the Middle East where this story was told) was being pestered by a large group of children who were following him and making fun of him. To get rid of them he told them "Don't you know they are giving away sweets at the wedding there? Go and get some!". The kids rushed in the direction he had indicated. Jeha then asked one of them "Why are you running?" and one kid replied "They are giving away sweets at the wedding!". Jeha then thought to himself "It just might be true!" and ran after them.
Main article: Molla Nasraddin (magazine)
Nasreddin was the main character in a magazine, called simply Molla Nasraddin, published in Azerbaijan and "read across the Muslim world from Morocco to Iran". The eight-page Azerbaijani satirical periodical was published in Tiflis (from 1906 to 1917), Tabriz (in 1921) and Baku (from 1922 to 1931) in the Azeri and occasionally Russian languages. Founded by Jalil Mammadguluzadeh, it depicted inequality, cultural assimilation, and corruption and ridiculed the backward lifestyles and values of clergy and religious fanatics.,[23] implicitly calling upon the readers to modernize and accept Western social norms and practices. The magazine was frequently banned[24] but had a lasting influence on Azerbaijani and Iranian literature.[25]
Some Nasreddin tales also appear in collections of Aesop's fables. The miller, his son and the donkey is one example.[26] Others are The Ass with a Burden of Salt (Perry Index 180) and The Satyr and the Traveller.
In some Bulgarian folk tales that originated during the Ottoman period, the name appears as an antagonist to a local wise man, named Sly Peter. In Sicily the same tales involve a man named Giufà.[27] In Sephardi Jewish culture, spread throughout the Ottoman Empire, there is a character that appears in many folk tales named Djohá.[28][29]
While Nasreddin is mostly known as a character from short tales, whole novels and stories have later been written and an animated feature film was almost made.[30] In Russia Nasreddin is known mostly because of the novel "Tale of Hodja Nasreddin" written by Leonid Solovyov (English translations: "The Beggar in the Harem: Impudent Adventures in Old Bukhara," 1956, and "The Tale of Hodja Nasreddin: Disturber of the Peace," 2009[31]). The composer Shostakovich celebrated Nasreddin, among other figures, in the second movement (Yumor, 'Humor') of his Symphony No. 13. The text, by Yevgeny Yevtushenko, portrays humor as a weapon against dictatorship and tyranny. Shostakovich's music shares many of the 'foolish yet profound' qualities of Nasreddin's sayings listed above.[citation needed]
Tinkle, an Indian comic book for children, has Nasruddin Hodja as a recurring character.
A central character in the PC role-playing game Arcanum: Of Steamworks and Magick Obscura was named Nasrudin, an Elf wizard who was renowned for his great wisdom. A religion was founded on his teachings after he was believed to be dead.
For Uzbek people, Nasreddin is one of their own, and was born and lived in Bukhara.[18] In gatherings, family meetings, and parties they tell each other stories about him that are called "latifa" of "afandi".
There are at least two collections of stories related to Nasriddin Afandi.
Books on him:
"Afandining qirq bir passhasi" – (Forty-one flies of Afandi) – Zohir A'lam, Tashkent
"Afandining besh xotini" – (Five wives of Afandi)
In 1943, the Soviet film Nasreddin in Bukhara was directed by Yakov Protazanov based on Solovyov's book, followed in 1947 by a film called The Adventures of Nasreddin, directed by Nabi Ganiyev and also set in the Uzbekistan SSR.[32][33]
§
§
§
Categories:
§
Μια μικρογραφία 17ος αιώνας Nasreddin, σήμερα στο παλάτι Τοπ Καπί Μουσείο Βιβλιοθήκη.
Nasreddin (Περσικά: خواجه نصرالدین αραβικά: نصرالدین جحا / ALA-LC: Naṣraddīn Juha, Τουρκικά: Nasreddin Χότζα, οθωμανική τουρκική: نصر الدين خواجه, Ουρντού: ملا نصرالدین, Nasreddin Χότζα) ήταν μια σατυρική Σελτζούκων Σούφι σχήμα, μερικές φορές πιστεύεται ότι έχουν ζήσει κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (περίπου 13ος αιώνας) και θεωρείται μια λαϊκίστικη φιλόσοφος και σοφός άνθρωπος, γνωστός για τις αστείες ιστορίες και ανέκδοτα του. [1] Έχει εμφανιστεί σε χιλιάδες ιστορίες, μερικές φορές πνευματώδης, μερικές φορές σοφή, αλλά συχνά, επίσης, ένα ανόητος ή η άκρη του ένα αστείο. Μια ιστορία Nasreddin έχει συνήθως ένα λεπτό χιούμορ και ένα παιδαγωγικό χαρακτήρα. [2] Η Διεθνής Nasreddin Χότζα φεστιβάλ γιορτάζεται μεταξύ 5-10 Ιουλίου στην Aksehir, Τουρκία κάθε χρόνο. [3]
Οι απαιτήσεις σχετικά με την προέλευση του γίνεται από πολλές εθνοτικές ομάδες. [4] [5] Πολλές πηγές δίνουν τη γενέτειρα του Nasreddin όπως Χωριό Hortu σε Sivrihisar, Εσκί Σεχίρ επαρχία, η σημερινή Τουρκία, κατά τον 13ο αιώνα, μετά την οποία εγκαταστάθηκε στη Akşehir, [5] και αργότερα στην Κόνια σύμφωνα με τον κανόνα Σελτζούκων, όπου και πέθανε το 1275/6 και 1285/6 σήμανση. [6] [7] Η δήθεν τάφος του Nasreddin είναι Akşehir [8] και το "Διεθνές Φεστιβάλ Nasreddin Χότζα" πραγματοποιείται κάθε χρόνο στο Akşehir μεταξύ 5-10 Ιουλίου. [9]
Όπως γενιές έχουν περάσει, οι νέες ιστορίες έχουν προστεθεί στο σώμα Nasreddin, άλλοι έχουν τροποποιηθεί, και ο ίδιος και οι ιστορίες του έχουν εξαπλωθεί σε πολλές περιοχές. Τα θέματα στα παραμύθια έχουν γίνει μέρος της λαϊκής τέχνης του αριθμού των εθνών και να εκφράσουν τις εθνικές φαντασία από μια ποικιλία πολιτισμών. Αν και οι περισσότερες από αυτές απεικονίζουν Nasreddin σε πρώιμο ρύθμιση μικρό χωριό-, οι ιστορίες, όπως μύθους του Αισώπου, ασχολείται με τις έννοιες που έχουν μια ορισμένη διαχρονικότητα. Είναι ένα μεστό προμηθεύω λαϊκή σοφία που θριαμβεύει πάνω από όλες τις δοκιμασίες και τις θλίψεις. Το παλαιότερο χειρόγραφο του Nasreddin χρονολογείται στο 1571.
Σήμερα, οι ιστορίες Nasreddin είπε σε μια ευρεία ποικιλία των περιοχών, ειδικά σε όλον τον μουσουλμανικό κόσμο και έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Ορισμένες περιφέρειες αναπτύχθηκαν ανεξάρτητα χαρακτήρα παρόμοιο με Nasreddin, και οι ιστορίες έχουν γίνει μέρος ενός μεγαλύτερου συνόλου. Σε πολλές περιοχές, ο Nasreddin είναι ένα σημαντικό μέρος του πολιτισμού, και είναι εισηγμένες ή υπαινίχθηκε συχνά στην καθημερινή ζωή. Δεδομένου ότι υπάρχουν χιλιάδες διαφορετικές ιστορίες Nasreddin, μπορεί να βρεθεί να ταιριάζει σχεδόν σε κάθε περίσταση. [10] Nasreddin εμφανίζεται συχνά ως ένα ιδιότροπο χαρακτήρα ενός μεγάλου Αλβανικά, Αραβικά, Αρμένικα, Αζερμπαϊτζάν, Μπενγκάλι, Βοσνίας, Βουλγαρίας, Κινέζικα, Ελληνικά, Γκουγιαράτι, Χίντι, Ιταλικά, ισπανοεβραϊκή, Κούρδων, Πάστο, Περσικά, Ρουμάνικα, Σερβικά, Ρωσικά, Τουρκικά και Ουρντού λαϊκή παράδοση της χρονογραφήματα, δεν είναι εντελώς διαφορετικό από κοάν ζεν.
1996-1997 ανακηρύχθηκε Διεθνές Έτος Nasreddin από την UNESCO. [11]
Μερικοί άνθρωποι λένε ότι, ενώ η θέση σε κυκλοφορία τρέλα αυτό που φαινόταν, ήταν, στην πραγματικότητα, θεόπνευστος, και ότι δεν ήταν μια τρέλα, αλλά σοφία που πρόφερε.
-Η Τουρκική ή Jester Οι αστεϊσμοί του Cogia Nasr Eddin Εφέντη [12]
Πολλοί λαοί της Εγγύς, Μέσης Ανατολής και της Κεντρικής Ασίας Nasreddin αξίωση ως δικό τους (π.χ., οι Τούρκοι, [1] [6] [13] [14] Αφγανοί, [13] Ιρανοί, [1] [15] και Ουζμπέκοι). [7] Το όνομά του είναι γραμμένο σε μια ευρεία ποικιλία των τρόπων: Nasrudeen, Nasrudin, Nasruddin, Nasr ud-Din, Nasredin, Naseeruddin, Nasr Eddin, Nastradhin, Nasreddine, Nastratin, Nusrettin, Nasrettin, Nostradin και Nastradin (κυρ.: Νίκη του Deen). Είναι κάποια στιγμή πριν ή μετά από ένα τίτλο ή τιμητικές διακρίσεις που χρησιμοποιούνται στις αντίστοιχες καλλιέργειες: "Χότζα", "Khwaje", "Χότζα", "Hojja", "Hodscha", "Hodža", "Χότζα", "Hogea", " Μουλά "," Mulla "," Μούλα "," Molla "," Εφέντη "," Afandi "," Ependi "(أفندي» afandī), «Χατζή». Σε πολλές κουλτούρες που πήρε το όνομά του από τον τίτλο και μόνο.
Στις αραβόφωνες χώρες, αυτός ο χαρακτήρας είναι γνωστό ως "Γιούχα", "Djoha", "Djuha", "Dschuha", "Giufà", "χότζας", "Goha" (جحا Juha). Juha ήταν αρχικά ένα ξεχωριστό χαρακτήρα λαϊκής βρέθηκαν στην αραβική λογοτεχνία ήδη από τον 9ο αιώνα, και ήταν πολύ δημοφιλής από το 11ο αιώνα. [16] Lore των δύο χαρακτήρων έγινε συγχωνεύτηκαν στον 19ο αιώνα, όταν συλλογές μεταφράστηκαν από τα αραβικά και στα τουρκικά περσικά. [17]
Στην κουλτούρα των Σουαχίλι πολλές από τις ιστορίες του έχουν πει με το όνομα "Abunuwasi", αν και αυτό μπερδεύει Nasreddin με έναν εντελώς διαφορετικό άνθρωπο - ο ποιητής Αμπού Nuwas, γνωστή για ομοφυλοφιλικό στίχο.
Στην Κίνα, όπου οι ιστορίες της τον γνωστό, είναι γνωστός από τις διάφορες μεταγραφές από το όνομα του Uyghur, 阿凡提 (Āfántí) και 阿 方 提 (Āfāngtí). Οι Ουιγούρους δεν πιστεύουν ότι Āfántí ζούσαν στην Ανατολία? Σύμφωνα με την αυτούς, ήταν από την Ανατολική Τουρκιστάν [18] Σαγκάη κινουμένου σχεδίου Studio παρήγαγε μια 13-επεισόδιο Nasreddin σχετίζονται με κινούμενα σχέδια που ονομάζεται "Η ιστορία του Afanti '/ 阿凡提 (电影. ) το 1979, η οποία έγινε ένας από τους πλέον σημαίνοντες κινούμενα σχέδια στην ιστορία της Κίνας.
Στην Κεντρική Ασία, που είναι κοινώς γνωστό ως "Afandi".
Οι ιστορίες Nasreddin γνωστό σε όλη τη Μέση Ανατολή κι έχουμε αγγίξει με πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο. Εκ πρώτης όψεως, οι περισσότερες από τις ιστορίες Nasreddin μπορεί να πει ως αστεία ή ανέκδοτα χιουμοριστικό. Τους είπε και επανέλαβε ασταμάτητα στα teahouses και caravanserais της Ασίας και μπορεί να ακουστεί στα σπίτια και στο ραδιόφωνο. Αλλά είναι εγγενείς σε μία ιστορία Nasreddin ότι μπορεί να γίνει κατανοητό σε πολλά επίπεδα. Υπάρχει ένα ανέκδοτο, που ακολουθείται από μια ηθική και συνήθως το επιπλέον μικρό, που φέρνει τη συνείδηση του δυναμικού μυστικιστή λίγο περισσότερο στο δρόμο για την υλοποίηση. [19]
Όταν ο Nasreddin κλήθηκε να παραδώσει ένα κήρυγμα. Όταν έφτασε στον άμβωνα, ρώτησε, ξέρετε τι πρόκειται να πω; Το ακροατήριο απάντησε «όχι», οπότε ανακοίνωσε, δεν έχω καμία επιθυμία να μιλήσω σε ανθρώπους που δεν γνωρίζουν καν τι θα πρέπει να μιλάμε για! και αριστερά.
Οι άνθρωποι ένιωθαν ντροπή και κάλεσε τον πάλι πίσω την επόμενη μέρα. Αυτή τη φορά, όταν την ίδια ερώτηση, οι άνθρωποι απάντησαν ναι. Έτσι, ο Nasreddin είπε, Λοιπόν, αφού ήδη ξέρετε τι πρόκειται να πω, εγώ δεν θα χάσουμε περισσότερο από το χρόνο σας! και αριστερά.
Τώρα οι άνθρωποι ήταν πολύ μπερδεμένος. Αποφάσισαν να προσπαθήσουν άλλη μια φορά και για μια ακόμη φορά κάλεσε την Mulla να μιλήσει την επόμενη εβδομάδα. Για άλλη μια φορά την ίδια ερώτηση - Ξέρεις τι πρόκειται να πω; Τώρα οι άνθρωποι ήταν έτοιμοι και έτσι οι μισοί από αυτούς απάντησαν "ναι", ενώ οι άλλοι μισοί απάντησαν "όχι". Έτσι, ο Nasreddin είπε Ας το μισό που γνωρίζουν τι πρόκειται να πω, πω να το μισό που δεν κάνουν, και έφυγε. [20]
Ένας γείτονας ήρθε στην πύλη του ναυπηγείου Mulla Nasreddin του. Ο Mulla πήγε να τον συναντήσει έξω.
«Θα σας πείραζε, Mulla,« ο γείτονας ρώτησε, "δάνειζαν με γάιδαρο σας σήμερα; Έχω ορισμένα εμπορεύματα να μεταφέρει στην επόμενη πόλη."
Ο Mulla δεν είχαν ιδιαίτερη όρεξη να δανείζουν το ζώο στη συγκεκριμένη άνθρωπος, όμως. Έτσι, δεν φαίνεται να αγενή, εκείνος απάντησε:
«Λυπάμαι, αλλά έχω ήδη δάνειζε σε κάποιον άλλο."
Ξαφνικά ο γάιδαρος θα μπορούσε να ακουστεί δυνατά ογκάνισμα πίσω από τον τοίχο της αυλής.
"Αλλά Mulla," αναφώνησε ο γείτονας. «Μπορώ να ακούσω πίσω από εκείνο τον τοίχο!"
"Ποιος πιστεύετε," η Mulla απάντησε αγανακτισμένος. "Ο γάιδαρος ή Mulla σας;" [21]
Ορισμένα παιδιά είδαν Nasreddin που προέρχονται από τον αμπελώνα με δύο basketfuls από σταφύλια φορτωμένο με το γάιδαρό του. Μάζεψαν γύρω του και του ζήτησαν να τους δώσει μια γεύση.
Nasreddin πήρε ένα τσαμπί σταφύλι και έδωσε σε κάθε παιδί ένα σταφύλι.
«Έχετε τόσο πολύ, αλλά μας έδωσε τόσο μικρή," τα παιδιά κλαψούριζε.
"Δεν υπάρχει καμία διαφορά εάν έχετε basketful ή ένα μικρό κομμάτι. Όλοι το ίδιο μεράκι," Nasreddin απάντησε και συνέχισε το δρόμο του. [22]
Μια μέρα, όταν ήταν ο Nasreddin έχει τακτική καθημερινά τον καφέ του στη συνηθισμένη θέση του σε συνήθη υπαίθριο καφέ του, ένας μαθητής ήρθε και χτύπησε από το τουρμπάνι του. Ατάραχος, Nasreddin σήκωσε το τουρμπάνι και το βάζουμε πίσω στο κεφάλι του. Την επόμενη μέρα, ο ίδιος μαθητής ήρθε και χτύπησε από το τουρμπάνι του και πάλι. Και πάλι, ο Nasreddin πήρε ακριβώς επάνω, το βάζουμε πίσω και επαναλαμβάνεται σε ό, τι είχε συνομιλία με. Όταν το μικρό κακομαθημένο επανέλαβε τη φάρσα για τρίτη φορά, οι φίλοι του, διαμαρτυρήθηκε και του είπε να επιπλήξει το αγόρι.
"Τσκ, Τσκ. Αυτό δεν είναι το πώς η αρχή αυτή λειτουργεί», δήλωσε ο Nasreddin πρόχειρα.
Την επόμενη μέρα, ένας στρατός εισβολής κατέλαβαν την πόλη και Nasreddin δεν εμφανίστηκαν για καφέ όπως συνήθως. Στην έδρα του ήταν καπετάνιος από την εισβολή του στρατού. Όταν ο μαθητής πέρασε από το συνηθισμένο, χτύπησε το καπέλο του στρατιώτη χωρίς δεύτερη σκέψη και ο καπετάνιος φέτες από το κεφάλι του με μια ταχεία και μόνο εγκεφαλικό επεισόδιο του το σπαθί του.
Nasreddin περπατούσε στο παζάρι με μια μεγάλη ομάδα οπαδών. Όποια και αν ήταν ο Nasreddin, οι οπαδοί του αμέσως αντιγράφεται. Κάθε λίγα βήματα Nasreddin θα σταματήσει και να σφίξει το χέρι του στον αέρα, τα ακουμπήσει τα πόδια του και να πηδούν πάνω φωνάζοντας "Χου Χου Χου!». Έτσι, οι οπαδοί του θα σταματήσει και να κάνει ακριβώς το ίδιο πράγμα.
Ένας από τους εμπόρους, οι οποίοι γνώριζαν Nasreddin, τον ρώτησε ήρεμα: «Τι κάνεις παλιός φίλος μου Γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα μοιάζουν;"
«Έχω γίνει Σούφι Σέιχ," απάντησε ο Nasreddin. "Αυτά είναι Murids μου (πνευματικό άσυλο)? Είμαι βοηθώντας τους να επιτύχουν φώτιση!"
«Πώς το ξέρεις όταν φτάσουν φώτιση;"
"Αυτό είναι το εύκολο μέρος Κάθε πρωί τα μετρήσω Αυτοί που έχουν αφήσει -!. Έχουν φθάσει φώτιση!"
Jeha (όπως είναι γνωστός στη Μέση Ανατολή, όπου αυτή η ιστορία είχε πει), είχε ενοχληθεί από μια μεγάλη ομάδα παιδιών που τον ακολουθεί και εμπαιγμός του. Για να απαλλαγείτε από αυτούς τους είπε «Δεν ξέρετε ότι δίνετε γλυκά στο γάμο εκεί; Πηγαίνετε και να πάρετε κάποια!». Τα παιδιά έτρεξαν προς την κατεύθυνση που ο ίδιος είχε δηλώσει. Jeha ζήτησε τότε μία από αυτές "Γιατί τρέχετε;" και ένα παιδί απάντησε: «Δίνουν μακριά γλυκά στο γάμο!». Jeha τότε σκέφτηκε "Απλά μπορεί να είναι αλήθεια!" και έτρεξε μετά από αυτούς.
Κύριο άρθρο: Molla Nasraddin (περιοδικό)
Nasreddin ήταν ο κεντρικός χαρακτήρας σε ένα περιοδικό, που ονομάζεται απλά Molla Nasraddin, που δημοσιεύθηκε στο Αζερμπαϊτζάν και να "διαβάζουν σε όλο τον μουσουλμανικό κόσμο από το Μαρόκο μέχρι το Ιράν". Το οκτασέλιδο σατυρικό περιοδικό Αζερμπαϊτζάν, δόθηκε στη δημοσιότητα στην Τιφλίδα (1906 - 1917), την Ταυρίδα (το 1921) και Μπακού (1922 - 1931) στο Αζερμπαϊτζάν και περιστασιακά ρωσική γλώσσα. Ιδρύθηκε από Mammadguluzadeh Jalil, απεικόνισε ανισότητα, πολιτιστική αφομοίωση, και τη διαφθορά και γελοιοποίησε τα πίσω τρόπο ζωής και τις αξίες του κλήρου και των θρησκευτικών φανατικών., [23] έμμεσα καλώντας τους αναγνώστες να εκσυγχρονίσει και να δεχτεί τα δυτικά κοινωνικά πρότυπα και πρακτικές. Το περιοδικό είχε απαγορευτεί συχνά [24], αλλά είχε μια μόνιμη επίδραση στο Αζερμπαϊτζάν και το Ιράν λογοτεχνία. [25]
Μερικές ιστορίες Nasreddin επίσης εμφανίζονται σε συλλογές των μύθων του Αισώπου. Ο μυλωνάς, ο γιος του και ο γάιδαρος είναι ένα παράδειγμα. [26] κ.λπ., είναι τα επικουρικά συστήματα με επιβάρυνση του Salt (Perry Δείκτης 180) και του Σατύρου και ταξιδιωτών.
Σε ορισμένες βουλγαρικές λαϊκά παραμύθια, που προήλθε κατά τη διάρκεια της οθωμανικής περιόδου, το όνομα εμφανίζεται ως ανταγωνιστή σε μια τοπική σοφό άνδρα με το όνομα Sly Πέτρου. Στη Σικελία οι ίδιες ιστορίες περιλαμβάνουν το όνομα ενός άνδρα Giufà. [27] Στην Σεφαρδιτών Εβραίων πολιτισμό, εξαπλώθηκε σε όλη την Οθωμανική Αυτοκρατορία, υπάρχει ένας χαρακτήρας που εμφανίζεται σε πολλές όνομα λαϊκά παραμύθια Djohá. [28] [29]
Ενώ ο Nasreddin είναι κυρίως γνωστός ως ένας χαρακτήρας από μικρο-διηγήματα, μυθιστορήματα και ολόκληρο ιστορίες έχουν γραφτεί αργότερα και μια κινούμενη ταινία μεγάλου μήκους ήταν σχεδόν γίνει. [30] Στη Ρωσία ο Nasreddin είναι γνωστός κυρίως λόγω της μυθιστόρημα «Ιστορία του Χότζα Nasreddin" γράφτηκε από τον Leonid Solovyov (αγγλική μετάφραση: "Ο επαίτης στο χαρέμι: αναίσχυντος περιπέτειες στην Παλιά Μπουχάρα,« το 1956, και «Το παραμύθι του Χότζα Nasreddin: οχλούντα της Ειρήνης», 2009 [31]). Ο συνθέτης Σοστακόβιτς γιόρτασε Nasreddin, μεταξύ άλλων στοιχείων, στη δεύτερη κίνηση (Yumor, «χιούμορ»), της Συμφωνικής του αρ. 13. Το κείμενο, από Yevgeny Yevtushenko, απεικονίζει το χιούμορ ως όπλο ενάντια στη δικτατορία και την τυραννία. Μετοχές μουσική του Σοστακόβιτς πολλά από τα «ανόητο ακόμα βαθιά» ιδιότητες των λεγομένων του Nasreddin που αναφέρονται παραπάνω. [Παραπομπή που απαιτείται]
Κουδούνισμα, μια ινδική κόμικς για τα παιδιά, έχει Nasruddin Χότζα ως επαναλαμβανόμενο χαρακτήρα.
Ο κεντρικός χαρακτήρας του υπολογιστή role-playing παιχνίδι Αρκάνο: Από Steamworks και Magick Obscura ονομάστηκε Nasrudin, ένας οδηγός Elf ο οποίος ήταν γνωστός για την μεγάλη σοφία του. Η θρησκεία ιδρύθηκε στις διδασκαλίες του, αφού πιστεύεται ότι είναι νεκροί.
Για τους ανθρώπους του Ουζμπεκιστάν, ο Nasreddin είναι ένα από τα δικά τους, και γεννήθηκε και έζησε στην Μπουχάρα. [18] Σε συγκεντρώσεις, συναντήσεις οικογένεια, και τα κόμματα λένε ο ένας στον άλλο ιστορίες για αυτόν που ονομάζεται "Latifa" της "afandi".
Υπάρχουν τουλάχιστον δύο συλλογές ιστοριών που σχετίζονται με Nasriddin Afandi.
Βιβλία για τον:
"Afandining qirq Bir passhasi" - (Σαράντα-ένας από μύγες Afandi) - Zohir A'lam, Τασκένδη
"Afandining Besh xotini" - (πέντε συζύγους του Afandi)
Το 1943, η σοβιετική ταινία Nasreddin στην Μπουχάρα κατευθύνθηκε από τον Yakov Protazanov βασισμένο στο βιβλίο Solovyov, ακολουθούμενη το 1947 από μια ταινία που ονομάζεται Οι περιπέτειες του Nasreddin, σε σκηνοθεσία Nabi Ganiyev και επίσης να ρυθμίσετε το Ουζμπεκιστάν ΜΤΑ. [32] [33]
خواجه نصرالدین, نصرالدین جحا
§
 |
| Khodja_Nasritdin |
Khodja_Nasritdin
- Naseeruddin Juha είναι μια κωμική και φιλοσοφίας φιγούρα στην εξάπλωση των αρχαίων πολιτισμών και οφείλεται στις πολλές προσωπικότητες που έζησαν σε διαφορετικές εποχές και διαφορετικές κοινωνίες.
- Και Juha όνομα δεν βγαίνουν λόγω της Jah Madol, όπως είπε ο Αμρ Amer: Juha Ageho Jhawwa αν έριξε.
- Λέγεται ότι ο Θεός είναι ζωντανός και Gehotk. Κάθε πρόσωπο. [1]
- Στην αραβική λογοτεχνία, που αποδίδεται στον Αμπού προσκύνημα υποκατάστημα Ζαν Fazari ο οποίος ήταν σύγχρονος του Umayyad δυναστείας.
- Παλαιότερο χαρακτήρες Juha και αραβικά ανέκδοτα που του αποδίδονται.
- Στην τουρκική λογοτεχνία, Juha ιστορίες που δόθηκε στη Σέιχ Νασρ αλ-Ντιν Ρουμί, ο οποίος έζησε Khoja Fikonah σύγχρονη Mughal κανόνα της Ανατολίας και πιο γνωστές ιστορίες της παγκόσμιας λογοτεχνίας που του αποδίδονται.
- Αφηγητές και ιστορικοί διαφέρουν ως προς το χαρακτήρα του Juha.
- Η εικόνα κάποιου Kmjnon ή ανόητος.
- Και άλλοι είπαν ότι ένας άνθρωπος με πλήρη συνείδηση και το μυαλό, και ότι Athamq αμέλεια και οι αξιώσεις για τα μετρητά μπορούν να παρουσιάσουν τις απόψεις του και τον κυνισμό των ηγεμόνων ελεύθερα.
§
§
Abu Muhammad 'Abd al-Malik bin Hisham (Arabic: أبو محمد عبدالمالك بن هشام), or Ibn Hisham(died 833) edited the biography of Muhammad written by Ibn Ishaq. Ibn Ishaq's work is lost and is now only known in the recensions of Ibn Hisham and al-Tabari. Ibn Hisham grew up in Basra, Iraq, but moved afterwards to Egypt,[1] where he gained a name as a grammarian and student of language and history. His family was of Himyarite origin, though some narrators trace him to Mu'afir ibn Ya'far, while others say he is a Dhuhli.[1]
§
Αμπού Μουχάμαντ Αμπντ «al-Malik ibn Hisham (αραβικά: أبو محمد عبدالمالك بن هشام), ή Ιμπν Χισάμ (πέθανε 833) επιμελήθηκε τη βιογραφία του Μωάμεθ που γράφτηκε από Ιμπν Ισχάκ. Έργο ο Ibn Ishaq χάνεται και τώρα γνωστή μόνο στα recensions του Ιμπν Χισάμ αλ-και Tabari. Ιμπν Χισάμ μεγάλωσε στη Βασόρα, στο Ιράκ, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο, [1], όπου κέρδισε ένα όνομα ως γραμματικός και μαθητής της γλώσσας και της ιστορίας. Η οικογένειά του ήταν Himyarite προέλευσης, αν και μερικοί αφηγητές Mu'afir ιμπν Ya'far να τον εντοπίσει, ενώ ο ίδιος είναι ένας Dhuhli αριθμό των άλλων. [1]
§
Ο Urwa, Αμπντουλάχ Μπιν Μουμπάρακ, και άλλοι. Shirazi είπε: «Juha τίτλο, και ήταν ωραία, και το οποίο λέγεται ότι είναι ένα ψέμα." Είπε Hafiz Sakba ότι έζησε περισσότερο από εκατό χρόνια [3]. Δήλωσε ότι Juha είναι οι οπαδοί, και η μητέρα του ήταν μια καμαριέρα να Anas bin Malik, και συχνά ήταν συγχώρεση, και την ηρεμία της συνείδησης, δεν θα πρέπει να είναι ο ένας να κάνει πλάκα γι 'αυτόν. [4]. ,
Είπε Juha αυτό στα βιβλία του Jalal-Suyuti, και ο χρυσός, και Hafiz Ibn al, ο οποίος είπε:. "... Και τους (Juha) και ονομάστηκε ο πατέρας του υποκαταστήματος, διηγήθηκε ότι τα στοιχεία του ευφυΐα και η νοημοσύνη, όμως, συχνά Altgfel, έχει προταθεί ότι ορισμένα από τα Iedi θέσουν τις ιστορίες του. [5]
Katz της Αραβικής JuhaΤο Πεδίο:
"Είναι ένας άνθρωπος του Fsarh και ήταν γνωστός ως ο πατέρας του υποκαταστήματος Είναι τρέλα και ότι Ίσα ιμπν Μούσα αλ-Χασεμί πέρασε από πίσω ανασκαφή της Κούφα, μια θέση που του είπε:..; Ο ιδιοκτήτης του υποκαταστήματος Ο Αμπού Σαΐντ: Έχω θαφτεί σε αυτό το Ντίραμ έρημο και δεν είμαι καθοδηγούνται στη θέση του. είπε στον Ιησού:. Αυτός πρέπει να κάνει το σήμα, είπε, είχε κάνει είπε τι είπε, ένα σύννεφο στον ουρανό ήταν Tzlha και δεν βλέπω το σήμα είναι ανοησία, αλλά και ότι βγήκε από το σπίτι ενός μπανγκαλόους του ημέρα Βρήκαν στον προθάλαμο του σπιτιού Baktal Vdger του μαζί του, και τον έσυραν σε μια καλά το σπίτι.;.έριξε στο, Vendhir από τον πατέρα του τον έφερε και το αόρατο και η ασφυκτική του κριού να τον σκοτώσει και να παραδοθούν στο καλά στη συνέχεια, ότι οι άνθρωποι του νεκρού φλοίσβος ράγες Κούφα που ψάχνουν για Vtlqahm Juha είπε:.. Στο σπίτι μας ένας άνθρωπος νεκρός και να δούμε είναι ο σύντροφος σας Fdloa στο σπίτι του, και τον κατέβασαν στο πηγάδι όταν είδε το κριάρι τους τηλεφώνησε και είπε : Αχ, αυτά, θα είχε σύντροφο σας έναν αιώνα γελούσαν και πέρασαν από Είναι τρέλα και ότι Abu μουσουλμάνος ιδιοκτήτης του κράτους, όπως αναφέρεται Κούφα είπε στους ανθρώπους γύρω του;. Ποιος από εσάς γνωρίζει Juha Vidaoh μου είπε κολοκύθας:; είμαι, και τον κάλεσε, όταν μπήκε δεν είχε στο Αμπού του Συμβουλίου Μουσουλμάνων και κολοκύθας, δήλωσε ο Ο κολοκύθα, Oikma Abu μουσουλμάνος; [6].
Αραβικά αριθμητικά ανόητο
Και Αραβικά προσωπικότητες, γνωστή Bhmaqatha είναι:
Hbnqh Μπιν Theroan και τον μπαμπά Gbashan Khuzaie, και Abdullah al-Sheikh Mho, και τα δάκρυα Ράμπια, και βιαστικά Μπιν Γ, και Χάμζα αυγά κάδο, και Αμπού οξύ, και αφράτο, και ένα τζαμί του φαρμακοποιού, και ανθοφορία γάιδαρο, και ο γιος του Jassaas [7].
"Ποιος ξέρει γνωρίζει ότι δεν γνωρίζει: Κάθισε Σέιχ Νασρ αλ-Ντιν Εφέντι, μια μέρα σε ένα κήρυγμα πλατφόρμα σε ένα συνοπτικό ((Aq μήνα)), και είπε, ω πιστοί, ξέρετε τι θα πω να μου είχατε απαντήσει ακροατές;. Όχι, δεν ξέρουμε είπε: Αν . δεν ξέρετε, δεν υπάρχει καμία χρήση μιλώντας, και στη συνέχεια κατέβηκε και επέστρεψε στην άλλη μέρα τα πέταξαν την ίδια ερώτηση, εκείνοι απάντησαν, αυτή τη φορά:. για σίγουρα γνωρίζετε, είπε: εφ 'όσον ξέρετε τι θα πω δεν υπάρχει καμία χρήση για να μιλήσει Vhar παρούσα σε αυτούς, οι οποίοι συμφώνησαν μεταξύ τους,; να είναι η απάντηση στην επόμενη φορά αντιφατική, Τμήμα απαντήσεις: Όχι, και το Τμήμα απαντήσεις: Ναι, και όταν προσπέρασε τους την τρίτη φορά, και τους έδωσε την πρώτη ερώτηση, διαφορετικές φωνές μεταξύ: όχι και ναι, δήλωσε: ποιος ξέρει πολύ καλά ξέρει ότι δεν ξέρει.Γαϊδούρια: Juha οδηγούσε το γάιδαρό του, όταν πέρασε μερικοί από τους ανθρώπους και ήθελε κάποιος να αστειευτεί μαζί του του είπε: Ω, Juha έχω γνωρίσει τον κώλο σου δεν ήξερε να πει Juha: Αυτό είναι φυσιολογικό γιατί τα γαϊδουράκια γνωρίζουν ο ένας τον άλλον.Μπάνιο πάνω από το μιναρέ: μπήκε στο μπάνιο μια μέρα και ήταν μια ηρεμία επικράτησε, όταν ίδρυσε τη φωνή του τραγουδούν Vojbh Vhaddtth ο ίδιος ότι δεν πρέπει να ξεφύγει από τη χάρη της φωνής του για την Badi μουσουλμάνους αδελφούς του. Ποια μόλις έξω από το μπάνιο, δηλαδή το τζαμί, όπου ανέβηκε στο μιναρέ και άρχισαν να τραγουδούν μερικά ύμνους κατά την ώρα των προσευχών το μεσημέρι, προβληματισμένος περαστικούς από αυτό και η φωνή του ήταν τραχιά ενοχλητικό φώναξε ένας από αυτούς, λέγοντας: «Ουαί σε σας, Ο ανόητος Ιδιοκτήτης ενοχλήσει τους ανθρώπους με αυτό το spam φωνή του Σολομώντα σε μια τέτοια ώρα; " Απαντήθηκε από την κορυφή του μιναρέ: Ο αδελφός μου, αν έχω δωρίσει σε μια βελτιωμένη κατασκευή του μιναρέ πάνω από το λουτρό να Osamatk καλή φωνή τι Encick αηδόνια στο Twitter!Hadtha εννέα ή ĘŇÚá: είδε σε ένα όνειρο ότι κάποιος του έδωσε εννέα ντιρχάμ αντί για δέκα ήταν υποχρεωμένη να προβεί Fajtlva Από ενταθεί ρολόι συζήτησή τους από τον ύπνο του, ο πανικός δεν βλέπετε στο χέρι κάτι, Vtcder του και κατηγόρησε τον εαυτό του για Tmaha, αλλά επέστρεψε Vastelqy στο κρεβάτι και έστειλε κάτω από το πάπλωμα και την επέκταση αδράνεια, λέγοντας αντίπαλό του: Hadtha εννέα ĘŇÚá όχι!Πράσινο: προσανατολισμός Juha με έναν από τους συντρόφους του να πιάσει Phraya λύκος και ελπίδα σε Vruh, Frckdha πίσω του τα εν λόγω εισοδήματα κάτω από την τρύπα, εισάγετε το κεφάλι του ανθρώπου, ώστε να γνωρίζουν τα ίχνη του και κρατώντας τον, και έκοψε το κεφάλι του λύκου, και Juha στεκόταν δίπλα του περισσότερο από μία ώρα, είδε ότι ο φίλος του δεν μπορούν να δουν, Vshabh προς τα έξω και είδε χωρίς το κεφάλι στην ίδια Vavckr που είχε μαζί του το κεφάλι ή όχι; Επιστρέφονται στη χώρα και ζήτησε από τον φίλο του, τη γυναίκα: η ημέρα κατά την έξοδό σας από το σύζυγό σας ήταν μαζί μου με το κεφάλι του ή όχι.Ο πυρήνας της αλ-Balah: η γυναίκα του τον είδε να φάει πυρήνα δεν υπερβαίνει τις ημερομηνίες, είπε: Τι έκανα, αν τρώτε ημερομηνίες πυρήνα;! Εκείνος της είπε: φυσικά τρώνε με τον πυρήνα, όπως ο πωλητής και το βάρος με τον πυρήνα, ακόμη και όταν εξαντληθεί ο Νώε με επτά μπαρ, έδωσε η τιμή ήταν είτε λευκό ντιρχάμ, θα ρίξει κάτι στο σοκάκι αγόρασε Bdrihama?!Άλογο και ο ταύρος: Ταμερλάνος τον προσκάλεσε να οδηγούν βουνό του και εισάγετε στο πεδίο του αγώνα και φοίνικες παιχνίδι φύλλα, πήγε στη σταθερή και οδήγησε έναν ταύρο, και έφερε μια πυραμίδα, οι άνθρωποι γέλασαν όταν τον είδε και τον ρώτησε Djoa Ταμερλάνος: Πώς να εισέλθουν στο πεδίο του αγώνα αυτό ταύρος;!Juha απάντησε: Δοκίμασα αυτό ταύρος σε μια δεκαετία, ήταν αγώνες κατά των πτηνών στη λειτουργία, πώς είναι τώρα!Almakhllaty Ass: Λαμβάνοντας Juha πωλεί επεξεργασία κράτος, έχει αγοράσει ένα τουρσί με εργαλεία Almakhllaty γάιδαρο, ο γάιδαρος ήταν γνωστό σπίτια που το αγοράσετε, και κάθε φορά που ονομάζεται Σέιχ: τουρσί τουρσί ...... Anehg γάιδαρος ήταν σε αυτές τις πολυσύχναστα δρομάκια και καλύπτει Pinheigah Juha φωνή, ήταν θυμωμένος . Μια μέρα, έφτασε σε μια συσσωρευμένη θέση, και τη λήψη κλήσεων Σέιχ: τουρσί τουρσί, Vsbakh κώλο για Bray. Juha έριξε τιμόνι του στον ώμο του και γουρλώνω τα μάτια, και είπε: Δείτε, Ω, εσύ που πωλεί διαλύματα ή εγώ;Κατά μήκος του εδάφους: έλεγαν ότι κάποια μέρα θα Juha: Είστε ο κόσμος, να είστε σίγουροι ότι μπορούμε να λύσουμε αυτό το ζήτημα;Είπε: Τι είναι αυτό; Είπαν: Πόσο κάτω βραχίονα; Εάν μια περαστική κηδεία, ο ίδιος επεσήμανε το φέρετρο και Juha, δήλωσε: Αυτή η ερώτηση είναι ότι ο νεκρός, για την Αλ να διασχίσει το έδαφος και μπήκε.Δόγμα: Juha ζήτησε από μια ομάδα Ταμερλάνος: Τι είναι madhhab σας; Απάντησε ο άνθρωπος μετά έβαλε το χέρι του στο στήθος μέτρια Mtzlla του: Γραμματέας Τιμόρ Kourkan είπε ένας ακροατήριο: Ρωτήστε τον, Κύριε, του Προφήτη; , Είπε Juha: Γιατί να τον ρωτήσω, εάν ο ιμάμης πιστεύεται Τιμόρ κουτσός, είναι, φυσικά, Nabih Τζένγκις AmbassakΚατάπτωση: ταξίδεψε Juha σε μία από τις πόλεις και έμεινε σε ένα Khanadtha την επόμενη μέρα, είπε με τις αξίες του Καν: Ο αδελφός μου, ακούω όλη τη νύχτα να χτυπήσει στην οροφή του δωματίου όπου κοιμόταν Faalitk έρχεται Benjar Maher αποκαλύπτει την ξυλεία για να δείτε πού είπε αξίες του: Κύριε, η κατασκευή αυτή είναι ισχυρή δεν αναλύονται, δεν είναι αυτό που θα ακούσετε μόνο τον έπαινο έπαινος τον έπαινο του Θεού ότι τα πάντα στην ύπαρξη. Juha απάντησε, λέγοντας, επικύρωσε, αλλά ο μεγάλος φόβος του επαίνου και του tahleelah γιατί φοβάμαι ότι το χαρτί που γνωρίζουν τότε μπορεί να είναι κατάκοιτος κατάπτωση μια μακρά αναμονή.Κώλο μόνο έχασε:
Απώλεια γάιδαρό του έριξα μια ματιά για τον έπαινο και την ευγνωμοσύνη του Θεού, τον ρώτησαν: Γιατί δόξα τω Θεώ, είπε: Τον ευχαριστώ γιατί δεν ήταν καβάλα σε ένα γάιδαρο, αν είστε ιππασίας για να τον θέσει.Έξοδος: Ο επισκέπτης Juha σε ένα χωριό σκούπισμα διηγήθηκε, είπε στους ανθρώπους του χωριού: είτε αυτό θα με βρείτε, αλλά ξέρω τι πρέπει να κάνουν και οι αγρότες γνωρίζουν ότι Juha ευγενή πόλη, Haro μέσα τους και έγιναν το επιθεωρήσει για αυτόν μέχρι τον βρήκαν και απέρριψε αυτόν που τις υποβάλλει σε αυτόν και του είπε:: Αν είναι αυτό που κάνει απάντησε: Έχω ένα χαλί είναι Sajolh βγήκατε.Ντροπή: μαλλιά Juha παρουσία ενός κλέφτη στο σπίτι του τη νύχτα, πήρε το Υπουργείο Οικονομικών και τις έκρυψε, και αναζητήστε τον κλέφτη για κάτι κλέβουν και δεν βρήκε, είδε το Υπουργείο Οικονομικών είπε: Ίσως το Vfathha πράγμα Αν Bjuha όπου, Fajtlj κλέφτης, αλλά ενθαρρύνει και είπε: Τι κάνεις εδώ, Ο Σέιχ; , Είπε Juha: Δεν Taakhzna Αρίφ δεν μπορείτε να βρείτε αυτό που έκρυψε Tsergh ντροπή σας.Ντύστε το πουλί: το πουκάμισό του, δόθηκε στη δημοσιότητα από το σχοινί, τον άνεμο και Vhpt Qzvth στο έδαφος, είπε στον εαυτό του: θα πρέπει να σφάζουν ένα θυσία και τα λύτρα η γυναίκα του τον ρώτησε: Γιατί;! Είπε: Αλλοίμονο αν φοράω συνετρίβη Ταμερλάνος τίτλο: Ταμερλάνος Τον ρώτησα μιας ημέρας λέει, ξέρετε Juha Οι διάδοχοι των Αββασιδών ήταν ο τίτλος του καθενός από αυτούς ξεχώρισε από το Θεό και τον μεσολαβητή Μερικοί Mutawakkil στο Θεό και Billah, και τα παρόμοια, αν ήταν αυτά, τι θα έπρεπε να επιλέξουν τους τίτλους; Εκείνος απάντησε αμέσως: Ω, θα ήταν ο ιδιοκτήτης θα κληθεί Allashk τίτλο αναζητήσουν καταφύγιο στον ΑλλάχΣύγχυση και λάθος: συνοδεύεται από έναν δικαστή και έναν έμπορο στο δρόμο με Juha, δήλωσε ο δικαστής Juha: Κάνει πάρα πολλά δελτία κάνουν πολλά λάθη είναι Gltt ημέρες και θα κηρύξει; , Είπε Juha Bbdahh: Ναι, τη στιγμή που θα συναντήσετε ότι άφησε να κρίνουμε, αλλά οι δικαστές στη φωτιά στη φωτιά, και αφού είπα ότι ο πωλητής κάνει ένα λάθος, αντί για την ανήθικη στην κόλαση Vokhgel Δευτέρα.Αγώνας με τον ήχο: Είναι μία ημέρα Juha έχει εγκριθεί και να πάει γρήγορα, τον ρώτησαν γιατί και μου είπε: Θέλω να ξέρω πού θα φτάσει η φωνή μου.
§
Ο Ταμερλάνος, [tăm'urlān], ή Τιμούρ ,(Κις,Σαμαρκάνδη 8 Απριλίου 1336–Οτράρ,Καζακστάν18 Φεβρουαρίου 1405), ήταν μογγόλος κατακτητής, προερχόμενος από τις περιοχές τηςΣαμαρκάνδης. Ονομαζόταν επίσης Τιμούρ Λενκ, δηλαδή Τιμούρ ο κουτσός. Ήταν εκτουρκισμένος Μογγόλος, γεννημένος στο σημερινό Ουζμπεκιστάν και αναδείχθηκε στην υπηρεσία του Τσαγκατάι Χαν, τον οποίο περιθωριοποίησε στα χρόνια 1364-1370 προκειμένου να αναλάβει ο ίδιος την εξουσία. Ανακήρυξε το κράτος του ως διάδοχο εκείνου του Τζένγκις Χαν και διεκδίκησε την άμεση καταγωγή του από τον Τζένγκις Χαν. Με ένα στρατό Τούρκων και τουρκόφωνων Μογγόλων, απομεινάρι της μογγολικής αυτοκρατορίας, ο Ταμερλάνος από την αρχή της στρατιωτικής του σταδιοδρομίας προσπάθησε να υποτάξει τους ανταγωνιστές του στην περιοχή του σημερινού Τουρκμενιστάν. Έως το 1369 κατόρθωσε να ελέγξει όλη την περιοχή γύρω από την πρωτεύουσά του Σαμαρκάνδη. - Πληρούσε όλες τις γάιδαρο ότι έχει μοιραστεί τις ιστορίες του.
- Αξιολόγησε τις περισσότερες περιπτώσεις του ηλιθιότητα, έχει βρει την αγάπη και την εκτίμησή του χιούμορ.
- Όλοι οι λαοί και όλα τα έθνη έχουν σχεδιαστεί (Juha) της δικής του, σύμφωνα με τη φύση αυτού του έθνους και τους όρους της κοινωνικής ζωής σε αυτό.
- Παρόλο που τα ονόματα είναι διαφορετικά και η μορφή του ανέκδοτα πιθανώς επίσης ποικίλλει, αλλά ο αριθμός (Juha) ανόητος Μπάστερ και το γαϊδούρι του δεν έχουν αλλάξει, και να βρουν την προσωπική
- Khoja Nasreddin στην Τουρκία,
- ο Nasreddin Μουλά στο Ιράν και το Κουρδιστάν.
- Είναι στοιχεία που έμοιαζε Juha πρόσωπο πριν αλλά δεν το παρατσούκλι από το Γκάμπροβο της Βουλγαρίας, θα αναφέρω το αγαπημένο, και η γλώσσα του Artin Αρμενία εριστικός, και Άρου Auguslaviaamovl.
- Η επιστροφή ενός απλού-to-ημερομηνία ανακαλύψουν ότι έχουν όλες αυτές οι χαρακτήρες σε αυτά τα έθνη έχουν γεννηθεί και κατέβηκε κατά τους τελευταίους αιώνες, γεγονός που δείχνει ότι διαμορφώνεται με βάση τους χαρακτήρες από την προσωπικότητα που Ζαν Αραβικά προηγήθηκαν.
- Αλλά μπορείτε να βρείτε τιμές που περιέχονται στο βιβλίο "Katz Juha» (δηλαδή, Juha Αραβικά) που αναφέρονται στο Δείκτη Ιμπν αλ-Nadim (377 ε) είναι η ίδια που χρησιμοποιήθηκε για την κοινή χρήση αρχείων από άλλες χώρες δεν είναι διαφορετική από τις μη-τα ονόματα των πόλεων, βασιλέων, καθώς και την ημερομηνία της ιστορίας, που δείχνει την αραβική καταγωγή αυτού του χαρακτήρα [2 ].
- Juha ΑραβικάJuha παλαιότερες ιστορίες που χρονολογούνται από τους πρώτους που AH αιώνα από τον έβδομο αιώνα και επιστροφή στην Jeanne Fazari ιμπν Thabit.
- Και είπε ο ασφαλέστερος απελευθερωμένων σκλάβων Ομάρ ιμπν αλ-Khattab, και Ibn Hisham
 |
| Hitit_aslanına_ters_binmiş_nasrettin_hoca |
Abu Muhammad 'Abd al-Malik bin Hisham (Arabic: أبو محمد عبدالمالك بن هشام), or Ibn Hisham(died 833) edited the biography of Muhammad written by Ibn Ishaq. Ibn Ishaq's work is lost and is now only known in the recensions of Ibn Hisham and al-Tabari. Ibn Hisham grew up in Basra, Iraq, but moved afterwards to Egypt,[1] where he gained a name as a grammarian and student of language and history. His family was of Himyarite origin, though some narrators trace him to Mu'afir ibn Ya'far, while others say he is a Dhuhli.[1]
§
Αμπού Μουχάμαντ Αμπντ «al-Malik ibn Hisham (αραβικά: أبو محمد عبدالمالك بن هشام), ή Ιμπν Χισάμ (πέθανε 833) επιμελήθηκε τη βιογραφία του Μωάμεθ που γράφτηκε από Ιμπν Ισχάκ. Έργο ο Ibn Ishaq χάνεται και τώρα γνωστή μόνο στα recensions του Ιμπν Χισάμ αλ-και Tabari. Ιμπν Χισάμ μεγάλωσε στη Βασόρα, στο Ιράκ, αλλά στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Αίγυπτο, [1], όπου κέρδισε ένα όνομα ως γραμματικός και μαθητής της γλώσσας και της ιστορίας. Η οικογένειά του ήταν Himyarite προέλευσης, αν και μερικοί αφηγητές Mu'afir ιμπν Ya'far να τον εντοπίσει, ενώ ο ίδιος είναι ένας Dhuhli αριθμό των άλλων. [1]
§
Ο Urwa, Αμπντουλάχ Μπιν Μουμπάρακ, και άλλοι. Shirazi είπε: «Juha τίτλο, και ήταν ωραία, και το οποίο λέγεται ότι είναι ένα ψέμα." Είπε Hafiz Sakba ότι έζησε περισσότερο από εκατό χρόνια [3]. Δήλωσε ότι Juha είναι οι οπαδοί, και η μητέρα του ήταν μια καμαριέρα να Anas bin Malik, και συχνά ήταν συγχώρεση, και την ηρεμία της συνείδησης, δεν θα πρέπει να είναι ο ένας να κάνει πλάκα γι 'αυτόν. [4]. ,
Είπε Juha αυτό στα βιβλία του Jalal-Suyuti, και ο χρυσός, και Hafiz Ibn al, ο οποίος είπε:. "... Και τους (Juha) και ονομάστηκε ο πατέρας του υποκαταστήματος, διηγήθηκε ότι τα στοιχεία του ευφυΐα και η νοημοσύνη, όμως, συχνά Altgfel, έχει προταθεί ότι ορισμένα από τα Iedi θέσουν τις ιστορίες του. [5]
Katz της Αραβικής JuhaΤο Πεδίο:
"Είναι ένας άνθρωπος του Fsarh και ήταν γνωστός ως ο πατέρας του υποκαταστήματος Είναι τρέλα και ότι Ίσα ιμπν Μούσα αλ-Χασεμί πέρασε από πίσω ανασκαφή της Κούφα, μια θέση που του είπε:..; Ο ιδιοκτήτης του υποκαταστήματος Ο Αμπού Σαΐντ: Έχω θαφτεί σε αυτό το Ντίραμ έρημο και δεν είμαι καθοδηγούνται στη θέση του. είπε στον Ιησού:. Αυτός πρέπει να κάνει το σήμα, είπε, είχε κάνει είπε τι είπε, ένα σύννεφο στον ουρανό ήταν Tzlha και δεν βλέπω το σήμα είναι ανοησία, αλλά και ότι βγήκε από το σπίτι ενός μπανγκαλόους του ημέρα Βρήκαν στον προθάλαμο του σπιτιού Baktal Vdger του μαζί του, και τον έσυραν σε μια καλά το σπίτι.;.έριξε στο, Vendhir από τον πατέρα του τον έφερε και το αόρατο και η ασφυκτική του κριού να τον σκοτώσει και να παραδοθούν στο καλά στη συνέχεια, ότι οι άνθρωποι του νεκρού φλοίσβος ράγες Κούφα που ψάχνουν για Vtlqahm Juha είπε:.. Στο σπίτι μας ένας άνθρωπος νεκρός και να δούμε είναι ο σύντροφος σας Fdloa στο σπίτι του, και τον κατέβασαν στο πηγάδι όταν είδε το κριάρι τους τηλεφώνησε και είπε : Αχ, αυτά, θα είχε σύντροφο σας έναν αιώνα γελούσαν και πέρασαν από Είναι τρέλα και ότι Abu μουσουλμάνος ιδιοκτήτης του κράτους, όπως αναφέρεται Κούφα είπε στους ανθρώπους γύρω του;. Ποιος από εσάς γνωρίζει Juha Vidaoh μου είπε κολοκύθας:; είμαι, και τον κάλεσε, όταν μπήκε δεν είχε στο Αμπού του Συμβουλίου Μουσουλμάνων και κολοκύθας, δήλωσε ο Ο κολοκύθα, Oikma Abu μουσουλμάνος; [6].
 |
| έχω γνωρίσει τον κώλο σου |
Και Αραβικά προσωπικότητες, γνωστή Bhmaqatha είναι:
Hbnqh Μπιν Theroan και τον μπαμπά Gbashan Khuzaie, και Abdullah al-Sheikh Mho, και τα δάκρυα Ράμπια, και βιαστικά Μπιν Γ, και Χάμζα αυγά κάδο, και Αμπού οξύ, και αφράτο, και ένα τζαμί του φαρμακοποιού, και ανθοφορία γάιδαρο, και ο γιος του Jassaas [7].
"Ποιος ξέρει γνωρίζει ότι δεν γνωρίζει: Κάθισε Σέιχ Νασρ αλ-Ντιν Εφέντι, μια μέρα σε ένα κήρυγμα πλατφόρμα σε ένα συνοπτικό ((Aq μήνα)), και είπε, ω πιστοί, ξέρετε τι θα πω να μου είχατε απαντήσει ακροατές;. Όχι, δεν ξέρουμε είπε: Αν . δεν ξέρετε, δεν υπάρχει καμία χρήση μιλώντας, και στη συνέχεια κατέβηκε και επέστρεψε στην άλλη μέρα τα πέταξαν την ίδια ερώτηση, εκείνοι απάντησαν, αυτή τη φορά:. για σίγουρα γνωρίζετε, είπε: εφ 'όσον ξέρετε τι θα πω δεν υπάρχει καμία χρήση για να μιλήσει Vhar παρούσα σε αυτούς, οι οποίοι συμφώνησαν μεταξύ τους,; να είναι η απάντηση στην επόμενη φορά αντιφατική, Τμήμα απαντήσεις: Όχι, και το Τμήμα απαντήσεις: Ναι, και όταν προσπέρασε τους την τρίτη φορά, και τους έδωσε την πρώτη ερώτηση, διαφορετικές φωνές μεταξύ: όχι και ναι, δήλωσε: ποιος ξέρει πολύ καλά ξέρει ότι δεν ξέρει.Γαϊδούρια: Juha οδηγούσε το γάιδαρό του, όταν πέρασε μερικοί από τους ανθρώπους και ήθελε κάποιος να αστειευτεί μαζί του του είπε: Ω, Juha έχω γνωρίσει τον κώλο σου δεν ήξερε να πει Juha: Αυτό είναι φυσιολογικό γιατί τα γαϊδουράκια γνωρίζουν ο ένας τον άλλον.Μπάνιο πάνω από το μιναρέ: μπήκε στο μπάνιο μια μέρα και ήταν μια ηρεμία επικράτησε, όταν ίδρυσε τη φωνή του τραγουδούν Vojbh Vhaddtth ο ίδιος ότι δεν πρέπει να ξεφύγει από τη χάρη της φωνής του για την Badi μουσουλμάνους αδελφούς του. Ποια μόλις έξω από το μπάνιο, δηλαδή το τζαμί, όπου ανέβηκε στο μιναρέ και άρχισαν να τραγουδούν μερικά ύμνους κατά την ώρα των προσευχών το μεσημέρι, προβληματισμένος περαστικούς από αυτό και η φωνή του ήταν τραχιά ενοχλητικό φώναξε ένας από αυτούς, λέγοντας: «Ουαί σε σας, Ο ανόητος Ιδιοκτήτης ενοχλήσει τους ανθρώπους με αυτό το spam φωνή του Σολομώντα σε μια τέτοια ώρα; " Απαντήθηκε από την κορυφή του μιναρέ: Ο αδελφός μου, αν έχω δωρίσει σε μια βελτιωμένη κατασκευή του μιναρέ πάνω από το λουτρό να Osamatk καλή φωνή τι Encick αηδόνια στο Twitter!Hadtha εννέα ή ĘŇÚá: είδε σε ένα όνειρο ότι κάποιος του έδωσε εννέα ντιρχάμ αντί για δέκα ήταν υποχρεωμένη να προβεί Fajtlva Από ενταθεί ρολόι συζήτησή τους από τον ύπνο του, ο πανικός δεν βλέπετε στο χέρι κάτι, Vtcder του και κατηγόρησε τον εαυτό του για Tmaha, αλλά επέστρεψε Vastelqy στο κρεβάτι και έστειλε κάτω από το πάπλωμα και την επέκταση αδράνεια, λέγοντας αντίπαλό του: Hadtha εννέα ĘŇÚá όχι!Πράσινο: προσανατολισμός Juha με έναν από τους συντρόφους του να πιάσει Phraya λύκος και ελπίδα σε Vruh, Frckdha πίσω του τα εν λόγω εισοδήματα κάτω από την τρύπα, εισάγετε το κεφάλι του ανθρώπου, ώστε να γνωρίζουν τα ίχνη του και κρατώντας τον, και έκοψε το κεφάλι του λύκου, και Juha στεκόταν δίπλα του περισσότερο από μία ώρα, είδε ότι ο φίλος του δεν μπορούν να δουν, Vshabh προς τα έξω και είδε χωρίς το κεφάλι στην ίδια Vavckr που είχε μαζί του το κεφάλι ή όχι; Επιστρέφονται στη χώρα και ζήτησε από τον φίλο του, τη γυναίκα: η ημέρα κατά την έξοδό σας από το σύζυγό σας ήταν μαζί μου με το κεφάλι του ή όχι.Ο πυρήνας της αλ-Balah: η γυναίκα του τον είδε να φάει πυρήνα δεν υπερβαίνει τις ημερομηνίες, είπε: Τι έκανα, αν τρώτε ημερομηνίες πυρήνα;! Εκείνος της είπε: φυσικά τρώνε με τον πυρήνα, όπως ο πωλητής και το βάρος με τον πυρήνα, ακόμη και όταν εξαντληθεί ο Νώε με επτά μπαρ, έδωσε η τιμή ήταν είτε λευκό ντιρχάμ, θα ρίξει κάτι στο σοκάκι αγόρασε Bdrihama?!Άλογο και ο ταύρος: Ταμερλάνος τον προσκάλεσε να οδηγούν βουνό του και εισάγετε στο πεδίο του αγώνα και φοίνικες παιχνίδι φύλλα, πήγε στη σταθερή και οδήγησε έναν ταύρο, και έφερε μια πυραμίδα, οι άνθρωποι γέλασαν όταν τον είδε και τον ρώτησε Djoa Ταμερλάνος: Πώς να εισέλθουν στο πεδίο του αγώνα αυτό ταύρος;!Juha απάντησε: Δοκίμασα αυτό ταύρος σε μια δεκαετία, ήταν αγώνες κατά των πτηνών στη λειτουργία, πώς είναι τώρα!Almakhllaty Ass: Λαμβάνοντας Juha πωλεί επεξεργασία κράτος, έχει αγοράσει ένα τουρσί με εργαλεία Almakhllaty γάιδαρο, ο γάιδαρος ήταν γνωστό σπίτια που το αγοράσετε, και κάθε φορά που ονομάζεται Σέιχ: τουρσί τουρσί ...... Anehg γάιδαρος ήταν σε αυτές τις πολυσύχναστα δρομάκια και καλύπτει Pinheigah Juha φωνή, ήταν θυμωμένος . Μια μέρα, έφτασε σε μια συσσωρευμένη θέση, και τη λήψη κλήσεων Σέιχ: τουρσί τουρσί, Vsbakh κώλο για Bray. Juha έριξε τιμόνι του στον ώμο του και γουρλώνω τα μάτια, και είπε: Δείτε, Ω, εσύ που πωλεί διαλύματα ή εγώ;Κατά μήκος του εδάφους: έλεγαν ότι κάποια μέρα θα Juha: Είστε ο κόσμος, να είστε σίγουροι ότι μπορούμε να λύσουμε αυτό το ζήτημα;Είπε: Τι είναι αυτό; Είπαν: Πόσο κάτω βραχίονα; Εάν μια περαστική κηδεία, ο ίδιος επεσήμανε το φέρετρο και Juha, δήλωσε: Αυτή η ερώτηση είναι ότι ο νεκρός, για την Αλ να διασχίσει το έδαφος και μπήκε.Δόγμα: Juha ζήτησε από μια ομάδα Ταμερλάνος: Τι είναι madhhab σας; Απάντησε ο άνθρωπος μετά έβαλε το χέρι του στο στήθος μέτρια Mtzlla του: Γραμματέας Τιμόρ Kourkan είπε ένας ακροατήριο: Ρωτήστε τον, Κύριε, του Προφήτη; , Είπε Juha: Γιατί να τον ρωτήσω, εάν ο ιμάμης πιστεύεται Τιμόρ κουτσός, είναι, φυσικά, Nabih Τζένγκις AmbassakΚατάπτωση: ταξίδεψε Juha σε μία από τις πόλεις και έμεινε σε ένα Khanadtha την επόμενη μέρα, είπε με τις αξίες του Καν: Ο αδελφός μου, ακούω όλη τη νύχτα να χτυπήσει στην οροφή του δωματίου όπου κοιμόταν Faalitk έρχεται Benjar Maher αποκαλύπτει την ξυλεία για να δείτε πού είπε αξίες του: Κύριε, η κατασκευή αυτή είναι ισχυρή δεν αναλύονται, δεν είναι αυτό που θα ακούσετε μόνο τον έπαινο έπαινος τον έπαινο του Θεού ότι τα πάντα στην ύπαρξη. Juha απάντησε, λέγοντας, επικύρωσε, αλλά ο μεγάλος φόβος του επαίνου και του tahleelah γιατί φοβάμαι ότι το χαρτί που γνωρίζουν τότε μπορεί να είναι κατάκοιτος κατάπτωση μια μακρά αναμονή.Κώλο μόνο έχασε:
 |
| Κώλο μόνο έχασε |
 |
| Κώλο μόνο έχασε |
§
§
Ο Τζένγκις Χαν (Μογγολικά: Чингис Хаан, που σημαίνει καθολικός κυβερνήτης) (1162 - 18 Αυγούστου 1227) ήταν ένας Μογγόλος πολιτικός και στρατιωτικός ηγέτης. Ένωσε τις μογγολικές φυλές και ίδρυσε την Αυτοκρατορία των Μογγόλων (1206 - 1368), μια από τις μεγαλύτερες αυτοκρατορίες στην ιστορία. Γεννημένος στη φυλή Μποργιτζήν, δημιούργησε έναν ισχυρό στρατό και έγινε ένας απο τους σημαντικότερους και πλέον επιτυχημένους στρατιωτικούς ηγέτες στην ιστορία.
Παρά το γεγονός ότι ο Τζένγκις Χαν σε πολλές περιοχές του κόσμου θεωρείται κατ' εξοχήν αιμοβόρος κατακτητής, στη Μογγολία είναι μια αγαπητή προσωπικότητα και θεωρείται ως ο πατέρας του μογγολικού έθνους. Πριν γίνει Χαν (Хаан, ελλ. Κυβερνήτης), εξόντωσε και κατόπιν ένωσε πολλές από τις νομαδικές φυλές της ανατολικής και κεντρικής Ασίας και τους έδωσε ταυτότητα ως Μογγόλους.
Διάσημος Μογγόλος κατακτητής, ο Τζένγκις - Χαν, που το πραγματικό του όνομα ήταν Τεμουζίν, έγινε στα 13 του χρόνια αρχηγός 30 μογγολικών φυλών μετά το θάνατο του πατέρα του.
Όπως ήταν φυσικό, συνάντησε βίαιη αντίδραση από το μέρος των υποτελών του φυλών, αλλά όταν παντρεύτηκε την κόρη του μεγάλου Χαν των Κοραϊτών Μογγόλων Ουνγκ και πήρε βοήθεια και υποστήριξη από αυτόν, γρήγορα επιβλήθηκε κι απέδειξε τις έξοχες στρατιωτικές του ικανότητες. Τόση μεγάλη ήταν η δύναμη που απέκτησε, ώστε ο πεθερός του άρχισε να φοβάται για την αρχή του και διέταξε να τον σκοτώσουν. Ο Τζένγκις Χαν όμως δραπέτευσε και κατόρθωσε μετά από πολλές συγκρούσεις να ανακηρυχθεί Χαν και να στραφεί ενάντια στην Κίνα. Κατέλαβε το Πεκίνο κι ύστερα τη Μπουχάρα και τη Σαμαρκάνδη και έφτασε μέχρι τη Ρωσία. Πέθανε αφού νίκησε ολοκληρωτικά το βασιλιά της βορειοδυτικής Κίνας.
§
Με το όνομα Μογγόλοι (Μογγολικά:
Mongɣul. Κυριλλική γραφή: Монгол) εννοείται ένα σύνολο εθνικών ομάδων που κατοικεί σήμερα κυρίως στη Μογγολία, την Κίνα και τη Ρωσία. §
Η Μογγολία είναι μια χώρα με έκταση 1.564.116 τετρ. χλμ. και πληθυσμό 3.041.142 κατοίκους (138η στον κόσμο), σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2009[2]. Είναι η δεύτερη μεγαλύτερη περίκλειστη χώρα μετά το Καζακστάν. Τυπικά εντάσσεται στις χώρες της Ανατολικής Ασίας, αν και ορισμένες φορές θεωρείται κομμάτι της Κεντρικής Ασίας. Συνορεύει με τη Ρωσία προς Βορρά και με την Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας προς Νότο. Το καθεστώς της χώρας είναι κοινοβουλευτική δημοκρατία. Η πρωτεύουσα της χώρας είναι η Ουλάν Μπατόρ. Από το 2009 Πρόεδρος είναι ο Τσαχιάγκιϊν Ελμπεγκντόρζ και από το 2009 Πρωθυπουργός είναι ο Σουχμπααταρίν Μπάτμπολντ.
§
Σημαντικές προϊστορικές τοποθεσίες της παλαιολιθικής εποχής με τοιχογραφίες σε σπήλαια έχουν βρεθεί στο Κόιντ Τσενκχερίν της επαρχίας Κχόντ και στο Τσαγκαάν της επαρχίας Μπαγιανκχονγκόρ. Επίσης, υπολείμματα οικισμού της νεολιθικής εποχήςυπάρχουν στην επαρχία Ντορνόντ, ενώ σύγχρονα ευρήματα στη δυτική Μογγολία υποδηλώνουν παρουσία τροφοσυλλεκτικών πληθυσμών.
Η Μογγολία, από την προϊστορία της, έχει κατοικηθεί από νομαδικούς πληθυσμούς, οι οποίοι από περίοδο σε περίοδο σχημάτισαν μεγάλες ομοσπονδίες που άκμασαν.
§
Στο χάος που επικράτησε τον 12ο αιώνα, ένας αρχηγός φυλής με το όνομα Τεμουζίν κατάφερε τελικά να ενώσει τις Μογγολικές φυλές ανάμεσα στη Μαντζουρία και την Αλταϊκά όρη. Το 1206 πήρε τον τίτλο Τζένγκις Χαν και ξεκίνησε μία σειρά στρατιωτικών εκστρατειών, γνωστές για τη βία και την ωμότητά τους, σε μεγάλο μέρος της Ασίας, δημιουργώντας έτσι τη Μογγολική αυτοκρατορία, τη μεγαλύτερη συνεχόμενη αυτοκρατορία σε έκταση στην παγκόσμια ιστορία. Με τους διαδόχους του, η αυτοκρατορία εκτεινόταν από τη σημερινή Πολωνία στα δυτικά ως την Κορέα στα ανατολικά, και από τη Σιβηρία στο βορρά ως τον Κόλπο του Ομάν στα νότια, με συνολική έκταση 33 εκατομμυρίων τετραγωνικών χιλιομέτρων (22% της συνολικής ξηράς του πλανήτη) και πληθυσμό μεγαλύτερο από 100 εκατομμύρια.
Μετά το θάνατο του Τζένγκις Χαν, η αυτοκρατορία διαιρέθηκε σε τέσσερα βασίλεια, ονομαζόμενα χανάτα, τα οποία τελικά έγιναν ημιανεξάρτητα και μετά το θάνατο του Μόνγκε το 1259. Ένα από τα χανάτα, γνωστό ως το Μεγάλο Χανάτο, με επικράτεια τη σημερινή Μογγολία και την Κίνα, μετατράπηκε στη δυναστεία των Γουάν με ηγεμόνα τον Κουμπλάι Χαν, εγγονό του Τζένγκις Χαν. Ο Κουμπλάι Χαν έκανε πρωτεύουσά του τη σημερινή πόλη του Πεκίνου. Μετά από έναν περίπου αιώνα ηγεμονίας, οι Γουάν αντικαταστάθηκαν από τη Δυναστεία των Μινγκ το 1368, και οι Μογγόλοι εκδιώχθηκαν προς το βορρά. Καθώς ο στρατός των Μινγκ καταδίωξε τους μογγολικούς πληθυσμούς μέχρι τα πάτρια εδάφη τους, κατέλαβε και κατέστρεψε τη πρωτεύουσα Καρακόρουμ, μαζί με την πολιτιστική πρόοδο της αυτοκρατορικής περιόδου, γυρνώντας τη Μογγολία ξανά σε μία άναρχη κατάσταση.
§
نصرالدین جحا هي شخصية فكاهية انتشرت في كثير من الثقافات القديمة ونسبت إلى شخصيات عديدة عاشت في عصور ومجتمعات مختلفة. وجحا اسم لا ينصرف لأنه معدول من جاح، مثل عمرو من عامر ويقال: جحا يجحو جحواً إذا رمى. ويقال: حيا الله جحوتك. أي وجهك.[1]
وفي الأدب العربي، نسب حجا إلى أبو الغصن دُجين الفزاري الذي عاصر الدولة الأموية. وهو أقدم شخصيات جحا والنكات العربية تنسب له. وفي الأدب التركي، نسبت قصص جحا إلى الشيخ نصر الدين خوجه الرومي الذي عاش فيقونية معاصرا الحكم المغولي لبلاد الأناضول ومعظم القصص المعروفة في الأدب العالمي تنسب له.
إختلف الرواة والمؤرخون في شخصية جحا. فصوّره البعض كمجنون أو أبله. وقال البعض الآخر إنه رجل بكامل عقله ووعيه وإنه يتحامق ويدّعي الغفلة ليستطيع عرض آرائه النقدية والسخرية من الحكام بحرية تامة. أجتمعت كلها على أن له حمار يشاركه قصصه. وقي أشد حالات البلاهة، تجد عنده حب وتقدير للفكاهة.
كل الشعوب وكل الأمم صمّمت لها (جحا) خاصاً بها بما يتـلاءم مع طبيعة تلك الأمة وظروف الحياة الاجتماعية فيها. ومع أن الأسماء تختلف وشكل الحكايات ربما يختلف أيضاً، ولكن شخصية (جحا) المغفّل الأحمق وحماره لم تتغيّر وهكذا تجد شخصية نصر الدين خوجه في تركيا، وملا نصر الدين في إيران وكوردستان. ومن الشخصيات التي شابهت جحا بالشخصية إلا أنها لم تكنى به فنذكر غابروفو بلغاريا المحبوب، وأرتين أرمينيا صاحب اللسان السليط، وآرو يوغسلافياالمغفل.
بعودة بسيطة إلى التاريخ تكتشف أن كل هذه الشخصيات في تلك الأمم قد ولدت واشتهرت في القرون المتأخرة، مما يدل انها كونت شخصياتها بناء على شخصية دجين العربية الذي سبقهم. بل إنك تجد الطرائف الواردة في كتاب "نوادر جحا" (أي جحا العربي) المذكور في فهرست ابن النديم (377هـ) هي نفسها مستعملة في نوادر الأمم الأخرى ولم يختلف فيها غير أسماء المدن والملوك وتاريخ وقوع الحكاية مما يدل على الأصل العربي لهذه الشخصية[2].
جحا العربي
أقدم قصص جحا تعود للقرن الأول الهجري أي القرن السابع الميلادي وتعود لدُجين بن ثابت الفزاري. وروى عنه أسلم مولى عمر بن الخطاب، وهشام بن عروة، وعبد الله بن المبارك، وآخرون. قال الشيرازي: "جُحا لقب له، وكان ظريفاً، والذي يقال فيه مكذوب عليه". وقال الحافظ ابن عساكر أنه عاش أكثر من مائة سنه[3]. وذكر أن جُحا هو تابعي، وكانت أمه خادمة لأنس بن مالك، وكان الغالب عليه السماحة، وصفاء السريرة، فلا ينبغي لأحد أن يسخر به.[4]. وذكر جحا هذا في كتب الجلال السيوطي، والذهبي، والحافظ ابن الجوزي الذي قال: "... ومنهم (جُحا) ويُكنى أبا الغصن، وقد روي عنه ما يدل على فطنةٍ وذكاء. إلا أن الغالب عليه التَّغفيل، وقد قيل إنَّ بعض من كان يعاديه وضع له حكايات.[5]
من نوادر جحا العربي
وقال الميداني: "هو رجل من فزارة. وكان يكنى أبا الغصن. فمن حمقه أن عيسى بن موسى الهاشمي مر به وهو يحفر بظهر الكوفة موضعاً فقال له: مالك يا أبا الغصن? قال: إني قد دفنت في هذه الصحراء دراهم ولست أهتدي إلى مكانها. فقال عيسى: كان يجب أن تجعل عليها علامة. قال: قد فعلت. قال ماذا؟قال: سحابة في السماء كانت تظلها ولست أرى العلامة. ومن حمقه أيضاً أنه خرج من منزله يوماً بغلس فعثر في دهليز منزله بقتيل فضجر به، وجره إلى بئر منزله فألقاه فيها، فنذر به أبوه فأخرجه وغيبه وخنق كبشاً حتى قتله وألقاه في البئر. ثم أن أهل القتيل طافوا في سكك الكوفة يبحثون عنه فتلقاهم جحا فقال: في دارنا رجل مقتول فانظروا أهو صاحبكم. فعدلوا إلى منزله، وأنزلوه في البئر فلما رأى الكبش ناداهم وقال: يا هؤلاء، هل كان لصاحبكم قرن؟فضحكوا ومروا. ومن حمقه أن أبا مسلم صاحب الدولة لما ورد الكوفة قال لمن حوله: أيكم يعرف جحا فيدعوه إلي؟فقال يقطين: أنا، ودعاه، فلما دخل لم يكن في المجلس غير أبي مسلم ويقطين فقال: يا يقطين، أيكما أبو مسلم؟[6].
شخصيات عربية حمقاء
ومن الشخصيات العربية التي اشتهرت بحماقاتها نذكر: هبنقة بن ثروان وأبي غبشان الخزاعي، وعبد الله شيخ مهو، وربيعة البكّاء، وعجل بن لجيم، وحمزة بن بيض، وأبي أسيد، ومزبّد، وجامع الصيدلاني، وأزهر الحمار، وابن الجصاص[7].
" مَنْ يعلمُ يُعْلِمُ مَنْ لا يَعْلم: جلس الشيخ نصر الدين أفندي، يوماً على منصه الوعظ في أحد جوامع ((آق شهر))، وقال: أيها المؤمنون, هل تعلمون ما سأقوله لكم؟ فأجابه السامعون: كلا, لا نعلم. قال: إذا كنتم لا تعلمون, فما الفائدة من التكلم, ثم نزل. وعاد في يوم آخر فألقى عليهم نفس السؤال, فأجابوه, هذه المرة: أجل إنا نعلم. فقال: ما دمتم تعلمون ما سأقوله فما الفائدة من الكلام؟ فحار الحاضرون في أمرهم واتفقوا فيما بينهم, على أن تكون الإجابة في المرة القادمة متناقضة, قسم يجيب: لا, وقسم يجيب: نعم, ولما أتاهم المرة الثالثة, وألقى عليهم سؤاله الأول, اختلفت أصواتهم بين: لا ونعم فقال: حسناً جداً مَنْ يعلمُ يُعْلِمُ مَنْ لا يَعْلم.
الحمير: كان جحا راكباً حماره حينما مر ببعض القوم وأراد أحدهم ان يمزح معه فقال له : يا جحا لقد عرفت حمارك ولم أعرفك فقال جحا : هذا طبيعي لأن الحمير تعرف بعضها.
حمام فوق المئذنة: دخل الحمام يوماً وكان السكون فيه سائداً فأنشأ يتغنى فأعجبه صوته فحدثته نفسه بأنه لا يجوز أن يبخل بنعمة صوته البديع على إخوانه المسلمين. مما أسرع ما خرج من الحمام قاصداً الجامع حيث صعد إلى المئذنة وبدأ ينشد بعض التسابيح في ساعة أذان الظهر، فاستغرب المارة هذا الأمر وكان صوته خشناً مزعجاً فناداه أحدهم قائلاً: " ويحك يا أحمق ! مالك تزعج الناس بهذا الانشاد بصوتك المزعج وفي مثل هذه الساعة ؟" فأجابه من أعلى المئذنة: يا أخي لو أن محسناً يتبرع لي ببناء حمام فوق هذه المئذنة لأسمعتك من حسن صوتي ما ينسيك تغريد البلابل!
هاتها تسعة ولا تزعل: رأى في منامه أن شخصاً أعطاه تسعة دراهم بدلاً من عشرة كان يطلبها منه فاختلفا ولما احتدم بينهما الجدال انتبه من نومه مذعوراً فلم يرى في يده شيئاً، فتكدر ولام نفسه على طمعها، ولكنه عاد فاستلقى في الفراش وأنزل تحت اللحاف ومد إلى خصمه الموهوم قائلا : هاتها تسعة ولا تزعل !
الرأس: توجه جحا مع أحد أصحابه إلى الصيد فرأيا ذئباً وطمعا في فروته، فركضا وراءه إلى أن دخل تحت جحر، فأدخل الرجل رأسه كي يعرف مكان وجوده ويمسكه، فقطع الذئب رأسه، وجحا واقف بجانبه أكثر من ساعة، رأى أن رفيقه لا يطلع، فسحبه إلى الخارج وشاهده من دون رأس فافتكر في نفسه هل كان معه رأس أم لا؟ فعاد إلى البلد وسأل زوجة صديقه: أن اليوم حين خروج زوجك معي هل كان رأسه معه أم لا.
نواة البلح: رأته امرأته يأكل تمراً ولا يخرج نواه، فقالت: ماذا تصنع كأني بك تأكل التمر بنواه؟؟! فقال لها: طبعا آكله بنواه لأن البائع وزنه مع النواه، ولو اخرج نواه لما باعه بسبع بارات، اما وقد اعطيته الثمن دراهم بيضا، فهل ارمي في الزقاق شيئا اشتريته بدراهمي؟؟؟!
الحصان والثور: دعاه تيمورلنك لركوب دابته والدخول في ميدان السباق ولعب الجريد، فذهب إلى الإسطبل وركب ثوراً هرماً وجاء به، فلما رآه الناس ضحكوا وضجوا فسأله تيمورلنك: كيف تدخل ميدان السباق بهذا الثور؟؟! فأجابه جحا: إنني جربت هذا الثور منذ عشر سنوات، فكان يسابق الطير في ركضه، فكيف يكون الآن؟؟!
الحمار المخللاتي: أخذ جحا يبيع مخللاً، وقد ابتاع أدوات المخلل مع حمار المخللاتي، فكان الحمار يعرف البيوت التي تشتري منه، وكلما نادى الشيخ : مخلل......مخلل كان الحمار ينهق في تلك الأزقة المزدحمة ويغطي بنهيقه صوت جحا، فغضب منه. وذات يوم وصل إلى محلٍ مزدحم، وأخذ الشيخ ينادي : مخلل مخلل، فسبقه الحمار إلى النهيق. فالقى جحا له المقود على عاتقه وحملق بعينيه، وقال: أنظر يا هذا أأنت تبيع المخلل أم أنا؟؟
طول الأرض: قالوا لجحا يوماً : أنت عالم، فنرجوا ان تحل لنا هذا السؤال؟؟ قال: وما هو؟ قالوا: الدنيا كم ذراع؟ وإذا بجنازة مارة، فاشار جحا إلى التابوت وقال: هذا السؤال يرد عليه هذا الميت، فاسألوه لإنه ذرع الأرض وسار.
مذهب: سأل جحا أحد جماعة تيمور لنك: ما مذهبك؟ فاجابه الرجل بعد أن وضع يده على صدره متواضعاً متذللاً : الامين تيمور كوركان فقال أحد الحاضرين : اساله يا سيدي من نبيه؟ فقال جحا: لماذا أساله، فإذا كان إمامه المعتقد تيمور الأعرج، فبالطبع يكون نبيه جنكيز السفاك
سجود: سافر جحا إلى إحدى المدن ونزل في أحد خاناتها ففي اليوم التالي قال لقيم الخان: يا أخي إني اسمع طول الليل قرقعة في سقف الغرفة التي نمت فيها فياليتك تاتي بنجار ماهر ويكشف على أخشابها ليرى ما فيها فقال له القيم: يا سيدي هذا البناء قوي لا يتهدم، وليس ما تسمعه الا تسبيحاً بحمد الله الذي يسبح بحمده كل ما في الوجود. فأجابه جحا قائلا:ً صدقت وإنما خوفي العظيم من تسبيحه وتهليله لأني أخاف ان تدركه رقة فيسجد سجدة طويلةً على غير انتظار.
ضاع الحمار بمفرده: ضاع حماره فأخذ يفتش عنه ويحمد الله شاكراً، فسألوه: لماذا تشكر الله، فقال: أشكره لأني لم أكن راكباً على الحمار ولو كنت راكباً عليه لضعت معه.
الخرج: كان جحا ضيفاً في إحدى القرى فضاع خُرجه، فقال لأهل القرية: إما أن تجدوه لي وإلا فإنني أعرف ماذا أصنع وكان الفلاحون يعرفون أن جحا من أعيان البلدة، حارو في أمرهم وصاروا يفتشون له عنه حتى وجدوه وردوه له، فتقدم أحدهم إليه وقال له: ما ذا كنت تصنع فأجابه: عندي بساط قديم كنت سأجعله خُرجا.ً
الخجل: شعر جحا بوجود لص في داره ليلاً، فقام إلى الخزانة واختبأ بها، وبحث اللص عن شيء يسرقه فلم يجد فرأى الخزانة فقال: لعل فيها شيئاً ففتحها واذا بجحا فيها، فاختلج اللص ولكنه تشجع وقال: ماذا تفعل هنا أيها الشيخ؟ فقال جحا: لا تؤاخذني فإني عارف بأنك لا تجد ما تسرقه ولذلك اختبأت خجلا منك.
اللباس الطائر: كان قميصه منشوراً على الحبل، فهبت الريح وقذفته إلى الأرض فقال لنفسه: يلزمنا ان نذبح فديةً وقرباناً فسألته زوجته: ولماذا؟؟! فقال: العياذ بالله لو كنت ألبسه لتحطمت
لقب تيمورلنك: سأله تيمورلنك يوماً قائلاً: تعلم يا جحا إن خلفاء بني العباس كان لكل منهم لقب إختص به فمنهم الموفق بالله والمتوكل على الله والمعتصم بالله وما شابه، فلو كنت انا منهم فماذا يجب أن أختار من الألقاب؟؟ فأجابه على الفور: يا صاحب اللاشك بأنك كنت ستدعى بلقب نعوذ بالله
اللغط والغلط: ترافق قاض وتاجر في الطريق مع جحا، فقال القاضي لجحا: من كثر لغطه كثر غلطه فهل غلطت يوماً وأنت تعظ؟ فقال جحا ببداهة: نعم صادفت مرة أن خرج مني قاض في النار بل قاضيان في النار، ومرة أخطأت فقلت أن التاجر بدل الفاجر لفي جحيم فأخجل الاثنين.
سباق مع الصوت: كان جحا يوماً يؤذن ويذهب مسرعاً، فسألوه عن السبب فقال: أريد أن أعرف إلى أين يصل صوتي.
§
- Nasrettin Hoca
- جحا
- Nasreddin Hodja
§
Οι ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα είναι δημοφιλείς σε όλο τον κόσμο και η UNESCO είχε θεσπίσει το 1996-1997 Διεθνές Έτος Νασρεντίν Χότζα.
§
Το όνομα του Νασρεντίν γράφεται με τους εξής τρόπους:Nasreddin Nasrudin, Nasr ud-Din, Nasredin, Naseeruddin, Nasruddin, Nasr Eddin, Nastradhin, Nasreddine, Nastratin, Nusrettin, Nasrettin και Nastradin.
Πριν ή μετά από το όνομα τίθεται ένας τίτλος σοφίας.
Στην Ελλάδα είναι γνωστός με το χαρακτηριστικό Χότζας, αλλά ο τίτλος σε άλλες χώρες μπορεί να είναι:«Hoxha», «Khwaje», «Hodja», «Hojja», «Hodscha», «Hodža», «Hoca», «Hogea», «Hodza», «Djoha», «Djuha», «Dschuha», «Giufà», «Chotzas», «Mullah», «Mulla», «Molla», «Maulana», «Efendi», «Ependi».
§
Ο Νασρεντίν Χότζα (στα τουρκικά «Nasrettin Hoca», αραβικά «جحا», αγγλικά «Nasreddin Hodja») ή επί το ελληνικότερον Ναστραντίν Χότζας (το όνομα σημαίνει «Η δόξα της Πίστης» στα αραβικά) ήταν φιλόσοφος ένας δημοφιλής κεντρικός ήρωας μύθων, παροιμιών, ανεκδότων που κυκλοφορούσαν ευρύτατα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας.
§
Ο Νασρεντίν Χότζα (στα τουρκικά «Nasrettin Hoca», αραβικά «جحا», αγγλικά «Nasreddin Hodja») ή επί το ελληνικότερον Ναστραντίν Χότζας (το όνομα σημαίνει «Η δόξα της Πίστης» στα αραβικά) ήταν ένας δημοφιλής κεντρικός ήρωας μύθων, παροιμιών, ανεκδότων που κυκλοφορούσαν ευρύτατα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας. Πολλά έθνη της Μέσης Ανατολής θεωρούν τον Νασρεντίν δικό τους, όπως οι Αφγανοί, Άραβες, Πέρσες, Τούρκοι και Ουζμπέκοι. Το όνομά του γράφεται διαφορετικά σε κάθε γλώσσα και πριν ή μετά από αυτό αναφέρονται οι τίτλοι Χότζας, Μουλάς ή Εφέντης. Ο Νασρεντίν ήταν λαϊκός φιλόσοφος και έχει μείνει στη μνήμη και την παράδοση της Ανατολής για τις αστείες ιστορίες και τα ανέκδοτά του. Ο Ναστραντίν Χότζας παρουσιάζεται ως τύπος σούφι, φιλόσοφου ανατολίτη, οπλισμένος με φιλοσοφική εγκαρτέρηση στις αντιξοότητες της ζωής, πάντοτε ετοιμόλογος με ελευθερία εκφράσεων, πολλές φορές και με αισχρολογίες.§
Ο Νασρεντίν Χότζα ή γνωστότερος ελληνικά ως Ναστραντίν Χότζας (το όνομα σημαίνει «Η δόξα της Πίστης» στα Αραβικά) ήταν ένας δημοφιλής κεντρικός ήρωας μύθων, παροιμιών, ανεκδότων που κυκλοφορούσαν ευρύτατα σε όλες τις κοινωνικές τάξεις της Μέσης Ανατολής, συμπεριλαμβανόμενης και της Τουρκίας. Ο Ναστραντίν Χότζας παρουσιάζεται ως τύπος σούφι, φιλόσοφου ανατολίτη, οπλισμένος με φιλοσοφική εγκαρτέρηση στις αντιξοότητες της ζωής, πάντοτε ετοιμόλογος με ελευθερία εκφράσεων, πολλές φορές και με αισχρολογίες.
Υποστηρίζεται ότι γεννήθηκε τον 13ο αιώνα κάπου στο Μεγάλο Κορασάν[1] και ότι διατηρούσε φιλία με τον Ταμερλάνο. Κατ΄ άλλους γεννήθηκε στο Σιβρή Χισάρ στη Μικρά Ασία περί τον 15ο με 16ο αιώνα. Το επάγγελμά του ήταν καδής (ιεροδίκης) και Μουλάς(ιεροδιδάσκαλος). Πέθανε και τάφηκε στο Ακ Σεχήρ κοντά στο Ικόνιο όπου υποστηρίζεται ότι υπήρχε ο τάφος του ένα μικρό «τουρμπέ», (=μαυσωλείο).
Η εκδοχή πάντως ότι όλοι οι σχετικοί μύθοι του Ναστραντίν πλάστηκαν από τον ίδιο είναι εσφαλμένη. Γιατί απλούστατα πολλά αναφέρονται σε πολύ διαφορετικές περιόδους. Ακόμη πολλά ανέκδοτα μπορεί ν΄ αναφέρονται στ΄ όνομά του αλλά είναι βέβαιο ότι άλλοι είναι οι δημιουργοί τους που παρέμειναν αφανείς αφηγητές. Πάντως σημειώνεται ότι από τις πλείστες εκδόσεις των ιστοριών του Ναστραντίν σε ξένες γλώσσες η μετάφραση στην ελληνική ήταν το περισσότερο διαδεδομένο στην Ελλαδική χώρα από την εποχή της οθωμανικής περιόδου και που συνέχισε στην ελεύθερη Ελλάδα τουρκικό βιβλίο.
Πολλά έθνη της Μέσης Ανατολής θεωρούν τον Νασρεντίν δικό τους, όπως οι Αφγανοί[2], Άραβες[3], Πέρσες[4], Τούρκοι[5][6] και Ουζμπέκοι[7]). Το όνομά του γράφεται διαφορετικά σε κάθε γλώσσα και πριν ή μετά από αυτό αναφέρονται οι τίτλοι Χότζας, Μουλάς ή Εφέντι. Ο Νασρεντίν ήταν λαϊκός φιλόσοφος και έχει μείνει στη μνήμη και την παράδοση της Ανατολής για τις αστείες ιστορίες και τα ανέκδοτά του.
Οι ιστορίες του μπορεί να είναι παράδοξες, απλοΐκές αλλά έχουν βαθύτερα νοήματα τα οποία γίνονται κατανοητά μέσα από τη διήγηση.
Υποστηρίζεται ότι γεννήθηκε τον 13ο αιώνα κάπου στο Μεγάλο Κορασάν και ότι διατηρούσε φιλία με τον Ταμερλάνο. Κατ΄ άλλους γεννήθηκε στο Σιβρί Χισάρ στη Μικρά Ασία περί τον 15ο με 16ο αιώνα. Το επάγγελμά του ήταν καδής (ιεροδίκης) και μουλάς (ιεροδιδάσκαλος). Πέθανε και τάφηκε στο Ακ Σεχίρ κοντά στο Ικόνιο όπου υποστηρίζεται ότι υπήρχε ο τάφος του ένα μικρό «τουρμπέ» (=μαυσωλείο).
Η εκδοχή πάντως ότι όλοι οι σχετικοί μύθοι του Ναστραντίν πλάστηκαν από τον ίδιο είναι εσφαλμένη. Γιατί απλούστατα πολλά αναφέρονται σε πολύ διαφορετικές περιόδους. Κάποιοι μύθοι μάλιστα, είναι παραλλαγές, αυτών του Αισώπου. Ακόμη πολλά ανέκδοτα μπορεί ν΄ αναφέρονται στ΄ όνομά του αλλά είναι βέβαιο ότι άλλοι είναι οι δημιουργοί τους που παρέμειναν αφανείς αφηγητές. Πάντως σημειώνεται ότι από τις πλείστες εκδόσεις των ιστοριών του Ναστραντίν σε ξένες γλώσσες η μετάφραση στην ελληνική ήταν το περισσότερο διαδεδομένο στην ελλαδική χώρα από την εποχή της οθωμανικής περιόδου και που συνέχισε στην ελεύθερη Ελλάδα ως τουρκικό βιβλίο.
Οι ιστορίες του μπορεί να είναι παράδοξες, απλοϊκές αλλά έχουν βαθύτερα νοήματα τα οποία γίνονται κατανοητά μέσα από τη διήγηση. Το παλαιότερο χειρόγραφο που αναφέρεται στον Νασρεντίν χρονολογείται στα 1571.
Ιστορίες του Νασρεντίν Χότζα
Ο Νασρεντίν καθόταν στην όχθη ενός ποταμού, όταν κάποιος που βρισκόταν στην άλλη όχθη του φώναξε:
- Έι! Πως θα έρθω απέναντι;
- Μα είσαι απέναντι, του απάντησε ο Νασρεντίν.
Σε μια συνάντηση ρώτησε κάποιος τον Νασρεντίν:
- Πόσων χρονών είσαι Χότζα;
- Πενήντα, απάντησε εκείνος.
- Το ίδιο μου είπες και πριν δυο χρόνια που συναντηθήκαμε και σε ξαναρώτησα.
- Ναι, είμαι πάντα σταθερός στις απόψεις μου.
Ο Νασρεντίν είχε στήσει έναν πρόχειρο πάγκο με μια επιγραφή που έγραφε: «Δίνω απαντήσεις για 2 οποιεσδήποτε ερωτήσεις, μόνο για 100 ασημένια νομίσματα».
Ένας άντρας που ήθελε να κάνει ερωτήσεις, πήγε τότε στον πάγκο και του έδωσε τα 100 ασημένια νομίσματα, λέγοντας:
- 100 ασημένια νομίσματα, για 2 μόνο ερωτήσεις, είναι λίγο ακριβά, δεν νομίζεις;
Και η απάντηση του Νασρεντίν:
- Είναι. Η επόμενη ερώτηση παρακαλώ;
Ο Νασρεντίν βρέθηκε κάποτε σε μια γειτονική πόλη στην οποία κανείς δεν τον γνώριζε.
Αφού τέλειωσε τις δουλειές του, πριν πάρει τη στράτα του γυρισμού σκέφτηκε να πάει να κάνει ένα λουτρό στο χαμάμ της πόλης το οποίο ήταν ονομαστό.
Καθ’ ό,τι φτωχικά ντυμένος, οι υπάλληλοι δεν τον περιποιήθηκαν. Δεν τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια άπλυτη πετσέτα και ένα απλό σαπουνάκι και κανείς δε φρόντισε να τον τρίψει.
Όταν ο Νασρεντίν τελείωσε έδωσε στους υπαλλήλους από ένα χρυσό νόμισμα. Οι υπάλληλοι τα ‘χασαν και μετάνιωσαν για την επιπολαιότητά τους να παρασυρθούν από την εξωτερική εμφάνιση και να μην περιποιηθούν τον πελάτη τους όπως του έπρεπε.
Μετά από μια εβδομάδα ο Νασρεντίν ξαναβρέθηκε στην ίδια πόλη και αφού ξεμπέρδεψε τις δουλειές του ξαναπήγε στο χαμάμ, πάντα το ίδιο φτωχικά ντυμένος.
Οι υπάλληλοι τον περιποιήθηκαν αρχοντικά. Τον βοήθησαν να γδυθεί και να ντυθεί, του έδωσαν μια πεντακάθαρη μεταξωτή πετσέτα, του πήγαν χίλιων λογιών αρωματισμένα σαπούνια, τον άλειψαν με χίλια μυρωδικά και τον έτριψαν καλά. Και όταν ο Νασρεντίν ήταν έτοιμος να φύγει έτειναν χαμογελαστοί τις παλάμες τους λαχταρώντας ένα ακόμη χρυσό νόμισμα. Ο Νασρεντίν όμως τους έδωσε από ένα χάλκινο πιάστρο.
Βλέποντας την έκπληξη ζωγραφισμένη στα μάτια τους, ο Νασρεντίν τους λέει:
- Για τη σημερινή περιποίηση σας πλήρωσα την προηγούμενη εβδομάδα. Τώρα σας πληρώνω για την προηγούμενη περιποίηση.
Ένας ξένος φάνηκε στην πόλη, έδειξε ένα πουγκί και είπε ότι είναι γεμάτο διαμάντια και θα τα δώσει σε όποιον του δώσει την ευτυχία. Τον στέλνουν στον Νασραντίν Χότζα.
Βρίσκει το Νασρεντίν αραχτό κάτω από ένα δέντρο, να το έχει ρίξει στον ύπνο.
- Αυτά τα διαμάντια θα τα δώσω σ΄ όποιον μου δώσει την ευτυχία, του λέει.
Ο Νασρεντίν σηκώνεται, ξεσκονίζεται, αρπάζει το πουγκί και εξαφανίζεται!
Ο πλούσιος ξεσήκωσε όλο τον κόσμο για να βρει τον κλέφτη Νασρεντίν. Τίποτα. Απογοητευμένος, επιστρέφει στο δέντρο να πάρει το άλογο να φύγει.
Εκεί, βλέπει το Νασρεντίν με προσκέφαλο την ίδια πέτρα να βρίσκεται στο επόμενο ημίχρονο του μεσημεριού. Ορμάει πάνω του, αλλά αυτός βγάζει το πουγκί και του το δίνει πίσω, λέγοντας:
- Ορίστε, η ευτυχία σου!
Ο Νασρεντίν ερέθιζε συνεχώς τους φίλους του με την αιώνια αισιοδοξία του. Όσο άσχημη κι αν ήταν μια κατάσταση, εκείνος έλεγε πάντοτε:
- Θα μπορούσε να είχε συμβεί κάτι χειρότερο.
Για να τον θεραπεύσουν από αυτή του την ενοχλητική συνήθεια, οι φίλοι του αποφάσισαν να του παρουσιάσουν μια κατάσταση τόσο μαύρη, τόσο ζοφερή, που να μην μπορούσε ο Νασρεντίν να βρει καμία ελπίδα σ’ αυτήν.
Μια μέρα, ένας απ’ αυτούς τον πλησίασε στο καφενείο και του είπε:
- Νασρεντίν, άκουσες τι συνέβη στον Αλί; Χθες βράδυ, πήγε στο σπίτι του, βρήκε τη γυναίκα του στο κρεβάτι με έναν άλλο άντρα, τους σκότωσε και τους δύο κι ύστερα αυτοκτόνησε.
- Τρομερό, θα μπορούσε όμως να είχε συμβεί κάτι χειρότερο, είπε ο Νασρεντίν.
- Τι στα κομμάτια θα μπορούσε να είχε συμβεί, που να ήταν χειρότερο απ’ αυτό;
- Αν είχε συμβεί προχθές, τώρα θα μπορούσα να είμαι εγώ ο σκοτωμένος.
Μια μέρα, ο βασιλιάς αποφάσισε όλοι οι υπήκοοί του να λένε την αλήθεια. Στήθηκε μια κρεμάλα έξω από τις πύλες τις πόλεις και ανακοινώθηκε ότι όποιος μπαίνει στην πόλη οφείλει να απαντήσει ειλικρινά σε μια ερώτηση που θα του γίνει.
Ο Νασρεντίν ήταν πρώτος. Ο λοχαγός της φρουράς τον ρώτησε:
- Που πας; Πες την αλήθεια αλλιώς θα εκτελεστείς.
- Πάω να πεθάνω στην κρεμάλα, είπε ο Νασρεντίν.
- Δεν σε πιστεύω.
- Πολύ καλά, αν σου είπα ψέματα να με κρεμάσεις!
- Ναι, αλλά τότε θα είχες πει την αλήθεια!
- Ακριβώς. Την δική σου αλήθεια.
Ο Νασρεντίν αποφάσισε ένα ηλιόλουστο πρωινό να κάνει έναν όμορφο περίπατο κατά την θάλασσα. Καθώς πλησίαζε στη προκυμαία άκουσε φωνές και είδε πολύ κόσμο συγκεντρωμένο να χειρονομεί και να τρέχει πάνω κάτω. Πλησίασε πιο κοντά και είδε έναν άνθρωπο που είχε πέσει κατά λάθος στο νερό. Όπως δεν ήξερε κολύμπι, κτυπούσε πανικόβλητος χέρια και πόδια, χανόταν μέσα στο κύματα και όποτε κατόρθωνε να βγάλει λίγο το κεφάλι του καλούσε μισοπνιγμένος σε βοήθεια.
Οι άνθρωποι έσκυβαν όσο μπορούσαν πάνω από το νερό και του φώναζαν:
- Δώσε μας το χέρι σου! Δώσε μας το χέρι σου!
Τίποτα αυτός! Σαν να ήταν κουφός συνέχιζε να χτυπιέται. Οι άνθρωποι όλο και πλήθαιναν γύρω του και του φώναζαν όλο και πιο δυνατά:
- Βρε άνθρωπε, δεν ακούς; Δώσε μας το χέρι σου! Θα πνιγείς!
Τίποτα αυτός.
Κάποια στιγμή, μέσα στο πανικό και την αγωνία που επικρατούσε, επειδή κανείς δεν ήθελε να πνιγεί ο άνθρωπος αυτός, αλλά και κανείς δε μπορούσε να κάνει τίποτα περισσότερο, κάποιος πήρε είδηση τον Νασρεντίν που παρακολουθούσε ατάραχος τη σκηνή.
Να ο Χότζας, αναφώνησε το πλήθος. Κάντε χώρο να κάνει κάτι. Σίγουρα θα ξέρει αυτός τι να κάνει, σαν άνθρωπος του Θεού που είναι.
Αμέσως τότε όλοι έκαναν χώρο και ο Νασρεντίν έσκυψε στο νερό και κάτι είπε σιγανά στον μισοπνιγμένο. Αμέσως τότε εκείνος έδωσε το χέρι του και ο Νασρεντίν το έπιασε και τον έσυρε έξω.
Οι άνθρωποι έμειναν τότε με ανοιχτό το στόμα.
- Βρε, είπαν! Βρε Χότζα μας, καλέ μας Χότζα, τι του είπες του ανθρώπου και σου έδωσε το χέρι σου; Εδώ τόση ώρα εμείς του φωνάζουμε να μας δώσει το χέρι του και δε το έκανε. Τώρα γιατί άκουσε εσένα και όχι εμάς;
- Εγώ δε του είπα να μου δώσει το χέρι του, απάντησε ήρεμα ο Χότζας.
- Τι του είπες λοιπόν, ρώτησαν οι άνθρωποι περίεργοι.
- Εγώ του είπα «πάρε το χέρι μου», είπε ο Νασρεντίν.
Μια φορά ο Νασρεντίν ανέβηκε στον άμβωνα να διδάξει. Καθώς μιλούσε, ρωτάει:
- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτά που σας λέω;
- Όχι! αποκρίθηκε ο κόσμος.
- Αφού δεν καταλαβαίνετε, τότε τι κάθομαι και μιλάω; απάντησε ο Νασρεντίν και κατέβηκε απ’ τον άμβωνα.
Μια άλλη φορά που ανέβηκε στον άμβωνα, ενώ δίδασκε ξανάκανε την ίδια ερώτηση:
- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;
- Ναι, απάντησαν αυτοί.
- Αφού το καταλαβαίνετε, είναι περιττό να σας το διδάξω, είπε κατεβαίνοντας και πάλι απ΄ τον άμβωνα.
Απόρησε τότε ο κόσμος και αποφασίζει όταν πάλι ανέβει ο Νασρεντίν στον άμβωνα και ρωτήσει, άλλοι θα απαντήσουν ότι το γνωρίζουν και άλλοι ότι δεν το γνώριζαν. Έτσι, όταν ο Νασρεντίν κάποια άλλη μέρα ανέβηκε και πάλι στον άμβωνα, έκανε την ίδια ερώτηση:
- Ω πιστοί! Καταλαβαίνετε αυτό που σας λέω;
Οι ακροατές απάντησαν άλλοι ότι γνώριζαν και άλλοι ότι δεν γνώριζαν. Ο Νασρεντίν τότε κατεβαίνει απ’ τον άμβωνα και λέει:
- Αυτοί που το κατάλαβαν, ας διδάξουν εκείνους που το αγνοούν!
Ο Νασρεντίν είχε χάσει το κλειδί του σπιτιού του. Πήγε κάτω από μια κολόνα που έφεγγε ένας φανός κι έψαχνε μέσα στη νύχτα, κάνοντας μεγάλη φασαρία. Μαζεύτηκε κόσμος κι όλοι ήθελαν να τον βοηθήσουν. Άρχισαν να ψάχνουν κι αυτοί μαζί του.
- Πες μου Χότζα, τον ρώτησε στο τέλος κάποιος, είσαι σίγουρος πως έχασες το κλειδί εδώ, σ’ αυτό το μέρος;
- Όχι, απάντησε ο Νασρεντίν, αλλά μόνο εδώ έχει φως. Εγώ θέλω πάντα να βλέπω τι κάνω.
Μια μέρα μερικοί πιτσιρικάδες προσπαθούσαν να μοιράσουν καρύδια, που είχαν σε ένα σακί. Αλλά δεν συμφωνούσαν και ξέσπασε ανάμεσά τους μεγάλος καβγάς. Στο τέλος αποφάσισαν να πάνε στον Νασρεντίν Χότζα που είχε φήμη ανθρώπου δίκαιου, να κάνει αυτός τη μοιρασιά.
- Θέλετε να σας τα μοιράσω με τον τρόπο που μοιράζει τα πράγματα ο Θεός ή με τον τρόπο που τα μοιράζουν οι άνθρωποι;
- Με τον τρόπο που μοιράζει ο Θεός, ο Θεός!
Ο Νασρεντίν πήρε το μισό σακί, πάνω από διακόσια καρύδια, και τα έδωσε στον πρώτο. Στο δεύτερο έδωσε μόνο δύο καρύδια. Στον τρίτο έδωσε είκοσι.
Οι πιτσιρικάδες άρχισαν να φωνάζουν.
- Τι κάνεις εκεί πέρα; Εμείς θέλουμε να πάρει καθένας τα ίδια.
Αλλά ο Νασρεντίν δεν καταλάβαινε τίποτα.
- Μόνο οι αφελείς πιστεύουν σε τέτοιες ανοησίες. Ο Θεός μοιράζει τα πράγματα όπως εγώ σας μοιράζω τώρα τα καρύδια.
Ο Νασρεντίν έφερε στην αγορά τον γάιδαρό του και τον παρέδωσε στον κήρυκα. Ήρθε ένας αγοραστής και παρατηρεί τα δόντια του να καταλάβει την ηλικία του, αλλά ο γάιδαρος τον δάγκωσε. Ήρθε άλλος αγοραστής και σήκωσε την ουρά του. Αλλά και τούτον κλώτσησε. Τότε ο κήρυκας είπε στον Χότζα:
– Τούτον τον γάιδαρο κανείς δεν τον αγοράζει, διότι και εκείνον που περνά από εμπρός του τον δαγκώνει, και εκείνος που πηγαίνει από πίσω του τον κλωτσά.
- Και καλά έκανε, διότι εγώ δεν τον έφερα να τον πουλήσω, είπε ο Νασρεντίν, αλλά να μάθει ο κόσμος τι έχω τραβήξει απ΄ αυτόν έως τώρα!
Μία νύχτα ο Νασρεντίν είδε στον ύπνο του ότι του χάρισαν 9 γρόσια. Ενώ στον ύπνο του φιλονικεί και απαιτεί να συμπληρωθούν και γίνουν 10, ξύπνησε και βλέπει ότι δεν είχε τίποτα στα χέρια του. Αμέσως κλείνει τα μάτια του και απλώνει τα χέρια του λέγοντας:
- Δώσε μου και ας είναι εννέα γρόσια.
Ο Νασρεντίν ανοίγει στον κήπο του μια βαθιά τρύπα και μετά την γεμίζει με πέτρες. Ο γείτονας το βλέπει και του λέει ειρωνικά:
- Χότζα, καλά τις ξεφορτώθηκες τις πέτρες, αλλά το χώμα που έβγαλες που θα το βάλεις;
- Είναι απλό: Θα ανοίξω μια τρύπα και θα το ρίξω μέσα!
- Μπράβο! Αλλά δεν μου λες, το χώμα που θα βγάλεις από την δεύτερη τρύπα, πού θα το βάλεις; Θα ανοίξεις μήπως μια τρίτη;
- Κοίτα, μη μου ζαλίζεις τα αυτιά! Δεν προλαβαίνω να σού εξηγήσω το σχέδιό μου, με όλες του τις λεπτομέρειες!
Κάποτε που ο Νασρεντίν έκανε χρέη δικαστή, του έτυχε να δικάσει μια περίεργη υπόθεση απάτης.
- Ο κατηγορούμενος Χότζα μου, άρχισε να λέει ο μηνυτής, ήρθε μια μέρα και μου ζήτησε τον γάιδαρό μου για να μεταφέρει κάτι εμπορεύματα στην πόλη και να μου τον επιστρέψει την επόμενη μέρα. Κι επειδή ήταν φίλος και γείτονας του τον δάνεισα. Την άλλη μέρα το απόγευμα, έρχεται σπίτι μου χωρίς το γάιδαρό μου και μου λέει ότι τον δάγκωσε ένα φίδι και ψόφησε. Εντάξει, του λέω, αλλά πρέπει να μου τον πληρώσεις γιατί ψόφησε στα χέρια σου. Κι εκείνος μου απάντησε ότι δεν μου δίνει πεντάρα κι έφυγε. Δεν έχω δίκιο να ζητάω να μου τον πληρώσει;
- Δίκιο έχεις, απάντησε ο Νασρεντίν κι ύστερα γυρνώντας στον κατηγορούμενο τον ρώτησε:
- Τι έχεις να πεις εσύ γι’ αυτό που σε κατηγορεί;
- Εγώ Χότζα μου, επειδή αυτός ο άνθρωπος ήταν φίλος και γείτονάς μου, πήγα και του ζήτησα τον γάιδαρό του για να κουβαλήσω κάτι εμπορεύματα για πούλημα στην πόλη. Τη νύχτα, όμως, καθώς γυρίζαμε πίσω δάγκωσε το γάιδαρο του φίλου μου ένα φίδι κι εκείνος ψόφησε. Μόλις έφτασα το πρωί περπατώντας στο χωριό, πήγα κατ’ ευθείαν στο σπίτι τού φίλου μου, του είπα τι έγινε κι εκείνος μου ζήτησε να του δώσει λεφτά να πάρει καινούργιο. Αλλά αφού δεν έφταιγα εγώ και τον γάιδαρο θα μπορούσε να τον είχε δαγκώσει φίδι κι όταν τον είχε εκείνος, αρνήθηκα να του τον πληρώσω. Δίκιο δεν έχω;
- Κι εσύ δίκιο έχεις, απάντησε ο Νασρεντίν.
Και τότε φώναξε κάποιος από το ακροατήριο:
- Μα Χότζα μου, τι λες; Δεν μπορεί να έχουν και οι δύο δίκιο!
- Κι εσύ δίκιο έχεις, απάντησε ο Νασρεντίν.
- Δεν υπάρχει κάτι που να μην μπορώ να το απαντήσω με την επιστήμη μου, είπε ένας λόγιος στον Νασρεντίν.
- Κι όμως, πριν μια εβδομάδα ένας χωρικός μου έκανε μια ερώτηση που δεν κατόρθωσα να απαντήσω, είπε ο Νασρεντίν.
- Αν ήμουν εκεί θα του είχα απαντήσει, είπε ο λόγιος.
- Πολύ καλά λοιπόν. Με ρώτησε «Τι γυρεύεις στο σπίτι μου, τρεις η ώρα το πρωί;».
Η γυναίκα του Νασρεντίν Χότζα τού έλεγε πολύ άσχημα λόγια. Ήταν πολύ θυμωμένη, απότομη, επιθετική, βίαιη, έτοιμη να εκραγεί. Και ο Νασρεντίν απλώς καθόταν και άκουγε.
Τότε, ξαφνικά, εκείνη γύρισε προς το μέρος του και του είπε:
- Λοιπόν, πάλι διαφωνείς μαζί μου.
Ο Χότζας είπε:
- Μα, δεν είπα ούτε λέξη, της λέει ο Νασρεντίν.
- Το ξέρω, αλλά ακούς με μεγάλη επιθετικότητα, απάντησε η γυναίκα του.
Ένα βράδυ ο Νασρεντίν βημάτιζε νευρικά πάνω-κάτω, πάνω-κάτω στην κρεβατοκάμαρα και είχε σπάσει να νεύρα της γυναίκας του.
- Τι έχει; βρε άνθρωπέ μου και δεν κοιμάσαι;
- Να, χρωστάω στον Εβραίο απέναντι 1000 χρυσά γρόσια και δεν έχω αύριο να του τα δώσω.
- Ε και γι’ αυτό σκας; Κάτσε να δεις.
Πάει η γυναίκα του στο παράθυρο και φωνάζει του Εβραίου:
- Ε, γείτονα, τα 1000 χρυσά που σου χρωστάμε δεν τα έχουμε!
Ύστερα λέει στον άντρα της:
- Τώρα ησύχασες; Σβήσε το φως και κοιμήσου. Τώρα ο Εβραίος θα μείνει ξάγρυπνος!
Ένας φτωχός οικογενειάρχης, που ζούσε σε ένα δωμάτιο με την πολυμελή οικογένειά του, πήγε στον Χότζα και του ζήτησε ένα πιο μεγάλο σπίτι για να ανασάνει λίγο η ταλαιπωρημένη οικογένειά του.
- Αγαπητέ μου Χότζα, θέλουμε ένα πιο μεγάλο σπίτι, γιατί δεν μπορούμε να ζούμε η γυναίκα μου και εγώ, τα τόσα μας παιδιά και συγγενείς όλοι μαζί σ΄ένα δωμάτιο, έκλαψε ο δύσμοιρος άνθρωπος.
Ο Νασρεντίν τον ρώτησε αν έχει ζώα στην αυλή του.
- Έχω, του απάντησε.
- Τότε απόψε βάλε και τις όρνιθες μαζί σας, τον συμβούλεψε ο Νασρεντίν.
Τις βάζει ο άνθρωπος και πάει το επόμενο πρωί στον Χότζα.
- Αγαπητέ μου Χότζα, είμαστε χειρότερα, σκάσαμε όλοι μαζί και με τα ζώα.
- Έχεις και άλλα ζώα; τον ρώτησε ο Νασρεντίν.
- Έχω, είπε ο άνθρωπος, σκύλο και γάτο.
- Απόψε βάλε και αυτά μαζί.
Τα βάζει ο καημένος και πάει ξανά το επόμενο πρωί για να κλάψει απαρηγόρητος.
Ο Νασρεντίν τον ρωτάει και πάλι:
- Μήπως έχεις και κανέναν γάιδαρο στην αυλή;
- Ναι, του απαντά ο άνθρωπος.
- Απόψε βάλε και αυτόν και έλα αύριο.
Την επομένη πάει απαρηγόρητος. Τότε ο Νασρεντίν του λέει:
- Απόψε βγάλε το γάιδαρο έξω και έλα αύριο.
Την επομένη ο άνθρωπος πάει χαρούμενος και του λέει:
- Ευχαριστούμε Χότζα μου, είμαστε λίγο καλύτερα.
- Απόψε βγάλε λοιπόν και τις όρνιθες, αύριο το σκύλο και μεθαύριο τη γάτα.
Έτσι κάνει ο άνθρωπος και πάει χαζοχαρούμενος στον Χότζα και τον ευχαριστεί θερμά για τη βοήθειά του και του λέει:
- Να ‘σαι καλά Χότζα μου, τώρα ανασάναμε, σε ευχαριστούμε πολύ, πολύχρονος να ‘σαι!
Μια φορά ο Νασρεντίν πήγε στον μπακάλη και αγόρασε δυο αυγά αλλά ξέχασε να πάρει τα χρήματα από το σπίτι και ο μπακάλης τού έδωσε τ’ αυγά με την προϋπόθεση ότι θα τα πληρώσει την άλλη μέρα.
Την επόμενη μέρα ξέχασε να πάει τα χρήματα και τα πήγε μετά από 10 μέρες. Ο μπακάλης τότε του ζήτησε περισσότερα χρήματα. Ο Νασρεντίν ξαφνιάστηκε και είπε:
- Για δυο αυγά να σε πληρώσω τόσα πολλά λεφτά;
- Αν αυτά τα δυο αυγά τα κλωσούσε η κότα θα γινόντουσαν πουλιά, τα πουλιά θα γινόντουσαν κότες, οι κότες ξανά θα γεννούσαν άλλα πουλιά…
Θύμωσε ο Νασρεντίν κι έφυγε. Ο μπακάλης όμως δεν τον άφησε και του έκανε μήνυση. Όταν έφτασε η μέρα της δίκης, τον κάλεσαν να πάει στο δικαστήριο. Ο Νασρεντίν ήταν πολύ πονηρός κι άργησε να πάει. Όταν έφτασε καθυστερημένος ο πρόεδρος τον ρώτησε:
- Γιατί άργησες βρε Χότζα;
- Με συγχωρείς κύριε πρόεδρε για την καθυστέρηση. Έβραζα σιτάρι για το σπείρω αύριο.
- Τι κουταμάρες μας λες βρε Χότζα; Σπέρνεται το βρασμένο σιτάρι;
- Δε μου λες κύριε πρόεδρε, τα αυγά άμα τα βράσεις και τα φας γίνονται κότες; Γίνονται πουλιά; Γεννούνε;
Με την απάντηση αυτή ο πρόεδρος τον αθώωσε…
Βρήκαν τον Χότζα στην κοινοτική σιταποθήκη να χύνει στάρι από τα πιθάρια των γειτόνων του στο δικό του και τον πήγαν στα δικαστήρια.
- Είμαι ανόητος, δεν ξεχωρίζω το στάρι τους από το δικό μου, ισχυρίστηκε.
- Τότε γιατί δεν έχυσες καθόλου στάρι από τα δικά σου πιθάρια στα δικά τους; απάντησε ο δικαστής.
- Α! Μα ξεχωρίζω το στάρι μου από το δικό τους, δεν είμαι και τόσο ανόητος!
Μια μέρα ο Νασρεντίν πήγε σε τραπέζι γάμου. Επειδή τα φορέματα του ήταν παλιά, δεν τον περιποιήθηκαν. Ο Νασρεντίν τότε πηγαίνοντας στο σπίτι του και φορώντας μια γούνα του, επιστρέφει.
Ο νοικοκύρης προϋπάντησε τον Χότζα με πολλές φιλοφρονήσεις και τον βάζει στην τιμητική θέση του τραπεζιού λέγοντας:
- Ορίστε, ορίστε, Χότζα μου.
Και ο Νασρεντίν, πιάνοντας το μανίκι της γούνας, της λέει:
- Ορίστε, γούνα μου, ορίστε.
Οι παρευρισκόμενοι τότε τον ρώτησαν:
- Τι κάνεις εκεί;
Και ο Νασρεντίν απαντά:
- Αφού όλες οι φιλοφρονήσεις γίνονται για την γούνα, αυτή ας καθίσει και ας φάει.
Ο Νασρεντίν μια μέρα αγόρασε συκώτι και ενώ πήγαινε σπίτι του, τον συναντά κάποιος φίλος του και τον ρωτάν πως θα το ψήσει.
Ο Νασρεντίν είπε ότι θα το ψήσει όπως συνήθως όλος ο κόσμος το ψήνει.
- Α! Όχι, του λέει φίλος του. Υπάρχει και ένα άλλος τρόπος να το ψήσεις και τότε να δεις τι νόστιμο που θα γίνει.
Τότε ο Νασρεντίν είπε:
- Επειδή δεν μπορώ να κρατήσω στη μνήμη μου αυτό τον τρόπο, σε παρακαλώ να τον γράψεις σε ένα χαρτί, και διαβάζοντας, να το ψήσω.
Ο Νασρεντίν με εκείνη την όρεξη, ενώ έτρεχε στο σπίτι του, ένα γεράκι αρπάζει το συκώτι από τα χέρια του και πετάει ψιλά. Χωρίς να στενοχωρηθεί, δείχνοντας στο γεράκι την συνταγή του φίλου του είπε:
- Άδικα κοπιάζεις, δεν θα καταλάβεις τίποτα από το φαγητό. Μου πήρες το συκώτι αλλά όχι και την συνταγή!
Μια χειμωνιάτικη νύχτα, που ο Νασρεντίν κοιμότανε στο σπίτι του με τη γυναίκα του, ακούστηκε έξω στο δρόμο ένας γέρος καβγάς.
Ο Νασρεντίν, που είχε τη συνήθεια να χώνεται πάντα στις υποθέσεις των άλλων, για να βρίσκει την ευκαιρία να ξοδεύει το πνεύμα του, δεν άντεξε στον πειρασμό κι αποφάσισε να βγει στο δρόμο και να δει τι συμβαίνει. Στη βιασύνη του, έτσι γυμνός όπως ήταν, τυλίχτηκε με το πάπλωμα και βγήκε.
Αυτοί που είχανε στήσει τον καβγά, μόλις είδαν τον αγουροξυπνημένο Χότζα, σταμάτησαν τη συμπλοκή, ρίχτηκαν απάνω του, του άρπαξαν το πάπλωμα και εξαφανίστηκαν.
Το πάθημα του Χότζα ήταν απροσδόκητο. Ντροπιασμένος, γύρισε την κάμαρα του και μόλις πήγε να ξαναχωθεί στο κρεβάτι του, άκουσε αδυσώπητη την ερώτηση της γυναίκας του:
- Γιατί μάλωναν, Χότζα μου;
- Άστα γυναίκα. Ο καβγάς έγινε για το πάπλωμά μου!
Ο Νασρεντίν ξεκουραζόταν κάτω από μια καρυδιά. Μπροστά του ήταν ένα μποστάνι με καρπούζια. Κοίταζε ο Νασρεντίν τις καρπουζιές με τα λεπτά βλαστάρια και τα πελώρια καρπούζια, κοίταζε και την καρυδιά με τον χοντρό κορμό και τα μικρά καρύδια και μονολογούσε:
- Αχ, Αλλάχ, πώς τα ‘φτιαξες έτσι τα πράγματα; Ανάποδα τα ‘φτιαξες. Ένα τόσο δα βλασταράκι δίνει καρπό που δεν χωρά στην αγκαλιά και ένα τόσο χοντρό δέντρο φτιάχνει κάτι καρυδάκια μια σταλιά. Αν αυτό δεν είναι ανάποδο, τότε τι είναι;
Δεν προλαβαίνει να αποσώσει την κουβέντα του και ένα καρύδι πέφτει από ψηλά στο κεφάλι του.
- Ωχ! κάνει ο Χότζας και πετάγεται όρθιος.
Τρίβει το κεφάλι του, κοιτάζει το καρύδι που είχε πέσει χάμω, κοιτάζει και τα καρπούζια λίγο παρακάτω και λέει:
- Δόξα να ‘χει ο Αλλάχ! Ήξερε αυτός τι έκανε. Για φαντάσου να έσκαγε το καρπούζι στο κεφάλι μου!
Ο Νασρεντίν αφού αγόρασε λαχανικά στην αγορά, τα έβαλε στο δισάκι του. Ανεβαίνει στον γάιδαρό του για να επιστρέψει στο σπίτι του και πέρασε το δισάκι στο λαιμό του.
Στον δρόμο τον συνάντησε κάποιος και τον ρώτησε γιατί δεν βάζει το δισάκι στο γάιδαρο, αντί να το σηκώνει αυτός στους ώμους του.
- Για να μην κουράσω περισσότερο το δυστυχισμένο τούτο ζώο!
Μια μέρα οι γείτονες βλέπουν τον Χότζα να ρίχνει ψίχουλα στην αυλή του. Τον ρώτησαν λοιπόν:
- Τι κάνεις εκεί;
- Διώχνω τις τίγρεις.
- Μα γιατί; Τίγρεις δεν υπάρχουν εδώ!
Και ο Χότζας απαντά:
- Είδες τι αποτελεσματικό όπλο είναι να ρίχνεις ψίχουλα στην εξώπορτα; Διώχνει τις τίγρεις!
Έδωσε κάποιος ένα πουκάμισο στον Χότζα να το πουλήσει στην αγορά. Τούτο όμως ήταν κλεμμένο και το γνώριζε ο Νασρεντίν.
Εκεί στην αγορά και μέσα στο πλήθος κάποιος έκλεψε το πουκάμισο από τον Χότζα. Όταν επέστρεφε, τον ρώτησε εκείνος ο οποίος του είχε δώσει το πουκάμισο πόσο το πούλησε. Αυτός απάντησε:
- Μεγάλη απραξία υπάρχει σήμερα στην αγορά και γι΄ αυτό το πούλησα όσο ήταν η αξία του, δηλαδή όσο το αγόρασες.
Ένας φίλος του Χότζα ζήτησε δανεικά μερικά χρήματα και λίγη προθεσμία.
Και η απάντηση του Χότζα:
- Χρήματα δεν μπορώ να σου δώσω, αλλά επειδή είσαι φίλος μου, προθεσμία σου δίνω όσο θέλεις.
Ρώτησαν κάποτε τον Χότζα:
- Όταν γίνεται νέο φεγγάρι, τι το κάνουν το παλιό;
Κι απαντά ο Νασρεντίν:
- Το σπάζουν σε μικρά τεμάχια, και το κάνουν άστρα.
Μια νύχτα μάλωσε ο Νασρεντίν με την γυναίκα του η οποία οργισμένη που ήταν, δίνει μία κλωτσιά στον Χότζα και τον κατρακύλησε κάτω από την σκάλα. Οι γείτονες ακούγοντας τον θόρυβο αυτό, όταν ξημέρωσε, ρώτησαν τον Χότζα τι συνέβη. Αυτός απάντησε ότι μάλωσε με την γυναίκα του.
- Πολύ καλά, είπαν αυτοί, αλλά τόσος θόρυβος τι ήταν;
- Ενώ μαλώναμε με την γυναίκα μου, είπε, θύμωσε πολύ και με μια κλωτσιά κατρακύλησε το ράσο μου κάτω απ΄ την σκάλα.
Αλλά όταν τον παρατήρησαν ότι με το κατρακύλισμα του ράσου δεν ήταν δυνατόν να γίνει θόρυβος,
- Εεε… Δεν καταλάβατε ότι βρέθηκα και εγώ μέσα στο ράσο;
Μία μέρα μεταβαίνοντας ο Νασρεντίν σε λουτρό και βλέποντας ότι κανείς δεν υπήρχε, στενοχωρήθηκε και άρχισε να τραγουδά. Η φωνή του άρεσε και λέει στον εαυτόν του:
- Λοιπόν, τέτοια ωραία φωνή έχω εγώ;
Και αμέσως αφού βγήκε απ΄ το λουτρό ανεβαίνει κατ΄ ευθείαν στο μιναρέ και ενώ ήταν μεσημέρι αρχίζει να αναγγέλλει προσευχή. Κάποιος περαστικός ακούγοντας από τον μιναρέ να προσκαλεί ο Νασρεντίν τους πιστούς στην προσευχή, είπε:
- Ω αμαθέστατε και με τέτοια ελεεινή φωνή προσκαλείς τους πιστούς;
Ο Νασρεντίν αμέσως ανταποκρίνεται
- Ω άνθρωπε, του λέει, εάν βρισκόταν κανείς αγαθοεργός και έκτιζε και δω πάνω κανένα λουτρό, θα με απάλλασσε από αυτήν την ελεεινή φωνή.
Ρωτά κάποιος τον Νασρεντίν:
- Ποιά είναι η έννοια του πεπρωμένου, Χότζα μου;
- Εικασίες.
- Πως αυτό;
- Υποθέτετε πως τα πράγματα πρόκειται να πάνε καλά και δεν πηγαίνουν. Αυτό το λέτε κακή τύχη. Υποθέτετε ότι τα πράγματα πρόκειται να πάνε άσχημα και δεν πηγαίνουν. Αυτό το λέτε καλή τύχη. Υποθέτετε ότι κάποια συγκεκριμένα πράγματα πρόκειται να συμβούν ή να μην συμβούν. Και σας λείπει τόσο η διαίσθηση ώστε να μην γνωρίζετε τι πρόκειται να συμβεί. Υποθέτετε πως το μέλλον είναι άγνωστο. Όταν αιφνιδιάζεστε αυτό το ονομάζετε «Πεπρωμένο».
Ένας γείτονας ήθελε να δανειστεί το σχοινί του απλώματος των ρούχων.
- Λυπάμαι, είπε ο Νασρεντίν, αλλά το χρησιμοποιώ. Στεγνώνω το αλεύρι.
- Για το Θεό, πως μπορείς να στεγνώσεις αλεύρι πάνω στο σχοινί του απλώματος;
- Είναι λιγότερο δύσκολο απ’ ότι νομίζεις αν δε θες να το δανείσεις…
Το πλοίο φαινόταν έτοιμο να βυθιστεί και οι συνταξιδιώτες του Νασρεντίν που είχαν γελάσει με την προειδοποίηση του, ότι θα έπρεπε να ετοιμάσουν τις ψυχές τους για τον άλλο κόσμο, έπεσαν στα γόνατα και ζητούσαν βοήθεια. Στους θρήνους τους υπόσχονταν τι θα έκαναν αν σώζονταν.
- Σταθείτε φίλοι! φώναξε ο Νασρεντίν. Τι γενναιοδωρία κι αυτή για τα υλικά σας αγαθά! Αποφεύγετε να δεσμευτείτε όπως κάνατε μέχρι τώρα στη ζωή σας. Εμπιστευτείτε με. Νομίζω πως βλέπω ξηρά!
Ο Νασρεντίν έστειλε ένα παιδί να φέρει νερό από την πηγή.
- Πρόσεξε να μην σπάσεις το σταμνί! του φώναξε και έδωσε ένα σκαμπίλι στο παιδί.
Ένας περαστικός ρώτησε τον Νασρεντίν γιατί χτύπησε κάποιον που δεν έχει κάνει τίποτα.
- Μα άνθρωπέ μου, είπε ο Νασρεντίν, θα ήταν ανώφελο να τιμωρήσω το παιδί όταν θα είχε πια σπάσει το σταμνί, έτσι δεν είναι;
Ο Νασρεντίν έχασε τον γάιδαρό του και οι συχωριανοί του προσπαθούν να τον παρηγορήσουν.
- Μπορεί να έχασες τον γάιδαρό σου, Νασρεντίν, αλλά δεν χρειάζεται να στεναχωριέσαι περισσότερο απ’ όσο όταν έχασες την πρώτη σου γυναίκα.
- Αν θυμάστε, όταν έχασα την πρώτη μου γυναίκα, όλοι οι συγχωριανοί είπατε: Θα σου βρούμε κάποια άλλη. Μέχρι τώρα όμως, κανένας δεν προσφέρθηκε να αντικαταστήσει τον γάιδαρό μου!
Μια μέρα, ρώτησε τον Νασρεντίν ένας μαθητής του:
- Πες μου δάσκαλε: Πώς θα μπορούσες να περιγράψεις τη δουλειά ενός αναζητητή της Αλήθειας;
Ο Νασρεντίν κοίταξε για λίγο σιωπηλός τον μαθητή του κι ύστερα χαμογέλασε πονηρά και του είπε:
- Σαν την ιστορία της κούκλας από αλάτι.
- Δηλαδή; ρώτησε ο μαθητής απογοητευμένος, νομίζοντας ότι ο δάσκαλός του τον κοροϊδεύει.
- Άκου την ιστορία, λοιπόν, είπε ο Νασρεντίν, όχι όμως με τ’ αυτιά σου, αλλά με την καρδιά σου.
Και να η ιστορία που είπε ο Μουλά Νασρεντίν στον μαθητή του:
«Μια κούκλα φτιαγμένη από αλάτι, ψάχνοντας να βρει την αλήθεια για το τι τέλος πάντων ήταν, ταξίδεψε χιλιάδες μίλια στεριάς, μέχρι που έφτασε και σταμάτησε στην άκρη της θάλασσας. Έμεινε ακίνητη κοιτάζοντας μαγεμένη εκείνη την υγρή κινούμενη μάζα που δεν έμοιαζε με τίποτα από όλα όσα είχε δει ως τότε και δεν ήξερε το όνομά της.
- Τι είσαι εσύ; ρώτησε η κούκλα από αλάτι τη θάλασσα.
- Έλα μέσα και δες μόνη σου, απάντησε η θάλασσα με ένα χαμόγελο καλοσύνης κι αγάπης.
Έτσι, η κούκλα από αλάτι προχώρησε, τσαλαβουτώντας στα νερά, προς τα μέσα. Όσο πιο βαθιά προχωρούσε, τόσο περισσότερο διαλυόταν μέχρι που έμεινε ένα μικρό κομματάκι από αυτή. Πριν διαλυθεί και το τελευταίο αυτό κομμάτι της και γίνει ένα με τη θάλασσα, η κούκλα από αλάτι πρόλαβε και φώναξε με θαυμασμό, μεθυσμένη από μια αλλόκοτη και πρωτόγνωρη χαρά
- Τώρα ξέρω τι είμαι!».
Μια μέρα, εκεί που περπατούσε ο Νασρεντίν σ’ ένα στενό, ένας μάστορας που έφτιαχνε τα κεραμίδια σε μια στέγη, γλίστρησε κι ήρθε και…«προσγειώθηκε» πάνω στο Χότζα! Ο μάστορας δεν έπαθε τίποτα, αλλά ο Νασρεντίν μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο με σπασμένο σβέρκο!
- Και τι δίδαγμα βγάζεις απ’ αυτό που σου συνέβη; τον ρώτησε ένας φίλος του που πήγε να τον δει, κι ο Χότζας του απάντησε:
- Να μην το βάζεις κάτω πιστεύοντας στο αναπόφευκτο, ακόμα κι όταν μια αιτία κάνει το αποτέλεσμα να μοιάζει αναπόφευκτο. Απέφευγε θεωρητικές υποθέσεις, όπως, «όταν ένας άνθρωπος πέσει από μία στέγη, αναπόφευκτα θα σπάσει τον σβέρκο του», γιατί όπως έδειξε αυτό που μου συνέβη, ο μάστορας έπεσε από τη στέγη, αλλά το δικό μου σβέρκο έσπασε.
Μια καλοκαιριάτικη μέρα ο Νασρεντίν φόρτωσε το γαϊδούρι του με διάφορες πραμάτειες και ξεκίνησε πρωί πρωί από το χωριό του για να της πάει στην πόλη που είχε παζάρι και να τις πουλήσει. Στα μισά του δρόμου πείνασε και σκέφτηκε να φάει το μισό από το καρπούζι που είχε πάρει μαζί του για ώρα ανάγκης. Σταμάτησε κάτω από ένα μεγάλο δέντρο, χώρισε με το μαχαίρι του το καρπούζι στα δύο κι ύστερα έκοψε την πρώτη φέτα. Την πιάνει με τα δυο του χέρια, της δίνει μια μεγάλη βαθιά δαγκωνιά και: «φτου..», έκανε με αηδία κι έφτυσε το καρπούζι στο χώμα, γιατί ήταν τελείως άγλυκο σαν αγγούρι! Ύστερα πήρε όλο το καρπούζι και με φοβερό θυμό το σήκωσε ψηλά και το πέταξε σε μια πέτρα, κάνοντάς το κομμάτια που σκόρπισαν γύρω από την πέτρα. Και σαν μην έφτανε αυτό, πήγε πάνω από τα κομμάτια του καρπουζιού και τα κατούρησε. Έτσι, αφού ξεθύμανε, καβάλησε το γαϊδούρι του και πήγε στο παζάρι, στην πόλη. Η μέρα του πήγε πολύ καλά αφού πούλησε όλη του την πραμάτεια και κατά το μεσημεράκι καβάλησε το γαϊδούρι του και πήρε το δρόμο του γυρισμού. Την ώρα του καταμεσήμερου κι ενώ ο καλοκαιριάτικος ήλιος έκαιγε βασανιστικά, βρέθηκε να περνάει δίπλα από το δέντρο όπου το πρωί είχε κομματιάσει το άνοστο καρπούζι. Ένοιωθε τρομερή δίψα. Σταμάτησε το γαϊδούρι δίπλα στο δέντρο, και κοίταξε το κομματισμένο καρπούζι που ήταν ακόμα εκεί κάτω από τη σκιά του. Ξεκαβάλησε και πλησίασε τα κομμάτια του καρπουζιού. Γονάτισε, διάλεξε ένα κομμάτι καρπουζιού που ήταν κάπως μακριά από την πέτρα και στριφογυρίζοντας το στο χέρι του ψιθύρισε, «αυτό δεν το έχω κατουρήσει» και το έφαγε. Ύστερα βρήκε ένα άλλο, «ούτε κι αυτό το έχω κατουρήσει» είπε και το έφαγε. Ύστερα πήρε άλλο ένα, έπειτα κι άλλο ένα και ψιθυρίζοντας πάντα, «αυτό δεν το έχω κατουρήσει», έφαγε όλο το κομματιασμένο και κατουρημένο καρπούζι, και ξεδιψασμένος ανέβηκε στο γαϊδούρι του και γύρισε ευχαριστημένος στο χωριό του.
Μια μέρα ο Νασρεντίν, έπιασε με τις ξόβεργές που είχε βάλει στο φράχτη του ένα καλοθρεμμένο σπουργίτι και σκεφτόταν πώς θα το μαγειρέψει για να το φάει. Όμως το σπουργίτι τού μίλησε με ανθρώπινη φωνή και του είπε:
- Ούτε καν να το σκεφτείς να με φας!
Ο Νασρεντίν τα ‘χασε που ένα σπουργίτι μπορούσε να μιλάει και του το είπε.
- Δεν είμαι απλό σπουργίτι, του είπε τότε εκείνο. Είμαι δάσκαλος, Χότζας δηλαδή, ανάμεσα στα πουλιά κι αν με αφήσεις ελεύθερο θα σου δώσω τρεις πολύτιμες συμβουλές.
Ο Νασρεντίν σκέφτηκε ότι δεν συναντά κανείς πουλιά που μπορούν να μιλάνε κάθε μέρα με ανθρώπινη φωνή και ότι σίγουρα αυτό το σπουργίτι θα πρέπει να ξέρει πολλά. Κι έτσι, του υποσχέθηκε να το αφήσει ελεύθερο αν του δώσει τις τρεις συμβουλές που του υποσχέθηκε.
- Εντάξει, είπε το σπουργίτι. Πρώτη συμβουλή: Μην πιστεύεις ποτέ τις ανοησίες που σου λέει οποιοσδήποτε, ακόμη κι αν έχει φήμη, κύρος, δύναμη, πλούτη ή εξουσία. Αν κάποιος, λοιπόν, σου πει μια ανοησία, μην τον πιστέψεις.
- Σύμφωνοι, είπε ο Νασρεντίν και το σπουργίτι συνέχισε:
- Δεύτερη συμβουλή: Ό,τι κι αν κάνεις, ποτέ μην προσπαθήσεις να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα, γιατί θα αποτύχεις. Να έχεις πάντα επίγνωση μέχρι πού μπορείς να φτάσεις.
- Πολύ ωραία, είπε ο Νασρεντίν και το σπουργίτι συνέχισε:
- Τρίτη συμβουλή: Αν κάνεις κάτι που είναι σωστό, μην το μετανιώσεις ποτέ.
Κι έτσι ο Νασρεντίν άφησε το σπουργίτι χαρούμενος, επειδή σκεφτόταν ότι αυτές ήταν πράγματι τρεις σοφές συμβουλές και ότι θα μπορούσε να τις πει στους μαθητές του. Αποφάσισε, μάλιστα, να τις γράψει και στον τοίχο του σπιτιού του για να τις θυμάται πάντα. Όμως το σπουργίτι πήγε και κάθισε ψηλά στο κλαδί ενός δέντρου πάνω από τον Χότζα και άρχισε να γελάει κοροϊδευτικά.
- Τι συμβαίνει; το ρώτησε ο Νασρεντίν.
- Έχω μέσα στο στομάχι μου ένα πολύτιμο διαμάντι. Αν με είχες σκοτώσει για να με φας, τώρα το διαμάντι θα ήταν δικό σου! Χα, χα, χα!
Ο Νασρεντίν θύμωσε πολύ και μετάνιωσε που άφησε το σπουργίτι να του φύγει. Αμέσως άρχισε να σκαρφαλώσει στο δέντρο για να το πιάσει. Ήταν όμως πια γέρος και το σπουργίτι ήταν πολύ γρήγορο. Κάθε φορά που το πλησίαζε εκείνο πέταγε όλο και πιο ψηλά. Στο τέλος, έφτασαν και οι δύο στην κορυφή του δέντρου, οπότε το σπουργίτι πέταξε μακριά και ο Νασρεντίν κατάκοπος, δεν μπόρεσε να κρατηθεί γερά κι έπεσε κάτω και τσακίστηκε. Ενώ βογκούσε από τους πόνους στο έδαφος, τον πλησίασε το σπουργίτι και πετώντας πάνω από το κεφάλι του, του είπε:
- Γιατί πίστεψες την ανοησία που σου είπα, ότι έχω ένα διαμάντι στο στομάχι μου; Και δεν έφτανε αυτό, αλλά μετάνιωσες που με άφησες ελεύθερο, ενώ είχες κάνει κάτι σωστό. Και τέλος προσπάθησες να κάνεις κάτι αδύνατο για σένα: Γέρος άνθρωπος να σκαρφαλώσεις στο δέντρο. Πριν περάσει λίγη ώρα από τη στιγμή που στις είπα, δεν ακολούθησες καμία από τις τρεις συμβουλές μου.
- Μμμμ… βόγκηξε ο Νασρεντίν, καθώς το σοφό σπουργίτι πέταξε μακριά.
Έλεγε μια φορά ο Νασρεντίν σε έναν μαθητή του:
- Ποτέ μη δίνεις κάτι που σου ζήτησαν, αν δεν περάσει τουλάχιστον μια μέρα.
- Και γιατί να μην το δίνεις Νασρεντίν, τον ρώτησε κάποιος.
Και ο Νασρεντίν συνέχισε:
- Γιατί η ζωή, μάς έχει δείξει ότι εκτιμούν κάτι που τους δίνεις, μόνο όταν έχουν αναγκαστικά το χρόνο να αμφιβάλλουν αν θα τους το δώσεις τελικά ή όχι.
Αργά ένα μεσημέρι, τρομερά πεινασμένος ο Νασρεντίν, πάει σ’ ένα εστιατόριο, παραγγέλνει το φαγητό και μόλις του το φέρνουνε αρχίζει να τρώει λαίμαργα και με τα δυο του χέρια, χωρίς να χρησιμοποιεί πιρούνι και μαχαίρι.
Ένας γνωστός του που καθόταν στο διπλανό τραπέζι, τον ρωτάει:
- Γιατί τρως με τα δυο σου χέρια Χότζα μου;
- Γιατί δεν έχω τρία, απαντάει εκείνος.
Ρωτάει κάποιος τον Νασρεντίν:
- Γιατί Χότζα μου, σε κάθε ερώτηση που σου κάνουν, απαντάς με μια άλλη ερώτηση;
- Έτσι κάνω;
Στη μεγάλη αίθουσα του δημαρχείου της πόλης όπου ζούσε ο Νασρεντίν, ήρθε να δώσει ομιλία ένας διάσημος σοφός. Όλη η πόλη είχε μαζευτεί εκεί για να ακούσει τον λόγο του σοφού και βέβαια κι ο Νασρεντίν, που κάθισε στην πρώτη σειρά. Η ομιλία άρχισε και πολύ γρήγορα ο Νασρεντίν βαρέθηκε με τις κοινοτυπίες που άκουγε. Κάποια στιγμή, ο σοφός ομιλητής είπε:
- Τι παράξενοι κι αχάριστοι που είναι οι άνθρωποι! Ποτέ τους δεν είναι ευχαριστημένοι με τίποτα! Το χειμώνα παραπονιούνται ότι παρακάνει κρύο, ενώ το καλοκαίρι παραπονιούνται ότι παρακάνει ζέστη.
Οι ακροατές της ομιλίας κούνησαν βαθυστόχαστα το κεφάλι τους, γιατί πίστευαν ότι κάνοντάς το αυτό, συμμετείχαν στην ουσία της σοφίας του ομιλητή.
Ο Νασρεντίν χωρίς να βγει εντελώς από την αφηρημάδα του, σήκωσε τα μάτια του προς τον σοφό ομιλητή και του είπε:
- Δεν έχεις προσέξει ότι για την άνοιξη, δεν παραπονιέται κανένας;
Κάποτε κάλεσε τον Χότζα -μαζί με άλλους αξιωματούχους- ένας πάμπλουτος Άγγλος γαιοκτήμονας, στο εξοχικό του, σε ένα τεράστιο αγρόκτημα.
Όταν όλοι οι καλεσμένοι μαζεύτηκαν στον κήπο κι έπιναν το αναψυκτικό τους, ήρθε η ώρα της ιππασίας και ο οικοδεσπότης διέταξε κι έφεραν κάμποσα άλογα μπροστά στους φιλοξενούμενους ώστε ο καθένας να διαλέξει όποιο ήθελε. Τα άλογα μπήκαν στη σειρά κι άρχισαν να παρελαύνουν μπροστά στους καλεσμένους, ενώ ο σταβλάρχης του οικοδεσπότη ανάγγελλε τα άλογα ένα ένα:
- Σ’ αυτό το άλογο έχει ανέβει ο πρίγκιπας τάδε, μ’ αυτό το άλογο έχει κάνει ιππασία η κόμισσα δείνα, αυτό το άλογο είχε στην πλάτη του τον δούκα του Μπλάνκσαϊρ… και λοιπά.
Ο Νασρεντίν, όμως, που δεν «μάσαγε» από τέτοια, είπε με ένα αυστηρό και απαιτητικό ύφος:
- Φέρτε μου, παρακαλώ, ένα άλογο που να μην το έχει καβαλήσει ποτέ κανένας.
Κάποτε, ο Νασρεντίν σταμάτησε περνώντας από μια πλατεία όπου είχε μαζευτεί κόσμος κι άκουγε ένα σοφό δάσκαλο που έκανε κήρυγμα.
- Τι είναι η ζωή και τι είναι ο θάνατος; Από πού ερχόμαστε και πού πηγαίνουμε, βροντοφώναξε ο δάσκαλος.
- Δεν ξέρω, απάντησε αυθόρμητα ο Νασρεντίν, αλλά θα πρέπει και το «έλα» και το «πήγαινε» να είναι πολύ τρομερό.
- Γιατί το λες αυτό, Χότζα; τον ρώτησε ο πλαϊνός του.
- Επειδή με την απλή παρατήρηση, έχω δει ότι ερχόμαστε στη ζωή με το ζόρι και κλαίγοντας, και ότι όταν φεύγουμε από τη ζωή το κάνουμε επίσης με το ζόρι και κλαίγοντας.
Μια φορά, ένας συγγενής του Νασρεντίν που είχε πάει κυνήγι, ήρθε το βράδυ για να τον δει Χότζα και του έφερε ως δώρο μια μικρή πάπια. Χαρούμενος ο Νασρεντίν έβαλε να μαγειρέψει αμέσως μια υπέροχη σούπα πάπιας και κράτησε και τον επισκέπτη του να φάει μαζί τους. Σε λίγο, όμως, η μυρωδιά που έβγαινε από το σπίτι, έφερε κι άλλο επισκέπτη που είπε ότι είναι φίλος του συγγενή του που έφερε την πάπια και κάθισε στο τραπέζι. Τι να κάνει ο Νασρεντίν, αραίωσε λίγο τη σούπα για να φτάσει και του έβαλε κι εκείνου ένα πιάτο. Μετά από λίγο ήρθε κι άλλος ένας που είπε ότι είναι φίλος του φίλου του συγγενή που έφερε την πάπια και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι και σερβιρίστηκε κι αυτός σούπα, αφού ο Νασρεντίν την αραίωσε και πάλι. Στο τέλος, αφού ήρθαν κι άλλοι, και κάθε φορά αραίωνε τη σούπα ο Νασρεντίν, άρχισε πια να εκνευρίζεται όταν ήρθε κι άλλος ένας που είπε:
- Είμαι ο φίλος, του φίλου, που έχει φίλο τον φίλο τού συγγενή σου που έφερε την πάπια και κάθισε κι αυτός στο τραπέζι για φαγητό.
Κάθισε όπως κι οι υπόλοιποι περιμένοντας τη σούπα του, κι ο Νασρεντίν του έφερε σε λίγο ένα πιάτο με ζεστό νερό.
- Τι είναι αυτό, ρώτησε ο τελευταίος επισκέπτης.
Κι ο Νασρεντίν του απάντησε:
- Είναι η σούπα της σούπας, από τη σούπα της σούπας από την πάπια, που έφερε ο συγγενής μου.
Μια μέρα ο Νασρεντίν, που είχε ξεμείνει εντελώς από λεφτά, αποφάσισε να πάει στον πιο πλούσιο του χωριού του και να του ζητήσει δανεικά. Μια και δυο πάει στο σπίτι του πλούσιου και μόλις κάθονται στο σαλόνι του λέει χωρίς περιστροφές:
- Μου δίνεις μερικά χρήματα που χρειάζομαι;
- Τι τα χρειάζεσαι; τον ρωτάει ο πλούσιος.
- Για να αγοράσω έναν ελέφαντα, απαντάει ο Νασρεντίν.
- Αν δεν έχεις χρήματα, δεν θα μπορέσεις μετά να συντηρήσεις κοτζάμ ελέφαντα, του είπε σοβαρά ο πλούσιος, κι ο Νασρεντίν του απάντησε αμέσως εξίσου σοβαρά και κοφτά:
- Εγώ ήρθα εδώ για να σου ζητήσω λεφτά, όχι συμβουλές!
Κάποτε, ένας νεαρός, θέλοντας να ανακαλύψει τι είναι «Αλήθεια», αποφάσισε ν’ αφήσει το σπίτι του και να πάει να ζήσει πλάι σ’ ένα σεβάσμιο δάσκαλο, που δεν ήταν άλλος από τον Χότζα και που τότε ζούσε στις όχθες ενός ποταμού. Μια και δυο, πάει στο σπίτι του Χότζα.
- Σε παρακαλώ, δάσκαλε, του λέει, επίτρεψέ μου να μείνω μαζί σου και να σε υπηρετώ για να μου διδάξεις τι είναι Αλήθεια.
Ο Νασρεντίν, που ήταν τότε άρρωστη η γυναίκα του, δέχτηκε την προσφορά. Έτσι ο νεαρός ανέλαβε να πλένει τα ρούχα του Χότζα, να μαγειρεύει γι’ αυτόν, και να κάνει ό,τι άλλο του ζητούσε. Μετά από λίγο καιρό, η γυναίκα τού Χότζα έγινε καλά, αλλά επειδή της καλάρεσε να έχει υπηρέτη κι ο νεαρός δεν ήθελε να φύγει δεν είπε κανείς τίποτα κι όλα έμειναν όπως ήταν.
Ύστερα από πέντε χρόνια, όμως, ο νεαρός λέει στο Χότζα:
- Πέρασα πέντε χρόνια μαζί σου Χότζα μου και ακόμη δεν ξέρω τι είναι η Αλήθεια. Δεν έμαθα τίποτα! Αν δεν σε πειράζει, θα φύγω για να βρω κάποιον άλλον δάσκαλο, απ’ τον οποίο θα μπορέσω ίσως να μάθω περισσότερα πράγματα.
- Δεν με πειράζει καθόλου παιδί μου, είσαι ελεύθερος να φύγεις, απαντά ο Νασρεντίν κάνοντας νόημα στη γυναίκα του να μην πει λέξη γιατί την είδε ότι ετοιμαζόταν να κρατήσει τον νεαρό.
Έτσι ο νεαρός άρχισε να γυρνάει από ‘δω κι από κει αναζητώντας δάσκαλο. Τι Ινδίες πήγε, τι Αίγυπτο πήγε, τι Κίνα πήγε, και που δεν πήγε αναζητώντας φωτισμένους δασκάλους. Και το τι τηλεπαθητικά, τηλεκινητικά και γενικώς μεταφυσικά και παραψυχολογικά μυστικά έμαθε, δεν λέγεται! Αφού στο τέλος πια, ξέχασε και ότι εκείνο που αναζητούσε ήταν η Αλήθεια. Κι όταν πια πέρασαν άλλα πέντε χρόνια, θυμήθηκε τον πρώτο του δάσκαλο τον Χότζα κι αποφάσισε να πάει να τον επισκεφτεί, για να τον εντυπωσιάσει.
- Τι έμαθες λοιπόν; τον ρωτάει ο Νασρεντίν μόλις κάτσανε να πιούνε τσάι.
Και ο πρώην μαθητής του άρχισε να τού λέει ότι μπορεί να διαβάζει τη σκέψη, ότι μπορεί να λυγίζει κουτάλια, να περπατάει πάνω σε αναμμένα κάρβουνα, να σηκώνεται από το έδαφος και να αιωρείται στον αέρα, κι ένα σωρό άλλα.
- Αυτά είναι όλα κι όλα; ρώτησε ο Νασρεντίν τον νεαρό μόλις σταμάτησε.
Τότε ο νεαρός του λέει με φοβερή υπερηφάνεια δείχνοντας το ποτάμι που κυλούσε ήσυχα δίπλα τους:
- Και μπορώ να περπατήσω πάνω στο νερό και να πάω περπατώντας στην απέναντι όχθη.
- Καλά, του λέει έκπληκτος ο Νασρεντίν, και σου πήρε πέντε χρόνια για να μάθεις κάτι τέτοιο; Θα μπορούσες να πάρεις τη βάρκα που είναι εκεί, και να σε πάει απέναντι σε πέντε λεπτά!
Ένας θεοφοβούμενος γείτονας του Νασρεντίν, κάθε τόσο και με κάθε ευκαιρία, έστρεφε τας μάτια του στον ουρανό κι έλεγε μ’ ένα γλυκανάλατο ύφος:
- Ας γίνει το θέλημα του Θεού.
Ώσπου μια μέρα ο Νασρεντίν, δεν άντεξε και του λέει:
- Το θέλημα του Θεού γίνεται έτσι κι αλλιώς πάντα, οπότε τσάμπα το λες και το ξαναλές.
- Και πώς είσαι τόσο σίγουρος γι’ αυτό Χότζα μου; ρωτάει ο γείτονας, πώς μπορείς να τ’ αποδείξεις;
- Πολύ απλό, απαντάει ο Νασρεντίν: Αν δεν γινόταν πάντα το δικό του θέλημα, δεν θα είχε γίνει τόσο χρόνια, κάποτε και το δικό μου;
Κάποτε επισκέφτηκαν τον Νασρεντίν μερικοί μαθητές του και του ζήτησαν να τους μιλήσει για όποιο φιλοσοφικό θέμα ήθελε εκείνος.
- Βεβαίως, απάντησε πρόθυμα αυτός. Ας πάμε στην αίθουσα διαλέξεων του δημαρχείου.
Επειδή, όμως, ήταν κάπως μακριά, ο Νασρεντίν σαμάρωσε το γάιδαρό του και ζήτησε από τους μαθητές του να τον ακολουθήσουν. Εκείνοι μπήκαν στη σειρά πίσω από το γάιδαρο και με μεγάλη τους έκπληξη είδαν τον Νασρεντίν να καβαλάει το γάιδαρο ανάποδα και να ξεκινάει κοιτάζοντάς τους χαμογελώντας. Στην αρχή οι νεαροί τα έχασαν και δεν καταλάβαιναν γιατί ο Νασρεντίν προχωρούσε καβάλα ανάποδα στο γαϊδούρι του. Πήγαν να του πουν ότι αυτό που έκανε δεν ήταν σωστό, αλλά θυμήθηκαν ότι δεν έπρεπε να αμφισβητούν καμιά από τις πράξεις του διδασκάλου κι έτσι δεν άνοιξαν το στόμα τους. Καθώς όμως περνώντας από τα σοκάκια οι διάφοροι περαστικοί τούς κορόιδευαν που ακολουθούσαν κάποιον που καθόταν ανάποδα στο γαϊδούρι του, άρχισαν να δυσφορούν φανερά.
Ο Νασρεντίν που κατάλαβε τι συνέβαινε σταμάτησε και τους κοίταξε ερωτηματικά. Τότε, ο πιο θαρραλέος από τους μαθητές τον πλησίασε και τον ρώτησε:
- Δάσκαλε, δεν καταλαβαίνουμε γιατί έχεις καβαλήσει τον γάιδαρο ανάποδα, με το πρόσωπό σου προς την ουρά του!
- Είναι πολύ απλό, απάντησε ο Νασρεντίν. Αν σας έβαζα να περπατάτε μπροστά από μένα για να σας βλέπω, θα ήταν ασέβεια από μέρους σας να έχετε γυρισμένη την πλάτη στον δάσκαλό σας. Κι αν ερχόσαστε πίσω μου ακολουθώντας με κι εγώ είχα γυρισμένη την πλάτη μου σ’ εσάς, τότε θα ήταν ασέβεια από μέρους μου να έχω γυρισμένη την πλάτη μου στους μαθητές μου. Έτσι αυτό που έκανα ήταν η μόνη κατάλληλη λύση. Και πίσω μου ερχόσαστε, και δεν σας έχω γυρισμένη την πλάτη μου.
Ένας γείτονας του Χότζα, πάει μέχρι την πόρτα της αυλής του και του φωνάζει:
- Νασρεντίν, θα μου δανείσεις τον γάιδαρό σου για σήμερα, γιατί θέλω να μεταφέρω μερικά πράγματα;
Ο Νασρεντίν που δεν ήθελε να δώσει τον γάιδαρό του, αλλά δεν ήθελε να φανεί και αγενής, αποφάσισε να πει ψέματα:
- Πολύ ευχαρίστως, αλλά τον έχω ήδη δανείσει για σήμερα δε κάποιον άλλον.
Ξαφνικά τότε, ο γάιδαρος που βρίσκονταν στον σταύλο, αρχίζει και γκαρίζει. Με το που τον ακούει ο γείτονας εξανέστη:
- Μου λες ψέματα! Είναι στον σταύλο σου!
Κι ο Νασρεντίν απαντά δήθεν θιγμένος:
- Τι εννοείς; Ποιον θα πιστέψεις τώρα; Έναν γάιδαρο ή τον Χότζα;
Μερικά παιδιά, βλέποντας τον Νασρεντίν να έρχεται από τ’ αμπέλι του έχοντας φορτωμένο τον γάιδαρό του με δυο μεγάλα κοφίνια σταφύλια, έτρεξαν κοντά του και του ζήτησαν να τους δώσει μερικά. Ο Νασρεντίν έκοψε τότε μερικά τσαμπιά και τους τα έδωσε. τα παιδιά όμως του παραπονέθηκαν ότι ήταν λίγα:
- Έχεις τόσα πολλά κι εμάς μας έδωσες τόσα λίγα…
- Παιδιά μου, απαντά ο Νασρεντίν, είτε ένα κοφίνι έχετε, είτε ένα τσαμπί, δεν υπάρχει καμία διαφορά. Την ίδια γεύση έχουν.
Κάποτε ο Νασρεντίν έχτισε έναν φούρνο. Ο γείτονάς του, όμως, του είπε πως την πόρτα του φούρνου θα χτυπούσε το μπουγάζι από το απέναντι στενό και δεν θα ήταν εύκολο το άναμμα. Ο Νασρεντίν γκρέμισε τον φούρνο κι άλλαξε κατεύθυνση. Άλλος περαστικός, πάλι, είχε διαφορετική γνώμη. Κι έπειτα άλλος κι άλλος. Ο Νασρεντίν έχτιζε και γκρέμιζε χωρίς να βρίσκει άκρη. Τελικά, βρήκε τρόπο να δέχεται, χωρίς να παιδεύεται, όλες τις υποδείξεις. Έστησε το φούρνο του πάνω σ’ ένα κάρο! Και κάθε φορά που του έλεγαν ν’ αλλάξει κατεύθυνση, γύριζε το κάρο…
Μια μέρα ο Νασρεντίν ανέβηκε στο γαϊδουράκι του, το φόρτωσε άχυρο, και ξεκίνησε για την κοντινότερη πόλη. Για να πάει στην κοντινότερη πόλη, όμως, έπρεπε να περάσει τα σύνορα της χώρας του. Φτάνει, λοιπόν, στο φυλάκιο ελέγχου, όπου -για τυπικούς καθαρά λόγους, ο άνθρωπος ήταν χότζας, φαινόταν- τον ρωτά ο υπάλληλος τι δουλειά κάνει.
- Λαθρέμπορος, του απαντά ο Νασρεντίν.
Φωνάζει, λοιπόν ο εν λόγω υπάλληλος τους συναδέλφους του να ψάξουν το γάιδαρο και το άχυρο. Δε βρίσκουν τίποτα, και τον αφήνουν να περάσει. Η ιστορία αυτή συνεχίζεται για κάποιους μήνες -οι υπάλληλοι φωνάζουν ενισχύσεις, καίνε το άχυρο, το σκορπάνε, το βάζουν μέσα σε νερό, αλλά τίποτα. Ο Νασρεντίν φυσικά επιμένει ότι είναι -τι άλλο; λαθρέμπορος- και συνεχίζει τα ταξίδια του στη γειτονική πόλη με το γάιδαρό του. Χρόνια αργότερα σε κάποια άλλη πόλη, ο Νασρεντίν συναντά τυχαία έναν από τους υπαλλήλους εκείνους που έβλεπε στα σύνορα τότε. Ανταλλάσσουν χαιρετισμούς, χαρούμενοι και οι δύο, και ο πρώην υπάλληλος των συνόρων τον ρωτά:
- Καλά, βρε Νασρεντίν, τώρα που έχουν περάσει τόσα χρόνια, θα μου πεις επιτέλους τι ήταν αυτό που λαθρεμπορευόσουν τότε;
- Γαϊδούρια, του απάντησε ο Νασρεντίν.
Ο Νασρεντίν είχε έναν γείτονα όχι και πολύ τίμιο κι ήθελε να του δώσει ένα καλό μαθηματάκι. Μια μέρα, λοιπόν, πήγε και του γύρεψε δανεικό ένα μεγάλο τέντζερη που είχε. Ο γείτονας του τον έδωσε. Δυο μέρες μετά ο Νασρεντίν έβαλε μες τον τέντζερη ένα μικρότερο και τον επέστρεψε στο νόμιμο κάτοχό του. Ο γείτονας ρώτησε για ποιο λόγο είχε βάλει μέσα στο μεγάλο τέντζερη ένα μικρότερο και ο Νασρεντίν απάντησε ότι ο τέντζερης είχε γεννήσει ένα παιδάκι το οποίο κατά το νόμο έπρεπε να δοθεί στο κάτοχο του τέντζερη. Ο γείτονας πήρε τα δύο μαγειρικά σκεύη και μπήκε σπίτι του. Μετά από λίγες μέρες ο Νασρεντίν του ξαναγύρεψε το τέντζερη κι αυτός δεν έφερε καμιά αντίρρηση ελπίζοντας και πάλι σε γεννητούρια. Πέρασαν μέρες και ο Νασρεντίν δεν επέστρεφε τον τέντζερη. Κάποια στιγμή ο γείτονας αποφάσισε να πάει να του τον ζητήσει.
- Αχ, του απάντησε ο Νασρεντίν με πολύ λυπημένη έκφραση, δεν ήξερα πώς να σας το πω. Δεχτείτε τα ειλικρινά μου συλλυπητήρια. Ο τέντζερής σας πέθανε.
- Πέθανε ο τέντζερης; Τι ανοησία είναι πάλι αυτή; Ποιος άκουσε ποτέ ένα τέντζερη να πεθαίνει;
- Μην είσθε δύσπιστος αγά μου, είπε ο Νασρεντίν, πού βλέπετε το παράξενο να πεθαίνει ένας τέντζερης ο οποίος ήταν ικανός να φέρει στον κόσμο ένα παιδί;
Μια μέρα ο Νασρεντίν επισκεύαζε τα κεραμίδια στη στέγη του σπιτιού του. Ενώ εργαζόταν στην οροφή, ένας ξένος χτύπησε την πόρτα.
- Τι θέλεις; του φώναξε ο Νασρεντίν από την στέγη.
- Έλα κάτω και θα σου πω, απάντησε ξένος.
Ο Νασρεντίν απρόθυμα και αργά αργά κατέβηκε για να μιλήσει με τον ξένο.
- Λοιπόν! Ποιο είναι αυτό το σημαντικό πράγμα που θέλεις να μου πεις;
- Θα μπορούσες να δώσεις λίγα χρήματα σε έναν φτωχό γέρο όπως εγώ;
Τότε ο Νασρεντίν άρχισε να ανεβαίνει και πάλι στην στέγη, λέγοντας στον ξένο:
- Έλα μαζί μου μέχρι την οροφή και θα σου πω.
Αφού ανέβηκαν και οι δυο στην στέγη, τότε γυρνάει ο Νασρεντίν και λέει στον ζητιάνο:
- Η απάντηση είναι όχι!
Σε μια συγκέντρωση, στην οποία ήταν παρών και ο Νασρεντίν, οι άνθρωποι συζητούσαν για τα πλεονεκτήματα της κάθε ηλικίας. Στο τέλος όλοι συμφώνησαν πως όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος, χάνει τις δυνάμεις που είχε σε μικρότερη ηλικία. Ο Νασρεντίν όμως διαφώνησε:
- Δεν συμφωνώ μ’ αυτό. Εγώ τουλάχιστον έχω τις ίδιες δυνάμεις που είχα και νέος.
- Δηλαδή; Τι εννοείς; τον ρώτησε κάποιος.
- Στην αυλή μου, απάντησε ο Νασρεντίν, υπάρχει μια τεράστια πέτρα. Όταν ήμουν νέος και προσπαθούσα να την σηκώσω, δεν τα κατάφερα. Το ίδιο και τώρα που είμαι γέρος.
Μια μέρα, πήγε στον Νασρεντίν κάποιος αγράμματος για να του διαβάσει ένα γράμμα που είχε λάβει. Ο Νασρεντίν αφού πήρε την επιστολή, την εξέτασε και προσπάθησε να την διαβάσει. Δεν μπορούσε να βγάλει όμως ούτε μία λέξη. Οπότε λέει στον αγράμματο κάτοχο της επιστολής:
- Λυπάμαι, αλλά αυτό δεν μπορώ να το διαβάσω.
- Ντροπή σου Χότζα! κρίμα στο τουρμπάνι που φοράς (δείγμα μόρφωσης).
Τότε ο Νασρεντίν έβγαλε το τουρμπάνι από το κεφάλι του και το φόρεσε στο κεφάλι του αγράμματου, λέγοντάς του:
- Τώρα φοράς εσύ το τουρμπάνι. Αν αυτό σου δίνει γνώση, τότε διάβασε μόνος σου το γράμμα!
Μια μέρα, ένας φημισμένος φιλόσοφος και ηθικολόγος, έφτασε στο χωριό του Νασρεντίν. Όταν ρώτησε τον Χότζα που θα μπορούσε να φάει, ο Νασρεντίν του συνέστησε ένα κοντινό εστιατόριο. Ο φιλόσοφος, έχοντας και όρεξη για συζήτηση, προσκάλεσε τον Νασρεντίν να τον ακολουθήσει και να φάνε μαζί. Αυτός μάλλον απρόθυμα, πήγε μαζί του. Όταν έφτασαν, ο φιλόσοφος ρώτησε τον σερβιτόρο τι καλό είχε για εκείνη την ημέρα.
- Ψάρι! Φρέσκο ψάρι, απάντησε ο σερβιτόρος.
- Φέρε μας δύο, είπε ο φιλόσοφος.
Λίγη ώρα αργότερα, τα ψάρια ήταν έτοιμα μέσα σε μια μεγάλη πιατέλα που έφερε ο σερβιτόρος. Το ένα από αυτά τα ψάρια ήταν λίγο μικρότερο από το άλλο. Ο Νασρεντίν, χωρίς χρονοτριβή αρπάζει το μεγαλύτερο ψάρι και το έβαλε στο πιάτο του. Ο φιλόσοφος εμφανώς ενοχλημένος, του λέει ότι αυτή η κίνηση δεν είναι ευγενική και δεν συμβαδίζει με τους τρόπους καλής συμπεριφοράς. Ο Νασρεντίν, αφού άκουσε ήρεμος το κήρυγμα του φιλόσοφου, τον ρωτάει:
- Εσείς δηλαδή, τι θα κάνατε στην θέση μου φίλτατε;
- Εγώ, απάντησε ο φιλόσοφος, ως ευσυνείδητος και ευγενής άνθρωπος θα διάλεγα για τον εαυτό μου το μικρότερο ψάρι.
- Ε ορίστε τότε, είπε ο Νασρεντίν βάζοντας το μικρό ψάρι στο πιάτο του φιλόσοφου.
Ρωτάει κάποιος τον Χότζα:
- Χότζα μου, όταν συνοδεύω ένα φέρετρο, σε ποια πλευρά θα πρέπει να στέκομαι; Αριστερά, δεξιά, πίσω ή μπροστά;
Και η απάντηση του Νασρεντίν:
- Στάσου όπου επιθυμείς, από την στιγμή που δεν είσαι μέσα!
Μια ομάδα φιλοσόφων ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο για να βρει απάντηση στο ερώτημα, πότε θα φτάσει το τέλος του κόσμου. Μη μπορώντας να βρουν την απάντηση απευθύνθηκαν στον Νασρεντίν Χότζα.
- Γνωρίζεις εσύ Χότζα πότε θα φτάσει το τέλος του κόσμου;
- Φυσικά, απάντησε ο Νασρεντίν. Το τέλος του κόσμου θα φτάσει όταν πεθάνω εγώ.
- Είσαι σίγουρος; τον ρωτούν απορημένοι οι φιλόσοφοι.
- Τουλάχιστον για τον εαυτό μου, ναι…
Μια κρύα χειμωνιάτικη νύχτα, ο Νασρεντίν έβαλε στοίχημα με τους φίλους του, ότι θα μπορούσε να σταθεί στην πλατεία του χωριού, όλη την νύχτα, μες στο κρύο. Ο μοναδικός όρος ήταν να μην υπάρχει εκεί κοντά εμφανής πηγή θερμότητας. Το έπαθλο για τον κερδισμένο θα ήταν ένα πλούσιο γεύμα.
Έτσι κι έγινε. Ο Νασρεντίν στεκόταν όλη την νύχτα στην παγωμένη πλατεία και το πρωί που έληξε το στοίχημα, έτρεξε περιχαρής να συναντήσει τους φίλους του και να τους αναγγείλει την νίκη του. Ένας απ’ αυτούς όμως, είχε μια ένσταση:
- Σε απόσταση 3 μέτρων από εσένα, πίσω από ένα παράθυρο, ήταν αναμμένο ένα κερί. Άρα υπήρχε πηγή θερμότητας. Επομένως έχασες το στοίχημα και θα πρέπει να μας κάνεις το τραπέζι.
- Αυτό είναι γελοίο, απάντησε ο Νασρεντίν. Πως θα μπορούσα να ζεσταθώ από ένα κερί και μάλιστα από τόση απόσταση και πίσω από ένα παράθυρο;
Οι υπόλοιποι όμως ήταν ανένδοτοι. Έτσι ο Νασρεντίν δέχτηκε την άποψή τους και υποσχέθηκε να τους κάνει το τραπέζι. Λίγες μέρες αργότερα τους προσκάλεσε στο σπίτι του για το γεύμα. Το φαγητό δεν ήταν έτοιμο όταν πήγαν, ο Νασρεντίν όμως τους καθησύχασε:
- Φίλοι μου, κάντε λίγη υπομονή και το γεύμα θα είναι έτοιμο σε λίγο. Τώρα το μαγειρεύω.
Λέγοντας αυτά πήγε στην κουζίνα για να συνεχίσει το μαγείρεμα. Η ώρα περνούσε και ο Νασρεντίν με το φαγητό δεν έκανε την εμφάνισή του. Τελικά, οι πεινασμένοι φίλοι του αποφασίζουν να πάνε στην κουζίνα για να δουν τι γίνεται. Εκεί έκπληκτοι αντικρίζουν τον Νασρεντίν να βρίσκεται καθισμένος μπροστά σε ένα μεγάλο καζάνι. Κάτω από το καζάνι ήταν τοποθετημένο ένα αναμμένο κερί. Ήρεμος, γυρνάει και τους λέει:
- Μην ανησυχείτε φίλοι μου. Το φαγητό θα είναι έτοιμο σε λίγο. Όπως βλέπετε, μαγειρεύεται.
- Έχεις τρελαθεί Νασρεντίν; Πως είναι δυνατόν να βράσει το φαγητό με ένα αναμμένο κεράκι;
- Η άγνοιά σας με διασκεδάζει φίλοι μου. Αν ένα κερί σε απόσταση 3 μέτρων μπορεί να ζεστάνει έναν άνθρωπο, τότε σίγουρα ένα κερί όταν βρίσκεται σε απόσταση 3 εκατοστών από ένα καζάνι, μπορεί να βράσει και το φαγητό.
Γυρνώντας από ένα ταξίδι ο Νασρεντίν με την σύζυγό του, ανακαλύπτουν ότι τους έχουν ανοίξει το σπίτι και τους έχουν κλέψει. Η γυναίκα του ήταν κατηγορηματική:
- Το λάθος είναι δικό σου. Θα έπρεπε να βεβαιωθείς πριν φύγουμε, ότι το σπίτι είναι κλειδωμένο.
- Δεν έκλεισες καλά τα παράθυρα, λέει κάποιος από τους γείτονες που έτρεξαν να δουν τι συμβαίνει.
- Δεν το περίμενες αυτό; είπε κάποιος άλλος.
- Οι κλειδαριές ήταν ελαττωματικές και δεν τις αντικατέστησες, πρόσθεσε ένας άλλος.
- Μια στιγμή! τους διέκοψε ο Νασρεντίν. Δηλαδή ο μοναδικός υπεύθυνος είμαι εγώ κατά την γνώμη σας;
- Εμ ποιος άλλος; απάντησαν αυτοί.
- Τι θα λέγατε για τους κλέφτες; Αυτοί είναι εντελώς αθώοι; είπε ο Νασρεντίν.
Μια μέρα ο Νασρεντίν έπεσε σε ένα ποτάμι και θα πνιγόταν αν δεν τον έσωζε κάποιος που περνούσε από κει. Έκτοτε, ο άνθρωπος που έσωσε τον Νασρεντίν φρόντιζε να του υπενθυμίζει την χάρη που του χρωστούσε. Αφού αυτό συνέβαινε για αρκετό καιρό, τότε ο Νασρεντίν παίρνει τον σωτήρα και του λέει να ξαναπάνε στο ποτάμι. Αφού έφτασαν εκεί, τότε ο Νασρεντίν πηδάει μέσα και απευθυνόμενος στον σωτήρα του, λέει:
- Τώρα είμαι στην ίδια κατάσταση που με είχες βρει πριν με σώσεις. Παράτα με λοιπόν και σήκω φύγε!
Ο Νασρεντίν καθόταν ακίνητος στον ήλιο με το πρόσωπο καλυμμένο με μύγες οι οποίες τον απομυζούσαν. Αυτός όμως καθόταν ατάραχος και τις ανεχόταν, χωρίς να αντιδρά καθόλου. Ξαφνικά βγαίνει έξω η γυναίκα του και βλέπει την όλη κατάσταση. Παίρνει λοιπόν ένα πανί και διώχνει τις μύγες από το πρόσωπο του Χότζα. Αυτός έγινε έξω φρενών και άρχισε να τη βρίζει και να τη μαλώνει.
- Μα γιατί άντρα μου με μαλώνεις, αφού έδιωξα τις μύγες που σου ρουφούσαν το αίμα; άρχισε να κλαίει αυτή.
- Ανόητη ανόητη, φώναζε ο Χότζας, αυτές οι μύγες ήταν χορτάτες! Τώρα που τις έδιωξες θα έρθουν άλλες και…αυτή τη φορά θα είναι πεινασμένες!
§
Κάποτε η γυναίκα του Νασρεντίν του παραπονιόταν ότι το σπίτι τους ήταν μικρό.
Με τα πολλά ο Νασρεντίν αποφάσισε να επιληφθεί του θέματος.
"Βάλε το γάιδαρο μέσα στο σπίτι", είπε στη γυναίκα του και την κοίταξε με ύφος που μαρτυρούσε ότι κάποιο κρυφό σχέδιο είχε στο μυαλό του. Κι εκείνη υπάκουσε.
Την επόμενη άρχισε πάλι η γκρίνια, ειδικά μετά από μια νύχτα που ο γάιδαρος γκάριζε στα καλά καθούμενα, έριχνε κλωτσιές στο κρεββάτι κι άλλα τέτοια.
"Βάλε και την κατσίκα μέσα στο σπίτι", ήταν η αντίδραση του Νασρεντίν. Με απελπισία η γυναίκα του υπάκουσε κι αυτή τη φορά, ελπίζοντας ότι τουλάχιστον τώρα θα φανερωνόταν το μυστικό σχέδιο.
Αλλά δεν...
Οι επόμενες νύχτες έγιναν όλο και πιο δύσκολες καθώς ο Νασρεντίν πρόσθετε κι από ένα νέο ζώο τη φορά: να κι ο σκύλος, να κι η κότα, να κι η γάτα, να και τα κουνέλια.
Ωσπου η γυναίκα του ξέσπασε. Το έλουσε στο βρισίδι κι απαίτησε να βρει λύση στη στιγμή.
Ψύχραιμος ο Νασρεντίν της είπε: "Βγάλε όλα τα ζώα έξω".
Η επόμενη νύχτα πέρασε ήσυχα και χωρίς απρόοπτα.
"Πως κοιμήθηκες;" ρώτησε τη γυναίκα του ο Νασρεντιν το άλλο πρωί.
"Αχχ, θαύμα", είπε κείνη, "Ποτέ δε μου φάνηκε πιο όμορφο το σπίτι".
- Έργα του Nasreddin Hoca στο Project Gutenberg
- http://www.nasruddin.org
- http://www.nasrettinhoca.org/ (Τουρκικά)
- Συλλογή ανεκδότων
- "Nasreddin Hodja. Tales of the Turkish Trickster retold by D. L. Ashliman"
«Νεώτερο Εγκυκλοπαιδικό Λεξικό Ηλίου» (τόμ. 14ος σ.277)
Κατηγορίες:
- ↑ Idries Shah, The Exploits of the Incomparable Mulla Nasrudin / The Subtleties of the Inimitable Mulla Nasrudin, Octagon Press (2003), p. ix, ISBN-13: 978-0863040863.
- ↑ Mulla Nasruddin, (LINK); accessed February 20, 2007.
- ↑ NASRUDDIN MULLA: THE SUFI JESTER, (LINK); accessed February 20, 2007.
- ↑ The outrageous Wisdom of Nasruddin, Mullah Nasruddin, (LINk); accessed February 19, 2007.
- ↑ "NASRETTİN HOCA". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. Ανακτήθηκε την 2006-12-28.
- ↑ TURKIC HERO - NASREDDIN HOJA
- ↑ Fiorentini, Gianpaolo (2004). "Nasreddin, una biografia possibile". Storie di Nasreddin. Torino: Libreria Editrice Psiche. ISBN 88-85142-71-0. Ανακτήθηκε την 2006-12-28.
A 17th century miniature of Nasreddin, currently in the Topkapi Palace Museum Library.
Nasreddin (Persian: خواجه نصرالدین Arabic: نصرالدین جحا / ALA-LC: Naṣraddīn Juḥā, Turkish: Nasreddin Hoca, Ottoman Turkish: نصر الدين خواجه , Urdu: ملا نصرالدین , Nasreddīn Hodja) was a Seljuq satirical Sufi figure, sometimes believed to have lived during the Middle Ages (around 13th century) and considered a populist philosopher and wise man, remembered for his funny stories and anecdotes.[1] He appears in thousands of stories, sometimes witty, sometimes wise, but often, too, a fool or the butt of a joke. A Nasreddin story usually has a subtle humour and a pedagogic nature.[2] The International Nasreddin Hodja fest is celebrated between 5–10 July in Aksehir, Turkey every year.[3]
Claims about his origin are made by many ethnic groups.[4][5] Many sources give the birthplace of Nasreddin as Hortu Village in Sivrihisar, Eskişehir Province, present-day Turkey, in the 13th century, after which he settled in Akşehir,[5] and later in Konya under the Seljuq rule, where he died in 1275/6 or 1285/6 CE.[6][7] The alleged tomb of Nasreddin is in Akşehir[8] and the "International Nasreddin Hodja Festival" is held annually in Akşehir between 5–10 July.[9]
As generations have gone by, new stories have been added to the Nasreddin corpus, others have been modified, and he and his tales have spread to many regions. The themes in the tales have become part of the folklore of a number of nations and express the national imaginations of a variety of cultures. Although most of them depict Nasreddin in an early small-village setting, the tales, like Aesop's fables, deal with concepts that have a certain timelessness. They purvey a pithy folk wisdom that triumphs over all trials and tribulations. The oldest manuscript of Nasreddin dates to 1571.
Today, Nasreddin stories are told in a wide variety of regions, especially across the Muslim world and have been translated into many languages. Some regions independently developed a character similar to Nasreddin, and the stories have become part of a larger whole. In many regions, Nasreddin is a major part of the culture, and is quoted or alluded to frequently in daily life. Since there are thousands of different Nasreddin stories, one can be found to fit almost any occasion.[10] Nasreddin often appears as a whimsical character of a large Albanian, Arabic, Armenian, Azerbaijani, Bengali, Bosnian, Bulgarian, Chinese, Greek, Gujarati, Hindi, Italian, Judeo-Spanish, Kurdish, Pashto, Persian, Romanian, Serbian, Russian, Turkish and Urdu folk tradition of vignettes, not entirely different from zen koans.
1996–1997 was declared International Nasreddin Year by UNESCO.[11]
Some people say that, whilst uttering what seemed madness, he was, in reality, divinely inspired, and that it was not madness but wisdom that he uttered.
—The Turkish Jester or The Pleasantries of Cogia Nasr Eddin Effendi[12]
Many peoples of the Near, Middle East and Central Asia claim Nasreddin as their own (e.g., Turks,[1][6][13][14] Afghans,[13] Iranians,[1][15] and Uzbeks).[7] His name is spelt in a wide variety of ways: Nasrudeen, Nasrudin, Nasruddin, Nasr ud-Din, Nasredin, Naseeruddin, Nasr Eddin, Nastradhin, Nasreddine, Nastratin, Nusrettin, Nasrettin, Nostradin and Nastradin (lit.: Victory of the Deen). It is sometime preceded or followed by a title or honorific used in the corresponding cultures: "Hoxha", "Khwaje", "Hodja", "Hojja","Hodscha", "Hodža", "Hoca", "Hogea", "Mullah", "Mulla", "Mula", "Molla", "Efendi", "Afandi", "Ependi" (أفندي ’afandī), "Hajji". In several cultures he is named by the title alone.
In Arabic-speaking countries this character is known as "Juha", "Djoha", "Djuha", "Dschuha", "Giufà", "Chotzas", "Goha" (جحا juḥā). Juha was originally a separate folk character found in Arabic literature as early as the 9th century, and was widely popular by the 11th century.[16] Lore of the two characters became amalgamated in the 19th century when collections were translated from Arabic into Turkish and Persian.[17]
In the Swahili culture many of his stories are being told under the name of "Abunuwasi", though this confuses Nasreddin with an entirely different man – the poet Abu Nuwas, known for homoerotic verse.
In China, where stories of him are well known, he is known by the various transliterations from his Uyghur name, 阿凡提 (Āfántí) and 阿方提 (Āfāngtí). The Uyghurs do not believe that Āfántí lived in Anatolia; according to the them, he was from Eastern Turkistan.[18] Shanghai Animation Film Studio produced a 13-episode Nasreddin related animation called 'The Story of Afanti'/ 阿凡提 (电影) in 1979, which became one of the most influential animations in China's history.
In Central Asia, he is commonly known as "Afandi".
The Nasreddin stories are known throughout the Middle East and have touched cultures around the world. Superficially, most of the Nasreddin stories may be told as jokes or humorous anecdotes. They are told and retold endlessly in the teahouses and caravanserais of Asia and can be heard in homes and on the radio. But it is inherent in a Nasreddin story that it may be understood at many levels. There is the joke, followed by a moral and usually the little extra which brings the consciousness of the potential mystic a little further on the way to realization.[19]
Once Nasreddin was invited to deliver a sermon. When he got on the pulpit, he asked, Do you know what I am going to say? The audience replied "no", so he announced, I have no desire to speak to people who don't even know what I will be talking about! and left.
The people felt embarrassed and called him back again the next day. This time, when he asked the same question, the people replied yes. So Nasreddin said, Well, since you already know what I am going to say, I won't waste any more of your time! and left.
Now the people were really perplexed. They decided to try one more time and once again invited the Mulla to speak the following week. Once again he asked the same question – Do you know what I am going to say? Now the people were prepared and so half of them answered "yes" while the other half replied "no". So Nasreddin said Let the half who know what I am going to say, tell it to the half who don't, and left.[20]
A neighbour came to the gate of Mulla Nasreddin's yard. The Mulla went to meet him outside.
"Would you mind, Mulla," the neighbour asked, "lending me your donkey today? I have some goods to transport to the next town."
The Mulla didn't feel inclined to lend out the animal to that particular man, however. So, not to seem rude, he answered:
"I'm sorry, but I've already lent him to somebody else."
All of a sudden the donkey could be heard braying loudly behind the wall of the yard.
"But Mulla," the neighbour exclaimed. "I can hear it behind that wall!"
"Who do you believe," the Mulla replied indignantly. "The donkey or your Mulla?"[21]
Some children saw Nasreddin coming from the vineyard with two basketfuls of grapes loaded on his donkey. They gathered around him and asked him to give them a taste.
Nasreddin picked up a bunch of grapes and gave each child a grape.
"You have so much, but you gave us so little," the children whined.
"There is no difference whether you have a basketful or a small piece. They all taste the same," Nasreddin answered, and continued on his way.[22]
One day when Nasreddin was having his regular daily coffee at his usual seat in his usual outdoor café, a schoolboy came along and knocked off his turban. Unperturbed, Nasreddin picked up the turban and put it back on his head. The next day, the same schoolboy came along and knocked off his turban again. Again, Nasreddin just picked it up, put it back on and resumed whatever conversation he was having. When the little brat repeated the prank for the third time, his friends protested and told him to scold the boy.
"Tsk, tsk. That's not how this principle is working," said Nasreddin offhandedly.
The next day, an invading army occupied the city and Nasreddin did not turn up for coffee as usual. In his seat was a captain from the invading army. When the schoolboy passed by as usual, he knocked off the soldier's hat without a second thought and the captain sliced off his head with a swift single stroke of his sword.
Nasreddin was walking in the bazaar with a large group of followers. Whatever Nasreddin did, his followers immediately copied. Every few steps Nasreddin would stop and shake his hands in the air, touch his feet and jump up yelling "Hu Hu Hu!". So his followers would also stop and do exactly the same thing.
One of the merchants, who knew Nasreddin, quietly asked him: "What are you doing my old friend? Why are these people imitating you?"
"I have become a Sufi Sheikh," replied Nasreddin. "These are my Murids (spiritual seekers); I am helping them reach enlightenment!"
"How do you know when they reach enlightenment?"
"That’s the easy part! Every morning I count them. The ones who have left – have reached enlightenment!"
Jeha (as he is known in the Middle East where this story was told) was being pestered by a large group of children who were following him and making fun of him. To get rid of them he told them "Don't you know they are giving away sweets at the wedding there? Go and get some!". The kids rushed in the direction he had indicated. Jeha then asked one of them "Why are you running?" and one kid replied "They are giving away sweets at the wedding!". Jeha then thought to himself "It just might be true!" and ran after them.
Main article: Molla Nasraddin (magazine)
Nasreddin was the main character in a magazine, called simply Molla Nasraddin, published in Azerbaijan and "read across the Muslim world from Morocco to Iran". The eight-page Azerbaijani satirical periodical was published in Tiflis (from 1906 to 1917), Tabriz (in 1921) and Baku (from 1922 to 1931) in the Azeri and occasionally Russian languages. Founded by Jalil Mammadguluzadeh, it depicted inequality, cultural assimilation, and corruption and ridiculed the backward lifestyles and values of clergy and religious fanatics.,[23] implicitly calling upon the readers to modernize and accept Western social norms and practices. The magazine was frequently banned[24] but had a lasting influence on Azerbaijani and Iranian literature.[25]
Some Nasreddin tales also appear in collections of Aesop's fables. The miller, his son and the donkey is one example.[26] Others are The Ass with a Burden of Salt (Perry Index 180) and The Satyr and the Traveller.
In some Bulgarian folk tales that originated during the Ottoman period, the name appears as an antagonist to a local wise man, named Sly Peter. In Sicily the same tales involve a man named Giufà.[27] In Sephardi Jewish culture, spread throughout the Ottoman Empire, there is a character that appears in many folk tales named Djohá.[28][29]
While Nasreddin is mostly known as a character from short tales, whole novels and stories have later been written and an animated feature film was almost made.[30] In Russia Nasreddin is known mostly because of the novel "Tale of Hodja Nasreddin" written by Leonid Solovyov (English translations: "The Beggar in the Harem: Impudent Adventures in Old Bukhara," 1956, and "The Tale of Hodja Nasreddin: Disturber of the Peace," 2009[31]). The composer Shostakovich celebrated Nasreddin, among other figures, in the second movement (Yumor, 'Humor') of his Symphony No. 13. The text, by Yevgeny Yevtushenko, portrays humor as a weapon against dictatorship and tyranny. Shostakovich's music shares many of the 'foolish yet profound' qualities of Nasreddin's sayings listed above.[citation needed]
Tinkle, an Indian comic book for children, has Nasruddin Hodja as a recurring character.
A central character in the PC role-playing game Arcanum: Of Steamworks and Magick Obscura was named Nasrudin, an Elf wizard who was renowned for his great wisdom. A religion was founded on his teachings after he was believed to be dead.
For Uzbek people, Nasreddin is one of their own, and was born and lived in Bukhara.[18] In gatherings, family meetings, and parties they tell each other stories about him that are called "latifa" of "afandi".
There are at least two collections of stories related to Nasriddin Afandi.
Books on him:
"Afandining qirq bir passhasi" – (Forty-one flies of Afandi) – Zohir A'lam, Tashkent
"Afandining besh xotini" – (Five wives of Afandi)
In 1943, the Soviet film Nasreddin in Bukhara was directed by Yakov Protazanov based on Solovyov's book, followed in 1947 by a film called The Adventures of Nasreddin, directed by Nabi Ganiyev and also set in the Uzbekistan SSR.[32][33]
- 600 Mulla Nasreddin Tales , collected by Mohammad Ramazani (Popular Persian Text Series: 1) (in Persian).
- The Exploits of the Incomparable Mulla Nasreddin, by Idries Shah, illustrated by Richard Williams
- The Subtleties of the Inimitable Mulla Nasreddin, by Idries Shah, illustrated by Richard Williams.
- The Pleasantries of the Incredible Mulla Nasreddin, by Idries Shah, illustrated by Richard Williams and Errol Le Cain
- Mullah Nasiruddiner Galpo (Tales of Mullah Nasreddin) collected and retold by Satyajit Ray, (in Bengali)
- The Wisdom of Mulla Nasruddin, by Shahrukh Husain
- The Uncommon Sense of the Immortal Mullah Nasruddin: Stories, jests, and donkey tales of the beloved Persian folk hero, collected and retold by Ron Suresha
- Kuang Jinbi (2004). The magic ox and other tales of the Effendi.. ISBN 978-1410106926.
§
- ^ a b c The outrageous Wisdom of Nasruddin, Mullah Nasruddin; accessed 19 February 2007.
- ^ Javadi, Hasan. "MOLLA NASREDDIN i. THE PERSON". Encyclopaedia Iranica. Retrieved 5 July 2011.
- ^ http://www.aksehir.bel.tr/portal/index.php/nasreddin-hoca/nasreddin-hoca-senligi
- ^ İlhan Başgöz, Studies in Turkish folklore, in honor of Pertev N. Boratav, Indiana University, 1978, p. 215. ("Quelle est la nationalité de Nasreddin Hodja – est-il turc, avar, tatar, tadjik, persan ou ousbek? Plusieurs peuples d'Orient se disputent sa nationalité, parce qu'ils considerent qu'il leur appartient.") (French)
- ^ a b John R. Perry, "Cultural currents in the Turco-Persian world", in New Perspectives on Safavid Iran: Majmu`ah-i Safaviyyah in Honour of Roger Savory, Taylor & Francis, ISBN 9781136991943, p. 92.
- ^ a b "Nasreddin Hoca". Republic of Turkey Ministry of Culture and Tourism. Retrieved 28 December 2006.
- ^ a b Fiorentini, Gianpaolo (2004). "Nasreddin, una biografia possibile". Storie di Nasreddin. Torino: Libreria Editrice Psiche.ISBN 8885142710. Retrieved 28 December 2006.
- ^ Set of photos of the tomb by Faruk Tuncer on flickr.com, including a plaque marking the Centre of the Earth
- ^ Aksehir's International Nasreddin Hodja Festival and Aviation Festival – Turkish Daily News 27 Jun 2005
- ^ Ohebsion, Rodney (2004) A Collection of Wisdom, Immediex Publishing, ISBN 1-932968-19-9.
- ^ "...UNESCO declared 1996–1997 the International Nasreddin Year...".
- ^ The Turkish Jester or The Pleasantries of Cogia Nasr Eddin Effendi. Translated by George Borrow. 1884.
- ^ a b Sysindia.com, Mulla Nasreddin Stories, accessed 20 February 2007.
- ^ Silk-road.com, Nasreddin Hoca
- ^ "First Iranian Mullah who Was a Master in Anecdotes". Persian Journal. Retrieved 26 July 2009.
- ^ Josef W. Meri, ed. (2006). Medieval Islamic Civilization: An Encyclopedia. 1: A–K. p. 426. ISBN 0415966914.
- ^ Donald Haase, ed. (2008). The Greenwood Encyclopedia of Folktales and Fairy Tales. 2: G–P. p. 661. ISBN 9780313334436.
- ^ a b Harid Fedai, Mulla or Hodja Nasreddin as seen by Cypriot Turks and Greeks
- ^ Idris Shah (1964), The Sufis, London: W. H. Allen ISBN 0-385-07966-4.
- ^ Many written versions of this tale exist, for example in Kelsey, Alice (1943). Once the Hodja. David McKay Company Inc.
- ^ Widely retold, for instance in Shah, Idries (1964). The Sufis. Jonathan Cape. pp. 78–79. ISBN SBN 0-863040-74-8.
- ^ A similar story is presented in Shah, Idries (1985). The subtleties of the inimitable Mulla Nasrudin (Reprinted. ed.). London: Octagon Press. p. 60. ISBN 0863040403.
- ^ Molla Nasraddin – The Magazine: Laughter that Pricked the Conscience of a Nation by Jala Garibova. Azerbaijan International. #4.3. Autumn 1996
- ^ (Russian) Molla Nasraddin, an entry from the Great Soviet Encyclopaedia by A.Sharif. Baku.ru
- ^ (Persian) Molla Nasraddin and Jalil Mammadguluzadeh by Ebrahim Nabavi. BBC Persian. 6 July 2006
- ^ The Man, the Boy, and the Donkey, Folktales of Aarne-Thompson-Uther Type 1215 translated and/or edited by D. L. Ashliman
- ^ Google Books Search
- ^ Tripod.com, Djoha – Personaje – Ponte en la Area del Mediterraneo
- ^ Sefarad.org, European Sephardic Institute
- ^ Dobbs, Mike (1996), "An Arabian Knight-mare", Animato! (35)
- ^ Solovyov, Leonid (2009). The Tale of Hodja Nasreddin: Disturber of the Peace. Toronto, Canada: Translit Publishing.ISBN 9780981269504.
- ^ Cinema of Uzbekistan list on mubi.com
- ^ «Большой Словарь: Крылатые фразы отечественного кино», Олма Медиа Групп. 2001г., ISBN 9785765417355, p. 401.
§
- ELEMENTS OF HUMOR IN CENTRAL ASIA: THE EXAMPLE OF THE JOURNAL MOLLA NASREDDIN IN AZARBAIJAN
- Benjamin Franklin and Nasreddin of Asia Minor
- Introduction to Keloglan, on Nasreddin
- Several illustrated Hodja stories
- Gold donkey of Nasreddin Hodja. Theatrical performances of the play Sh. Kaziev
§
Categories:
- 1208 births
- 1284 deaths
- People from Eskişehir Province
- Iranian culture
- Persian culture
- Turkish culture
- Afghan culture
- Pakistani literature
- Humor and wit characters
- History of Islam
- Persian literature
- Turkish literature
- Rhetoric
- Folkloristic characters
- Urdu literature
- Arabic literature
- Sufi fiction
- Turkish folklore
- Iranian folklore
§
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου